واه
خیلی بی‌نمک بود :)
کل گره کتاب این بود که دو نفر می‌خواستن از طریق زیرزمین‌های به هم‌پیوسته مغازه‌های یه روستا رو غارت کنن.
      

        توی روزای سختی خوندمش و همراهی جونیور توی این مدت خوشحالم کرد.
      

        وسطاش رهاش کردم.
خوندن این کتاب پیش‌نیازای زیادی می‌خواد.
      

        مععععلوم بود بابا!
از این کتابایی بود که سبک و راحتن و زود می‌خونی تموم می‌شن و از اولش آخرش پیداست.
عمقی نداشت، اما جذاب و پرکشش بود.
      

        یه فانتزی جالب، پرماجرا و شیرین، مناسب برای پنجم ششمی‌ها.

یک سری چیز خیلی توش تکرار شده بود و برای همین یک ستاره کم کردم. مثل این که نیش‌دندان‌ها شریر و زشت و بدبوان.
ولی کتاب پانویس‌های خیلی بانمکی داره و همینطور توی ترجمه نام‌گذاری‌های خیلی زیبایی استفاده شده بود که به کتاب ارزش ادبی هم می‌بخشه.

+ از وسطای کتاب دیگه حدس می‌زدم گنج آنیرا چیه. حالا نمی‌دونم مغرور شم یا از سن و سالم خجالت بکشم.
      

        خوشحالم که بالاخره اونقدر بزرگ شده‌م که بتونم یکی از آثار داستایفسکی رو کامل بخونم.
جلد اول کتاب، کلا ماجرای ۳ روز از زندگی خانواده‌ی کارامازوفه و همه‌ی داستان توی جلد دوم اتفاق میفته. داستان پره از جزئیات، جزئیاتی که بارها از زوایای مختلف بررسی می‌شن، اما به طور عجیبی هیچ جای کتاب حس نمی‌کنی چیزی داره تکرار می‌شه و اصلا حوصله‌سربر نیست.
      

        این جلد کتاب همون یک خط داستان هم نداره. پسری که عاشق دختر ۱۴ ساله‌ای که زندانی بوده شده، با اینکه دختر فقط بهش بی‌احترامی کرده، و حالا داره ماجرای عشق و شوریدگیش رو بیان می‌کنه.
      

        بخشی از منطق کتاب:
۱- من می‌تونم به راحتی و عین کره بتن و فولاد رو له کنم، اما سه سال توی زندان نگهم داشتن.
۲- توی این سه سال روزی یه وعده بهم‌ غذا دادن و از دسشویی و حموم هم خبری نبوده اما هر کی منو می‌بینه عاشقم می‌شه و بدنم خیلی جذابه.
۳- با اینکه از ۱۴ تا ۱۷ سالگی توی زندان بودم و با هیچ کس حتی یه کلمه هم حرف نزدم، اما سلامتی روان دارم و خیلی خوب و حرفه‌ای می‌تونم با دیگران گفتگو کنم.

* کتاب پره از توصیف بدن جذاب مردانه و صحنه‌های معاشقه. داستانش نسبتا جالبه اما کاش یه نویسنده‌ی بهتر نوشته بودش.
      

        کتاب کوتاه و خوش‌خوانی بود. 
      

        کتاب خوبی بود. هپی اند و آموزنده. 
توی دو ساعت خونده شد.
      

        رگتایم کتابی بود که می‌شد سریع‌تر هم بخونمش اما خیلی خیلی خیلی شلوغ بودم این مدت و این شد که آروم آروم پیش رفتم باهاش. کتاب سختی نبود، من توی شرایط سختی بودم.

از اسم ای. ال. دکتروف این‌طور برمیاد که روس باشه اما آمریکاییه. داستان رگتایم هم توی آمریکا می‌گذره، بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۷. 
راوی داستان پسر بچه‌ایه که ماجراها رو از نگاه خودش تعریف می‌کنه. توی این ماجراها افرادی مثل هنری فورد، هنری مورگان، هودینی، اولین نسبیت، بوکر واشینگتن و اما گلدمن و ماجراهای واقعی و غیرواقعی زندگی‌شون نقش دارن و خوبه که هر اسمی که توی داستان می‌بینید یه سرچی درباره‌ش داشته باشید.

کتاب بسیار شیرینه و طنز درستی داره. یه قصه می‌خونی و کلی تاریخ یاد می‌گیری، اون بخشی از تاریخ آمریکا که توی کتابای تاریخی نیستن، از نزدیک و (انگار) صادقانه.

+چاپ اول کتاب رو از کتاب دماوند خریدم و بابتش خوشحالم.
      

        بسیار خُنُک و بی‌معنی بود این‌ کتاب!
      

        عین یه شعر بود. لطیف و شیرین.
      

        دفعه‌ی اول که خوندمش، ترجمه‌ی نشر پیدایش بود و یادمه که یک نفس خوندمش و با گریه کتاب رو بستم و وقتی از جام بلند شدم کمرم یک صدای عجیبی از خودش دراورد حاکی از نارضایتی وضعیتی که ۴ ساعت بهش تحمیل کرده بودم.
دفعه‌ی دوم ترجمه‌ی افق رو خوندم برای پایان‌نامه‌م. قطعا باز هم یک ضرب و باز هم سر هالوین و سر فصل آخر و جمله‌ی ماندگار اوگی گریه کردم، توی کتابخونه مرجع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان توی احمد قصیر خوندمش.
سه چهار بار فیلمش رو دیدم. 
و حالا هم بالاخره رفتم سراغ متن اصلیش! و این بار با بخش ویا گریه کردم، جایی که داشت درباره‌ی ارتباطش با مادربزرگش می‌گفت.

ام...

برای باز هزارم: اگه فیلمش رو دیدید و فکر کردید ۸ از ۱۰ نمره‌ی خوبیه واسه داستان فیلمش، کتابش نمره‌ی ۱۵ از ۱۰ می‌گیره. مطمئن باشید از خوندنش لذت می‌برید.
      

        سال ۱۴۰۰، وقتی کتاب‌فروشی کوچولوی توی بوستان گفتگو داشت جمع می‌کرد، این‌کتاب رو (با کلی کتاب دیگه) ازشون خریدم.
اولین بار بود که از استیون کینگ چیزی می‌خوندم. 
این‌ کتابش سه تا داستان کوتاهه که به اندازه‌ی فیلم‌هایی که از روی کتاب‌هاش ساختن تو ژانر رئالیسم جادویی، وهمناک، پر جزئیات و جذابه. جوری که هر قصه رو به رغم طولانی بودن، یک‌جا می‌خونی.