کتاب ادعایی ندارد پس نمی توان به این دلیل که هیج مدرکی برای قاتل بودن هیچکدام از کاراکتر ها تا قبل از اعترافشان وجود نداشت اشاره کرد 
من این کتاب را صوتی گوش کردم پس راحت تر تصورش کردم و در نتیجه از سطح دلهره آور بودنش راضی بودم 
البته که من قبلا کمتر کتاب دلهره آور خوانده بودم و احتمالا خیلی از این بهتر هایش را می توان پیدا کرد 
در کل فریدا مک فادن عادت دارد که همه چیز را طور دیگری جلوه بدهد ما را به بازی بگیرد و در نهایت اگر از دیدگاه سوم شخص به داستان نگاه کنیم منطقی باشد ولی اینکه ما داستان را با اول شخص بخوانیم باعث وجود خطا در کار اوست
به هر حال خیلی نفهمیدم که چرا اسم کتاب این شده و می‌توانست اسم های دیگری داشته باشد 
        

                خیلی خیلی باحال بود و علاوه بر زندگی داوینچی چیزای دیگه هم به آدم یاد میداد
        

                نحوه های روایت متفاوتش بسیار جذاب بود از روایت آذربایجان لذت بردم
        

                برای بچه ها داستان های جذاب و خنده دار خوبیه
        

                شاید چون این نسخه را خواندم تا این حد بدم امد
        

                شاید چون نسخه خلاصه را خواندم انقدر بدم امد
        

                جلد ۱ را بیشتر دوست دارم
        

                یکی از بهترین عاشقانه هایی است که در زندگی ام خوانده ام 
        

                انگار در حین نوشتن یک سفرنامه تحلیلی و گزیده ای از خاطرات گیرت بیندازند تا به مردم درس هایی درباره زندگی هم بدهی
        

                داستان جالب و ایده ای جدید داشت 
به نظرم پایانش کمی غیر منطقی بود ولی کشش های دوستی اش با گن بسیار مجذوب کننده بود 
        

                خیلی از کشش هایش لذت بدم به نظرم شخصیت هایی عمیق داشت و همه شان واقعا در آمده بودند داستان هم خیلی برایم جذاب بود
        

                در حین خواندن داستان تا لحظه ای که فهمیدم شوهره روانیه اگه کسی بهم میگفت که زنه روانی نیست هم باور نمیکردم 
پس با اینکه یکم نارو خوردم ،حال کردم
تهش زیادی خوب بود ولی ارزشش رو داشت
        

                داستانی درگیر کننده و جالب داشت ولی چیز جدیدی نداشت
        

                بیشتز درباره خاطرات سفر بود تا سفرنامه ای برای شناختن کوبا و بیشترین چیزی که از این کتاب دستگیر من شد نظافت در عین فقر در کوبا بود همین و بس
        

                شاید خود منصور بطیان خیلی رغبتی برای نوشتن این کتاب نداشت ولی به نظر من بسیار زیبا و غافل تامل بود هم خاطره داشت و طنز داشت و هم به ویژگی های ژاپن و ژاپنی ها می‌پرداخت و به نظرم کتاب کاملی برای توصیف ژاپن بود