چقدر دوسش داشتم✨❤️
نسخه pdf رو از فیدیبو گرفته بودم و شب قبل از خواب میخوندم؛ انقدر رَوون و ساده و دوست  داشتنی بود که انگار دوست صمیمی خودم داشت از زندگیش برام میگفت 🥲

        

                هر یک صفحه‌ای که از این کتاب میخوندم، خنجری بود به قلبم
ولی متاسفانه جزو اهداف امسالم رها نکردن نصفه و نیمه‌ی هیچ چیز الخصوص کتاب‌ها بود؛پس خودمو مجبور می‌کردم تا بخونم 🫠
هر چند صفحه، میرفتم goodreads و بهخوان رو چک میکردم و میدیدم همه امتیاز چهار و پنج دادن و از کتاب تعریف کردن
فیلمش هم ساخته شده
نویسنده هم برنده جایزه نوبل 2017 بوده؛
پس به طور حتم قراره بالاخره نقطه اوجش برسه و من تهش اقرار کنم که اشتباه می‌کردم، عجب شاهکاری بوده!
ولی متاسفانه
تا کلمه آخر داستان، هیییییچ چیز جذابی پیدا نکردم!
حتی تو به اصطلاح اوج داستان، هیچ هیجانی نداشت و قلبت رو لمس نمی‌کرد.
از اول کتاب
سه تا بچه بدبخت بودن
که نوجوانی و جوانی و میانسالی هم همچنان بدبخت بودن
و در راستای نجات خودشون از لجنزاری که گرفتارش بودن هیچ تلاشی نمیکردن، فقط هی احساساتی میشدن!
همین!
و تمام 😐
        

                برای بار دوم در امسال این کتاب رو خوندم و همچنان معتقدم یکی از بهترین و آرامش بخش ترین کتاب‌هاییه که هرکسی میتونه تو کتابخونش داشته باشه. 

هرگاه که از آرامش و سکون که پروردگار تجلی آن است دور شدی، خداوند را صدا بزن.
و خداوند آنجا خواهد بود 
با حقیقت 
با نور 
با عشق
        

                جلد دومش هم تموم شد و در ستایش این کتاب میتونم از مولانای جانْ کمک بگیرم و به "تو ما باشی مَها ما تو، ندانم که مَنَم یا تو" بسنده کنم.
        

                نه به اندازه نقد ها بد بود و نه اندازه تعریف ها عالی.
شاید امتیاز 2.5 برای این کتاب مناسب باشه.
        

                بی ربط به کتاب :هنوز دارم به "بهخوان" عادت میکنم و اپلیکیشن خیلی دستم نیومده، مثلا همین الان اومدم درصد بزنم 84 درصد کتاب رو خوندم، اما شد صفحه و تشخیص داد کتابو تموم کردم:) منم بعد از کلی کلنجار رفتن باهاش نفهمیدم قسمت ادیت گزارش پیشرفتش کجاست، پس مجبور شدم برم کتابو تموم کنم و برگردم :))) عجیبه اما کار با گودریدز برام راحت‌تره، شایدم چون عادت کردم به اون فضا نظرم اینه 🤷🏻‍♀️
اما خب نمیشه از جذابیت این موضوع گذشت که اینجا همه هم زبونیم😁😍
در مورد کتاب: قلم امیر‌علی همیشه برام جذاب بوده، طنز قاطی کلامش مخصوصِ خودشه و تکراری نیست اصلا. 
کان‌لم‌یکن، یک کتابِ طنزِ سیاسی/تاریخی فوق‌العادست که گوش دادنش با صدای خودِ نبویان جذابیتش رو برام چند برابر کرد. 
درنهایت، خوندن/گوش دادنش به هر ایرانی توصیه می‌شود. 
        

                هیچ کس نمی‌خواهد بمیرد، حتی کسانی که می‌خواهند به بهشت بروند هم حاضر نیستند بمیرند. 
با این حال، مرگ مقصد مشترک همۀ ماست؛ هیچ کس تاکنون نتوانسته از چنگ آن فرار کند و باید هم این‌گونه باشد، چون مرگ به احتمال خیلی زیاد، بهترین ابداع زندگی بشر است. 
مرگ سفیر تغییر و تحول است، کهنگی را از میان می‌برد و تازگی را جایگزین می‌کند.
        

                همه چیز تو داستان دقیقا سر جاش بود؛ تغییرات افراد خانواده نرم و آروم بود، تصویر سازی عالی بود میتونستم جزء به جزء مغازه خودکشی رو واضح ببینم.
همه چی واقعا خوب بود، حتی پایانش، فقط دلم میخواست بدونم بعد از آلن چی به سر بقیه خانواده میاد؟!
        

                کتاب مصور قشنگ با جمله‌های گرم و دوست داشتنی
        

                انسان بیش از هر چیز در جنگ و شاید در عشق، خودش را نشان می‌دهد و رازش را فاش می‌کند. تا عمیق‌ترینِ اعماق و تا لایه‌های زیرپوستی.
        

                این کتاب رو هر کسی که میخواد وارد یک رابطه جدی بشه باید بخونه؛ دوباتن مثل همیشه کاملا واقع بینانه اما ملایم و آروم حقایق زندگی مشترک و عشق رو نشون میده و بهمون یادآوری میکنه که اون داستانی که تو فیلم‌های رمانتیک و رمان های عاشقانه هست فقط داستان و صرفا شروع ماجراست.
عشق به مراقبت، گذشت، هم‌فکری و تعهد زیادی نیاز داره.
تک تک صفحات کتاب قشنگ بود اما دو فصل آخر کتاب فوق‌العاده بود.
        

                جلد یک و دو رو بیشتر دوست داشتم، اما این جلد هم دوست داشتنی و جذاب بود
        

                آدم‌ها هم مثل شهرند؛ نمی‌شود به‌خاطر چند بخش کمتر جذابشان، به‌کل آنها را کنار گذاشت.
شاید جاهایی دارند که آدم خیلی ازشان خوشش نمی‌آید، مثلاً حومهٔ شهر و کوچه‌های فرعی تاریک و خطرناک، اما بخش‌های خوبی هم دارند که حضور در آنها را ارزشمند می‌کند.
        

                می‌شود به سادگی ضرب المثل‌های ایرانی الاصل را از نمونه‌های وام گرفته‌شان تمیز داد.
به اعتقاد حقیر، کاملا پیداست که عبارت "چو فردا شود فکر فردا کنیم " را اگر جان به جانش کنید، داد می‌زند که متعلق به فرهنگ همین مرز و بوم است ولاغیر.
اما مثلی چون "وقت طلاست" قطعا ترجمه‌ای است بی‌مناسبت و نسنجیده؛ چرا که ملت شریف ما بارها و بارها ثابت کرده‌اند که این وصله‌ها به هیچ عنوان به آنها نمی‌چسبد.
        

                واقعا حیف وقتی که صرف این کتاب کردم.