تقریبا زیبا ترین رمانیه که خوندم. به قدری عمیق و قویه کتاب که به جای اینکه شما با شخصیت‌ها زندگی کنید اونا با شما زندگی می‌کنن. "آنت"  شخصیت اصلی کتاب ماه‌ها با من زندگی کرد. یعنی در دنیای واقعی که من دبیرستانی بودم به جای من فکر می‌کرد. روابطم رو با آدم‌ها آنت تعیین می‌کرد نه من. جلد سه و چهار به جنگ‌جهانی و انقلاب شوروی هم می‌پردازه. به نظر من این کتاب ته‌ته آرمان غرب رو متبلور شده تو یه شخصیت زن نشون میده. شاید ادعای بزرگی به نظر بیاد ولی برای من واقعیته.  کتاب رو بشدت توصیه میکنم. هم برای لذت بردن هم برای یاد گرفتن. 
        

          بعضی از کتاب‌ها هیچوقت در زندگی‌ ما تمام نمی‌شوند‌ و من فکر می‌کنم این خصیصه‌ی مشترک کتاب‌های موردعلاقه‌ی من باشد،
تمام نمی‌شوند حتا وقتی به پایان‌شان رسانده‌ام،
بارها به آن‌ها بازمی‌گردم، بارها در مورد آن‌ها حرف‌ می‌زنم و اگر زندگی مجال دهد بار دیگری هم می‌خوانمشان
_اشکالی ندارد بگذار کتاب‌های کمتری بخوانیم و کتاب‌هایی که دوست داشته‌ایم را دوباره بخوانیم_
جان شیفته برای من چنین کتابی بود.

زنی که رومن رولان به تصویر کشیده بود نه  یک عروسک چینی بود که نتوان به آن نزدیک شد چون شکننده است و نه یک عروسک ماتروشکای روسی، زیبا اما خالی
زنی‌ست با گوشت و خون و استخوان و عاطفه، خرد و گذشته و آینده...
رومن رولان شخصیت‌هایش را خداگونه خلق می‌کند، زنده و لمس شدنی

من نُه ماه در بطن جان شیفته زندگی‌ کردم، خانه‌ایی بود در برابر آشفتگی‌هایم، آن هم آشفتگی‌هایی که دیگر خانه‌ایی برایشان پیدا نمی‌کردم.

احساس می‌کردم خونی که در رگ‌های رودخانه‌ی آنت‌ ری‌ویر جریان داشت در رگ‌های من نیز جریان داشت. آن سوداها و آن شیفتگی‌ها و آن تنهایی‌ها و آن جریان داشتن‌ها
و البته آن صداقت در برابر سیاست‌های زنانه!

برای من خواندن کلماتش بی‌شباهت به شنیدن یک سمفونی عظیم نبود، چیزی در درونم از عظمت آن تکان می‌خورد، از عظمت تبدیل احساساتِ انسانی به کلمات، گوش‌نواز، زیبا و تکان‌دهنده.