«من‌ِ احمق» کتابیست که ادبیات داستانی ایران را یک قدم دیگر به سوی لبه‌ی پرتگاه میبرد. نویسنده کتاب، شیما کاتوزیان، ملقب به هیروشیما، بلاگری در اینستاگرام است که یک ملیون دنبال کننده دارد.او در ابتدا کارش را با ویدیوهای آرایشی و تعریف خاطره شروع کرد و سپس گفت که کتابش در نمایشگاه کتاب تهران، توسط نشر آراسبان چاپ خواهد شد؛ نشری که کتاب‌های ناشرهای معتبر دیگر را میدزد و چاپ میکند. 
«من احمق» پروفروش‌ترین کتاب نمایشگاه کتاب بود و نزدیک به یک ملیون(طبق آمار خود نشر فیک) فروخت.
اما چرا این کتاب انقدر فروخت؟ چرا به جای اینکه سراغ کتاب‌های باارزش برویم، این کتاب هارو انتخاب میکنیم؟ 
مانند خود نویسنده که حتی نمیتواند ادای آن
با چاپ کتاب‌هایی از جمله «من احمق» که خالیست از هر پیام ادبی، پراست از غلط‌های املایی و توصیفات نادرست، زخمی دیگر بر پیکره‌ی ادبیات وارد میشود.
        

          از پیش پا افتاده ترین کتابهای ک  خوندم بود .
        

          جمله بندی نادرست، غلط های املایی، و در کل مشکل ویراستاری
برای چشم هامون، وقتمون و ذهنمون ارزش قائل باشیم و هر کتابی رو نخونیم.
        

          جالب نبود برام...):
        

          داستان کتاب: 
بیتا زنی ۳۰ ساله که بعد از خیانت همسر ایتالیایی‌اش به ایران بازمی‌گردد. او دارای خانواده‌ای از هم پاشیده و ۵ عضو است که در دنیاهای متفاوتی زندگی می‌کنند و توانایی درک یک دیگر را ندارند. بیتا شخصیتی ناآرام و نابالغ ولی ظاهری موجه از خود نشان می‌دهد. در پایان پس از طلاق، بیتا متوجه حاملگی خود از همسر ایتالیایی می‌شود و داستان تمام می‌شود. 

نظر شخصی:
در کشور ما پدیده‌ای به اسم ظاهر بینی باعث می‌شه کتابی که از همه نظر ضعیفه و در واقع توهین به شعور خواننده است بخاطر ضعف شدید ویراستاری فقط به این خاطر که نویسنده‌ای اینفلوئنسر داره نزدیک به ۲ میلیارد فروش داشته باشه.
داستان حوصله سربری داره و ارزش وقت گذاشتن و مطالعه نداره، به هیچ عنوان به کسی برای مطالعه پیشنهاد نمی‌کنم. 

نقد اصلی:
کتاب چند اشکال بسیار اساسی داره که باعث میشه شک کنید چطور به چاپ رسیده.
نکته اول اینکه پدیده آورنده‌ی کتاب نویسنده نیست و این اولین اثری هست که نوشته و به چاپ رسونده همین موضوع ضعف کتاب رو در زمینه‌هایی مثل شخصیت پردازی ضعیف، داستان ضعیف و دیالوگ‌های بی سرو ته و بی هدف بودن خط سیری داستان توجیه می‌کنه و هنگام خوندن متوجه می‌شوید که نویسنده فقط سعی داشته طرح ذهنیشو روی کاغذ بیاره و نتونسته به نوشته‌ها انسجام بده یا پر رو بال بده و جذابیتی به کار ببخشه‌.
در بعضی قسمت‌ها اصلا معلوم نیست چه کسی دیالوگ‌ها رو می‌گه و گفت‌وگو‌ها بین چه کسایی انجام می‌شه. مورد دوم اینکه  کتاب ویراستاری و صفحه آرایی مناسبی نداشته و پر از اشکالات دستور زبانی و درست نویسی، املایی و نگارشی هست.
از علائم نگارشی مثل نقطه و ویرگول به درستی استفاده نشده. کلماتی در جملات جا افتادند که باعث ناقص شدن جمله شدند. یا فعل درستی به کار برده نشده یا حروف اضافه نادرستی به کار برده شده‌اند (مثلا در فارسی نمی‌گیم بر آتش انداخت درست‌اش در آتش انداخت هست) ، یا کلمات به نثر قدیم دهه ۶۰ هستن که امروزه منسوخ شدن (مثلا ترا به جای‌ کلمه درست تو را. یا اینرا به جای کلمه درست این را. آنروز به جای کلمه درست آن روز. )
در ادامه غلط‌هایی برای درست نویسی وجود دارند مثلا نباید بنویسیم میشود یا می شود، درستش استفاده از نیم فاصله در بین می و شود هستش. به طرز وحشتناکی این اشتباه هزاران بار در تمام صفحات برای فعل‌ها و دیگر کلمات که سر هم نویسی یا جدا نویسی‌شون اشتباهه تکرار شده که اگر حساس به درست نویسی باشید برای چشم آزار دهنده است و باعث می‌شه کار جذابیت دیداری و همنواختی نوشتاری نداشته باشه. 
در واقع به درستی از مفهوم نیم فاصله و فاصله استفاده نشده و بخاطر استفاده از دوفاصله در بین کلمات داستان به درازای ۱۰۰ صفحه رسیده. 
اگر اشکالات، ظاهر کتاب رو خراب نمی‌کرد می‌شد توجه بیشتری به متن کتاب بشه و در مجموع ارزش بالاتری برای کتاب به همراه داشت. اما صد حیف که عدم رعایت اصول ویرایشی می‌تونه یه اثر خوب رو به اثری دون پایه تبدیل کنه.
در کل هزینه‌ای که پراخت می‌شه برای تهیه کتاب بسیار بیشتر از ارزش واقعی نوشته هست و ارزش کلی کار بسیار پایین‌تر از هزینه قیمت‌گذاری شده است
شما هم نظرتون رو برام بنویسید.

        

          سلام من واقعا هرکتابی رو نمیتونم بخونم  دلم میخواد چیزی که میخونم و براش وقت میذارم کنجکاوم کنه فکرموبه خودش درگیر کنه هرلحظه یک چیز جدید بهم نشون بده ومنو توی خودش غرق کنه واین کتاب واقعا همینطور بود که میخواستم این کتاب یک جوریه که وقتی میخونیش  انگار داری نوشته های خودتو میخونی.
        

          چرا نیم؟ چون از این کمتر نمیشد امتیاز داد 
        

          موردپسند نبود .. به شدت ضعف ویراستاری.
        

          نه به اندازه نقد ها بد بود و نه اندازه تعریف ها عالی.
شاید امتیاز 2.5 برای این کتاب مناسب باشه.
        

          مسخره بود 
        

          اگر نمی‌دونید با پولتون چیکار کنید و میخواید بریزیدش سطل اشغال برید این کتاب و با داستان سطحیش بخرید و از خوندن دفتر خاطرات زهرا ۱۰ ساله از تهران لذت ببرید البته واقعا با بی نهایت مشکلات نوشتاری و جمله بندی های نادرست