به معنی واقعی کلمه، عالی! 
یادمه سال ۸۳، از خوندنش لذت چندانی نبردم. هفده سال پیش، به نظرم زیادی طولانی بود، ترجمه سنگین بود و از همه بدتر نقش لگولاس به شدت کمرنگ بود! 
اما ارباب حلقه‌ها -مثل سیرترشی و گویا شراب- با گذر زمان دلنشین‌تر میشه. الان عاشقش هستم. داستان به شدت قویه، شخصیت‌پردازی فوق‌العاده‌ای داره، روایت طنازانه‌یِ شیرینِ تالکین بی‌نظیره و خب، با گذر از سال‌های نوجوانی، کمرنگ بودن نقش لگولاس چندان آزاردهنده نیست. به علاوه ترجمه از چیزی که به یاد داشتم، خیلی بهتر و تقریبا بی نقص بود.
          

            ینی واقعن چی میشه گفت راجع به ارباب حلقه ها؟ 😁
داستان ب کنار ... ترجمه کتاب، ترجمه خوبو روونیه .. 
دوسش دارم خیلی خیلی زیاد😍
          

            شروع کرده‌ام به دوباره خواندن ارباب حلقه ها. برای بار پنجم ششم است که می‌خوانم و هنوز هم لحن ترجمه را دوست ندارم و هنوز هم از سرحوصله و بادقت روایت کردن آقای تالکین چیز یاد می‌گیرم و هنوز هم خواندنش، وقتم را خوش می‌کند. به نظرم این سه‌گانه خیلی به درد این روزها (و آبیته روزهای دیگر) می‌خورد. حرفهای زیادی در پشت خطوط این کتاب هست. حرفهایی دربارۀ سیاهی، دربارۀ تباهی، دربارۀ ترس، ... و البته دربارۀ امید.
          

            البته که من این کتاب را با صدای آرمان سلطان‌زاده گوش کردم و خود نخواندم.
و توصیه میکنم هم قبل از تماشای فیلم، کتاب خوانده و ترجیحا گوش داده شود.
هابیت برای از بین بردن حلقه سفری را آغاز می کند که هم زیبایی دارد و هم وحشت و هیجان. 
بیش از همه دوست داشتم من هم با او وارد سرزمین اِلف ها شوم و از آن زیبایی مسحور کننده لذت ببرم :)
ولی الباقی سفرش را گمان نکنم 😅

سلطان زاده کتاب را برایتان نمی‌خواند، بلکه ان را جلوی چشمتان نقاشی می‌کند :)
          

            شاید من از خواندن ادبیات « ژانری » ( در تضاد با ادبیات جریان اصلی ) به وجد نیایم، اما خواندن ارباب حلقه ها بر هر کتابخوان حرفه ای « واجب » است!
شخصیت پردازی درونی کاراکتر ها به مراتب بهتر از شخصیت پردازی بیرونی بود. در عین حال که شخصیت پردازی ها در کل قوی و خیره کننده بود. 
توصیف ها « اعتراف میکنم » بعضی اوقات خسته کننده میشد. از توصیف فراری نیستم. بلوار نیفسکی گوگول را خوانده ام و با توصیف هایش قلبم نورباران شده است! توصیفات بینوایان را خوانده ام و حس قدم زدن در تاریخ به من دست داده است... با توصیف مشکلی ندارم، اما وقتی توصیف بیش از اندازه باشد برای مخاطب اندکی آزاردهنده است. 
پیرنگ داستان خیلی عالی ست ( مهر تایید بر این سخنم تاریخی ست که برای سرزمین میانه نگاشته است این نویسنده چیره دست ) 
درونمایه داستان همانطور که از ادبیات ژانری انتظار می‌رود کاملا تک بعدی ست و به قول یکی از دوستان اندیشمندم: این نوع ادبیات صرفا سرگرمی ست!
          

            واقعا اونقدر جدی درمورد اسناد و .. صحبت میشه که از خودم خجالت میکشدم موقع خوندن که این رو جزو فانتزی ها میدونستم :)) :-"
وای... الف ها... الف ها... علاقه ی من به این موجودات حقیقتا غیرقابل وصفه!!! و تا مدت زیادی بعد از دیدن فیلم هاش من موهام رو سعی میکردم مثل لگولاس ببندم :">
وای آخه چقدر دوستداشتنی؟ آواز میخونن، چنگ میزنن، قدیمی ن، همراه طبیعتن، زیبان، و ... آه...
پ.ن: همراه با مریم خوندم، و با اینکه اون خائن (!) کلی از من عقب بود، یهو یه روز زود تر تموم کرد :-ال
پ.ن 2: تا 9 روز دیگه که لیلی رو میبینم مجبورم صبر کنم برای خوندن دو :-<
پ.ن 3: واقعا ستاره ای جز پنج به نظرم نمیرسه :د
          

            متن خیلی قوی و سنگین
جهانی به شدت پر جزئیات و واقعی خلق شده.
من به شخصه نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و ازش خوشم نیومد(برعکس فیلمش که عاشقشم)
          

            چه قدر جذابه این کتاب 
دنیای تالکین بد جوری جذاب و عجیب و غریب و خواستنیه
دلهره و ترس هاشم جذابه 
خلاصه آدرنالین خالص برای من 
۱۰۰ درصد آنچه آدم از یک کتاب میخواد    
          

            هنوز هم تنها کتابی در دنیاست که فیلمش را به کتاب ترجیح می‌دهم:) و این بار جذابیت‌های کتاب صوتی باعث شد بتوانم تا انتهای کتاب پیش بروم.
من اصلا و ابدا از طرفدارهای کتاب‌‌های صوتی نیستم و البته به این موضوع افتخار هم نمی‌کنم. خیلی هم تلاش کرده‌ام در موقعیت‌های مختلف بتوانم کتاب صوتی گوش کنم ولی نتوانسته‌ام. این اولین کتاب صوتی بود که با صدای آقای سلطان‌زاده گوش کردم و واقعا عالی بود. هم تغییر لحن‌ها در شخصیت‌های مختلف و هم افکت‌های صوتی و هم آهنگ اصلی شعرهایی که خوانده می‌شد. (ولی لحن راوی زن افتضاح بود!)
          

            ارباب حلقه‌ها که سلطان داستان‌های فانتزیه. اما یک ستاره کم دادم چون با وجود دنیای فوق العاده ای که تالکین ساخته، خیییلی زیاد به توصیف مسیرها پرداخته، اینقدر شمال و جنوب و ... کرده که ادم قاتی میکنه. از اون طرف احساسات و درونیات شخصیت‌ها تو این جلد خیلی کم بهش پرداخته شده. یا برخی موجودات مثل بالروگ رو اگر من در فیلم ندیده بودم با توصیف مختصر صحنه حضورش اصلا نمیفهمیدم چه شکلیه.

من بخش هایی از کتاب رو خوندم و بیشترش رو با صدای آرمان سلطان زاده گوش کردم. صوتی کتاب فوق العاده است. خصوصا موسیقی ها و صداهای صحنه. قسمتهای شعرها، زیر صداش صوت انگلیسی شعرها بود و روش صوت فارسی. خلاصه کتاب صوتیش ۱۰۰ ستاره میگیره.
          

            اولش با یک داستان شاد مواجهیم و کم کم همراه با شخصیت های داستان حس ترس و نا امنی و نگرانی رو تجربه می‌کنیم. سواران سیاهی که دنبال حلقه هستن و ...

«ارباب حلقه ها (جلد اول یاران حلقه)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/100297
          

            خوندن کتاب هاب کلاسیک قطعا سختی های خودش رو داره😬
باید صبر و حوصله داشته باشی
و با توصیفات زیاد
و روند کند کتاب کنار بیایی
ولی خب قطعا یه شاهکاره
خلق دنیایی جدید
اون هم به این وسعت!
          

            دو و نیم ستاره. 
ریتم داستان توی خیلی از جاها کند میشد. اینکه مرتبا نویسنده، مسیر حرکت و طبیعت و جنگل و ... توصیف میکرد و مثلا شرح می‌داد که فلان رودخانه از کجا سرچشمه میگیره و به کجا میریزه، واقعا برام ملال آور بود. در کل داستان پر بود از علوم لاینفعی (!) که کمکی به داستان نمی‌کنه.
 
من تا به امروز فیلم ارباب حلقه‌ها رو تماشا نکرده بودم. میخواستم اول کتابها رو بخونم و بعد برم سراغ فیلمها. کتاب اول رو چند روز پیش تموم کردم و بعد رفتم سراغ فیلم اول. به نظرم فیلم اقتباسی در مقایسه با کتاب بهتر بود. چه از نظر ریتم، چه شخصیت پردازی و چه نحوه‌ی روایت و پریدن از یک ماجرا به یک ماجرای دیگر. به عنوان مثال شخصیت پردازی کاراکتر بورومیر توی فیلم بهتر انجام شده بود. در نتیجه درگیری او با کاراکتر فرودو، برای مخاطب منطقی تر جلوه میکنه. یا مثلا برای دلیل تصمیم فرودو در انتهای قسمت اول، نسبت به کتاب زمینه چینی بهتری انجام شده بود. خلاصه که من خودم به آشناها توصیه میکنم فیلم رو ببرن!

اگر بخوام دنیای هری پاتر رو با ارباب حلقه‌ها مقایسه کنم، به نظرم تالکین در مقایسه با رولینگ زحمت بیشتری کشیده و فسفر بیشتری برای تخیل کردن سوزونده. با این حال من هری پاتر رو بیشتر دوست دارم. چون فکر میکنم داستانش چفت و بست محکم تری داره، خوش ریتم تره و شخصیت پردازی‌هاش بهتره.