《هو الحق》
مثل همیشه زیبا و فوق‌العاده🌱🌼
اقلیت پنجمین دفتر شعری بود که از آقای نظری خوندم ، موقع خریدش خواستم دست ببرم و "آنها" رو هم بردارم و مجموعم رو تکمیل کنم اما دلم نیمد.
"آنها" رو نگه داشتم برای آینده وقتی دوباره دلتنگ شعرهای آقای فاضل نظری شدم😊
        

          « چه بسا گروهی اندک که بر بسیاران غلبه کردند...»
اول از همه باید بگویم همه ی شعر های فاضل نظری را دوست داشتم... حالا بعضی هایشان بیشتر دوست داشتم و می توانستم حتی چندین بار بخوانمشان و به نکات ریز یا مفهوم عمیقشان فکر کنم؛ بعضی هایشان را هم کمتر دوست داشتم و همان یکبار خواندنشان برایم کفایت بود...
راستش را بگویم کتاب اقلیت را  به این خاطر خریدم که شنیده بودم یکی از سه گانه "گریه های امپراتور" و "آن ها"ست. و از آنجایی که از آن بس خوشم امده بود گفتم حتما از این هم خوشم خواهد امد و خریدمش... اما اگر بخواهم صادق باشم برایم آنقدر ویژه نبود. نه به اندازه آن ها و گریه های امپراتور...
اما خب بازم کتاب فاضل نظری و اشعار وی بود...
در نهایت باید گفت: در اقلیت بودن، تنها بودن نیست....
        

          از کتاب‌های شعر دیگر ایشان کم‌تر دوستش داشتم.
        

          هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق
هم دعا کن گره تازه نیفزاید عشق
قایقی در طلب موج به دریا پیوست
باید از مرگ نترسید اگر باید عشق♡
        

          یکی از زیبا ترین کتاب های شعری که تا به حال خوندم بسی زیبا🥰👍🏻
        

          
من چه در وهم وجودم چه عدم، دل تنگم
از عدم تا به وجود آمده‌ام دل تنگم
راز گل کردن من، خون جگر خوردن بود
از درآمیختن شادی و غم دل تنگم
خوشه‌ای از ملکوت تو مرا دور انداخت
من هنوز از سفر باغ ارم دل تنگم
گرچه بخشید گناه پدرم آدم‌ را
به گناهان نبخشوده قسم دل تنگم
حال در خوف و رجا رو به تو برمی‌گردم
در قدم دلهره دارم دو قدم دل تنگم
نشد از یاد برم خاطره‌ی دوری را
گرچه امروز رسیدیم به هم دل تنگم

ه***ه

مرا بازیچه‌ی خود ساخت چون موسی که دریا را
فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را
نسیم مست وقتی بوی گل میداد حس کردم
که این دیوانه پرپر می‌کند یک روز گل‌ها را
خیانت قصه‌ی تلخی‌ست اما از که می‌نالم
خودم پرورده بودن در حواریون یهودا را...
        

          این کتاب رو تصادفا دیدم و خوندم
وقتی این کتاب رو می خوندم فاضل دیگه برای خودش مشهور شده بود!
اقلیت؛ مجموعه شعر فاضل نظری؛ هزاره ققنوس. فاضل دانشجوی سابق و استاد فعلی دانشگاه امام صادق است. شاعری جوان با شعرهایی با حال. نگاه قشنگ شاعرانه. دو کتاب دیگر وی: گریه های امپراطور (مجموعه غزل)، بزرگ راه (مجموعه نثر)
        

          بسم‌ الله

شاید سال ۹۴ بود، پاساژ مهتاب مشهد در حال قدم زدن بودم و کتاب‌هایی که چشمم را می‌گرفت، ورق می‌زدم، به پیشنهاد فروشنده با گریه‌های امپراطور آشنا شدم. نام فاضل نظری را نشنیده بودم، اسم  و فامیل عجیبی هم برایم داشت (البته بعدها فهمیدم نامش ابوالفضل است). خلاصه بگویم، تفألی به کتابش زدم، اولین بیتی که مرا وارد دنیای او کرد این بود:
به خداحافظی تلخـ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
کتاب را گرفتم و تا خانه پیاده آمدم و خواندم و لذت بردم. یادم می‌آید به فاصله اندکی بیشتر شعرهایش را حفظ شده بودم.

مزیت شعرهای او تصویرسازی عالی همراه با زبان کلاسیک‌اش بود و اینکه او ناگهان با نوع جدیدی از ارائه، مخاطب طرفدار شعر را مسحور کرده بود.

فاضل نظری یک بار دیگر به همان شیرینی برایم تکرار شد، آن هم با «اقلیت» خیلی دوست داشتم فاضل نظریِ این دو کتاب مجدد برایم تکرار شود که نشد.
        

          از لحظه‌ای که شروع کردم تا پایانش، پاش نشستم و نیم ساعته یک‌سره خواندمش! اولین کتابی بود که از فاضل نظری میخواندم پس نمیتونم با آثار قبلیش مقایسه کنم. ولی به عنوان اولین اثری که ازش میخواندم و با قلمش آشنا میشدم، واقعا لذت بردم و ترغیب شدم باقی آثارش رو هم بخوانم.
قسمتی از موردعلاقه‌هام از این مجموعه شعر:

-"بر این تکرار در تکرار پایانی نمی‌بینم"

-"باد مشتی ورق از دفتر عمر آورده‌ست
عشق، سرگرمی سوزاندن این اوراق است!"

-"چه خواهد کرد با ما عشق؟! پرسیدیم و خندیدی
فقط با پاسخت پیچیده‌تر کردی معما را"

-"هزار صبح توانستی و نخواستی ولی
رسیدنی‌ست شبی که بخواهی و نتوانی"
        

          شعرهایی که شده اند دوستان صمیمی من.
        

          شعر‌هایش زیبا بود. اما من همه را نپسندیدم.
به هرحال از خواندن این کتاب لذت بردم 
        

          انگیزه‌ی من برای خواندن شعرهای فاضل نظری از جایی به وجود آمد که شخصی شعری برایم خواند و گفت این شعر از کیست؟ و در برابر ندانستن من واکنش بدی نشان داد. 
این اولین کتابی‌ست که از این شاعر می‌خوانم. نمی‌دانم انتخاب درستی داشته‌ام یا نه. شعرهای قشنگی داشت. بعضی را شنیده بودم و فقط خبر نداشتم که این شعرها از فاضل نظری‌ست. فکر کنم علت واکنش آن شخص ذکر شده هم همین بود! علاقه‌مند شدم بقیه‌ی کتاب‌هایش را هم بخوانم. 
        

          اشعار این دفتر بیشتر عارفانه است در مقایسه با سایر دفتر ها. اما مثل قبلی ها عالی بود
        

          خیلی از شعرهای استاد رو در اقصی نقاط شهر میشه دید... ولی بعضی هاشون واقعا متمایز از مابقی هستند...
        

          فکر میکنم کتاب شعر ضد ( از همین شاعر) شعر‌های زیباتری داشت. 
        

          آثار قشنگی در این کتاب جمع آوری شده بود اما به شخصه این کتاب رو از دو کتاب دیگری که از آقای نظری خوندم(اکنون و کتاب) ، ضعیف‌تر میدونم(البته نظر من کاملا سلیقه‌ای هست و به هیچ‌وجه تخصصی نیست، سررشته‌ای در این موضوع ندارم) 
        

          فقط از سه تا از اشعارش خوشم اومد.
        

          اگر اهل شعر هستید به شدت پیشنهاد میشه.
        

          تلخی عمر به شیرینیِ عشق آکنده‌ست
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد
        

          《راز》رو بیشتر از همه در این کتاب دوست داشتم:
هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق
هم دعا کن گره تازه نیفزاید عشق
شعرهای فاضل نظری برای من مثل روانشناسیه که،انگار  بدون اینکه حرف بزنم  از اون چه که در من اتفاق افتاده و میوفته خبر داره