تا وسط هاشو که هرکسی خودش میدونه از اون به بعدشم با ذره ای تفکر به دست میاد در کل ارزش خوندن نداره
      

        چرت و پرت تا نصف کتابو همه خودشون میدونن بقیه‌اشم با یکم فکر میشه بهش رسید
      

        هرچی بیشتر پیش رفت بهتر شد داستانا همین
      

        اولین کتابم از دازای بود و یه حالت خاصی داشت فکر کنم باید بیشتر از یه بار بخونمش تا درکش کنم حتی با اینکه فهمش سخت نیست درکش سخته یعنی فکر کردن به اینکه مفاهیمش چی بود سخته نمیگم خیلی فلسفیه اصلا ولی جالب بود در کل
      

        توصیفی بسیار نزدیک به مرگ در نظر زندگان
      

        جالب ترین بخش این داستان در نهایت بدون هویت بودن شخصیت اصلی بود به نظرم
چون او اسمی نداشت
      

        کتاب ادعایی ندارد پس نمی توان به این دلیل که هیج مدرکی برای قاتل بودن هیچکدام از کاراکتر ها تا قبل از اعترافشان وجود نداشت اشاره کرد 
من این کتاب را صوتی گوش کردم پس راحت تر تصورش کردم و در نتیجه از سطح دلهره آور بودنش راضی بودم 
البته که من قبلا کمتر کتاب دلهره آور خوانده بودم و احتمالا خیلی از این بهتر هایش را می توان پیدا کرد 
در کل فریدا مک فادن عادت دارد که همه چیز را طور دیگری جلوه بدهد ما را به بازی بگیرد و در نهایت اگر از دیدگاه سوم شخص به داستان نگاه کنیم منطقی باشد ولی اینکه ما داستان را با اول شخص بخوانیم باعث وجود خطا در کار اوست
به هر حال خیلی نفهمیدم که چرا اسم کتاب این شده و می‌توانست اسم های دیگری داشته باشد 
      

        خیلی خیلی باحال بود و علاوه بر زندگی داوینچی چیزای دیگه هم به آدم یاد میداد
      

        نحوه های روایت متفاوتش بسیار جذاب بود از روایت آذربایجان لذت بردم
      

        برای بچه ها داستان های جذاب و خنده دار خوبیه
      

        شاید چون این نسخه را خواندم تا این حد بدم امد
      

        شاید چون نسخه خلاصه را خواندم انقدر بدم امد
      

        جلد ۱ را بیشتر دوست دارم
      

        یکی از بهترین عاشقانه هایی است که در زندگی ام خوانده ام 
      

        انگار در حین نوشتن یک سفرنامه تحلیلی و گزیده ای از خاطرات گیرت بیندازند تا به مردم درس هایی درباره زندگی هم بدهی