در روزهای گذشته تنها کتابی بود که خوندنش بهم حس آرامش و اقتدار میداد🇮🇷.
من فقط اسم ایشون رو با لقبِ پدر موشکی ایران شنیده بودم👂 اصلا نمیدونستم ایران کی و چطور تونسته در حوزه موشکی فعالیت کنه👩💻 توی ذهنم اصلا مبدای وجود نداشت انگار که همیشه کشورم روی قله بوده😬.
کتاب براساس مصاحبه با افراد مختلف و جمع آوری نوشته ها و سخنرانی ها از خبرگزاری های مختلف بود،
اگر شرایط و کنجکاوی شدیدم به این موضوع نبود قطعا کتاب رو رها میکرد اما لازم داشتم بخونم از مردی که کلا با کلمه 'نشد' و 'نمیشه' بیگانه بود🙄💪.
مردی ساده با لبخند بی آلایش اما روحی پیچیده و اهدافی بلند🚀،
درکِ چنین فردی برای آدمی مثل من واقعا سخته...!!
و احتمالا برای اونایی که این روزا رو ندیدن سخت تر از سخت هم بوده!!😶
دختر ایشون توی مصاحبه چیزی گفتند که خیلی منو به فکر برد :
((ما متاسفانه فکر میکنیم که نخبه کسی است که مدرک دانشگاهی بالایی داشته باشد یا در بهترین دانشگاها درس خوانده باشد.......
...بیشتر از اینکه بگوییم طرف چقدر تحصیلات دارد این موضوع مطرح است که چقدر تونسته از علمش استفاده کند .
شهید تهرانی مقدم از لحاظ تحصیلات کلاسیک لیسانس داشت و فوق لیسانس را هم تا مراحلی رفت ، اما به دلیل مشکلات به اتمام نرسید. کارش بیشتر پژوهشی بود.
با اینکه رشته خودش متالوژی بود ، اما با توکل و قدرت پژوهشی که داشت در شیمی مبتکر سوخت جامد موشک شد و چندین دکترای افتخاری شیمی و هوافضا به ایشان دادند.
و
سردار محسن رفیق دوست :
((در حقیقت آنچه شهید تهرانی مقدم به ایران داد ، موشک های پیشرفته نبود ، بلکه روحیه خودباوری بود و اینکه اگر دشمن به گمان خود همه راه ها را بسته است هم نباید تسلیم شد و با توکل برخدا ، مبارزه را ادامه داد.))