بیست و دومین کتاب ۱۴۰۳_
باروت سوخته.

شروع کتاب خیلی مبهم بود. لحن و نوشتار کتابم نسبت به سه تای گذشته تغییر کرده بود. من از نوع کلمات احتمال میدادم راوی این سری آقا باشند که بعد از خواندن نصف ماجرا فهمیدم بله اونجای داستان راوی آقا بودند.
فلش بک هایی که به گذشته داشت بدون مرز بود و این یکم گنگش میکرد اما این باعث نشد که دلت نخواد ادامه اش بدی.
هنوزم معتقدم بهترین مجموعه کتابی بود که تو این لحظه با توجه به اتفاقات اخیر و در این سن می‌تونستم بخونم.
هیجانی که شخصیت داستان تو طول زمان داشت با وجود این که مکانش تغییر نمی‌کرد خیلی خوب توصیف شده بود، آنقدر اتفاقات در طی داستان چشمات و گرد میکرد که فکرشم نمی‌کردی که از شروع ماجراش دو روز گذشته.
انگار که معمولی نبودن خیلی باید سخت باشه؛ همه‌ی اون لحظه هایی که هیام اعتماد نمی‌کرد به آدم های اطرافش من با خودم میگفتم آنقدر شک نکن دختر بهش نمیخوره آدم بدی باشه ولی آدم های داستان نشون میدادن که مجبوریم آدم بدی باشیم.


        

          وقتی شروعش میکنی شاید فکر کنی : خب... اونقدراهم جالب نیست. ولی کافیه بهش این فرصتو بدی که ادامه بده و در پایانش... 
فقط  اشک شوق و دلتنگی بود که روی گونه هام حس کردم :)
        

          اوقات خوبی و گذروندم 
جلدهای قبل و یه نگاه کردم ، خاطرات و احساسات به وقتِ اولین بار از مطالعشون دوباره به یادم اومد و یادآوریِ شیرینی بود :) 🤍

و اما راجع به این جلد ، یکم سخت تر از جلد های پیش خوندمش ، گنگی اولِ کتاب و دوس نداشتم تا بیام بفهمم چی ب چیه یکم طول کشید و تا به خودم اومدم کتاب تموم شده بود و سهم من باز خماری شد از اون چشم هایی که...❤️‍🩹
خلاصه که 
قلمِ شکرانه همچنان یکی از مورد علاقه هامه 
و کاااااااش بیشتر باشه کتابا و زودتر :) نسخی این قضیه اصن خوب نیست 🩹💔
و بی صبرانه منتظر بقیش هستم...
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ ۱۴۰۳/۱۰/۱۰ به پایان رسید 

کتابی است از مجموعه کتابهای دنباله دار به قلم خانم اسعدبلند دوست
و واقعا جذاب

        

          علی القاعده هرچه پیش می‌روی باید توسعه پیدا کنی و پخته تر شوی،گویا برای نویسنده هایی که در رابطه با یک موضوع چند جلدقلم می‌زنند  اینگونه نیست هرچه بیشتر می‌نویسند  قلم ضعیف تر میشود....
از مجموع صد‌و‌سی‌و‌شش صفحه کتاب اغلبش کوفتگی های هیامی بود که اریحا شد و اریحایی که ساخته شد تا فادیه شودو هیامی که برای فرار از اریحا و فادیه بودن حبیبه شدن را پذیرفت.
عقیل آن وسط چه بودن؟!
سیر داستان بی سروته است آغاز را فاکتور بگیریم پایان را نمی‌شود فاکتور گرفت ، بی سروته بودن کتاب عجیب اذیتم کرد!
ان شاءالله جلد های قوی تری رو شاهد باشیم...
        

          داستان باروت خیس توقع و انتظارات رو از این کتاب به شدت بالا برده بود اما بسیار ساختار نوشتاری ضعیفی داشت انگار فقط جملات نامفهوم پشت سرهم قطار شده بودند تا داستان رو به اخر برسونند کل کتاب فقط شده بود درد دنده و استخوانِ هیام...
        

          این جلد هم مثل جلد های قبلی خیلی عالی بود ؛
جوری که نمی شد زمین گذاشت و من دو روزه در اوج امتحانات تمومش کردم .
یک رمان کامل امنیتی هست که مخاطب به طور عجیبی با شخصیت ها همراه میشه و وقتی به خودت میای میبینی تو هم مثل هیام داستان نگران بسامی و دلتنگشی
        

          چرا اینقدر خوب مینویسی؟🤍🌿
        

          نمیدونم این علاقه شخصی من به کتاب های دنباله دار از کجا پیداش شد؟!
این کتاب ادامه کتاب باروت خیس از این نویسنده هستش.
از اون کتاب های هیجان انگیز که تقریبا تا آخرین صفحه اش نمیدونی داره چه اتفاقی میوفته 🤷🏻‍♀️😂
و آخرش هم با "ادامه دارد" نویسنده تموم میشه.
و قسمت جذاب کتاب از نظر من، همسایه  شدن کاراکتر داستان با عزرائیل آقای اکبرخانی بود.
        

          به این کتاب نقد دارم.
به نظرم از بین چهارتا کتاب خانوم اسعد، این یکی از بقیه ضعیف‌تر بود. یه ذره درهم و برهم بود. اون سیر داستانی که از سه کتاب قبل شروع شده بود، مرتب نگارش نشده؛ یعنی انگار خیلی پرت بود.
یه جاهایی حس میکردم که کتاب کلا هول هولکی نوشته شده و روش قشنگ فکر نشده؛ حتی یکی دو جا اشکال ویراستاری به چشمم خورد یا مثلا نوع حرف زدن و فکر کردن هیام که توی باروت خیس باهاش خو گرفته بودم، اینجا رعایت نشده بود و گاها با روایت کردنِ عقیل، اشتباه گرفته میشد.
        

          دوستش داشتم مثل سه جلد قبلی و منکر لذتی که از خوندن این کتاب بردم نمیشم اما داستان این سری خیلی گنگ شروع شد و طول کشید تا بفهمم چی به چیه و زود هم تموم شد .
حقیقتا دوست داشتم طولانی تر باشه 
با همه این ها قلمِ خانم اسعد عزیز  ، هیجان و استرس موقع خوندن کتاباشون رو خیلی دوست دارم 🌿
 و منتظر کتاب بعدی هستم :)