یادمه یکی از روزای آخرسال که با بچه‌ها کافه‌گردی می‌کردیم،به اصرار من سری هم به کتابفروشی هزار و یک‌ شب زدیم. 
آشنایی من با نمایشنامه...
خیلی دلم می‌خواست بدونم دنیای نمایشنامه چه شکلیه که این‌همه شیفته و دوستدار داره.چون هیچ آشنایی‌ای نداشتم سراغ جلدهای زیبا و کم‌حجم رفتم.این شد که «صالحان» و «مرگ فروشنده» رو برداشتم.
بعد از خوندن «صالحان»واقعا چیزی درونم جرقه زد و روشن شد.باخودم گفتم چرا تاحالا سمت نمایشنامه نرفته بودم؟؟؟؟
[که البته درس و مدرسه‌ی عزیز اجازه بیشتر خوندن بهم نداد تا به امسال]
و حالا دومین اثر از آلبر کامو..خیلی غمگینم کرد و خیلی من رو به فکر فرو می‌برد.به بعضی جاها که می‌رسیدم بعد از خوندن یه جمله کتاب رو می‌بستم و غرق افکارم می‌شدم.
می‌دونم دانش من تو زمینه نمایشنامه از کم هم کمتره ولی قلم کامو رو خیلی دوست دارم.عین جوجه اردکی که تازه به‌دنیا اومده و با دیدن اولین شخص اون رو مادر خودش میدونه؛کاموی عزیزم هم برای‌من همون جایگاه رو کسب کرده و خوشحالم وقتی چشمامو باز کردم اولین کسی که دیدم بود.
      

        با اینکه رابطه خوبی با داستان‌های کوتاه ندارم ولی کتاب خوبی بود.
بیشتر داستان‌ها قابل تأمل بودن و بعضی‌هاشون‌‌هم چون اونقدرا با فرهنگ اون زمان آشنایی ندارم فکرکنم نتونستم منظور اصلی نویسنده رو‌ به‌خوبی درک کنم. 
موقع خوندن چندتایی هم اعصابم بخاطر مردم داستان و موضوع داستان خرد می‌شد!
داستان‌هایی که دوست داشتم:طالع نحس/حمام/دزدها/لباس کارگری/بشکه/گربه و آدم‌ها/پررویی
در آخر،به‌نظرم خوندن دو یا سه داستان در اوقات فراغت بهتر باشه.
      

        ای کاش قصه ها رو بیشتر باز می‌کرد.
ای کاش غم و حسرت مردم رو بیشتر نشون می‌داد.
      

        قصد توهین یا انتقاد بی‌جا و بی منطق ندارم؛
ولی زمانی که برای خوندن ۳۵صفحه از این کتاب گذاشتم رو تلف کردن می‌دونم.
اصلا نمی‌دونم میشه اسمش رو کتاب گذاشت یا نه چون صرفا مثل یک انشای عامیانه با چاشنی زیاد طنز(که اصلا طنز نبود)بود.
شاید برای هم‌سن و سالان خود آقای جبلی جالب و جذاب باشه ولی متاسفانه برای من خیلی حوصله سر بر و بدون هدف بود؛برای همین رهاش کردم.
من اصولا توی خوندن کتاب صبورم و تا نیمه‌ی هرکتاب بهش فرصت می‌دم که خودش رو ثابت کنه ولی این کتاب حتی جای فرصتی هم برام نذاشته بود.
      

        اولین باره که قبل از تموم کردن یک کتاب در موردش صحبت میکنم و میخوام بگم اگه قصد دارید بخونیدش، این ترجمه رو نخونید.خیلی نمیتونه خواننده رو به خودش جذب کنه و حسی ایجاد نمیکنه.شاید اگه داستان دیگه ای بود زودتر رهاش میکردم ولی چون خود داستانش برام جذابه تا تهش رو میخونم.
  شروع کتاب کسل کننده و حوصله سربره.راجع به چیزهایی صحبت میکنه که ممکنه خسته شید و از نظرتون رمان جالبی نیاد؛اما داستان از صفحه تقریبا «۱۰۰» تازه جذابیت خودش رو نشون میده و قشنگ میشه.

-حالا داستان تموم شده. پایان بسیار غمگین و زیبایی داشت.
صفحات آخر کتاب از حقایقی که فاش میشن شوکه میشین؛پس کافیه به کتاب فرصت بدین و صبور باشین تا همراهش لذت ببرین.