[ این بار هم آگاتا کریستی دست شما را می‌گیرد، به دهکده‌ای کوچک می‌برد و داستان جنایتی را روایت می‌کند. داستانی که از زبان دکتری دلسوز و مهربان  و با حضور هرکول پوآرو روایت می‌شود. همه‌ی فرضیات علیه رالف پیتون است ولی ناگهان...

قلم آگاتا کریستی بسیار جالب و جذاب است، این نوع چینش اتفاقات در نوع خودش خارق‌العاده است. امیدوارم با خواندن این رمان معمایی پلیسی لحظات خوشی را سپری کنید.
اما هشدار!
روزی کتاب را بردارید که دغدغه‌ی دیگری نداشته باشید، چون نمی‌توانید آن را زمین بگذارید!]
      

        همونطور که دوستان اشاره کردم داستان دختر از خانواده‌ی مقامات بالای کمونیست‌هاست که به جای تبعیت ازخونواده اش راه فطرتش رو در پیش میگیره، مسلمان میشه و به آقا امام زمان عج به دیدارش میرن.
داستان بسیار جالب بود، اینکه توی این دوره زمونه یکی از چین اونم توی همچین خونواده‌ای مسلمون بشه، و اون ماجراها و کلی آدم رو مسلمون کنه واقعا جذاب و بسیار قابل تامله.
ما کجابیم و دیگران کجا..
حرف و سوال زیاد دارم راجع به این کتاب و زندگی خودم، ولی خب زیاده عرضی نیست.
بخونید و در زندگی خودتون تامل کنید.


      

        با احترام به شهید و خانواده‌ی گرامی‌شون
اما خیلی تلاش کردم و نهایتا بیشتر از ۱۵۰ صفحه نتونستم بخونم، البته نسخه الکترونیک فراکتاب رو.
داستان زندگی شهید رو مثل رمان‌های ۹۸ایای قدیم نوشته بودن، و فکر می‌کنم بیشتر مناسب نوجوان‌ها بود تا منی که حوالی سی سالگی هستم.
ان‌شاءالله که شهید از ما راضی باشن و شفاعتمون کنن.
      

        کتاب بابارجب واقعا تلنگر می‌زد به آدم که اگه تو برات همچین اتفاقی بیافته چند مرده حلاجی؟
زندگی با جانبازی با همچین مجروحیتی واقعا صبر زینبی می‌خواد.
آفرین به حاج خانوم و تربیت بچه‌هایی که انقدر عاشق پدرشون بودن.
ان‌شاءالله که حاج رجب در بالاترین درجات بهشت ساکن بشن و ما رو هم شفاعت کنن.
      

        رمان بندها هم تموم شد.
این رمان رو میتونیم از دو جنبه بررسی کنیم
اول نثرش که بسیار جذاب و روان و ساده نوشته شده، انگار که نویسنده خودش تمام این مراحل رو زندگی کرده باشه
دوم محتواش که اصلا جالب نبود. محتوایی که براساس خیانت مرد جوانی به همسرش با وجود دوبچه‌اش صورت می‌گرفته، خیانتی که هیچ وقت ازش پشیمون نشد و بارها هم تکرار شد.
رمان چند فصل داره، یک فصل از زبان زن خانواده که احساسات و رنج‌هاش رو بازگو میکنه، در فصل دوم نوبت مرد خانواده‌اس که ماجرا رو از دید خودش برامون روایت کنه و فصل آخر هم روایت ماجرا از دید دختر خانواده‌اس که فرزند دوم بوده.
رمان بندها برای الگو گرفتن برای نویسندگی خوب بود اما محتوای جالبی نداشت که نخوندنش ضرری به آدم بزنه. حتی یه جورایی عصبیم هم می‌کرد، چون فضا فضای جنگ و دعوا بود و من حتی بعضا دیالوگ‌ها هم انگار توی سرم با فریاد خونده می‌شد.
درهرصورت رمان جالبی بود.
      

        [ و ابوالمشاغل هم تمام شد و تا ابد به عنوان کتابی زیبا و دلچسب در خاطرم می‌ماند و شیرینی‌اش تا ابد زیر دندانم.
من نادر ابراهیمی را با ابن‌مشغله و ابوالمشاغل شناختم، نه اینکه اولین کتابی باشد که از او می‌خواندم، نه. قبلاً هم کتاب‌های زیادی از او خوانده بودم، مثل چهل نامهٔ کوتاه به همسرم، بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، مردی در تبعید ابدی، یک عاشقانه‌ٔ آرام و تکثیر تأسف انگیز پدربزرگ. اما با این دو کتاب با ابعاد مختلف زندگی‌اش آشنا شدم، چه شغل‌هایی که امتحان نکرده بود از نویسندگی، کارگردانی، فیلم‌نامه‌نویسی، خوانندگی، کارگری، مدیریت موسسه ایران پژوه، نقاشی روی پارچه و... و چیزی که در او پررنگ بود و در همهٔ برهه‌ها از آن غافل نشده بود، رعایت انصاف، ایمان و عشق عجیبش به وطن بود.
زیبایی کتاب در این بود که گاهی خنده‌ات به آسمان می‌رفت و گاهی هم غمگینت می‌کرد اما هیچوقت ناامید نه.
بخوانید و لذت ببرید.]
      

        کتاب رو به دو یا سه روز خواندم.
جالب بود، برخلاف سایر کتبی که از شهدا و زندگی‌شان نقل می‌شود که همه سرشار از عشق و علاقه و احترام و شادی‌ست و هیچ از اختلاف نظرها گفته نمی‌شود در این کتاب به اختلاف نظرهای بین شهید و همسر و خانواده‌اش هم پرداخته شده و این کتاب و شهدا و شهادت را باورپذیرتر می‌کند.
دلم پیش فرزندان شهید ماند و جوش مرضیه خانم را می‌زند، شهید که در اعلی علیین جای دارد و فقط می‌توانیم دعا کنیم که خدا همچنان به خانواده‌ی ایشان صبر زینبی عنایت کند و فرزندان و همسرشان را خوشبخت و عاقبت بخیر..
      

        سالها پیش، شاید هشت نه سال پیش این کتاب رو خوندم، فقط کلیت داستان خاطرم مونده و راضی بودم.
دوستش داشتم و نگهش داشتم.
      

        کتاب باچر کتابی بود که پشتم رو لرزوند، نه تونستم خودم جای اسرا بذارم و نه تونستم خودم رو جای خانواده اسرا بذارم، هر دو حالت به شدت برام وحشتناک و طاقت‌فرسا بود. این اولین کتابی بود که راجع به اسارت خوندم و حقیقتا از فکر اینکه در یک کشور غریب و در جایی که هیچکس نمیدونه شما زنده هستین یا نه نگهداری بشی توی یک سلول تنگ و تاریک و با وحشتناک‌ترین شکنجه‌ها برای خودت و دوستات شب رو به صبح برسونی و صبح رو به شب، پشتم رو لرزوند.
یک قسمت هم در مورد زندگی سوسک‌ها و اخلاقیاتشون بود، اون قسمت هم بنظرم خیلی جالب اومد.
امیدوارم خدا به این اسرا و به خانواده‌هاشون پاداشی درخور این حجم از صبر و استقامت عطا کنه.
ممنون از نویسنده عزیز
      

        کتاب داستان خانواده‌ای بود که گول فرقه بهائیت رو می‌خورن و بعد از اون اشتباه و مشکل یکی پس از دیگری براشون به وجود میاد و...
کتاب جالبی بود و اطلاعات جالبی راجع به بهائیت توش بود، چون خودم اطلاعات خاصی نداشتم در حد معمول می‌دونستم.
ولی خب دل آدم می‌سوخت که یک اشتباه و تزلزل در اعتقادات این خانواده رو به کجاها کشوند!
بیشتر از همه دلم به حال سینا سوخت. پسربچه‌ای که هیچ گناهی نداشت و ناآگاهی پدر و مادرش بلاهای عجیبی سرش آورد.
هر اشتباهی که این زن می‌کرد میگفتم این دیگه تهشه ولی هربار یه کار بدتر می‌کرد! اعصابم یکم سرش خورد شد😁
      

        [ کتاب بگومگوهای زندگی مشترک هم پس از مدت طولانی تموم شد. کتاب شیرین و مفیدی بود منتهی من در حین مطالعه به مشکلاتی خوردم و برای همین دیر تموم شد.
توی کتاب درمورد انواع دعواها صحبت می‌کنه و ریشه‌اش رو بهت نشون میده، مثلا وقتی که حس می‌کنیم همسرمون به ما توجه کافی رو نداره و برای جلب توجه موضوعی رو گیر میاریم و دعوا رو شروع می‌کنیم فقط برای جلب توجه!
یا وقتی احساس گناه می‌کنیم و همین احساس گناه و عذاب وجدان باعث بحث و دعوا میشه.
یا چندین و چند دلیل دیگه..
در پایان هم میگه همه زوج‌ها با هم دعواشون میشه، فقط ما ظاهر زندگی بقیه رو با باطن زندگی خودمون مقایسه می‌کنیم و حسرت می‌خوریم. و بعد به اهمیت مشاوره رفتن و مشاور کاربلد داشتن اشاره می‌کنه.
من خیلی کتابش رو دوست داشتم و خیلی ازش استفاده کردم.
خوندنش رو هم به همگی توصیه می‌کنم و می‌تونه گزینه‌ی خوبی برای هدیه دادن به زوج‌ها باشه. ]
      

        کتاب سه‌خواهرون رو پریروز تموم کردم.
کتاب قشنگی بود هرچند یه جاهاییش خیلی عصبانی می‌شدم، خصوصا سر ازدواج دوم پدر خونواده، من به جای زناش عصبی شدم و ازش بدم اومد! هرچیم میخوام خودمو راضی کنم که اون قدیما بود و شاید رسم بوده و این حرفا بازم موفق نمی‌شم.
ولی از لحاظ نوع زندگی و محبتی که بین اون هفده خواهر و برادر و بچه‌هاشون بود برام خیلی جالب بود. چون خودم همچین فضایی رو تجربه نکردم. بالاخره زندگی توی خونواده شلوغ و پرجمعیت حتما جذاب‌تر و بهتر و چالش برانگیزتر از خونواده کم جمعیته!
اما قسمت مهم و قابل توجه این کتاب صبر فوق‌العاده زیاد و زینبی این سه خواهر بود.
دیگه زیاد داستانش رو فاش (همون اسپویل خودمون) نمی‌کنم که خوندنش براتون جذاب باشه.
      

        ابن‌مشغله رو یک جور دیگه‌ای دوست داشتم، جدای از کتابای نادر ابراهیمی که خیلی خوب و دلنشین هستن.
داستان جوون مجردی که در به در دنبال کار می‌گشت و از این کار به اون کار می‌پرید و صد البته بعد ازدواجش هم همین رویه رو ادامه داد! روند پیدا کردن شغل و از دست دادنش و علت‌هاش هم جالب بود ولی خب من خیلی دلم براش سوخت، جلوی زنش گناه داشت!
این کتاب به آدم گوشزد می‌کنه که هر شغلی و هر حقوقی حتی در شرایط سخت ارزش نداره که یکسری ارزش‌ها و خطوط قرمزمون رو به خاطرش از دست بدیم.
نهایتاً میتونم بگم بخونید، جالبه.
      

        [ ابیگیل هم تمام شد و من چشم به راه گینا ویتایی یا اگر بخواهیم رسمی و ماتولایی صدایش بزنیم گئورگینا ویتایی خواهم ماند.
فضای داستان با محوریت دختری نوجوان و نازپرورده است که بنا به دلایلی -که اگر بازگویشان کنم اسپویل می‌شود-، به اجبار پدرش به مدرسه‌ی دینی سختگیرانه‌ای فرستاده می‌شود، مدرسه ماتولا.
مدرسه‌ای شبانه‌روزی که انگار توسط افرادی بی‌احساس و بی‌رحم اداره می‌شود، اما هرچه بیشتر وارد داستان می‌شوی مهربانی‌های ریز و دلگرم کننده‌ای توجهت را به خودش جلب می‌کند و وقتی کتاب به پایان می‌رسد می‌بینی بدجور دلبسته‌ی همان قلعه‌ی ماتولا و سخت‌گیری‌های عجیبش و از همه مهم‌تر دختران بی‌نوای کلاس پنجم شده‌ای.
داستان در فضای سرد و پر از دلهره‌ی جنگ جهانی دوم روایت می‌شود اما جنگ پشت همان محافظ‌های پنجره در فضایی محو باقی می‌ماند و بیش از این به آن پرداخته نمی‌شود.
روند داستان نسبت به کتاب «در» کمی کند است اما من هربار کتاب را با شوق برداشتم نه بالاجبار.
درست است که از اوایل کتاب حدس زده بودم که پشت مجسمه ابیگیل چه کسی پنهان شده است و درست هم بود اما دوست داشتم حس گینا را وقتی این موضوع را می‌فهمد درک کنم، هرچند امان از پایانش، انتظار داشتم هنوز دویست صفحه دیگر طول بکشد و ناگهان دیدم کتاب تمام شده و من ماندم با آینده‌ی مبهم گینایی که مادرش را در کودکی از دست داده و حالا دیگر پدرش را هم در کنار خودش ندارد؛ ژوژانایی که به شدت از اسمش خوشم آمده اما نمی‌دانم چه بر سرش خواهد آمد و حتی گدئون تورما با آن خشک مقدس بازی‌ها و سخت‌گیری‌های عجیب و غریبش.
القصه که به شما هم پیشنهادش می‌کنم، قلم سابو جذاب و پر از جزئیات دقیق است، انگار که خودش هم نوجوانی‌اش را در شبه ماتولایی گذرانده باشد. ]
      

        کتاب درمورد زندگی و شهادت شهید محمدحسن ابراهیمی بود. طلبه‌ی جوانی که به همراه همسرش برای تبلیغ به کشور گویان میرن، گویان کشور کوچیکی در آمریکای جنوبی هست، کالجی راه میندازن و به تبلیغ دین اسلام می‌پردازن و...

کتاب برای من بسیار غم‌انگیز و دردناک بود. حتی لحظه‌ای نتونستم خودم رو جای همسر ایشون بذارم، با شرایط سخت بارداری و استرس و تنهایی در کشوری غریب.
از ویژگی‌های بارز این شهید توسل به ائمه اطهار خصوصا حضرت زهرا سلام الله علیها  و خوش اخلاقی و روی گشاده‌شون بوده. به پدر و مادرش و همسر و اطرافیان خیلی احترام میذاشته و حتما جلوی پای پدر و مادر بلند می‌شده و هرکاری از دستش برمیومده براشون انجام می‌داده و همین اخلاقیات هم  نهایتا باعث میشه که به آرزوی قلبیش یعنی شهادت در راه تبلیغ دین برسه.
من این کتاب رو به پیشنهاد گروه کتابخوانی محدثه(مخصوص بانوان) از کتابخانه صوتی ایران صدا در هنگام خوابوندن دخترم یا کارای خونه شنیدم و به شما هم توصیه می‌کنم در حین کارهاتون بشنویدش یا هم بخونیدش.