بسیار خُنُک و بی‌معنی بود این‌ کتاب!
      

        عین یه شعر بود. لطیف و شیرین.
      

        دفعه‌ی اول که خوندمش، ترجمه‌ی نشر پیدایش بود و یادمه که یک نفس خوندمش و با گریه کتاب رو بستم و وقتی از جام بلند شدم کمرم یک صدای عجیبی از خودش دراورد حاکی از نارضایتی وضعیتی که ۴ ساعت بهش تحمیل کرده بودم.
دفعه‌ی دوم ترجمه‌ی افق رو خوندم برای پایان‌نامه‌م. قطعا باز هم یک ضرب و باز هم سر هالوین و سر فصل آخر و جمله‌ی ماندگار اوگی گریه کردم، توی کتابخونه مرجع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان توی احمد قصیر خوندمش.
سه چهار بار فیلمش رو دیدم. 
و حالا هم بالاخره رفتم سراغ متن اصلیش! و این بار با بخش ویا گریه کردم، جایی که داشت درباره‌ی ارتباطش با مادربزرگش می‌گفت.

ام...

برای باز هزارم: اگه فیلمش رو دیدید و فکر کردید ۸ از ۱۰ نمره‌ی خوبیه واسه داستان فیلمش، کتابش نمره‌ی ۱۵ از ۱۰ می‌گیره. مطمئن باشید از خوندنش لذت می‌برید.
      

        سال ۱۴۰۰، وقتی کتاب‌فروشی کوچولوی توی بوستان گفتگو داشت جمع می‌کرد، این‌کتاب رو (با کلی کتاب دیگه) ازشون خریدم.
اولین بار بود که از استیون کینگ چیزی می‌خوندم. 
این‌ کتابش سه تا داستان کوتاهه که به اندازه‌ی فیلم‌هایی که از روی کتاب‌هاش ساختن تو ژانر رئالیسم جادویی، وهمناک، پر جزئیات و جذابه. جوری که هر قصه رو به رغم طولانی بودن، یک‌جا می‌خونی.
      

        توی گودریدز امتیاز زیادی نداشت اما به نظر من کتاب خوبی بود. کتابی که حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. از نژادپرستی می‌گفت و بیماری‌های واگیردار و از دست دادن اعضای خانواده و ترس و تروما و قضاوت‌های اشتباه و ...
باهاش گریه کردم حتی‌. این‌قدر تاثیرگذار بود.
      

        یادم نبود کی خریدمش. بعد دیدم که نمایشگاه ۰۱ خریده بودمش، وقتی خودم غرفه‌دار بودم تو نمایشگاه.
به خاطر قیمت ارزونش خریدمش و عججججب کار خوبی کردم!  چقدر کتاب عجیب و خوبی بود...

ماجرای ۴۰ خانواده که توی یه جزیره به خوبی و خوشی و به دور از شلوغی دارن زندگی می‌کنن تا روزی که یک "رئیس" بازنشسته وارد اون جزیره می‌شه.

بقیه‌ش شبیه همون حکایت قدیمیه.
رئیس می‌گه مرغای دریایی رو بکشید چون خطرناکن، بعد می‌بینه از پسشون برنمیاد می‌گه روباه بیارید که مرغای دریایی از بین برن، با گم شدن جمعیت مرغای دریایی تعداد مارها زیاد می‌شه پس تصمیم می‌گیرن روباه‌ها رو از بین ببرن...

چقدر کتاب عجیب و خوبی بود... چقدر عجیب و چقدر خوب...
      

        اولا که من این کتاب رو با امضای شخص مترجم و از خود خود خود مترجمش هدیه گرفتم. 
ثانیا که تو رو خدا بخونید این کتاب رو تا ببینید یه مترجم چقدر می‌تونه به جذابیت کتاب اضافه کنه.
ثالثا که خود قصه هم جالب و پرماجرا بود. یه فانتزی نرم و مهربون که مغزتون هر لحظه نباید جون بکنه دنیای نویسنده رو تخیل کنه! دنیاش، دنیای عجیب و غریبی نیست و توصیف‌ها هم به اندازه هستن. نه شور توصیف دراومده و نه جایی برات مبهم باقی می‌مونه. تازه کتاب نقشه هم داره‌.

همین دیگه. بخونیدش به دوستانتون هم توصیه کنید بخوننش.
      

        دومین کتابی بود که خوندم و راویش، کتابدار بود.
به مناسبت کتابدار بودن نویسنده‌ش، بسیار باهاش هم‌ذات‌پنداری کردم.
ولی به هر حال بعید می‌دونم هرکسی از این کتاب خوشش بیاد.
      

        نفهمیدم حرف کتاب چیه.
نفهمیدم مشکل آمیکو چیه.
کلا چیزی ازش نفهمیدم...
      

        داستان "بهار" و "رز" رو به طور ویژه دوست داشتم‌.
      

        ممکنه یه روان‌پزشک اینجوری از بیمارش بازی بخوره؟! می‌دونم دارم داستان ابرقهرمانی می‌خونم، اما همینم نباید منطق داشته باشه؟ بی‌منطق‌بودنش اذیتم کرد، و البته اطنابش.
      

        سال ۱۴۰۰ توی دفتر مدیر مدرسه نشسته بودم که گفت برو از صندوق عقب ماشینم یه جعبه کتاب بیار بفرستیم بره فلان مدرسه‌ی محروم. از بین اون‌ کتاب‌ها چند تا که بزرگسال بودن رو برداشتم و به جاشون از رمان‌های نوجوان خودم گذاشتم روشون. مثلا اندوه جنگ رو برداشتم و به جاش اپل و رین رو گذاشتم.
اون هفته، همون شب که ایران اسرائیل رو زد، خیلی رندوم از بین کتاب‌های خوانده‌نشده و روزنامه‌پیچم این یکی رو بیرون کشیدم و شروعش کردم. کتاب سختی بود، دردناک، پر از پرش‌های زمانی، پر از استعاره، پر از عریان‌کردن چهره‌ی کریه جنگ. تموم کردنش سخت بود، تمرکز می‌خواست و وقت برای این که یه کم چیزی که خوندی توی فکرت ته‌نشین بشه.
ولی کتابیه که جوری که به دستم رسید و زمانی که شروع کردم بخونمش، بیشتر از محتواش یادم خواهد موند. 
      

        خیییییلی گوگولی بود واقعا. چی شده که یه دکمه افتاده توی ساحل؟ مهتاب و مامان و باباش هر کدوم یه قصه برای اون دکمه دارن. شاید این دکمه هدیه‌ی یه ماهی بوده یا شایدم دکمه‌ی یه آدم‌برفی.
      

        ترجمه‌ی کتاب یه جاهایی عالی بود و یه جاهایی آزاردهنده‌.
محتواش ولی خوب بود و من ازش یه چیزایی یاد گرفتم، مثلا این که طوری نیست یه کتاب رو بخونم و لذت ببرم بدون این که بدونم منظور نویسنده از المان‌های مختلفی که توی داستان چیده، چی بوده.
      

        از ترجمه و ویرایش بسیاااااااار ضعیف کتاب از چشمم خون اومد!
یعنی واقعا افتضاااااح (یکی از غلط املایی‌هاش افتضاه بود! خدایا😭) بود...
به جز اون، داستانش کاملا مثبت ۱۶ هست. خشونت بسیاااار زیاد و ناجوری داره.