مثل همیشه یک کتاب فوق‌العاده از نادر ابراهیمی
      

        مثل اکثر کتاب های جلال تلگرافی و داستان کوتاهِ و مسائل روزمره رو مطرح میکنه
      

        چقدر واژه ها حقیرند در توصیف این کتاب
با یک دیدگاه به شدت خاص نویسنده وارد کتاب شده و یک سری موضوعات نو از حماسه کربلا به میان آورده
      

        رمانی که آخرش خوب تموم میشه ولی به نظرم متنش ضعیفه
      

        جزو اولین رمان هایی بود که تا آخرش خوندم شاید کتاب برای یک بچه ۱۰ساله زود باشه امامن خوندمش و لذت بردم 
شاید چون هدیه گرفته بودم لذت بخش بود
      

        به نظرم استاد جمال زاده این کتاب رو وقتی داشته آشپزی میکرده نوشته نمیشه با آثار دیگه استاد مقایسه کرد
      

        محمود دولت آبادی این کتاب رو بی تکلف نوشته ودر پس داستان ساده ومعمولیش یک چیز عجیب پنهان شده، خیلی عجیب، واون هویتِ 
به راستی من کیستم!!؟
      

        مثل اکثر نثر های جلال تلگرافی وسادس و خوراک گوش کردن و خوندن تو اتوبوس و متروِ
به نظرم ال احمد زیر زیرکی از پدرش بد گویی میکنه
      

        به نظرم خیلی کتاب جذابیه
      

        این کتاب جزو اون کتابایی که آدم به شخصیت شهید چمران غبطه میخوره
      

        یک رمان با سبک رئال که شاید همین خیلی رئالی بودن پاشنه آشیل کتاب ونویسنده باشه
      

        شاید جزو اولین کتاب هایی بود از دفاع مقدس که خوندم وبعدش گفتم عجب کتابی بود مخصوصا بخش طنزش و گروه ادم خوار ها
      

        خوب ولی تکراری
      

        این جزو همون کتاب هایی که هر چندوقت باید دوباره بخونمش ودلم براش تنگ میشه
      

        اگر کسی یکم ادبیات بلد باشه میبینه چقدر کتاب از نظر ساختاری مشکل داره تازه اگر از تخیل پردازی های ضعیفش بگذریم