در جلد اول،  دو خانواده ی "تیبو" و  "فونتانن" به واسطه ی دوستیِ پسرهایشان  ژاک و دانیل، با هم آشنا می شوند.👬
و 
از اتفاقات دوران نوجوانیِ این دو پسرِ نوجوان تا اوایل جوانی آنها (درحدود ۶سال) مطلع می شویم.
(ایضاً اتفاقات خاک بر سری و +۱۸🤐)

علاوه بر آن در این جلد با تک تک شخصیت های داستان(سایر اعضای دو خانواده) و علایق و سلایقشان آشنا می شویم.

قلم نویسنده و نحوه ی داستان سرایی وی، 
روان و پرکشش است
ترجمه خوب و روان است اکرچه 
بنظر می رسد در قسمتهایی بطور واضح 
با سانسور مواجهیم.
      

        عالی بود. با اینکه کتابِ نوجوان بود ولی به پیشنهاد دوستانِ خوش ذوق، خوندمش و واقعا  لذت بردم از خوندنش و بنظرم خییییلی خییلی  آموزنده اومد.  خوندنش رو علاوه بر نوجوان ها، به تمام کسانی که با نوجوان ها، در ارتباط هستند توصیه می کنم از نوع اکید.
داستانش درمورد پسری حدودا ۱۰-۱۲ ساله هست که بخاطر اینکه همیشه ندیده گرفته شده و همیشه از طرف دوستانش در مدرسه تحقیر شده، رفتاری نامتعارف داره و دروغگویی از ویژگیهای ثابت او شده.
اما با آمدن روانشناس جدید در مدرسه اتفاقات تازه و البته جالبی برای او  میفته و باعث میشه که او  در مسیر تازه ای قرار بگیره.
      

        کتاب خوب و تامل برانگیزی بود. با اینکه با داستان هایی با تِم تخیلی و فانتزی طور اصلا میانه خوبی ندارم اما واقعا جذب این کتاب شدم و با علاقه تا خط و کلمه ی آخر کتاب رو خوندم و لذت بردم. از اون کتابهاییه که بشدت میتونه روی نگاه انسانها، افکارشون ، انگیزه هاشون، تصمیم گیری ها و انتخاب های مهم زندگی شون تاثیر بذاره. خوندنِ این کتاب رو پیشنهاد می کنم اکید.
.
از اینجا به بعد حاویِ اسپویل؛
میتوان به گذشته اندیشید اما نمی توان آن را تغییر داد.
پس فایده ی اندیشیدن به گذشته چیست خصوصا اگر اندیشیدن به آن آزارت دهد...
همین حالایی را که در آنی دریاب که می شود گذشته ای برای فرداهایت. و آن را چنان بساز و بگذران که فرداها ، نه حسرتِ حرف های نزده را داشته باشی و نه حسرتِ راه های نرفته را.
      

        داستان کتاب، جالب و تامل برانگیز بود. 
ترجمه خوب و روان بود
و پایان کتاب به نحوی شایسته جمع بندی شد
اما
در میان فصول کتاب، متونِ تعدادی از فصل ها ، تکرارِ مکررات بود و برای خواننده ایجاد خستگی و کسالت میکرد.

در مجموع از خواندنش راضی بودم و خوانشِ آن را پیشنهاد می کنم. 
      

        بالاخره تمام شد. به وقت ۲۹مرداد۱۴۰۴
_این کتاب هم مثل باقیِ کتابهایی که با ترجمه ی ذبیح اله منصوری خونده بودم، خوشخوان و روان بود
_موضوع کتاب اگرچه جذابیت ویژه ای به سبب افکارِ خاص و اعمالِ  فرقه ی اسماعیلیون داشت اما شاید مورد پسند همه نباشد؛حتما باید خواننده  علاقه ای هرچند اندک به تاریخ و کتب تاریخی داشته باشد تا بتواند کتاب را تا به انتها بخواند درغیر اینصورت داستان کتاب برایش کسل کننده و دربعضی قسمتها تکرارِ مکررات خواهد بود.
_سریالی مصری با عنوان "حشاشین" هم با موضوعیت حسن صباح و یارانش ساخته شده است که تماشایش خالی از لطف نیست اما در بسیاری از بخش ها و رویدادها، با این کتاب تفاوت زیادی دارد.
      

        "نیمی از لذتِ احساس در این است که آدم بتواند آن را درلحظه ی مناسب بیان کند".ص۲۲۰
.
ادبیات_داستانی_انگلستان

داستان در مورد دختری مستقل و به ظاهر منطقی بنام "بِت شِبا" است که بعد از مرگ عمویش، مزرعه و املاک وی را  مدیریت می کند و این در حالیست که در آن دوران، کمتر زنی، اینچنین مسئولیتِ مردانه ای را به عهده می گرفت. در این میان "بت شبا" میباید به یکی از سه خاطر خواهِ خود، جواب مثبت بدهد. هر کدام از خواستگاران او ویژگی خاص و منحصربفردی دارند و حال باید دید که دخترِ داستان چه تصمیمی (عاقلانه یا احساساتی) برای ادامه ی زندگی اش خواهد گرفت...
.
✍اگه بخوام باهاتون صادق باشم باید بگم ترجمه ی کتاب به معنای واقعی کلمه افتضاح بود🤐 و با اینکه قبلتر از ترجمه های آقای یونسی خونده بودم و راضی بودم(مثل ترجمه کتاب آرزوهای بزرگ اثر چارلز دیکنز) ولی این یکی واقعا صدمات جبران ناپذیری بر اعصاب خواننده وارد میکنه🤕
.
✍قلمِ نویسنده هم پیچیدگی های خاص خودش رو داشت ولی در کل خوب بود و توصیفاتِ مکانی ای که از فضای داستان میگفت، قشنگ و شورانگیز بود😍.
.
✍موضوع داستان هم خوب بود ولی جذابتر میشه اگه این داستان در سنین ۱۸ تا ۲۵سالگی و یا در دوران مجردی خونده بشه. شاید برای باقیِ سنین کمی کِسل کننده و اصطلاحا لوس بازی بیاد🙂.
.
✍پایانِ داستان اما قشششششنگ و آموزنده بود. و از پایانهای کلاسیکی هست که تا همیشه در ذهن خواننده باقی خواهد ماند🥰.
.
      

        "منقضی شدن،هم رسمی تر است و هم طبیعی تر...تلخیِ مُردن را ندارد." (از متن کتاب)
.
 من شیفته ی قلم خانم نویسنده م😊. با اینکه تِم موضوعاتِ داستانهاش تاریکه و با اینکه چاشنی ای که به روی نوشته هاش میپاشه، تلخه ولی باز عین یه قهوه ی عربیِ سیاه و تلخ، هورتشون می کشم؛ چون بشدت عمیق و پرمفهوم مینویسه و این کتاب هم در نوع خودش، هم به لحاظ موضوعی و هم به لحاظ مستند بودنش، متفاوت و جذاب بود👌🏻. 
.
شما این کتاب رو خوندید؟ 
و یا از ایشون کتابی مطالعه داشتید؟
      

        "همسایه ها" رمانی از احمد_اعطا با نام ادبی احمد محمود ، نویسنده ی خوزستانی و متولد اهواز است که وقایع اجتماعی و سیاسی دهه ی بیست و سی شمسی را (زمان ملی شدن صنعت نفت) از زبان پسری بنام "خالد" روایت می کند.
مکان داستان، خانه ای بزرگ است با یک حیاط مرکزی که دورتادور آن اتاق های متعدد است و هر خانواده در یک اتاق ساکن است.
"خالد" نیز به همراه پدر و مادر و خواهرش در یکی از این اتاق ها، زندگیِ فقیرانه ای را درست مثلِ سایر همسایه ها میگذراند.
او در تب و تابِ دوران نوجوانی است و در حال و هوای دورانِ بلوغ و هیجاناتِ ج.ن.سیِ آن دوران، که دست تقدیر، او را به سمتِ آشنایی با افرادی سوق می دهد که زندگی و آینده اش را به کلی تحت تاثیر قرار می دهند.
"خالد" نوجوانِ داستان، بتدریج تبدیل به جوانی نسبتا آگاه و فعال در اجتماع میشود‌‌‌ تا جاییکه فعالیت های سیاسی اش که بیشتر از روی شور و حرارت جوانی اش و جَو حاکم بر جامعه بود،  او را راهیِ زندان کرده، و باعث میشود که شکنجه های بسیار دردناکی را متحمل شود. وی حتی در زندان هم دست از فعالیت های خود بر نمیدارد...
.
نظر شخصی:
-قلم نویسنده شاید در ابتدا کمی گُنگ و شلوغ بنظر برسه اما در ادامه که قلقِ قلمش دستمون میاد، کاملا روان و ملموس و دلنشین میشه. خصوصا اینکه داستان در اهواز روایت میشه و گاها از گویش ها و نام ها و اصطلاحاتِ محلی استفاده شده، برای منی که اهوازیم، خوندنش لطف و صفای دیگه ای داشت🥰.
-ریتم داستان اما، کاملا خطیه..یعنی حتی اتفاقاتِ مهمی که در طول داستان با اونها مواجه میشیم، کاملا حالت خطی و یکنواخت روایت میشن و این ممکنه برای خواننده مقداری کِسل کننده بشه. در کل خوشحالم که خوندمش و داستانش توی ذهنم تا همیشه میمونه(مخصوصا مرام هایی که اَمان آقا واسه خالد میگذاشت😊، و شیطنت ها و دام هایی که بلور خانم جلوی پای خالد پهن میکرد🤨).
 ولی خب واقعیتش کتابی نیست که بخوام دوباره بخونمش.
.
-اینکه چرا این کتاب، یه کتابِ_ممنوعه هست، به دلیل روابط کوفتی ای هست که خالد در دوران نوجوانی گرفتارش میشه (یا گرفتارش می کنن🤐) و اقای نویسنده که قلمی کاملا واقعگرایانه داره، اونها رو بدون کوچکترین رودربایسی و سانسوری در کتاب می گنجونه.

چه کتابی با قلم ایشون مطالعه کردید؟ 

      

        "ژان والژان" دزدی کرد.
نه از روی عادت و نه بخاطر داشتن ذاتی پلید.
ژان فقط یک تکه نان دزدید تا برساند به دست خواهرزاده های گرسنه و بینوایش...
اما مجازاتش چه بود؟!!!
 نوزده سال ماندن در زندان همراه با اعمال شاقه... عمری که بس دراز است و طاقت فرسا.🥺
"کوزت" دخترکی یتیم و بینوا که دست روزگار او را اسیر خانواده ای بس خبیث و بی احساس کرده است. خانواده ای که ذره ای شفقت و مهربانی برای دخترک خرج نکردند.
کوزتی که دوران کودکیش خلاصه شد در کارِ سنگین و رنج و زحمت. و البته تنهایی😔.
و چه لحظه ی زیبا و باشکوهی میشود آن دم که خدا چرخ گردون را میچرخاند تا دستان یخ زده و کوچک و نحیف "کوزت" را به دستان بزرگ و گرم و مهربانِ "ژان والژان" بسپارد🥰.
      

        "آنچه از همه دردناکتر است،فقر و بیماری نیست؛بلکه بی رحمیِ مردم نسبت به یکدیگر است"...(از متن کتاب)
.
"ژان" را پدرش به این راه کشاند؛ راهِ کسب درامد و شهرت با هنر... هنر موسیقی و اختصاصاً پیانو.
پدری که همیشه مست بود و کلِ دار و ندارِ زندگیشان را پای میزهای قمار باخته بود و حالا میخواست آرزوهای دورانِ جوانیِ خود را که کسب موفقیت در زمینه ی موسیقی بود، به پسرِ خود تحمیل کند تا او شاید او آن ها را براوَرَد.
و "ژان" که استعدادی ذاتی در به رقص دراوردن انگشتان کوچکش روی کلاویه های پیانو داشت، اگرچه در ابتدا تمرین های سختگیرانه ی پدر را تاب نمی آورد اما سرانجام در محافل مختلف چنان خوش درخشید که علی رغم سنِ کم، تامین کننده ی درامد خانه شان شد.
و "ژان" بزرگ و بزرگتر می شد و تجربه ها می اندوخت...شکست ها می چشید...تنهایی هایی می کشید،و همه ی تجارب خوب و بد در کنار هم ، از او "ژان کریستفِ" جلدِ چهارمِ کتاب را ساخت که میداند نه غم ها ماندنی اند و نه شادی ها... که میداند داشتنِ  "امید" در هر شرایطی لازمه ی حیات و بقا است.
.
من نوشت ✍: 
۱-ترجمه عالی نبود ولی قابل قبول بود.
۲-کتاب به ویرایش اساسی نیاز دارد چرا که بسیار غلط های املایی و نگارشی در آن به چشم میخورد.
۳-جلد سوم این مجموعه قابلیت آن را دارد که بطور مستقل خوانده شود.و با اختلاف بهترین جلدِ این دوره ی ۴جلدی بود.
۴-باتوجه به اینکه داستان "مرد محور" است، احساس می کنم آقایان لذت بیشتری از خوانشِ کتاب و درکِ ذهنیات و عواطفِ درونیِ "ژان" ببرند.

      

        "مردم، تنها پس از آنکه از عاقل نبودن زیان ببینند، عاقل می شوند" ص۲۲۳
.
"آنت" شخصیت اصلی داستان، دختری مستقل و جسور است که سالها پیش مادرش را از دست داده و حالا بعد از مرگ پدر، میبایست خود به تنهایی زندگی و مسیرش را پیش ببرد.
او در نامه های محرمانه ی پدرش،  متوجه میشود که پدرش ازدواجی مخفیانه داشته. و همچنین پی میبرد که خواهری کوچکتر از خود به نام "سیلوی" دارد. بنابراین پس از روزها کلنجار رفتن با خود، پیِ یافتن خواهرش اقدام می کند. آنت و سیلوی همدیگر را مییابند و علی رغم شخصیت های متفاوتی که با هم دارند تصمیم می گیرند در کنار هم و در یک اپارتمان زندگی کنند و ...
و تا پایان جلد چهارم این دو خواهر ماجرا ها از سر میگذرانند، تجربه ها کسب می کنند، غصه ها می بینند، با شکست های عاطفی و شغلی مواجه می شوند و  سفرها می روند و  تا سنِ کهنسالی ،چالش های گوناگون دیگر را از سر می گذرانند...
.
✍نظر شخصی؛
داستان و موضوع کتاب، خوب و جالب بود اما واقعیتش قلمِ نویسنده بعضی جاهای کتاب و از جمله جلد سوم، سخت فهم میشد خصوصا قسمتهایی که آقای رولان به بالاترین ارتفاعِ ممبر میرفت و نطقِ سیاسی و فلسفی می نمودند🥴. از اون طرف ترجمه ی کتاب هم، چنگی به دل نمی زد و در بعضی قسمتها طوری بود که انگار فقط معنیِ کلمات در کنار هم چیده شده بود بدون اینکه مفهوم اصلی رو منتقل کنند😣.(در کتاب  ژان_کریستف که به قلم همین نویسنده و با ترجمه ی همین مترجم بود، اصلا اوضاع اینطور نبود.و اتفاقا خیلی خوشخوان بود.نمیدونم چرا این کتاب اینجوری شد؟!!😟.
ولی در کل از خواندنش خوشحال و خرسندم🙂 و پیشنهاد می کنم اگر تصمیم بر خواندنش دارید حتما و حتما مثل من با گروه همخوانیش کنید که هم انگیزه ی جلو بردنش باشد و هم برای درک قسمتهای سخت خوان، از همخوانان کمک بگیرید.

      

        چه کتاب عجیبی بود...
عجیب به این خاطر که با وجود غالب بودنِ فضایی غیرلطیف بر کل کتاب، باز هم دوست داشتم کتاب را ادامه بدهم و بیشتر بدانم. و چققققدر که نمیدانستم. 
از بازیگرانِ اصلیِ این داستانِ مستند، چرچیل،ویلسون،لنین،استالین،موسولینی،...بودند که خاورمیانه را بوته ی آزمایشی برای جهان بینیِ خود می دانستند😐 و خاورمیانه ی امروزی، محصولِ دخالتهای بیجا، خواسته های حریصانه ی آنان و شور و شوق فراوانشان، به پیدایشِ قرنِ بیستمی رویایی است... همچنین آنان معتقد بودند که دستیابی به اهدافشان جز در سایه ی به راه انداختنِ جَنگِ جهانیِ اول، میسر نخواهد بود...😡.
.
کتاب پیش رو، سخت فهم نبود ولی از این جهت که میبایست اسامیِ شخصیتها و نقشِ هر یک در داستان را در برگه ای یادداشت کرد و یا به حافظه سپرد🤯، کمی کُند پیش می رفت.
-قلم ِ نویسنده در بخش هایی از کتاب، به دلیلِ فراوانیِ موضوعاتِ مرتبط، دچارِ پراکندگیِ مطالب، و پرش از شاخه ای به شاخه ی دیگر می شد ولی در کل قابل قبول بود.
-عکسها و نقشه های استفاده شده در کتاب ، در فهمِ مطالب،کمک کننده خواهد بود.
-ترجمه خوب بود.
و در آخر خوانشِ این کتاب را به کتابدوستانی که در ابتدای مسیرِ کتابخوانی اند و همچنین به کسانی که تَه علاقه ای به مسائل تاریخی و بحث های سیاسی ندارند، پیشنهاد نمی کنم.😊. و بقیه ی دوستان، در تهیه و خواندن این کتاب، ذره ای تردید به خود راه ندهند👌🏻.
.
      

        توکل به تنهایی کافی نیست،باید از تو حرکتی باشد تا از خدا برکتی...
.
"یوهانا" دختری باهوش و سرشار از استعداد در کسبِ علم و فهمِ مسائلِ دشوار بود که از قضا در دوره ای از تاریخ چشم به جهان گشود که دختران نه تنها نمی توانستند در جامعه نقشی داشته باشند بلکه حتی در خانواده هم هیچ جایگاه و ارزشی برایشان قائل نمی شدند.
او دوست داشت همچون برادرانش سواد خواندن و نوشتن بیاموزد اما پدرش که کشیشی خشکه مذهب بود، همیشه سدی بود مقابلش که حاضر بود دخترش بمیرد اما نتواند بخواند و بنویسد.
ولی علاقه ی یوهانا به کسب علم، به حدی بود که با ذهن خلاق ِ کودکانه اش برای خود راهی یافت و قدم در مسیری گذاشت که پایانی شگرف داشت...
.
من نوشت؛ کتاب خوشخوانی بود. نویسنده قلمی ساده و بی تکلف داشت.و ترجمه هم بسیار روان بود.
موضوع داستان زن محور و پرکشش بود. و با اینکه حجیم بود و هشتصد صفحه داشت، خوانشِش خیلی تند و سریع پیش رفت. 
در طول داستان با سوالاتی که در ذهن یوهانا شکل میگیره، خواننده هم مجبور به تفکر و تامل میشه و این یکی از نقاط قوت کتاب بود.
.
پیشنهاد خواندنش آری یا خیر؟ قطعا آری🤩

      

        کتابی تلخ اما دلنشین  و خواندنی 
.
از قیطریه تا اورنج کانتی آخرین کتاب به قلم حمیدرضا صدر است که آن را بعد از آگاهی از بیماریشان نوشتند. آقای صدر محقق و پژوهشگر فعال در زمینه سینما و فوتبال بودند. 
ایشان در این کتاب از چالش ها و اتفاقاتی که بعد از مبتلا شدنشان به سرطان با آن در گریبان بودند، صحبت می کنند و البته در لابلای روزنوشت هایشان،از علائق خود یعنی سینما و فوتبال و طبیعت نیز سخن می گویند. فصل آخر این کتاب را دخترِ ایشان  غزاله صدر تکمیل نمودند. 
.
من.نوشت؛ اول اینکه روح آقای صدر شاد و در آرامش🙏...
درسته این آخرین کتابِ ایشون بود اما من اولین کتابی بود که با قلم ایشون می خوندم. قلمی روان و دلنشین و بشدت جذاب که خواننده رو تا به آخر، به دنبال خود می کشونه.  
خاطرات سالهای پایانیِ زندگیشون که اگرچه بواسطه ی بیماریشون تلخ بود و با خوندنش،چشمِ خواننده به اشک و  دلِ خواننده به سوز می افتاد  اما می شد بارقه های اُمید و تلاش برای زندگی کردن و مفید بودن را در آن بخوبی درک کرد.و همچنین می شد نکته هایی بس عمیق و آموزنده از دل کتاب بیرون کشید.
من این کتاب رو خیلی دوست داشتم و بنا به شرایطِ شخصیم، خیلی بهم چسبید اما خوندنش رو شاید به همه توصیه نکنم.
      

        "می دونید من زندگی رو شبیه چی می دونم؟ یه مسیر طولانی و دراز.بین هر کدوم از راه های این مسیر یه قرص نون هست و یه کاسه آب.آدم باید راه بره که وقتی می رسه به لقمه ی بعدی، گشنه ش شده باشه.نونش رو بخوره و باز راه بیفته که به نونِ بعدی برسه و گشنه نمونه...آدم تا جوونه ممکنه بدو بدو راه بره و زودتر به نونش برسه و برای روز مبادا نگهش داره اما وقتی پیر بشه دیگه نمی تونه مثل قبل بدوئه.ممکنه قبل از رسیدن به نونش گشنه ش بشه ولی نتونه خودش رو به نون و آبش برسونه و بیفته و دیگه بلند نشه..."ص۲۴۰
.
ادبیات_داستانی_عرب
.
این رمان سرنوشت مجموعه‌ای از انسان‌های شوربختی را ترسیم می‌کند که در دوران پادشاهیِ ملک فیصل آخرین پادشاه عراق، با سختی روزگار می گذرا‌نند.دورانی که انگلیسی ها عراق را اشغال کرده اند و از نفت و منابعش استفاده می کنند.
.
شخصیت های اصلی داستان؛
"سلیمه" زنی نانوا که در جوانی همسرش را از دست داده و حالا مجبور است روی پای خود بایستد و نان خود و پسرخوانده اش "حسین" را تامین کند.
 و "حسین" جوانی هجده نوزده ساله که به هر دری میزند تا شغلی بیابد اما نه سواد درست حسابی دارد و نه حرفه ای را بلد است.در این حین عاشق دختری بنامِ
 "تماضر" میشود که از خانه فرار کرده تا مجبور نباشد همسرِ مردی که سی چهل سال از خودش بزرگتر است،بشود..
و "مصطفا" دوستِ همسرِ سلیمه،که حضورش در داستان نقش تعیین کننده و تاثیرگذار دارد...
.
✍قلم نویسنده ساده و روان است.
و ترجمه نیز خوشخوان است. روندِ داستان اگرچه خطی اما پرکشش است و پایان داستان، نسبتاً باز اما قابل حدس میباشد.