ممکنه یه روان‌پزشک اینجوری از بیمارش بازی بخوره؟! می‌دونم دارم داستان ابرقهرمانی می‌خونم، اما همینم نباید منطق داشته باشه؟ بی‌منطق‌بودنش اذیتم کرد، و البته اطنابش.
      

        سال ۱۴۰۰ توی دفتر مدیر مدرسه نشسته بودم که گفت برو از صندوق عقب ماشینم یه جعبه کتاب بیار بفرستیم بره فلان مدرسه‌ی محروم. از بین اون‌ کتاب‌ها چند تا که بزرگسال بودن رو برداشتم و به جاشون از رمان‌های نوجوان خودم گذاشتم روشون. مثلا اندوه جنگ رو برداشتم و به جاش اپل و رین رو گذاشتم.
اون هفته، همون شب که ایران اسرائیل رو زد، خیلی رندوم از بین کتاب‌های خوانده‌نشده و روزنامه‌پیچم این یکی رو بیرون کشیدم و شروعش کردم. کتاب سختی بود، دردناک، پر از پرش‌های زمانی، پر از استعاره، پر از عریان‌کردن چهره‌ی کریه جنگ. تموم کردنش سخت بود، تمرکز می‌خواست و وقت برای این که یه کم چیزی که خوندی توی فکرت ته‌نشین بشه.
ولی کتابیه که جوری که به دستم رسید و زمانی که شروع کردم بخونمش، بیشتر از محتواش یادم خواهد موند. 
      

        خیییییلی گوگولی بود واقعا. چی شده که یه دکمه افتاده توی ساحل؟ مهتاب و مامان و باباش هر کدوم یه قصه برای اون دکمه دارن. شاید این دکمه هدیه‌ی یه ماهی بوده یا شایدم دکمه‌ی یه آدم‌برفی.
      

        ترجمه‌ی کتاب یه جاهایی عالی بود و یه جاهایی آزاردهنده‌.
محتواش ولی خوب بود و من ازش یه چیزایی یاد گرفتم، مثلا این که طوری نیست یه کتاب رو بخونم و لذت ببرم بدون این که بدونم منظور نویسنده از المان‌های مختلفی که توی داستان چیده، چی بوده.
      

        از ترجمه و ویرایش بسیاااااااار ضعیف کتاب از چشمم خون اومد!
یعنی واقعا افتضاااااح (یکی از غلط املایی‌هاش افتضاه بود! خدایا😭) بود...
به جز اون، داستانش کاملا مثبت ۱۶ هست. خشونت بسیاااار زیاد و ناجوری داره.
      

        داستان‌های فانتزی کوتاه و دردآور.
      

        چطور ممکنه کسی این کتاب رو دوست داشته باشه؟
کاش یکی بیاد دو تا دلیل بهم بگه برای ترجمه‌ی این دست کتاب‌ها.
      

        اسم این مجموعه رو گذاشتن "رمان‌های راحت‌خوان"، اما حقیقت اینه که نه رمانن نه راحت‌خوان! کتاب‌هایی هستن که از روی انیمه‌ها نوشته شدن و مثل هر کتاب دیگه‌ای که از روی فیلم اقتباس شده، بسیار بی‌نمکه!
یک فصل کامل درباره‌ی این که چجوری و کجا دسشویی برن بحث کردن و چند فصل درباره‌ی این که دزدی گردنبند کار کیه! و فکر نکنید که گفتگوها و جزئیات و شک‌ها و شخصیت‌های زیاد داستان نقشی توی پیشبرد قصه دارن! نه! فقط جنبه‌ی پرگویی و اطناب دارن!
      

        این کتاب برای طراحی و اجرای نشست‌های روزانه یا هفتگی کلاسی نوشته شده. مخاطبش من نبودم ولی خوشحالم که پرونده‌شو بستم.
      

        خلاصه‌ش این که این کتاب توی کل دنیا با اقبال خوبی مواجه نشده. توی گودریدز فقط مرورهایی به زبان فارسی داره (نشر ماهی+ترجمه‌ی سروش حبیبی+ قیمت مناسب= فروش خوب کتاب ِ حتی بی‌محتوا) و کلا ۱۶۷ نفر بهش رای دادن.
کتاب خوووووبی نیست، داستان کوتاهیه که شخصیت‌‌پردازی‌هاش نصفه و نیمه‌ست و یه کم بی سر و ته به نظر میاد، اما برای من که هیچی هیچی هیچی درباره‌ی انقلاب مکزیک نمی‌دونستم، آورده‌هایی داشت.
      

        بانمک و شگفت‌انگیز :) البته که یه بار خودم‌ خوندم و یه بار برای جان کوچک.
      

        کتاب بدی نبود ها
اما کتابی هم نبود که اگر کسی نخونه، چیزی رو از دست بده.
درباره‌ی خانواده‌ای که گرفنار نفرین اجنه شده‌ن...
      

        ترجمه‌ش به قدری بد بود که ادامه ندادم.
چجوری از قفسه‌م بندازمش بیرون حالا؟
      

        اگه توی آمریکای دهه‌ی اول قرن ۲۱ می‌خواید کتابدار باشید، این کتاب برای شماست؛ وگرنه کاربردی براتون نخواهد داشت.
      

        به کاغذ قسم که میام می‌نویسم درباره‌ش.

اومدم بنویسم.
از عنوان کتاب فکر کرده بودم که فانتزیه اما نیست. یک داستان پرماجرا و آموزنده و پر آب چشم، مناسب برای دبیرستانی‌ها، مخصوصا اون‌هایی که توی شهرهای کوچیک زندگی می‌کنن و می‌ترسن از جدا شدن از سنت‌های غلط.