باید نه داستان سلینجر را بخوانم، خریدمش،بعدش فهمیدم باید کتاب های قبلی سلینجر را بخوانم تا بفهممش، کتاب هایش داشتند بین کتاب های نشان شده ام خاک میخوردند.
ناطوردشت را شروع کردم، احتمالا همه ش تقصیر طاقچه بینهایت است که هرچی ترجمه داغون است را دارد، ترجمه اش واقعا بد بود. یعنی نه تنها فقط ترجمه ش که خود کتاب هم بد بود، باز هم احتمالا تقصیر من است که موتور کتاب خواندنم خاموش شده و هرچی میخواهم روشن شود نمیشود و انقدر کم خوانده ام که کج فهم شده ام. نمیشود تقصیر کتابی باشد که یک جهان تحسینش کرده اند نه؟!
کلمه به کلمه اش خب که چی گفته ام، نمیدانم چطور بقیه اوضاع جامعه را فهمیدند، من چرا نفهمیدم؟
      

         در کتابخانه پر از کتاب استادم که با شوق دیدن کتابخانه اش هربار با خانه اش میروم و با حسرت نداشتنش برمیگردم، سبز قطورش خودنمایی میکرد، وقتی گفتم میخواهم بخوانم میشود این سبزهای قطور را قرض بدهید. 
نگاه عاقل اندر سفیهی انداخت لحن نگاهش را در صدایش ریخت:میتونی بخونیش؟ فلانی نتونست تو میتونی؟ فکر نکنم ولی ببرش. 
این را استادم گفت رگ غیرتم باد کرد نمیتوانستم هم باید تمامش میکردم، مگر نه؟! 
1403ام با او تمام شد و 1404م با او شروع. 
شب های فروردینم را با او به صبح میرساندم تا جلد یک و دواش تمام شد وقتی تمام شد. خودم را در رابطه اش همانند انت دیده ام. زندگی اش پر از ابهام بود اما ادامه داد و جان شیفته هم برایم اینطور بود مبهم بود اما تا تهش پیش رفتم. 
و حالا جانم این روزها با دیدن عکس ها و فیلم هایی که ازش دارم شیفته ِجانِ شیفته انت شده است.
با انت زندگی میکنید، ناکام می شوید و ادامه میدهیدوشیفته میشوید. رومن رولان ادم هایی را خلق کرده، عجیب و غریب. احساساتی را لمس میکنید که شاید توضیحی برایشان ندارید و گاهی حتی ارتباط بین ادم ها را نمیفهمید.
حسم میگوید هنوز از او چیزی نفهمیده ام میگوید تو با انت زندگی نکردی او بود که در ان دو هفته با تو زندگی کرد نیاز به سفر در زمان داری به فرانسه، به ان روزها بایدسفر کنی تا بیشتر جانِ شیفته انت را درک کنی. نمیدانم شما میدانید بایذ جواب حسم را چه بدهم؟! 
دلم تنگ است برایش به امید تابستان و جلد سوم و چهارمش..

      

        بوف کور سه طیف دنبال کننده دارد:
یا عاشقانش یا کسانی که هیچ از آن نفهمیده اند یا کسانی که فهمیده اند و دوست نداشتند.
اما من نمیدانم در کدام دسته ش قرار دارم. در ابتدا چیزی ازش نفهمیدم، بعدها که فهمیدم دوستش نداشتم و حالا که دوروز از اتمامش میگذرد احساس میکنم دوستش دارم مرا وارد دنیایی کرد عجیب و غریب،دنیایی که تا به حال وارد ان نشده بودم.
شما جزو کدام دسته اش هستید؟
کتاب دو روایت است.هر دو روایت شخصی است که نامش را نمیدانیم تقریبا هیچ چیز از او نمیدانیم در نهایت کتاب هم چیزی از او و شخصیتش نخواهیم فهمید. تنها چیزی که دستگیرمان میشود ذهن پرش است که اسیر پوچی شده، میخواهد از وضعیتی به وضعیت مطلوبی حرکت کند اما حتی نمی‌فهمیم چرا میخواهد این کار را کند، در نهایت موفق هم نمیشود. 
معشوقه در هر دو روایت خیالی است. نماد وضعیت مطلوبی که آن شخص میخواهد بهش برسد. از طرفی پیرمرد خنزر پنزری و تمام جامعه ای که در آن زندگی میکند (رجاله ها) در آن گیر کرده اند، نماد وضعیت خرافات و سنتی ست که جامعه اش دارد. 
این شخصی که هیچ ازش نمیدانیم
خودش را شبیه رجاله ها نمیداند
و مدام درگیر این است که اثبات کند با آنها نیست اما در آیینه خودش را شکل همان پیرمرد خنزر پنزری میبیندو این یعنی اوهم گیر کرده است. 
در نهایت او در هر دو روایت هر دو معشوقه اش که نماد وضعیت مطلوبی ست که میخواهد با دستان خودش میکشد. 
انسانی خود درگیرکه در ظاهرمیخواهد به آن وضعیت مطلوب برسد و در واقع فقط رویایش را دارد درحالی که در واقعیت نه تنها به آن  احساس نیازی  پیدا نکرده که همه وجودش عجین است با وضعیتی که در آن قرار دارد و او این واقعیت رانمیپذیرد. 
کتاب سر و تهی ندارد تهش همین است، فردی که خودش خودش را گول زده و با خودش درگیر است، همین. تهش هم به جایی نمیرسد. این ادم حتی با خودش هم درگیر نیست با خیالاتش درگیر است او حتی درک درستی از وضعیتی که در آن قرار دارد هم ندارد او نه خودش را میشناسند نه اطرافش را، علایقش را، باور هایش را، ونه وطنش را. او در همه اینها تردید کرده. شبیه اورا همچین یخورده در اطرافمان زیاد میبینم ادم هایی که نمیدانند چه میخواهند، ادم هایی که غرق اند و رویای رسیدن به وضعیت مطلوب خیالی خود را دارند و کتاب خودش اشاره میکند:
روایت هر دو کتاب هزار سال فاصله دارد و کم نیستند در تاریخ ادم هایی که اینگونه اند. 
کتاب روان نبود اماتوصیف ها خوب بود انسان را به عمق فاجعه آن فرد میکشاند.
      

        شروعش کردم،خواندم،منتظر ماندم،شعرهایش لبخند راچاشنی انتظارم کردند،حوصله ام سر رفت،کلافه شدم و در نهایت تمام شد.
نمیدانم هدف نویسنده چه بود یعنی هرچقدر فکر کردم نفهمیدم میخواست به ادبیات توجه ویژه ای کند؟یا بگوید هر عشقی عشق نیست؟یا شاید هر دو.
هدفش هرچه بود نتوانسته بود آن را درست بیان کند
کشمکش های داستان،شخصیت پردازی ها انسجام نداشت.
در یک کلام:
کتاب مرده بود و من زندگی را درش پیدا نکردم!
      

        بیایید اثر های یک نویسنده را باهم اینگونه مقایسه نکنیم
وقتی مبنای یک کتاب(موضوع)متفاوت باشد نمی‌شود ان را با کتاب هایی که موضوعات دیگری دارند،قیاس کرد.
امیرخانی ساختار شکن است و من عاشق ساختار شکنی!
هر اثرش زندگی پر پیچ و خمی ست که جریان دارد و متفاوت است متغیر،ای کاش بشود که متفاوت و متغیر بودنش پیشرو شود.
ایده هایش از دل درد های زندگی بالا می آیند و در رهش که رها می‌شود از معکوسش به سراغ شهر سازی رفته دلم می‌خواهد بگویم به سراغ زمینِ عزیز رفته که خدا خلیفه ش را درآن ساکن کرد و نعمت عمرانی در زمینِ‌عزیز را به خلیفه اش بخشید.
او به بخشی از این موضوع اشاره کرد که اطلاعات بسیار خوبی را در اختیار خواننده قرار میداد حال اگر هم شبیه مقاله باشد،مقاله درقالب رمان که همیشه بد نیست،هست؟
شخصیت های کتاب زنده بودندونبودند،با آنها انس میگرفتی و نمیگرفتی!سیر داستان پژمرده بود و شخصیت های نیمه زنده را هم پژمرده کرده بود،پژمردگی ناشی از جملات مورد استفاده،بروز وقایع روند کتاب را کندو خسته کننده میکرد.
علاقه زیاد جناب آقای نویسنده به ارمیا هم که ستودنی ست.
تلنگر خوبی بود! 
      

        تکرارِ نقشِ کهنه‌‌ء خود در لباسِ نو؛
بازیگریم‌! حوصله‌ی شرحِ قصه‌ نیست.

تکرارِمکررات باید نام دیگر تاریخ شود.
تاریخ هر لحظه تکرار می‌شوندو اولین ها برای بار هزارم تکرار می‌شوند!
ناگفته های صورتی روایتگر تاریخِ زنان است، روایتگر تکرارِ سوءاستفاده از زنان هر بار با سرپوشی دگر،روایت تکرار‌ِمکررات! 
آدمیزاد خسته نمی‌شود از این همه‌تکرار؟گویی که همه شان خو گرفته اند نمی‌خواهند سیر وقوع رخ داد را تغییر دهند،زنان ایران و مصر و روم باستان با زنان فیلیپینی و ژاپنی و مصری وبعد از انقلاب صنعتی چه فرقی دارند؟!آزادی دارند؟!
هر دو که از درون اسیراند! 
ظاهر ماجرا مگر اصل را تغییر میدهد؟
ادمیزاد با تکرارِمکررات هربار با جلوه ای دیگر عجین شده است ارزش زنان همان است که بود،حقوق زنان یعنی منفعت نظام سرمایه داری، همان تکرارِمکررات خودمان.
      

        دلنشین بود اما بر دلم ننشست.
عجیب بود،نبود؟!
شاید باید داستایفسکی را جزو نویسنده های خاص 
و متفاوت که برای خودشان دنیای متفاوتی دارند و 
با خواندن کتاب هایش عمیقا به دنیایی دیگر سفر خواهید کرد بگذارم.
همه چیز کتاب متفاوت بود به جز شخصیت اصلی،من شخصیت اصلی را روزی ده هزار بار دیده ام حالاتش را،رفتار های نامتعادلش را،اضطراب و استرس هایش را،دیوانه بازی هایش را در مواجهه با آدم ها و شاید حتی گاهی در مواجهه با خود دیده ام.
داستایفسکی دست بر خودمان می‌گذارد داستایفسکی در این کتاب همزاد خودمان را برای خودمان روایت کرد.
روند کتاب جالب بود توصیفات گاهی خسته کننده میشد کتاب کشش مناسبی داشت اما جای یک چیزی که هنوز نمیدانم چیست در کتاب خالی بود،یک چیز بزرگش کم بود و همین ضعیفش میکرد شاید دویست و خورده ای صفحه خواندن از افول آدم تهش با آرامشی عمیق تر باید تمام می‌شد،نمی‌دانم.
آنچه باید بود،نبود.
      

        دنیای این روزهای آدمیزاد چیز بزرگی کم دارد 
و آن سادگی در زندگیست، کتاب روایتی ساده از زندگیِ سادهِ آدم هایی ساده اند؛ اما حماسه می آفرینند.
روایت مادرانه ای که با تربیت درستش چهار انسان را تحویل جامعه زمان خود می‌دهد.
روایت چهار دختری و هر کدام با چهار طبع متفاوت که کنار هم بودن را یاد گرفته اند و صبورانه و قدم به قدم برای متغییرِ متفاوتِ پیش رو بودن حرکت می‌کنند،روایت دخترانه ای از تکامل است.
ترجمه روان کتاب به سادگی کتاب می افزاید و شما را با خود همراه می‌کند تا قدم به قدم با رشد شخصیت های داستان همراه شوید.روند کتاب در اواسط کند میشد و در آخر از شور اوایلش کم شد درگیری آخرین ماجرای داستان کمی زیاد طول کشید و از آب و تاب همیشگی کتاب کم کرد‌.
با خواندنش به دنیای کودکی هایتان سفر خواهید کرد اما محتوا را عمیق تر درک میکنید،نویسنده دغدغه هایش را به خوبی بیان کرده بود، او دغدغه اخلاق مداری مردم جامعه اش را داشت.
بخوانید و تجربه کنید و تجاربتان را ارزیابی کنید.
زندگی این چهار دختر را زنده گی کنید!
      

        علی القاعده هرچه پیش می‌روی باید توسعه پیدا کنی و پخته تر شوی،گویا برای نویسنده هایی که در رابطه با یک موضوع چند جلدقلم می‌زنند  اینگونه نیست هرچه بیشتر می‌نویسند  قلم ضعیف تر میشود....
از مجموع صد‌و‌سی‌و‌شش صفحه کتاب اغلبش کوفتگی های هیامی بود که اریحا شد و اریحایی که ساخته شد تا فادیه شودو هیامی که برای فرار از اریحا و فادیه بودن حبیبه شدن را پذیرفت.
عقیل آن وسط چه بودن؟!
سیر داستان بی سروته است آغاز را فاکتور بگیریم پایان را نمی‌شود فاکتور گرفت ، بی سروته بودن کتاب عجیب اذیتم کرد!
ان شاءالله جلد های قوی تری رو شاهد باشیم...
      

        کتاب روایتگر اسماعیلی است که 
رنج بی پدری کشید 
به انتخاب خودش درس نخواند 
کارمند شد اما بدون علاقه
رنج عشق و فراق کشید
و در نهایت انقلابی شد 
قلم بسیار روانی داشت که ناخوداگاه همراه میشدی با روند کتاب 
روند کتاب کند و بی هیجان بود 
متن ها اضافه بسیار زیادی داشت که خسته کننده بود 
نمیدانم چرا کتاب هایی که قلم بسیار ساده ای دارند من رو خسته میکنند؟
شروع کتاب مستقیما از اسماعیل نگفته بود این را دوست داشتم گاهی برای خواننده خوشایند است که در صفحات اول با شخص اصلی اشنا نشود
و در انتها مبهم و ساده تمام شد
میشود از اسماعیل عاشقِ انقلابی درس های زیادی گرفت 
فقط نیازه کمی تامل کنیم! 

      

        فرقی نمی کند چه برایم نوشته دوست
گیرم که ناسزاست ولی دستخط اوست

آیینه وار خیره به تنهایی توام
آری سکوت ساده ترین راه گفت و گوست

این درس را ز عشق تو آموختم که گاه
راه وصال دست کشیدن ز جست وجوست

هرکس به قدر وسع خریدار یوسف است
سرمایه شکسته دلان چیست؟ آرزوست

بیچاره ما که گرچه عزیزیم نزد خلق
چیزی که پیش دوست نداریم آبروست


      

        رسیده ام به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست
خدا کسی است که باید به دیدنش بروی
خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست
به عیب پوشی و بخشایش خدا سوگند
خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست
به فکر هیچ کسی جز خودت مباش ای دل
که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست
دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست
کتابی بسیار دلنشین و زیبا بود توصیه می کنم حتما بخوانید
      

        بستن زلفا رها سنگدلی می خواهد
دل شکستن همه جا سنگدلی می خواهد
چون دلت حال مرا دید نپرسید چرا
عشق بی چون و چرا سنگدلی می خواهد
تو هم ای بخت ملامتگر ما باش ولی
سرزنش کردن ما هم سنگدلی می خواهد
کوه بودم و همه عمرو نمی دانستم
راه بستن به صدا سنگدلی می خواهد
رود یک عمر گفت بیا تا دریا
سنگ ماندن به خداسنگدلی می خواهد
کربلا آمد و من حر گرفتار بیا
دل ندادن به بلا سنگدلی می خواهد
شعر هایی بسیار زیبا و مملو از آرامش حتما توصیه میکنم بخوانید
      

        توان گفتن ان راز جاودانی نیست
تصوری هم از آن باغ ارغوانی نیست
پر از هراس و امیدم که هیچ حادثه ای
شبیه امدن عشق ناگهانی نیست
ز دست عشق به جز خیر برنمی اید
و گرنه پاسخ دشنام مهربانی نیست
درخت ها به من اموختند فاصله ای
میان عشق زمینی و اسمانی نیست
بر روی اینه پر غبار من بنویس
بدون عشق جهان جای زندگانی نیست
 کتاب خیلی قشنگی بود روح انسان را به طلاتم می انداخت
      

        کسی در روستایی محروم بزرگ می شود و سختی میکشد می شود حاج قاسم که امریکایی ها از او
می ترسیدند اما کسی در ناز و نعمت و رفاه زندگی میکند میشود محمد رضا شاه که یک ملت ارزوی مرگش را میکردند این کتاب روایتگر انتخاب مردی است برای زندگی اش که حق را انتخاب کرد و به کمال رسید شیرین بود برایم شنیدن واژه هایی که تا بحال انها را نشنیده بودم وبا شوق به اخر صفحه رجوع میکردم تا معانی انهارا بفهمم یکی دیگر از شیرینی هایش رفتار حاج قاسم با پدر و مادرش بود خیلی زیبا بود نوجوان های عزیز این کتاب رو بخونید و روابطتون رو با پدر و مادرتون اصلاح کنید زمانی به پایان رسید که انتظارش را نداشتم درد اور است وقتی گنجی پیدا کنی اما وقتی به اوج لذتت رسیدی یکهو تمام شود زندگی حاج قاسم برایم یک گنج بود پر از نکته های ریزو درشت اما تا به اصل لذت پیدا کردن نکات رسیدم تمام شد..
زمانی که شروعش کردم برایم جالب بود دستنوشته کامل حاج قاسم وجوداشت اما بعد ها که فکر کردم دیدم لازم نبود و فقط و فقط کاغذ حرام شده بود...!
با این حال بخوانید و لذت ببرید