می‌تونم بابت واقعی نبودن پیتر پن گریه کنم...
      

        کتاب خیلی خوبی بود اما به اندازه‌ی کتاب‌های دیگه‌ش خوب نبود.
      

        جلد اول رو نخوندم اما جلد دوم مجموعه‌ی یاغی‌های مرموز رو خوندم.
اگه ۱۰-۱۲ ساله بودم حتما خوشم می‌اومد، اما برای پیرزن درونم زیادی شاد و سبک بود و پر از "حالا که اینجا گیر کردن، پس یه طلسم یا یه ناجی از ناکجا به ماجرا اضافه کنیم".
ترجمه‌ی این کتاب توجهم رو خیلی جلب کرد. اصطلاحات و ضرب‌المثل‌ها رو خیلی خوب و به‌جا استفاده کرده بود. فقط متاسفانه یه جا هم از اصطلاح من‌درآوردی "شیک و مجلسی" استفاده کرده بود که زد توی ذوقم.

یاغی‌های مرموز
#کوین_سندز
      

        جلد دوم مجموعه‌ی تاج دوقلوها (تاج نفرین‌شده) هم تموم شد.
بذارید بگم که پرماجرا و جالبه. برای من که (خیال می‌کردم و الان دیگه شک دارم) که فانتزی‌خوان نیستم، جلد اول طوری بود که یک‌نفس رفتم تا آخرش و جلد دوم رو هم با یکی دو تا وقفه تموم کردم.

ماجرای اصلی کتاب درباره‌ی دو تا خواهر دوقلوی ساحره‌‌ی ملکه‌ست که یکیشون توی قصر بزرگ شده و دیگری بین ساحره‌ها. حالا نزدیک ۱۸ سالگی‌شونه و دیگه باید تاج‌گذاری کنن ولی مردم سرزمینشون از ساحره‌ها متنفرن.

نقش خانواده توی این رمان خیلی پررنگه. ارتباط‌های خانوادگی قشنگ روی سایر ارتباط‌ها سایه می‌ندازه. مثلا یکی به خاطر مادربزرگش حاضر می‌شه اسارت رو تحمل کنه و دیگری به خاطر خانواده‌ش حاضره عشقش رو توی شرایط بدی رها کنه و بره. این برای من خیلی جالبه.

نکته‌ی بعدی ولی همین ماجراهای عشقی توی کتابه. نمی‌دونم من نخونده‌م قبلا یا واقعا قبلا دخترا انقد درگیر فیزیک پسرها نبودن. توی این رمان رسما دخترا عاشق هرکی می‌شن که عضلات بهتری داره. به جز یه دختری که عاشق خواهر پادشاه می‌شه. 

یکی از خواهران ملکه عاشق محافظ نامزدش (نامزد خواهرش) می‌شه و بعد در حالی که رابطه‌ش با اون جایی نرفته پادشاه رو هم می‌بوسه. بله.

جدای از مثلث‌های عشقی، توی جلد اول یه مقدار صحنه‌های رمانتیک سانسورنشده هم داشتیم که توی جلد دوم همه از دم سانسور شده بود.🤔 نمی‌دونم چی باعث می‌شه این اتفاق بیفته🤔

در کل کتاب خوبی بود و خوشحالم از خوندمش.😌
      

        خوشم اومد ازش 🤷‍♀️
جلد دو رو بخونم می‌نویسم از چیش و چرا خوشم اومد.
      

        داستان‌هاش رو دوست نداشتم و دو ستاره دادم به خاطر مصاحبه‌ با نویسنده‌ها.

      

        دیشب قبل خواب از چت‌جی‌پی‌تی پرسیدم چی کار کنم تا خوابم ببره؟ گفت یه کتاب کوتاه بخون، مثل مرگ ایوان ایلیچ. منم خوندمش.

داستان از مرگ ایوام ایلیچ شروع می‌شه و بعد برمی‌گرده و ماجرای زندگی و بیماری و مرگش رو می‌گه. پسند من که نبود اصلا.
      

        یه داستان خیلی نرم و ساده
مناسب برای دبستان (چهارم-پنجم)
      

        می‌دونید چی شد؟
تعداد صفحات کتاب خورده بود ۱۰۴۴ ولی ۶۱۰ صفحه بود. بعد من اومدم درستش کنم، اما چون خداوند سوتی‌های بزرگم توی گزارش پیشرفت زدم ۶۱۰ صفحه خوندم. بعد اطلاعات کتاب رو درست کردم و دیگه نتونستم اون گزارش پیشرفته رو درست کنم و اینه که مجبووووور شدم کل کتاب رو توی یه روز بخونم. 

حالا نظرم درباره‌ی کتاب: 
یک عالمه علامت‌سوال برام باقی موند. به نظرم شخصیت‌های اضافی تو داستان زیاد بودن که نبودنشون تاثیری توی روند داستان نداشت. یک سری چیزها بارها تکرار شده بود و در مجموع کتابی نیست که بگم wow من این کتاب خفن رو خوندم! 

ولی یه داستان خیلی خیلی ایرانی بود درباره‌ی خانواده‌ی ثروتمندی که همه چیزشون رو از دست دادن. به نظرم یه سریال خوب هم از توش درمیاد. 😁
      

        جدی فصل اول این کتاب ۳۰۰ صفحه‌ست :)
اول جلد دوم رو می‌خونم بعد یادداشت می‌نویسم.
      

        سلام 
من یه مردم
میام وسط زندگی آروم و شاد یک زن
اون رو به خودم وابسته می‌کنم
بعد به همه می‌گم به این زن عشقی ندارم و می‌خوام ولش کنم

دیدید چقدر من باحال و عاشقم؟
      

        مجموعه‌ی داس مرگ، توی زمان پسامیرایی داره اتفاق میفته. دورانی که انسان‌ها حیات جاودان دارن و بنابراین یه گروه از آدم‌ها به نام داس، وظیفه دارن جون یه تعداد دیگه رو بگیرن و به اصطلاح اونا رو خوشه‌چینی کنن.
سه جلد اصلی این مجموعه (داس مرگ، ابر تندر، پژواک) داستان ارتباط‌ها و رفتارهای داس‌هاست. قدرت‌طلبی‌شون، اخلاق‌مدار بودن و نبودنشون، سبک خاص زندگی‌شون و ...
حالا توی این جلد، چند داستان کوتاه در حاشیه‌ی دوران پسامیراییه. داستان‌هایی مثل قصه‌ی آدمی که به وجود داس‌ها اعتقاد نداره یا آدمی که توی مریخ زندگی می‌کنخ اما زندگی روی زمین رو ترجیح می‌ده. دو تا از داستان‌های اصلی توی نسخه‌ی فارسی کلا ترجمه نشده‌ن، یکیشون مربوط به کشتار حیوانات و سگ‌ها بوده انگار و دیگری توی داستانش اشاره‌های همجنسگرایی داشته.
دو تا داستان‌های ترجمه شده هم به نظرم خیلی خیلی بی‌نمک بودن، یکیشون "راسته‌ی ناباب‌ها" و یکی هم "شاید که خوشه‌ای چیدیم".
چندتا داستان متوسط داشت و دو تا داستان هم درباره‌ی آینده‌ و گذشته‌ی شخصیت‌های اصلی، داس کوری و داس آناستازیا داشت.

طرفدارهای مجموعه با نخوندن این کتاب چیزی رو از دست نمی‌دن اما خوندنش براشون خالی از لطف نخواهد بود.
      

        مجموعه داستان کوتاهی که محور بیشتر داستان‌هاش "نوشتن" و "مرور خاطرات" بود.
      

        مجموعه داستان دوست‌داشتنی‌ای بود :)
اغلب داستان‌هاش رو دوست داشتم و قصه‌ی "شوخی بود" رو بیشتر از بقیه.
      

        آخ از این کتاب! آخ از این ترجمه! 
از اون کتاباییه که دلم براش تنگ می‌شه... خیلی دلم براش تنگ می‌شه.