اگر کتاب های دیگه امیرعلی نبویان رو خونده باشید متوجه می شوید که این کتاب هم قراره یک نثر روان و بانمکی رو به خواننده ارائه بده،اما این ظاهر ماجراست...
کان لم یکن یک طنز انتقادیه که برای هر پاراگراف و هر استعارش شما می تونید یک نمونه خارجی پیدا کنید...
خلاصه امر اینکه من از این کتاب خیلی لذت بردم و باهاش خندیدم،باهاش فکر کردم و حتی جاهایی از فرط خشم نتونستم به خوندنش ادامه بدم...
اگر خواستید کتابی درباره شرایط امروزی جامعه و نقدهایی که به اون وارده بخونید و ‌‌‌‌ از اثرات ذهن خلاق نویسنده در اون لذت ببرید من این کتاب رو با رضایت به شما معرفی میکنم
        

          یک طنز تلخ سیاسی که درسته میخندوند اما نمی‌تونستم تند تند بخونمش
چند وقت یک‌بار کتاب رو میبستم شرایط امروز جامعه رو از توی کتاب پیدا میکردم آه می‌کشیدم و ادامه میدادم
جدیدا بیشتر تو فیلم ها و حالا هم تو این کتاب از گذشته و یک نقطه تو تاریخ قصه ای می‌سازند و هرچی انتقاد به حال حاضر دارند قاطی گذشته میکنند و یک تلخی تحویلمون میدن ...
        

          
گاهی هیچی قد خوندن یه طنز سیاسی، آدم رو سرحال نمی‌کنه. البته نویسنده خودش معتقده اجتماعیه، ولی خب ایشون اشتباه می‌کنن و من به احترامش میگم سیاسی.

شما با خوندن کتاب "کان لم یکن" به چنان قوه تحلیلی دست پیدا می‌کنی که می‌تونی تو سه ثانیه پشت هر چی راننده تاکسی و حتی راننده ون هست رو به خاک بمالی. اگه از بیننده‌های رادیو هفت قدیما باشین هم که صد البته چهره پوکر جناب نبویان از جلوی چشمتون کنار نمیره. 

علی ای حال، این قرنطینه سال نود و نه ظاهرا برای ایشون خوب بوده و تونستن روایتی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، تاریخی بنویسن که برای همه اعصار و قرون ایران... ببخشید اصلاح می‌کنم، جزیره منزوی و به رسمیت نشناخته‌شده‌ی استرایک مصداق داره. فقط واقعا موندم چطوری مجوز چاپ گرفته؟
توصیه اکید می‌کنم به مطالعه.

پ.ن: موقع خوندن دنبال مابه‌ازای واقعی نباشید. فقط گیج میشید. بهترین کار اینه که بخونین و از طنزش لذت ببرید. 😄
        

          به شدت مناسب شرایط جنگی بود
طنز جالب و کلمات  عجیب و ماجراهای جذابی داشت😊
        

          شخصیت این دوستمون جذاب‌تر از کتاباشه.
حیفِ پول!
        

          کتاب طنز یعنی این ، این هم جزو کتاب های آخر عمریمه ،  البته شاید هم من زیاد با قلم جناب نبویان ارتباط می‌گیرم ، ولی دیگ توی رادیو هفت که من نبودم ، هرچند رادیو هفت برا قصه‌های امیرعلی بود نه کان‌لم یکن (:.
        

          《هو الحق 》
و بالاخره تمام شد
        

          داستان جزیره ای دورافتاده که نه جایی اون رو به عنوان خاک خودش قبول داره و نه استقلالش رو به رسمیت میشناسه و نه حتی مستعمره ی جایی هست. شاه اونجا مرده و حالا پسرش تام که ولیعهد بود شاه شده و جری دیگر پسرش هم در امور کشورداری به تام کمک میکنه. داستان طنز سیاسی و بسیار آشنا برای ما. و در نهایت سیاست پدر نداره، سیاستمدار پدر و مادر
        

          بامزه ترین بود😅
        

          بعدن نوشت: حالا که ایران با چین قرارداد بسته، حتما این کتاب رو بخونید....

▪︎درباره کتاب:
کان لم یکن، یک داستان تخیلیِ طنز در مورد وضع سیاسی جزیره‌ای خیالی به اسم "استرایک" هست که توسط دوبرادر دوقلو تام و جری (پادشاه تام و پرنس جری) اداره می‌شه.

▪︎چیزی که فکر می‌کردم:
من اصلا نمی‌دونستم امیرعلی کتاب جدید نوشته!
وقتی صفحه نشر خوب رو چک می‌کردم تصادفی دیدم یه پست هست که امیرعلی توشه و فهمیدم کتاب نوشته.
سالها پیش مجموعه قصه‌های امیرعلی رو خونده بودم و خیلی دوست داشتم برای همین سریع کتاب رو گذاشتم تو سبد خریدم.

▪︎چیزی که تجربه کردم:
این کتاب از نظر من قلعه حیوانات ایرانیه!
چرا؟ چون این داستان خیلی تخیلی خیلی شبیه واقعیت‌های کشور ماست. (و امیدوارم برای همین توقیف نشه)

▪︎ چیزی که یاد گرفتم:
خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج!

▪︎نحوه نگارش:
من اصلا از کتابای سیاسی خوشم نمیاد و وقتی فهمیدم این کتاب به سیاست مرتبطه یکم خورد توی ذوق و گفتم خوندنش قراره یه قرن طول بکشه.
اما اصلا این‌طور نیست!
طنز و قلم و داستان‌پردازی همه در کنار هم باعث میشه کتاب خیلی سریع پیش بره و احتمالا در یک نشست بتونید بخونید.
کتاب یک کمدی سیاهه، اشارات جالبی داره که لبخند به لب‌تون میاره. البته لبخند از سر تاسف!

▪︎دیگه چی:
موقع خوندن کتاب یاد رادیو هفت افتادم که امیرعلی میومد داستان‌هاش رو می‌خوند.
مدام صدا و لحن خوندنش  موقع خوندن متن کتاب می‌پیچید تو ذهنم و حس نوستالژیِ بامزه‌ای داشت.

مقدمه و متن پشت جلد تقریبا هیچ ربطی به داستان نداره،
یعنی براساس اون قضاوتش نکنید. کتاب رو بخونید متوجه می‌شید داستانش چیه و اون متن چی میگه.
‌
▪︎به کیا پیشنهاد می‌کنم:
به نظرم هر ایرانی‌ای، حداقل یکبار کتاب رو بخونه.
نمی‌گم این کتاب خیلی خوبه ولی حرفِ دل یکی از مردمه و خب دقیقا وضع کشور ما...
 
▪︎سخن آخر از زبان کتاب: 
برای 'حال دل خوب' تعریف دقیقی در هیچ لغت‌نامه‌ای موجود نیست اما اگر بخواهیم به‌زور یک معنی مشخص برایش بتراشیم باید بگوییم: 'حالِ دلِ خوب' عبارت است از یک حالتی که وقتی در قلب واقع می‌شود، آدمی مرغِ 'خودش' را غاز می‌بیند، و همه‌چیز خو‌رنگ‌تر از همیشه، دماغش چاق‌تر، خودش لاغرتر و کلا زندگی بدون آنکه در واقع تغییر خاصی کرده باشد، دل انگیزتر به نظرش می‌رسد.
به زبان دیگر، یک جور خریتی‌ست که در معرض 'تعارف' تی‌تاپ در وجود آدمی‌زاد شکل می‌گیرد، در حالی‌که هرگز قرار نیست تی‌تاپی از گلویش پایین برود.


*نکته مهم: مطالعه این کتاب احتیاطا محدودیت سنی دارد و برخی شوخی‌های آن مناسب همگان نیست. اگرچه در این دوره و زمانه، همان‌هایی که نگرانشان هستیم، حرف‌های این‌چنینی را بهتر از بنده و شما بلدند!
        

          اگر قلم خاص امیرعلی نبویان را دوست دارید کتاب را پیشنهاد می کنم .وگرنه شاید نتوانید با آن به خوبی ارتباط برقرار کنید با اینکه کتاب  از طنز تلخ سیاسی برخوردار بود و بعضی از قسمت های آن  بسیار خنده دار بود.
        

          کمدی سیاه سیاسی درست و حسابی با موضوع جذاب که تا فکرشو بکنید میتونید باهاش همزاد پنداری کنید. هرچند که نثرش به من خیلی نچسبید!
        

          بی ربط به کتاب :هنوز دارم به "بهخوان" عادت میکنم و اپلیکیشن خیلی دستم نیومده، مثلا همین الان اومدم درصد بزنم 84 درصد کتاب رو خوندم، اما شد صفحه و تشخیص داد کتابو تموم کردم:) منم بعد از کلی کلنجار رفتن باهاش نفهمیدم قسمت ادیت گزارش پیشرفتش کجاست، پس مجبور شدم برم کتابو تموم کنم و برگردم :))) عجیبه اما کار با گودریدز برام راحت‌تره، شایدم چون عادت کردم به اون فضا نظرم اینه 🤷🏻‍♀️
اما خب نمیشه از جذابیت این موضوع گذشت که اینجا همه هم زبونیم😁😍
در مورد کتاب: قلم امیر‌علی همیشه برام جذاب بوده، طنز قاطی کلامش مخصوصِ خودشه و تکراری نیست اصلا. 
کان‌لم‌یکن، یک کتابِ طنزِ سیاسی/تاریخی فوق‌العادست که گوش دادنش با صدای خودِ نبویان جذابیتش رو برام چند برابر کرد. 
درنهایت، خوندن/گوش دادنش به هر ایرانی توصیه می‌شود. 
        

          کلا نوشته های امیر‌علی برای من همیشه جالب بوده و طنز تلخی که تو نوشته‌هاش هست رو کاملا میتونم به طور کامل لمس کنم و ایده اینکه اسم شهر بشه استرایک هم خیلی جالب بود.
        

          تام پادشاه جزیره استرایکه. جزیره ای که استقلال نداره و مردمش هم پاسپورت ندارن. جری برادر تامه و هر بار یه پیشنهاد جدید میده تا مثلا شرایط مردم رو بهبود ببخشه ولی در واقع به فکر خودش و منافع خودشه. در طول کتاب داستان مردمان این جزیره و پادشاهی شون رو دنبال میکنیم.

نقاط قوت: کتاب به طنز نوشته شده و فضای عجیب و قشنگی ایجاد کرده. در کل سبک نوشتاری داستان به شدت منو جذب خودش کرد و نذاشت حوصلم سر بره. بیان بعضی از مهم ترین موضوعات تاریخ و اجتماع با ساده ترین زبان ممکن. جذابیت هایی مثل انتخاب اسم شخصیتا: تام و جری به عنوان شخصیتای اصلی. 

نقاط ضعف: کتاب خیلی وارد جزییات نمیشه و اکثر موضوعات رو کلی بیان میکنه و میره سراف موضوع بعدی. اواخرش هم بهتر بود یکم طولانی تر میشد. انگار داستان یهو تموم میشه و من منتظر بودم ادامه داشته باشه. 

شاید از حجم کتاب خیلی به نظر نیاد ولی کتاب موارد زیادی رو مورد انتقاد قرار داده یا حداقل سعی کرده یه اشاره ای بهشون بکنه. زبان طنز ترکیب شده با وقایع تاریخی برای من خیلی جدید و لذتبخش بود برای همین بهتون پیشنهاد میکنم بخونیدش.