تقریبا یک ضرب خوندمش.
من رمان نوجوان زیاد خوندم، جنس روایت این کتاب شباهت زیادی به رمان‌های کلاسیک داشت اما احساسات دختر نوجوون قصه واقعی‌تر بود.
دلم برای گینا تنگ خواهد شد. چقدر جنسش واقعی بود، اشتباهاتش، عصبانتیتش، قضاوت‌هاش...
ابیگیل رو زود تشخیص دادم راستش و حدسم هم درست بود، اما این که این راز کی برملا می‌شه، و چجوری، باعث شد دلم بخواد قصه رو زودتر بخونم.
دلم تنگ می‌شه برای فضای مدرسه شبانه‌روزی...
        

          من کتاب را شب‌ها می‌خواندم و دو شب اخیر با تپش قلب و هیجان زیاد خوابیدم! مدت‌ها بود اینطور درگیر  هیچ داستانی نشده بودم
        

          چرا من این عادت زشت خوندن خط آخر کتاب‌ها رو ترک نمی‌کنم؟! حتما باید اینقدر بد اسپویل می‌شدم؟ 
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

دومین کتاب با محوریت مدرسه و دانش اموز🥸

فکرش رو بکنید، شش ساعت در روز پشت صندلی بشینید و اشک دختر‌بچه‌های ۱۳-۱۵ سال رو پاک کنید. به مدت یک‌سال و هفته‌ی چهار روز! قطعا از یه جای به بعد تکراری و ملال آور میشه و حتی فکر کردن به ۲۹ سال آینده با این ترتیب وحشتناک سخت میشه.

خب بعد از سه ماه تعطیلی و تمدد اعصاب این کتاب باعث شد دوباره برم توی حال و هوای کاری.

گینای ۱۴ ساله، دست کمی از یه پرنسس نداره و چی‌میشه اگه زندگیش یهو از این رو به اون رو بشه؟
همه چی به سرعت اتفاق افتاد، دایه محبوبش،جشن‌های شبانه‌ی عمه میمو و عاشق سینه‌چاکش رو کمتر از یک هفته از دست داد و به مدرسه‌ی مذهبی که در گذشته یه صومعه بوده تبعید شد.
چه جنایتی!

با چنین شروعی چه فکری پیش خودتون می‌کنید؟
خب اولش خیلی دلسرد شدم، با خودم گفتم:
_خُبه حالا! چیزی نشده که اینقدر گریه میکنه
و کتاب رو بستم گذاشتم کنار خوابیدم. 
اشتباه بزرگی کردم چون کتاب صدام می‌زد و من دیر به نِداش لبیک گفتم.
فکر میکردم این کتاب شامل غرهای گینا باشه،که بود.
شامل  فکرای احمقانه‌ش برای برگشت به خونه و فرار باشه ،که بود.
شامل گیرافتادن ها و طرد شدنش باشه،که بود.
چی منو پای کتاب نگه داشت؟
ابیگیل عزیز( خودش را به در و دیوار می‌زند)
ابیگیل،ای مجسمه‌ی مهربون که حواست به ما هست،میشه حواست به گینا هم باشه؟
گینای که باورت نداره و فکر میکنه از بقیه بیشتر میفهمه و دلش به حال خواهر ژوژآنای عزیز می‌سوزه که چنین سرنوشت شوربختانه‌ی داره؟
میشه لطفا؟
و بله ابیگیل مهربون با وجود تمام توهین های که بهش شد قبول کرد.
چه مجسمه‌ی نازنینی!

پ‌ن¹: کتاب بر محوریت جنگه اما خیلی کم بهش پرداخته،وقایع مربوط به جنگ رو پشت هاله ای از مه بیان کرده.
پ‌ن²:به این کتاب باید فرصت بدید تا خودش رو بهتون ثابت کنه( به شخصه اینقدر جیغ زدم و خودم رو به در و دیوار کوبیدم که مادر محترم دست از شفا گرفتنم کشید)
شاید بپرسید چی داشت که اینقدر هیجان زده‌م کرد، باید بگم که این یه رازه😔😂
پ‌ن³: حس و حال کتاب بر اساس زاویه دید گینا دائم در چرخش بود. اونجای که ناراضی و در عذاب بود می‌تونستم ناراحتی‌هاش رو،هر چند بچگونه و لوس حس کنم.( این کاربر اصلا از گینا خوشش نیومده)
پ‌ن⁴:اگر معلم مدرسه یا دانش اموز هستید بخونید، اگر هم نیستید بازم بخونید( کتاب خوبیه)
پ‌ن⁵:با جمله بندی و صفحه بندی کتاب مشکل ناموسی داشتم، یه جای اصلا معلوم‌نبود کی داره حرف می‌زنه، کی داره فکر میکنه، کی به کیه اصلا!
صفحه بندی هم خیلی توی‌ذوق می‌زد و مناسب نبود به نظرم.
پ‌ن⁶:رابطه‌ی پدر دختری گینا و ژنرال خیلی ماچ کردنی بود🤌منتهی گینا چون خیلی بچه‌ی لوس پرورده‌ی بود دائما کاری می‌کرد باباش تا  سر مرگ بره و بیاد(تربیت دستی نشده بود متاسفانه،خیلی متمدنانه و  برو تو اتاقت به کار بدت فکر کن بود)
پ‌ن⁷:دلم میخواد بیشتر بگم اما چون در مرز لو دادن داستانم همینجا تمومش میکنم.
        

          ابیگیل یعنی خوشحالی پدر. و ارتباط این معنی با دخترک داستان، در تمام طول قصه من رو متاثر میکرد.
        

          سه و نیم.
        

          اغلب آدم‌هایی که با من سر و کار دارند می‌دونن با وجوداین  که چند سالی بیشتر از دوران نوجوانی‌ام نگذشته، تا چه اندازه دلتنگشم! ابیگیل نه تنها باعث شد که پس از مدت‌ها کتابی قلبم رو پر از هیجان کنه به طوری که سخت بتونم زمین بذارمش، بلکه من رو وارد دنیای گینا کرد و از این که یه بار دیگه تونستم نوجوونی رو با تمام معصومیت‌ها و سرکشی‌هاش زندگی کنم ازش ممنونم:)
اگر ابیگیل رو در نیمه اول داستان حدس نزده بودم بی شک ۵ ستاره بهش میدادم!
        

          تمام مدت خواندن ابیگل،  من را میبرد به دوران نوجوانی و مدرسه مان، می‌توانستم با همه بازی ها و پنهان کاری های او، خاطره ای بسازم. 
در کتاب علاوه بر دوران نوجوانی و اتفاقاتی که برای گینا ( شخصیت اصلی) در قلعه دینی پیش می آمد، در هاله ای از مه ، جنگ دوم جهانی را در مجارستان  و قوانین مدارس سخت گیر مسیحی  را نشان میدهد. اطلاعات کتاب راجع به آن دوره تاریخی برایم تازگی داشت. 
کتاب باعث شد که ساعت مطالعه ام بیشتر از حد معمول بشود و نمی‌توانستم آن را زمین بگذارم. 
شاید از ابتدای کتاب پیدا بود ابیگل کیست ، اما باز هم دلم میخواست تا آخر بخوانمش. 
        

          با صرف نظر از ترجمه و جمله بندی های  نیمه وحشتناکِ کتاب و اعتقاد نداشتن به علائم نگارشی😑 ، موضوع کتاب جالب بود🤌
دوتا موضوع در این کتاب برام تازگی داشت مدرسه دینی و جنگ جهانی !!!
 جنگ ،بسیار زیرپوستی و در پس یک پنجره با شیشه های مات روایت شده،
اما از درد ماجرا کم نکرده...درواقع به حاشیه نرفته بلکه زوایه نگاه متفاوت شده که برای من بسیار لذت بخش بود این سبک و مدل نگاه!😍👍
بنظرم احساسات و تفکرات دخترِ شهریِ  نوجوانمون خیلی دوراز واقعیت سنی نبود و میشد خودتو در اون رده سنی رها کنی..،😇
باید به کتاب اجازه بدید رفته رفته خودش رو بهتون ثابت کنه و مطمئنم مثل من در قسمت های  مختلفی از کتاب متاثر میشید که ممکنه خودتونم تعجب کنید...🙃🤧
و در آخر
 این چه پایانی بودددد!؟؟!🥲
برای این کتاب دلم پایانی  با طول و تفصیل بیشتری میخواست😩..
        

          وقتی شروع کردم به خوندن این کتاب احساس کردم با این همه جزئیات و اطلاعات دقیق نویسنده از داستان قراره که وارد یک جای ناشناخته بشم حس بسیار جالب و قوی داشت اینکه دقیقا خودت رو مثل ویتایی شخصیت اول داستان توی اون لحظات در اون مدرسه با اون همه قوانین سفت و سخت احساس می‌کردی و از اینکه ویتایی گاهی قوانین رو زیر پا میگذاشت همزمان هم احساس شعف و هم نگرانی بهت دست می‌داد انگار که اون بخش از وجودت که هنوز نوجوان بود عاشق سرکسی‌های ویتایی می‌شد و اون قسمت بزرگسال وجودت از اینکه ممکنه خطری تهدیدش کنه نگران می‌شد به هر حال خیلی جالب بود و به شدت ضد جنگ و پر جزئیات🍀
        

          نمی‌دونم این امتیازی که میدم درسته یا نه ولی فکر کنم اگر با حال و هوای دوران نوجوانی می‌خوندم نظرم متفاوت بود. یا شاید هم مناسب حال این روزهای من نبود.
هر چی بود من رو جذب نکرد.
        

          خواندنش باعث شد دوباره بفهمم چقدر دلم برای مدرسه تنگ شده. بزرگ‌شدن با گینا و بعد فهمیدن اینکه با وجود همه‌ی این تجربه‌ها هنوز هم کوچک است لذت بخش بود، توصیف‌های نویسنده و اشاره‌هایش به آینده هم جالب بود 
 اما جالب‌ترین بخش داستان ابیگیل بود.
 فکر می‌کنم هر مدرسه‌ای یا اصلا هر جایی برای خودش ابیگیل‌هایی دارد که با وجود دردسرهای شخصی‌شان حواسشان به همه‌چیز هست .
پس با تشکر از همه‌ی ابیگیل‌های آشنا و ناآشنا 
و آرزوی اینکه در لحظه‌های عجیب و غریب ابیگیل‌های دیگری معجزه‌وار نجاتشان بدهند.
        

          هر کتابی که دستمان می‌گیریم در همان لحظه، در کنار این جهانی که زندگی می‌کنیم، یک جهان موازی می‌سازد. به نظر من کتابی موفق است که بتواند وقتی داریم در جهان خودمان زندگی می‌کنیم ما را به جهان موازی خودش بکشاند. طوری که با شوق از زندگی کردن دست برداریم و کتاب را باز کنیم. ابیگیل این کار را با من می‌کند.