Wings of starlight 

- قبل از اینکه ما بشینیم و تینکربل ببینیم دوتا پری بودن یکی از سرزمین سرد زمستان یکی هم ملکه کلارین پیکسی هالو که می درخشید مثل یه ستاره این دوتا پری عاشق هم می شن...

- من عاشق تینکربل بودم و هستم یکی از بهترین انیمیشن هایی بود که تو زندگیم دیدم خیلی کودکانه ولی دوست داشتنی و الان یه کتاب که منو به شش سالگی می برد و داستان ملکه کلارین پیکسی هالو رو روایت می کرد اگه بخوام خیلی دقیق بشم واقعا کتاب فانتزی خفنی نیست ولی واقعاً نوستالژی بغل کردنی داره کتاب پری عشق و یه زندگی بی نقص رو به تصویر می کشه در طول داستان تنها فکر من این بود که چرا یه پری تو پیکسی هالو نیستممم😭
خیلی غصه خوردم و واقعیت اینه که تو دوره ای که داشتم می خوندم خیلی از زندگی نا امید بودم و از ملکه کلارین متنفر بودم که این قدر زندگیش قشنگه 😂 
و بخاطر همین سر غر غر های اول کتاب می خواستم بزنمش 
کلا یه بند میگم:  این کتاب واقعاً خفن نیست چون دنیا سازیش از قبل انجام داده شده بود مونده شخصیت پردازی که ظاهرشون دوباره از قبل انجام شده بود می مونه داستان پردازی که با پایان غم انگیز ما رو به گریه می ندازه و دوباره اینم از قبل گفته شده بود در کل اینکه این کتاب فقط گسترش داده شده بود باید بی نقص تر می بود اما به هر حال که کتاب یه تفریح برای من بود.
      

        باشگاه مشت‌زنی

- خلاصه ی کتاب مردی که در ۲۴ ساعت فقط ۲ ساعت می خوابد! احساس بی ارزشی میکند بنظرش تمام امکاناتش حتی با کافی بودن ناکافی است از پولدار ها متنفر است هدفی در زندگی ندارد به گروه های سرطانی میرود و به مردمی که در حال مردن هستن حسرت می خورد حسرت می خورد چرا خودش هم در حال مردن نیست ؟ با مارالا سینگلر آشنا میشود او هم با اینکه سرطانی نیست توی همه ی گروه ها است! او آرامشش را بهم ریخت تا اینکه با تایلر دردن آشنا شد فردی در مقابل خودش مردی با اعتماد به نفس خوش تیپ ریسک پذیر و... تایلر دردن به او رو می کند و می گوید منو بزن مردم دورشون جمع میشن حالا در زیرزمین باری باشگاهی تأسیس میکنند باشگاه مشت‌زنی قانون اول هیچ کس نباید درمورد باشگاه مشت زنی حرفی بزنه قانون دوم هیچ کس نباید درمورد باشگاه مشت‌زنی حرفی بزنه

- فیلم این کتاب با یکسری تفاوت های جزئی به دست کارگردانی دیوید فینچر ساخته شده که فیلم هم به اندازه ی کتاب شاهکاره دیدن فیلم باعث نمیشه حتی یذره از کتاب خوشتون نیاد یا خسته بشین درباره اش اتفاقا از اون کتابهای گیراست به قول بزرگان باشگاه مشت زنی یبار دیدنش کافی نیست همون‌طور یه بار خوندنش خیلی هنرمندانه مصرف گرایی رو نقد میکنه و میزنه توی گوشش و میگه هی آدما شما گند زدین به زمین حتی اگه خودتون هم بازیافت بشین بازم گندددد زدین این کتاب یه جنبش در قبال رویای آمریکایی لعنتیه! خدای من آدمای خوشگل و مرتب و تمیزی وجود دارن که برای عطرشون یه نهنگ کشته میشه! نمی دونم چقدر از لحاظ علمی حرفاشون درست بود آقای پیمان خاکسار گفته بودن توی مقدمه خیلی از این ترکیبات شیمیایی که بهش اشاره میکنن اصلاً وجود ندارد! اما به هر حال من عاشق این کتابم عاشق این فیلم👏🏻✅
      

        مردم عادی Normal people 

- واقعیتش اینه که نمی دونم چطور معرفیش کنم این کتاب از اون دسته کتابهایی که باید اوایل دوره جوانی بخونی برای نوجوانان نوشته نشده..  سالی رونی زندگی واقعی رو به تصویر کشیده اینکه عشق اون چیزی نیست که ما دیدیم خوندیم خیلی معمولی تر از این حرف هاست یهو به وجود نمیاد. نظرم رو درمورد زندگی این کتاب تغییر داد یجورایی فهمیدم تا ابد نمی تونم تنها باشم تنهایی خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر می کنم سخته عمر کوتاه هست تا ابد نمی تونم خودمو از دنیا قایم کنم باید برم بگردم کشف کنم بفهمم تجربه کنم

- سرعت داستان بشدت آروم هست اما گیرا بین کلمات گم میشدم. شخصیت پردازی خیلی خفنه و در کل از اون کتاب هاست که نمی دونی چطور به تهش رسیدی 

- بنظرم اومد که این خانم سالی رونی کلاسیک نویسه اصلاً چطور بگم؟ نمی دونم ولی انگار دارم یه کتاب کلاسیک در عین حال مدرن می خونم و خیلی حس خوب داره...
 
یجاهایی شخصیت اصلی میگه من دلم یه زندگی معمولی بی دغدغه میخواد بدون دراما همین ساده ...
      

         جمهوری اژدها جلد دوم مجموعه جنگ تریاک 
- شخصیت ها: متاسفانه شخصیت اصلی «فنگ رونین» رین خیلی دیر رشد کرد من واقعاً اوایل خسته شدم از اینکه هنوز به آلتان وابسته بود معتاد شد یه شکست واقعی داشت اوایل کتاب و خیلی آزار دهنده تر این بود که این زمانش طولانی شد بعد آروم آروم یه رشد کوچولو و... دوباره مثل جلد قبل وسطای کتاب شاید بیشتر از ۶۰ درصدی کتاب روند بشدت سرعت میگیره ولی خودم شخصاً ۸۰ درصدی کتاب نسبت به جنگ بی حس شده بودم فکر کنین کلی صفحه درمورد کشتار دست جمعی مردم قحطی شکست و... می خوانید واقعا خسته شدم از یجایی به بعد اینطوری بودم که جنگ کی تموم میشه؟ این خیلی جالب بود من از جنگ خسته شدم هنوز شخصیت ها توی جنگن ..  متاسفانه کتاب هیچ شخصیت مثبتی نداره اصلاً متأسفانه نیست ولی هیچییی!! هیچ شخصیت مثبتی وجود نداره😭 همه یا خاکستری ان یا سیاه و کلی تضاد توی این جلد به تصویر کشید یجورایی شخصیت های سیاه رو هم خاکستری کرد بجز یسریا که من شخصاً آدم حسابشون نمی کنم شخصیت های دیگه ی کتاب که خیلی مهمن کیتای نیجا و ونکا من گریه شدم چرا اینقدر تمام ابعاد تاریک مردم رو به رخ می‌کشه با جزئیات دلیلی که بلافاصله جلد سه رو شروع نکردم این بود از شدت غمی که توی کتابه شخصیت کیتای واقعا از اونایی که جلد بعد نویسنده می‌کشه چرا خانم کوانگ دوست داره همه رو بکشته؟ خدا می دونه تو یه پارگراف دوتا شخصیت رو می‌کشه رد میشه به همین راحتی! ونکا دختر نازم وای شدم زیاد درباره اش حرف نزد اما جای گسترش داره و در آخر نیجا!! نمی تونم چیزی بگم می ذارمش برای روابط شخصیت ها نیجاا!! و در آخر سوداجی در واقع خدایا باید برای داجی و جیانگ و یین یه اسپین آف بنویسههه خیلی بهشون  بی توجهی شده
ـ روابط شخصیت ها: کیتای و رین چقدر قشنگههه ان عین خواهر و برادرن همش بهم کمک می کنن کلا دوست داشتنی بغل کردنی یچیز قشنگ بین اون همه زشتی ... رین و ونکا چیزی ندارم بگم ... رین و نیجا بذارین از جلد اول شروع کنم اینا اول دشمن بودن بعد شدن رفیق بعد عاشق شدن بعد چی؟ اصلاً سیر تحول رابطه اشون واضح نبود بین اون همه جنگ و... گم شد ! نویسنده دوست داره هی صحنه های تراژدی بسازه و شما رو به گریه بندازه 
رین و سایک ها چقدر من غصه خوردم 😭 چیزی نیست که بگمم
- پلات / پیچش داستانی: باید تو این مورد بگم دست مریزاد!!! چقدر قشنگ بود چقدر پیچیدگی ها زیاد بود ولی خیلی متوازن نبود خیلی پلات های آخر کتاب زیاد بود .. چقدر آخر کتاب دوباره شبیه دیستوپیایی ها شد الان یه نماد دوباره ساخته شد الهه ی آتش و...  انقلاب واقعی شمال و جنوب اشراف زادگان و رعیت واقعیتش تعجب نکردم در واقع بعد جلد یک انتظارش رو می‌کشیدم و بنظرم خیلی دیر بود اما توی جلد خدای آتش انتظار یچیز قوی رو دارم این جلد جمهوری اژدها یه تکمیل کننده برای مجیک سیستم بود
- سیستم جادویی: سیستم معمولی داره نویسنده نمی تونه بین حماسه کتاب و غلظت فانتزی کدوم رو انتخاب کنه سیستم جادویی یجا یهو زیاد میشه یجا خیلی کم بجاش حماسه سیاسی کتاب زیاد تر میشه اما در کل سیستم خوبی داره سوالی برام پیش نیومده و همین خوبه
- موضوعات کتاب: توی این جلد سایه ی استعمار ناکارآمدی دولت حیله گری روباه پیر هیسپریایی ها یا همون بریتانیا چقدر جذاب توصیف کرده فشار های بریتانیایی ها تهاجم فرهنگی بریتانیا به چین یا نیکان شما عقب مونده این ما بهترین نژادیم و... موگنی ها همون ژاپنی ها
- احساس من: دوستش داشتم بی نقص نبود اما من واقعاً از سمت چند خدایی بودن کلا باهاش حال نمی کردم چون نمی شه دین رو تحمیل کرد و بریتانیایی ها دقیقا همین کار رو میکردن و آزارم می داد
      

        مبادله قتل
- کتابش بر اساس یه فیلم از آلفرد هیچکاک نوشته شده غریبه ها در قطار که خب فیلم خیلی معروفی هم نیست بدنه ی داستان دقیقاً همونه با چندتایی تغییر. شخصیت های اصلی شامل روث و  آماندا ست چون هیچ ربطی بهم ندارن شما خواه ناخواه بهم ربطشون می‌دین .. برای شخص بنده هیچ چیز تعجب برانگیزی نداشت صد در صد چون اونقدر منو درگیر نکرد که من حواس منو از روابط پرت کنه توی کتابهای جنایی مردای مهربون همیشه در آخر به دو چیز تبدیل میشن قاتل یا همسر وفادار این یه چیز غیر قابل اجتنابه از طرز بیان کردن رازها خوشم نیومد من دلم می خواد هیجان زده بشم تعجب کنم اما وقتی شخصیت اصلی از من خنگ تره این اتفاق ها نمی افته 
این کتاب حس وای من چه کارگاه خوبی ام رو تقویت می‌کنه چون هیچ چیز سختی نداره ۳۰ درصد از کتاب میگذره و ارتباطات رو می فهمین به ۷۰ درصد می رسیم دیگه همه‌ی قاتل ها رو شناختین و این جذاب نیست 
من فیلم Strangers on the train رو گذاشتم بعد کتاب ببینم ..
چقدر تاثیر آقای هیچکاک روی نویسنده های جنایی زیاده همه جا میشه رد پاس رو توی جنایی های مدرن دید یجورایی به همین دلیل همه ی کتابهای جنایی (همه ی همه نه اکثراً) یه خط داستانی ثابت رو دنبال میکنند.
      

        مجموعه جنگ تریاک جلد اول جنگ تریاک 

- رین دختر دلال تریاک فروشی که از جنوب رویای دانشگاه عالی نظامی در سر می پروراند و این راهی ست که آن دختر معنای زجر بدتر از زندگی فقیرانه اش را می چشد

- بذارین اول درمورد خشونت کتاب بگم اول کتاب یجورایی معمولیه همه چیز ولی صحنه هایی که بعد از صفحه ۳۰۰ خرده ای به بعد اتفاق می افته فاجعه ان حالت تهوع آور نمی دونم چطور تونسته اینقدر دقیق بنویسه. اینقدر صحنه های نسل کشی رو با جزئیات کامل توضیح میده آدم با تمام سلول های درد رو احساس می‌کنه..
یکی از بزرگترین مشکلات اینه که یهو رو دور x2 می افته از وسطای کتاب منظورم اینه اوایل کند پیش می رفت می خواست یه مقدمه ای از سیستم جادویی کتاب توضیح بده خیلی کند پیش می رفت نه خسته کننده اما کند بعد یهو چند سال افتاد جلو و دوباره یکم روند آروم شد و الان چی شده بدترین دشمن ها به دوست تبدیل شدن واقعیتش اینکه وسط اونجا اون دو تا شخص خاص با هم رفیق شدن تازه اون از اون یکی عذرخواهی کرد برام عجیب بود پیش زمینه ی آنچنانی براش نویسنده انجام نداده بود و من تقریباً یه چیزایی حدس زدم که جمهوری اژدها کیه چون شخصیت اصلی ققنوسه نه اژدها و این میستری رابطه با هرچی اسمش هست زیاد خوب بهش پرداخته نشده
تحول و رشد شخصیت ها قابل توجه و تحسین آمیزه تحولشون خیلی تو چشم می زد اواخر کتاب دلیل هم داشت .
کتاب واقعا ترکیب قوی تری از کتاب های فانتزیه که خوندم خیلی قوی تره و نیومده با عناصر عاشقانه ی وقت تلف کن و بی مورد خرابش کنه خیلی کتاب واقع گراست نویسنده تقابل عقل و احساس منطق و انتقام رو به رخ می‌کشه دیوانگی بیمارگونه اواخر کتاب کاملاً قابل لمسه همه ی شخصیت های کتاب (اصلی) بجز دشمن برای ما خاکستری ان و این خیلی جالبه اینجا که تقابل آرامش و جنگه: «هر چیزی که دوست داشتم از بین رفت. من صلح نمی خوام تشنه ی انتقامم.» 
«شجاع بودن آسونه... اینکه بفهمی می نباید بجنگی سخته. من این درس رو خوب یادگرفتم.»

چقدر مفهوم استعمار توی کتاب سنگین بود همه چیز های زشت سنگین بودن...
      

        جین در فانوس تپه
- جین در پلاک ۶۰ خیابان نشاط به همراه مادربزرگ بد اخلاق ، مادر دوست داشتنی و خاله گرتوود عجیبش زندگی میکند.. تا اینکه خبری از پدری که فکر می کرد مرده میرسد زندگی جین متحول می‌شود
- این کتاب مونتگمری خیلی متفاوت بود باید بگم بیشتر از همه شخصیت جین متفاوت بود .. شخصیت های دیگه ای که خلق کرده بود خیلی در تضاد بود در واقع یکم از نظر من و هنوز نسبت به کتابهایی که قبل از ازدواجش نوشته متفاوته خیلی انجیل توی کتابش پر رنگه و یه جای دیگه از جزیره است ملکه کنار یه خونه ی فوق العاده برای جین کوچولو 
جین خیلی سرسخت تودار و شجاع هست توی این کتاب یه شخصیت خاص که هر کسی نمی تونه عاشقش بشه کلا کتابش برای بعد از ظهر های تابستونی نوشته شده و من توی دو روز تعطیلاتم روی چمن ها دراز می کشیدم و میخوندمش خیلی بهم خوش گذشت و خاطراتم با کتابم موندگار تر شد و بهتر توی جزیره ی پرنس ادوارد گشت زدم
      

        دزیره 
- نمی خوام هیچ نقدی انجام بدم نقاط مثبت و منفی بگم اصلاً چرا باید زندگی واقعی رو نقد کرد؟ تا حالا نشنیدم کسی بگه من دارم زندگینامه که از قضا واقعیت هم هست رو نقد میکنم از وقتی که ندیمه ملکه مصر رو خوندم بودم که ۱۴ سالم بود کتابی به این طولانی نخونده بودم شایدم خونده بودم نظری ندارم در واقع به اون هم برام شاهکار بود هنوز لحظات آخر عمر کلئوپاترا رو وقتی ندیمه اش تفسیر میکرد یادمه و لحظات فروپاشی زندگی ناپلئون بناپارت تا ملکه شدن همشهری بناردین اوژنی دزیره کلاری از هیچ تا همه چیز شدن خیلی دوستش داشتم حتی نمی تونم بگم چرا اینقدر این کتاب رو دوست دارم دلیلش شاید بخاطر همچیز بودن. باشه آن ماری سیلنکو واقعا خیلی خوب نوشته ها رو زنده کرده. وقتی پرنسس سوفیا به دزیره میگه دوتا از بزرگترین مردهای دنیا عاشق تو شدن ولی حتی زیبایی خاصی نداری و من در دلم گفتم حتی با هوش هم نیستی پس چرا ؟ واقعاً جوابی بجز شانس و کائنات نداشتم با اینکه دزیره آخرین بار به ناپلئون میگه بنظرم همش فقط تصادفه .
      

        دیزی جونز و گروه شش 
- دیزی جونز در خانواده ای عالی با امکانات فراوان بزرگ شده ی است آنجلس است و خیلی تنهاست پس تصمیم می‌گیرد زندگی جدیدی را شروع کند 
گروه برادران دان بدنبال رویای بزرگ بهترین گروه راک دنیا هستند و از هیچی شروع میکنند...
- پ.ن. اصلاً خلاصه ی خوبی ارائه ندادم اما..
- نقاط ضعف :  کاش کتاب جزئیات بیشتری داشت من نصف قضایا رو توی سریال فهمیدم و این خیلی ناراحتم کرد.. میدونید سریال و کتاب کلیات یکسانی دارند ولی جزئیات بشدت متفاوت توی سریال یه شخصیت به کلی حذف شده! اما روند داستانی سریال به قولی اسپایسی تر یا همون جذابیت بیشتری داشت اما باز کتاب یسری پیچش داستانی هوایی داشت که توی سریال کم رنگ شده بود... توی سریال دست کاری های بیجا بدرد نخوری انجام داده بودن که خوشم اصلاً نیومد 
ورژن داستانی کتاب اصلاً رابطه ی دیزی و بیلی حس نمیشد کتاب نمی دونم حس میشد اما نه اونطور که تو سریال به تصویر کشیده یا مثلاً دیوونگی های دیزی توی سریال قابل لمس تر بود نمی دونم شاید چون سبک نوشتاری کتاب مشکلاتی داشت اینکه بقیه بیان بگن که چرا گروه از هم پاشید احساسات توی سریال توی چهره ی بازیگرا میشد دید اما توی کتاب بیشتر شبیه قضاوت بودند و یا اصلاً صورت ها رو تفسیر نمی کردن
- نقاط مثبت موضوع کتاب و سبک نوشتاری کتاب که متفاوته اما سبک نوشتاری همونقدر که منفی مثبتم هست .. شخصیت پردازی هاذهنی بودن اما خدای من خیلی خوب بودن یسری از درام بازی های سریال تو کتاب نبود و این خیلی عالیههه  چون ببینید شما خودتون مخاطب هستین اگه همش بخواین تو کل کتاب غصه بخورین اعصاب خوردی میگیرین بهترین لحظات کتاب وقتایی بودن که بیلی و دیزی اعتراف میکردم اینطوری: فکرش رو بکن چاره جز اینکه عاشقش بشم رو نداشتم .. دیزی نهایت درد بود کلا شخصیتش منو یاد آلاسکا در جستجوی آلاسکا می انداخت رها خیلی خیلی رها و شکسته یجایی تو سریال هست دیزی به بیلی میگه من نمی خوام شکسته باشم و رها می‌کنه همه چیز رو که آرزوش رو داشت بیلی و دیزی نمی دونم هم مثل هم بودن هم نبودن توی کتاب نقطه ی عطف آهنگ حسرتم رو بخور بود که توی سریال خوب نشون داده نشده بود و زن دست نیافتنی که میگه اون مثل شن از لایه انگشت هات سر می خوره .. خیلی خیلی کتاب غم داشت اما گریه نکردم  شخصیت کامیلا اون یه نماد از صبر بود و میگه عشق همه چیزه یجورایی از پایان نیمه راضی بودم یکم مسخره بود میدونی یجوری دلم برای کامیلا خیلی سوخت اون قانع بود و یه زن کامل از اون زن هوایی که آدم فکر می کنه هی هیچ وقت نمی تونم اونطور باشم 
شخصیت های فرعی نمی تونم بگم با کتاب به تنهایی شناختمشون بیشتر با کمک سریال بود انگار دو تا ورژن دارم حس میکنم اما شخصیت ها هم توی سریال هم توی کتاب تغییری نداشتن ولی خب معمولی بودم یجورایی که راستش همیشه از بندهای راک همین انتظار رو داشتم 
- من از این کتاب خوشم اومد چون فهمیدم راک کلاسیک شاهکار تر از پاپ هایی که تو کل زندگیم گوش دادم البته به این معنا نیست که دیگه پاپ گوش نمیدم.
کتابش برای تابستون خوب بود ... اما این حجم محبوبیت توی خارج از کشور نمی دونم برای ایرانی ها نمی تونن فوق العاده جذاب باشه فقط معمولیه
      

        از قیطریه تا اورنج کانتی
خلاصه: 
درباره ی حمیدرضا صدر کارشناس فوتبال و خیلی چیزهای دیگه که با سرطان دست و پنجه نرم می کنند و در آخر لحظات آخر مرگشون کنار دخترشون غزاله صدر
نظر شخصی:
سبک نوشتاری فوق العاده زیبا از ایشون ..
من اصلاً هیچی از ایشون نمی دونستم و بدون هیچ پیشینه ای نشستم خوندمش و واقعا توی بدترین دوره ای که ایران واردش شد میگه اولین اتفاقات مصیبت بار ایران عزیز و در کنارش سرطانی که باهاش دست و پنجه نرم می کردن 
خیلی غم انگیز بود بدترین نوع سرطان صد در صد سرطان تومور مغزیه و من هم واقعا از این نوع سرطان متنفرم کلا سرطان و بیماریهای ناعلاج برای خود فرد و اطرافیانش طاقت فرساست این کتاب خیلی غم انگیز بود .
شخصیت آقای صدر خیلی دوست داشتنی بود واقعاً 

      

        ساده دل
خلاصه:
مردی از ولایت برتانی از آمریکا سر و کله اش در فرانسه پیدا می شود ماجراهاییه که برای اون جوون پیش میاد
نظر شخصی:
شاهکار واقعا شاهکار ترجمه ی خیلی عالی داشت از آقای محمد قاضی.
لذت بردم از خواندنش واقعا چقدر دوست داشتنی بود! یه کمدی سیاه کلاسیک بود از نظر بنده
درمورد اینکه چرا ولتر اینقدر روی مردم فرانسه به قولی مثل انجیل عمل می‌کرده فقط یه دلیل داره ولتر رک و پوست کنده حرف می‌زده و من عاشق این شدم که مثل آثار انگلیسی از استعاره ها و کنایه های دور از ذهن استفاده نمی‌کرده خیلی جذاب بود و کوتاه متنش زجر نمی‌داد من چقدر کتاب از ادبیات انگلستان شروع کردم و سر خواندنش به اندازه ی لذتی که داشت زجر کشیدم و مجبور شدم که کنار بگذارم دقیقاً نقطه ی مخالف آقای ولتر عزیزه
ولتر نمادسازی نکرده ولی خب برای این دهه ای که ما داریم توش زندگی میکنیم میشن نماد.
دوشیزه سنت ایو یکی از مهمترین عناصر کتاب بود و سرنوشتش که واقعا یجوری اعتراض به وضعیت زنان و نگاه مردان به زنان بود نمی تونم بگم غافلگیر شدم نه صد در صد 
شخصیت ساده دل که واقعا از این‌همه ساده نگری به هر مسأله ای منو به وجد می آورد چون اول کتاب یه بیوگرافی/ زندگینامه از خود ولتر گفته شده بود یجورایی بنظرم ساده دل گوشه ای از شخصیت خود ولتره 
من این شاهکار واقعا دوست داشتنی رو باید بارها بخونم و درباره اش بگم!

      

        سرگذشت ندیمه
خلاصه:
کشور آمریکا با یک شورش تبدیل به جلید می شود . شخصیت اصلی در پایین ترین طبقه بندی زندگی می کند ندیمه ها . ندیمه ها در واقع ماشین زاد و ولد هستند در عصری که زاد و ولد کاهش یافته . همیشه اوضاع اینگونه نبوده اُفراد سالهایی را به یاد دارد که شغل داشت درآمد داشت و می توانست در دانشگاه درس بخواند.. اما امروز آن روزها فقط خاطرات اند...
نظر شخصی:
واقعا دست مریزاد بگم به نویسنده عجب دنیایی خیلی خفن بود و غیر دوست داشتنی اما باید بگم کامل ..
اول از همه اینو بگم که نویسنده جایگاه امروز زنان آمریکا رو عالی نمی دونه همونطور که تو جلید عالی نمی دونه من اینو حس کردم که خانم اتوود یه آرمانشهری در ذهن داره که زنان جایگاه حقیقی خودشان را دارند. فرهنگ فاسد آمریکا به فرهنگی فاسدتر با ظاهر مذهبی تبدیل شده یکجور هایی بازگشت به قرون وسطی فقط کامل تر و زنان را به چند جایگاه تقسیم بندی کرده همسران فرمانده / خانه داران / عمه ها / مارتا ها / ندیمه ها و یکسری از زن‌های اصلاح نشدنی سلیطه ها و در آخر به کسانی میرسیم که حداکثر سه سال بتوانند عمر کنند در مستعمرات جزئیات بیشتر در کتاب هست و بنظرم اشاره نکنم کتاب جالب تر میشه ..
متاسفانه از سیاست و اصلا اینکه اونجا چطوری اداره میشه تو کل کتاب خیلی پرداخته نشده دلیلش؟ موقعیت ندیمه است که در زندگی روزمره ی طاقت فرسایی زندگی می کردند طرز نوشتن کتاب باعث شده این تصور ایجاد بشه که انگار واقعا زندگینامه می خوانید انگاری اتفاق افتاده و این خیلی جذابه بنظرم یه هنر نادره.
احساسات داخل کتاب قویه کلی نماد و سمبل برای هر چیزی متصور میشه ..
شخصیت ها خیلی خوب پرداخته شدند واقعیتش شخصیت دوست داشتنی کتاب نداشت و شخصیت های فرعی مثل افگلن اول خوب پرداخته نشده دوست داشتم بیشتر بشناسمش شخصیت های دیگه همشون قضاوت می شدن و تنفر مثلاً به فرمانده و سرنا جوی . من هم ازشان متنفر بودم اما برای چه؟ توقع داشتم اُفراد یک کار جالب انجام دهد اما فقط مانند تمام زن های کلیشه ای رفتار کرد توقع داشتم بیشتر سوال کند اما به آمیزش جنسی با نیک بسنده کرد !! و می دانست اشتباه است اما انجام می داد شاید کتاب سانسور شده اما نفهمیدم کی و کجا عاشق نیک شد احمقانه بود همان لحظه ی اول حدس زدم که عاشق نیک میشود اما توقع نداشتم اینقدر معمولی و رومیزی سطحی باشد مارگارت اتوود شاید میخواست ذات چیزی را نشان دهد!؟ آنجایی که افراد اشاره میکند هیچ وقت مثل مادرش نبوده مبارز؟ نبوده و نمی فهمیده چرا مادرش اینگونه بوده یا که چرا مویرا؟ نفهمیده اما حالا که پشت روبنده های ضخیم و لباس های قرمز ندیمه هاست میفهمد .. مخالف تمام همه ی اینهاست اما اصلا علاقه ای هم به مبارزه ندارد در اواخر کتاب افراد دیگر علاقه ای به رهایی ندارد عاشق شده و با زندانش کیف می کند انگار عشق همچیز را زیبا تر کرده برای من تمام این قسمت چندش آور بود حالم از شخصیت افراد بهم می خورد بعد با خودم فکر کردم اگر من جای او بودم چه؟ نظری نداشتم شاید در اعماق سیاهی افسردگی فرو می رفتم یا نجات پیدا می کردم 
و گلهای مصنوعی که نمادی از آرزوهای دنیای زنانه است خیلی مصنوعی خیلی دور واقعا غم انگیز بود دلیل اینکه اینقدر خواندن کتاب طولانی شد فضای کتاب بود گاهی اوقات اینقدر واقعی میشد و تصور کردن خودم در آن دنیا مخالف تمام عقاید و ارزش های من بود و احساس ترس میکردم کتاب را می بستم دور میشدم 
بنظرم نویسنده کمی پیاز داغش را زیاد کرده بود نمی توانست در مغزم بگنجند اینهمه سکوت هر لحظه با خودم میگفتم چطور مردم اینقدر متواضع بودند ؟ یا احمق؟ چرا مبارزه نکردند؟ نمی توانستند نه بگویند؟ مردم آن سرزمین عجیب بودند شاید همه اش بدلیل بمب های اتمی و... بوده نظری ندارم شاید آنهمه آزادی و ناز و نعمت که داشتند ناگهان بدون آنها برایشان شوکه آور بوده 
مهمترین دلیلی که یک نیم ستاره کم کردم دلیل آن شورش بود متوجه نشدم درک نکردم منظور آن فرمانده ی احمق چه بوده غرور مردانه اینهمه آدم را به منجلاب کشیده؟ واقعاً ؟ خدشه دار شده ازدواج پاک؟؟؟ نمی توانم بفهمم چرا مرد ها ذاتا اینگونه اند؟ که مشکل را با بد بخت کردن دیگران حل کنند؟ تقصیر را گردن کس دیگر بندازند در حالی که می دانند که مشکل از خودشان است برای مثال اولین کسانی که کفش پاشنه بلند زنانه را اختراع کردند مرد بودند یا کوکوشنل لباس ها را فقط راحت کرد اما کسانی که لباس ها را کوتاه و کوتاه تر کردند مرد بودند .. دقیقاً بخاطر همین بود که کل کتاب برایم شخصیت فرمانده همانند جوک بی مزه بود بی فایده اضافی در صفحه روزگار دنیای کتاب ته ته دیستوپیایی بود تمام ذهنیت های باطل روی هم جمع شده بودند آتش زدن به تمام آنهمه زحمت که ظاهر مذهبی مسیحی پر از تحریف را به رنسانس تبدیل کرد پوزخند به رنسانس به نوعی دنیای غرب را به چالش کشید من اینطور برداشت کردم که همه ی این دنیا ها پوچ و توخالی بدون یک حقیقت آشکارند و همه بدنبال آرمانشهری هستند که نمی دانند حتی باید چه ویژگی هایی را داشته باشد گاهی در خوشبختی ابدی حس پوچی داره که من برداشت کردم این همان پست مدرنیسم که غرب با آن درگیری دارد بحران معرفتی دلیلی که برای (من هستم من هنوز هستم) می آورند.
نکته ی دیگر این است که اگر زبان انگلیسی تان خوب است به زبان اصلی مطالعه کنید چون کتاب پر از بازی با کلمات است و من نسخه ی صوتی آوانامه را نپسندیدم و بعد از کتاب خانه نسخه ی فیزیکی را گرفتم نسخه ی صوتی خیلی یکنواخت و خسته کننده بود با اینکه درون مایه ی کتاب اینقدر خسته کننده نیست بنظرم ترجمه عالی بود حتماً یه دوباره خوانی از این کتاب خواهم داشت..
با تشکر که نقد من رو خوندین !
      

        ترغیب 
خلاصه:
عشقی که سالها پیش به دلیل یک پیشنهاد از طرف یک دوست ردش کردی
نظر شخصی:
من واقعاً از این کتاب خوشم نیومد اولین کتابی که از جین آستین خوندم اما بود جلد گل گلی داشت از نشر افق نوشته بود «شخصیتی خلق کردم که هیچ کس بجز خودم خوشش نمی‌آید» و یا یه همچین چیزی نوشته بود پشت جلد برای خوندن این جمله برچسب کتاب خونه رو کندم و دوباره زدم بهش😂 برای اینکه یه نفر گفت «نشر افق سانسور می‌کنه🫡» که اشتباهم بود نسخه ی نشر نی رو هم خوندم و بنظرم اما فوق العاده بود ! اما دوست داشتنی و مهربان بود البته از نظر من! بعد با الیزابت بنت و آقای دارسی آشنا شدم شاهکار ادبی! که چقدر آن دوره خواندنش برایم لذت بخش بود..
ان الیوت اینطوری نبود اصلاً و ابدا! حداقل من دوستش نداشتم ان الیوت به معنای واقعی دنبال راه فرار می گشت می گفت برایش حرف های دیگران مهم نیست اما بود و غرور مسخره ای داشت البته پنهانی انگار جین آستین حتی خودش هم ان را دوست نداشت فقط می خواست نمی دانم سعی میکرد دوستش داشته باشد و من واقعاً لذت نبردم از خوانش این کتاب امیدوارم آستین خوانی من بهتر بشود بنظرم شخصیت های خاصی از این کتاب خوششان می آید 
و با احترام می گم که ترغیب سطحی ترین کتاب آستین و اصلا هیچ شباهتی به غرور و تعصب نداره !!حتی نسخه ی ضعیف اون یا یه تقلید ؟ بنظرم اشتباهه ترغیب برای خودش مستقله اما دوست داشتنی نیست چون قهرمان دوست داشتنی نداره
      

        باغ مخفی
خلاصه:
دختر کوچک و گستاخی که به دلیل وبا پدر و مادرش را از دست می دهد و به انگلستان باز می گردد..
نظر شخصی:
من واقعاً خوشم نیومد نمی دونم شاید به همون دلیلی که مجموعه نارنیا رو رها کردم و فقط تا جلد شاهزاده کاسپین خوندم؟ یا شاید خیلی بزرگ شدم برای اینجور کتابا؟ نمی دونم ولی خب خیلی بچگانه بود داستان و پایان بندی من فکر می کردم مری لناکس شخصیت اصلیه ولی اصلا جالب نبود خوشم نیومد .. 
خیلی سطحی بود و فیلمش؟ خب اصلاً فیلمش خیلی دنیاسازی جذابی داشت اصلاً مثل کتاب نبود و من فیلم رو به کتاب ترجیح میدم یجورایی احساس میکنم باغ مخفی که تو ذهنم داشتم خیلی عادی شد خیلی معمولی شد با اینکه اینقدر خاطرات خوب از فیلمش دارم 
بنظرم نویسنده دست و پا می‌زده که جادو وارد داستان کنه یا نه و در آخر نتوانسته تکلیف خودش رو مشخص کنه رابطه عاطفی با مادرای مرده پاک شده بوده کلا خوشم نیومد با اینکه درس خوبی به بچه ها داده میشه که اضطراب و منفی بافی فقط وضعیت رو بدتر می‌کنه فقط همین
      

        The Queen's gambit
خلاصه:
الیزابت هارمن دختر ۹ ساله ایست که به دلیل مرگ مادرش به یتیم خانه می رود و در آنجا بازی شطرنج یاد می گیرد
نظر شخصی:
من اصلاً قصد نقد ندارم چون علاقه ی من به شخصیت بت کاملاً شخصیه  صد درصد کتاب مشکلاتی داشت ولی من عاشق دهه پنجاهم و همچنین شطرنج با یه ذوقی کتاب رو می‌خوندم که برای خودم هم تعجب بر انگیز بود مینی سریالش فوق العاده بود!!
وقتی یکی اهل شطرنج نیست و میگه کتاب یا سریال مزخرفه اصلاً بهش توجه نکنید شما شطرنج رو دوست دارین؟ خب ببینید اصلاً از شطرنج خوشتون نمیاد و تا حالا حتی بهش فکر نکردین؟ خب نبینین 
من یه مدتی هست متوجه شدم به ژانر بیوگرافی/زندگینامه علاقه دارم .. خیلی کتابش خوب بود در کل به دوستداران شطرنج توصیه میکنم :)