🔹️یک سال، هر روز یک کتاب!
این نسخه‌ی به نظر پیچیده‌ که نینا برای خودش و برای تمام لحظه‌هایی که ناتوان از تحمل و صبوری در برابر رنج و اندوه است، پیچیده است، تا چه اندازه می‌تواند کارساز باشد؟
او برای کنار آمدن با غم، برای خودش فراموشی را تجویز نمی‌کند. او برای کنار آمدن با غم، مواجه با غم را تجویز می‌کند.
برای همین است که به کتاب‌ها روی می‌آورد تا همچون راهنمایانی فانوس‌ به‌ دست، در غم او شریک باشند و همراه با شخصیت داستان‌ها، هزار زندگی نازیسته را زندگی کند و هزار غم تجربه‌ نکرده را به جان بخرد....
.
.
هرگز اینقدر بی حرکت ننشسته بودم و در عین حال این همه تجربه کسب نکرده بودم!
کتاب‌ها به تجربه‌ها فرصت بیان شدن و به درس‌ها فرصت یاد گرفته شدن می‌دهند ....
          

            "ما به کتاب هایی نیاز داریم که اثرشان بر ما مثل یک فاجعه باشد، کتاب هایی که عمیقا متاثرمان کنند، مثل تاثیر مرگ کسی که بیشتر از خودمان دوستش داشتیم، مثل تبعید شدن به جنگل هایی دور از همه، مثل خودکشی. کتاب باید همچون تیشه ای باشد برای شکستن دریای یخ زده ی درونمان"
خیلی کتابش قشنگ بود به نظرم همه با این کتاب میتونن اشتراکات زیادی پیدا کنن و براشون جذاب باشه
          

            یک ماه قبل از خواندن این کتاب تصمیم گرفته بودم هر هفته یک کتاب یا نهایتا هرماه چهار کتاب خوانده باشم؛ رسیدن به این کتاب و مواجهه با تصمیم نویسنده برای خواندن هر روز یک کتاب برایم جالب بود اما با پیش روی و در نهایت اتمام کتاب تنها جذابیتش برایم معرفی صد و چند کتاب دیگر و برخی پند و اندرز های نویسنده بود.
به لحاظ تخصصی رمان ضعیف و سطحی نوشته شده بود و بسیاری از داستان های جانبی و خاطرات مطرح شده بین داستان، اضافی و زائد به نظر می رسید.
به نظرم هر روز کتاب خواندن یک برنامه عالی در زندگیست اما هر روز یک کتاب خواندن در کنار فوایدش ایرادهایی هم دارد از جمله اینکه بدلیل شتاب در خواندن بدلیل تشویش برای اتمام کتاب در پایان روز منجر به خوانش سطحی آن می شود.
همانطور که خود نویسنده هم در کتاب گفته: " من اگر و زمانی درباره ی کتاب ها حرف زدم، بحث گرایش و سبک روایت و متن آخرین نقدها نبوده، بلکه چیزی شبیه وراجی های خاله زنکی بوده"
          

            نینا سنکویچ وقتی خواهرش رو به‌خاطر سرطان از دست می‌ده، برای تسکین غمش به سراغ کتاب‌ها می‌ره. هر روز یک کتاب، برای پیدا کردن جواب‌هاش درباره مرگ و زندگی...
نینا سنکویچ برای شفا به سراغ کتاب‌ها رفت، اما چیزی فراتر از بهبودی نصیبش شد. "یگانه پاسخ به اندوه، زندگی کردن است."
این کتاب درباره یک سال کتابخوانی جادویی نیناست.
🌹
دو هفته قبل از تولد یازده سالگیم، مرگ به سراغ خانواده‌م اومد و برای اولین بار لمسش کردم. سن بدی بود، نه اونقدر بزرگ بودم که توی تسلی دادن‌ها اولویت دیگران باشم، و نه اونقدر کوچک بودم که چیزی از  شرایط درک نکنم. سه ماه بعد وارد مدرسه‌ای شدم که کتابخونه شگفت‌انگیزی داشت. اون کتابخونه و کتابدار دوست داشتنیش پناهگاه من شدن و از اون شرایط سخت نجات پیدا کردم. هنوز هم شیرینی کتابخونی اون روزها رو حس می‌کنم. 
شاید این کتاب برای تسلی دادن به کسی که عزیزی رو از دست داده مناسب نباشه (که هست البته) ولی قطعاً راهی که برای تسلی پیدا کردن نشون می‌ده، عالیه. من این رو تجربه و درک کردم.
          

            این کتاب از نظر من عالیست چون فرصتی برای آشتی با کتاب ها است. شاید از نظر ادبی حرفی برای گفتن نداشته باشد اما می تواند دریچه ای باشد برای درک معجزه کتاب ها . همچنین کتاب گاهی حرف های عمیقی هم برای مقابله با غم و زندگی کردن می زند که در عین سادگی، قابل تامل هستند.
«سِلف به این درک می رسد که سلامت روانش وابسته به پذیرش چیزهایی است که نمی تواند تغییر دهد: «دریافتم به خودم بستگی داشت که پایان را غیرعادلانه و غیرقابل قبول تفسیر کنم و به خاطرش عذاب بکشم یا اینکه تصمیم بگیرم که این، و فقط همین، پایان مناسبی بود». »
          

            کتابی در مورد کتاب خواندن!
نویسنده پس از درگذشت خواهرش به دلیل سرطان، زندگی سختی پیدا می کند و به کتاب خواندن پناه می برد
و تصمیم میگیرد تا طی یک سال هر روز یک کتاب را بخواند و موفق هم میشود
در کتاب ما با شرح زندگی او و بازگشتش به زندگی و همچنین شرح برخی از کتاب هایی که خوانده رو به رو هستیم
فکر میکنم اگر آمریکایی بودم، بیشتر با کتاب ارتباط میگرفتم
          

            اگر با کتاب سر و سری دارید و اگر شوربختانه تجربه سوگ دارید، با این کتاب همراه شوید.
من بعد از فوت پدربزرگم این کتاب را خریدم. معرفی آن را در برنامه کتاب‌باز دیده بودم. خواندن کتاب یک سال طول کشید. 
عمدا طولش دادم. آرام آرام می‌خواندم و گاهی هم از آن دوری می‌کردم. به بهتر شدن حال و هوایم کمک کرد.
          

            اگر شما تصمیم بگیرید هرروز یک کتاب بخونید، بنظرتون در پایان سال چه فرقی با قبل از شروع این برنامه کردید؟
بنظر من کتاب خوندن همه ی ما رو تغییر میده، بعضی رو در کوتاه مدت و بعضی رو در بلند مدت... .
این کتاب از قشنگ ترین کتاب هایی بود که خوندم و خیلی کتاب های دیگه رو هم به زیبایی در داستان معرفی کرده بود.
          

            «تولستوی و مبل بنفش»
کتابی در مورد کتاب هاو کتاب خوان ها!
نینا سنکویچ پس از مرگ خواهر بزرگترش برای فرار از داغی که بر دلش سنگینی می کند تصمیمی عجیب می گیرد: مطالعه ی هر روز یک کتاب، آن هم به مدت یک سال!
اما گریختن و پناه جستن به دنیای کتاب ها همانا و بازگشت به دامان گرم عشق،امید،محبت و خانواده همان.
کسانی که عشق می کنند راجع به کتاب مورد علاقه،فیلم مورد علاقه،بازی مورد علاقه و... با دوستانشان سخن بگویند، با مطالعه ی این اثر همان حس شیرین به اشتراک گذاشتن و هم راه شدن با روح دیگران را تجربه خواهند کرد.
هرچند کتابهایی که او به سراغشان می رود کتاب هایی نیستند که ما هر روز عناوین شان را می بینم اما در جای خودش غنیمت است که دوستدار کتابی از عالم مکتوبات برای مشکلی به جستجو ی درد و درمان بر خواسته است.
کتاب...ستان:۵۶۳۳ صفحه
پ: ترجمه ی خوب خانم لیلا کرد و موضوع کتاب باعث شد دو عنوان کتاب دیگر از همین مترجم که نشرشان نیز باز«کوله پشتی» است، را داغ داغ بخرم! امیدوارم داغ داغ بخورمشان!
          

            نویسنده یک کتاب نوشته که بگه چه کتاب هایی خونده.
برای من جذابیتی نداشت. موقعیتش هم جوری نبود که باهاش همدردی یا همذات پنداری کنم.
شاید برای شما جذاب باشه.
          

            - همین الان آخرین صفحات کتاب رو خوندم و داغ داغ اومدم در موردش بنویسم.
- راستش نوشتن در موردش سخته 
- نه اونقدر عالی بود که بگم حتما برید بخونید و خودم دوباره میخونم نه اونقدر افتضاح و بی محتوا بود که بگم پشیمونم از خوندنش
- بهترین بخشش ۷۰ صفحه آخر بود به نظرم کتاب میتونست توی ۱۵۰ صفحه خلاصه مفید تموم بشه 
- یک سری انتقاد ها به کتاب خوندم که بهتره اونارو توضیح بدم
گفتن نینا یک سال کامل از زیر تمام مسئولیت هاش فرار میکنه تا کتاب بخونه نه من همچین چیزی ندیدم فقط  از بقیه اعضای خانوادش میخواد به کمکش بیان تا بتونه دردی رو که داره درمان کنه یا شاخ و برگ های اضافه رو حذف میکنه اما بنیان محکم حفظ میکنه 
- با کتاب های زیادی توی این کتاب آشنا میشین تقریبا انگار از دو سوم آخر کتاب بهتر مینویسه و توی هر موضوعی برای بیان دیدگاه های مختلف از تعدادی کتاب کمک میگیره و خب نینا یک نویسنده حرفه ای نیست پس توقع زیادی ازش نداشته باشین و در آخر هم اگر شما هم عزیزی رو از دست داده باشین که اصل موضوع کتاب هم همینه نتیجه ای  که میگیره رو دوست دارین و به نظرتون منطقی میادش 
۱۷ مهر ۱۴۰۱
ساعت ۲۰:۳۵
          

            شخصیت اصلی داستان تصمیم می‌گیرد به مدت یک سال هر روز  یه کتاب بخواند و یادداشی در موردش منتشر کند. کل داستان معرفی کتاب‌های خوانده شده کاراکتر اصلی و روایت های پیرامون اوست که در مجموع بعنوان رمان چندان جذابیت و کششی ندارد اما به لحاظ معرفی کتاب‌های مختلف می‌تواند برای افراد کتابخوان ارزشمند باشد. 
          

            پنج ماه بود که هیچ کتابی رو تا آخر نخونده بودم.. اونقدر این پنج ماه پر بود از مریضی و سختی و سوگ که این رفیق همیشگی هم از زندگیم حذف شده بود.. و چقدر این کتاب به حال من نشست.. مثل نینا سوگوار و مثل نینا در حسرت روزهای پر از کتابخوانی.. میدونم اگر در حال و هوای دیگه ای کتاب رو خونده بودم بنظرم شعاری و پر از نصیحت میومد.. اما توی این زمان و مکان برای من خیلی حال خوب کن بود
          

            واقعا بیشتر از دو ستاره نمیتونم به این کتاب بدم،دلیل اینکه خوندمش هم فقط این بود که آقای شکوری معرفیش کرده بود.
کتابی راجع به کتاب ها،اهمیتشون توی زندگی و اینکه چجوری تونستن برای نویسنده کتاب،راه گریزی از غم و اندوه مرگ خواهرش باشه.حقیقتا ایده کتاب رو دوست داشتم،چون برای خود من هم کتاب ها همیشه راه فراری از دنیا و مشکلاتشه ولی خب نتونستم زیاد باهاش ارتباط برقرار کنم و چند فصل آخر رو سرسری خوندم که فقط تموم بشه.
در وهله اول که اصلا نتونستم شخصیت خانم نینا رو درک کنم، اینکه درد از دست دادن نزدیکترین آدم زندگیت رو کشیدی درست،اینکه برای بهتر کردن حالت به کتاب ها پناه بردی درست،ولی واقعا چرا اینقدر خودخواهانه؟ این خانم برای اینکه به کتاب خوندنش برسه حتی میاد کارهای خونه رو بین بچه هاش تقسیم میکنه تا خودش راحت بشینه روی مبل بنفشش کتابش رو بخونه و کسی مزاحمش نشه
          

            باید اعتراف کنم عجیب تحت تاثیر این  کتاب قرار گرفتم و از محتواش بسیار لذت بردم. قبلا تصور می‌کردم رمان است اما چیزی بین کتاب‌های روانشناسی و جستار بود. ترجمه قابل قبولی هم داشت و زحمت مترجم برای اینکه متنی خوب و خواندنی ارائه بده، کاملا مشهود بود.

این کتاب به غیر از ماجرای خودش از جهتی دیگه هم برای من اهمیت پیدا کرد.  در یک شرایط بغرنج روحی و البته جسمی بودم و یک هفته‌ای بود با کتابخوانی مستمر و فشرده سعی در تسلّای خودم داشتم. درست همین دوران خیلی اتفاقی و بدون اینکه بدونم موضوع این  کتاب  چیه، انتخابش کردم و خوندم. همزمانی پناه بردن خودم به ادبیات و تجربه شخصی نویسنده از این پناه‌یابی و زیستن در "آسایشگاه کتابخوانی" حس همذات‌پنداری خوبی داشت. قسمت پایین روی جلد کتاب  نوشته "فقط کسانی که به ادبیات پناه برده باشند، این کتاب را درک می‌کنند" و دقیقا همین بود.

خوشحالم در همه دنیا آدم‌هایی هستند که ورای فرهنگ و نژاد و تاریخ و جغرافیا با ادبیات به هم وصلند و من هم یکی از آنها.

اغلب توصیه‌کننده‌های کتاب تولستوی و مبل بنفش اون رو برای کسانی که عزیزی از دست داده‌اند پیشنهاد میدن اما به نظرم در هر حال تالم و بی‌ثباتی روحی میشه از راهکار این کتاب استفاده کرد.

البته به نظرم از یک سوم پایانی کتاب نویسنده دیگه کمی پرحرفی کرده و یک سری حرفها رو تکراری و به طریقی متفاوت گفته. اگر اون قسمت‌ها که کمی کسل‌کننده‌اس رو با تندخوانی رد کنیم، کتاب دوباره به دو فصل پایانی و جذابی می‌رسه و با جذابیت هم تموم‌ میشه.