کتاب یه جورایی احساس کردم باهام دعوا داره😂
واقعیتش رفتم کتابخونه تو سفر مشهد دیدم قیمتش خوبه. خریدمش :/
کتاب بدی نیست. چون جدیدتر از کتب قدیمی هست حرفای جدیدتری داره ولی خوب در یک سطح خاص واقعا چنین کتاب هایی ظرفیت حرف بیشتری ندارن واقعا چون سطح و میزان و جامعه هدفشون مشخص هست. به خصوص در بحث توحید که به قول علامه طباطبایی ریشه تمام اسلام هست.
نویسنده جزو متکلمین مخالف فلسفه و عرفان هست! اگر میزاشتیش تو کتاب دو تا فحش ناموسی هم میداد😅 و این خودش کتاب رو مقداری متفاوت تر از کتب دیگه میکرد ایضا به خاطر یکسری شبهات و اتفاقاتی که تو دنیا هست هم حرفای نو تری در کتاب زده شده البته بیشتر در بخش اصول دین.
به هر حال کتاب بدی نیست به خصوص در رنج سنی نوجوان ولی به هر حال رده سنی خاصی نداره.
به جز بحث عرفان و فلسفه که در کتاب به مخالفت ازش صحبت میشه، در بحث های دیگه ای هم اختلاف نظر هست مثل عصمت همه پیامبران که نظرات مختلفی در این قضیه هست.

      

        چه چیزی اساسا دینی و جزو بنیاد گرایی نیست!؟
این سوالیه که در مواجهه با کتاب بعد از مطالعه اون برام به وجود اومد، برخلاف تئوری ها و نظریه هایی که در مورد جهان فعلی داده میشه...
بنیادگرایی به نوعی رقیب مستقیم مفهومی مثل سکولار و یا تا حدی فردگرایی میتونه باشه... بستگی به نوع تفسیر و نگاه رهبر و یا جامعه داره.
به صورت خلاصه:بنیادگرایی یعنی یک مفهوم و یا عقیده که شامل صفر تا صد زندگی میشه و تمام زندگی یک فرد رو بهش قالبی خاص و مشخص میده.
این در جهان امروزی غالبا رنگ دینی داره، یعنی بنیادگرایی دینی...
کتاب ارمسترانگ(که سابقا خودش در صومعه کار میکرده و یک کاتولیک بوده) یک کتاب بسیار عجیب و غریب محسوب میشه برای من.
کتابی که مطالب خیلی زیادی درون خودش داره و به نوعی یک کتاب تاریخی_تحلیلی هست که سه خط داستان رو مجزا در سه ادیان داره و شروعش از سقوط اندلس  هست و ماجراهای بنیادگرایی که شروع میشه. حالا چرا از اندلس شروع کرده؟ به نظرم طبیعیه. چون یک فرد مسیحی و غربی هست و عینک و جهان بینی و نکته سنجی به خصوص خودش رو داره وگرنه اگر قرار بود خیلی ریشه ای تر عمل بکنه، ایران و عربستان یا یونان هم میتونست جزو گزینه ها باشن...
کتاب عملا سه محتوی بزرگ درون خودش داره:تاریخ+دین+سیاست، که با پیچیدگی خاص خودشون در طول تاریخ نگارش شده.
کار پژوهشی این کتاب واقعا خارق العادست. کتاب بعد حادثه 11 سپتامبر نوشته شده و به نوعی دغدغه ی  نویسنده شده.
مطالعات و تحقیق ادیان که توسط ارمسترانگ انجام شده واقعا یک کار عظیم و درجه یک هست به خصوص اینکه با یک قلم غیر تخصصی و تا حد زیادی روان چاپ شده.
یکی از مباحث کتاب، مجوز اون هست. نمیدونم چقدر حرفم درسته یا غلط، ولی کتاب چون ممیزی ها و تفسیر خاص خودش رو داره که ناشر هم بهش اشاره کرده، کتابی هست که زیاد گیر نمیاد و  تا جایی که میدونم فقط یک نسخه از اون چاپ شده(1396) که بسیار نکته تاسف باری هست حداقل بابت اینکه الان به سختی گیر میاد با وجود کیفیت چاپ و جلد فوق العاده اون و ترجمه کم نقص.
کتاب "صلحی که همه صلح ها رو به باد" رو هنوز نخوندم ولی از محتوی و حجم اون تا حدی خبر دارم، فکر میکنم مطالعه این دو منبع کنار هم میتونه خیلی خیلی برای خواننده ای که علاقه به تاریخ داره کمک کنه.
همونجور که گفتم این کتاب حجم قابل توجه و مطالب زیادی داره که به شدت مستعد هست یک خلاصه نویسی و چکیده ازش ساخته بشه و آسیب زیادی به مطالب اصلی هم وارد نشه ولی یک نکته که به شدت برای من اذیت کننده بود، چینش و ویراست مطالب بود...
خیلی خیلی محشر میشد اگر همین کتاب تبدیل به یک کتاب سه جلدی میشد در مورد مسیحیت و یهود و اسلام؛ به جای اینکه مطالب، فصل به فصل و سه دین  توام با هم ارائه بشه که دارای مطالب خاص و سنت خودشون هستن . این موضوع هم باعث سردرگمی خواننده میشد و هم نیازمند یک تمرکز فوق العاده بود که بتونه ببینه چیزی که میخونه چی هست و یا چی بود! به خصوص در مورد یهود که اسامی و سنت های بسیار ناآشنا و با تلفظ های خاصی بودن.
با وجود همه سخت بودن مطالب و زیاد بودن اون، شیرینی مطالب بسیار زیادتر بود.
ای کاش مجبور نبودم کتاب رو به کتابخونه برگردونم، چون همین الان که کتاب رو تموم کردم، دوست دارم دوباره از اول شروع به خوندن کنم چون واقعا این کتاب غنی رو نباید یک بار خوند، با وجود تمام نقد ها و مسائلی که در محتوی وجود داره (مثل هر کتاب دیگه ای...). 
این دو نکته هم رو هم اضافه کنم.
1.کتاب پیش گفتار و پس گفتار مهمی داره
2.کتاب اطلاعات خوبی در مورد مفهوم اسطوره و چگونه بودن اون به مخاطب میده به نحوی که نمیدونم کتاب اسطوره گرایی ارمسترانگ الان برای کسی مث من حرف جدیدی داره یا نه... گرچه قطعا خوندن اون کتاب هم خالی از فایده نیست
      

        انتظار نداشتم!
با خودم عهد کردم کتاب هایی با عنوان بازاندیشی و برداشت و امثال این ها نرم. چرا؟ بابت سانسور و اختناق در باور ها... 
ولی به هر حال از این کتاب انتظار نداشتم! حتی برام سوال شده واقعا اذیت نشدن که به چنین کتابی مجوز بدن؟ 
به هر حال... 
کتاب متن کاملا روانی داره. با وجود اینکه کتاب کوچیکی نیست ولی میتونم تضمین کنم اگر سرعت بالایی داشته باشید میتونه در یک روز تمومش کنید. 
کتاب مثل اکثر کتاب هایی که نظرات اندیشمندان رو تجمیع میکنن، دارای مطالب نسبتا زیادی از شخص نویسنده هست که گاهی خوب و گاهی بد هست و بستگی به متن و موضوع داره. 
کتاب که در اصل یک پایان نامه هست، کلیت خیلی خوبی از شیوه تفکر و مسیر فکری آیت الله بهشتی به شما میده. 
این شیوه فکر و اندیشه از اونجایی اهمیت داره که به نوعی فرد شماره یک قانون اساسی نظام حاکم هست و سلیقه و دغدغه های ایشون مشخص میشه. 
کتاب نکات تیز شهید بهشتی رو بیان کرده که از نکات خیلی مثبت کتاب هست و چندی از اون ها رو به عنوان بریده گذاشتم. 
در مورد محتوی میشه خیلی صحبت کرد و حیف که اینجا به نظرم خیلی جای مناسبی نیست برای بیان اون ها
فقط در این حد بگم که مثلا در بحث ولایت مطلقه فقیه شهید بهشتی هم جزو افرادیه که به اون معتقد هست ولی تفاوتش با آرای کسانی مثل آیت الله مومن و مصباح یزدی و از سمت دیگه با کسانی مثل آیت الله جعفر سبحانی واقعا تفاوتی داره که میشه گفت اصلا ولایت متفاوتی رو قبول دارند!
میشه گفت اشتراک اون ها صرفا در اطاعت از فقیه هست و قبل از اون تفاوت ها دیده میشه، که با اینکه در حد یک جمله هست ولی تفاوت فوق عمیق ایجاد کرده ...
با اینکه ممکنه نسبت به آرای شهید بهشتی منتقد باشیم، ولی باید آرزوی این رو داشته باشیم که اگر قراره منتقد و دشمن داشته باشیم از جنس بهشتی و مطهری باشه و نه افرادی مثل.... (بماند...) 
      

        کتاب واقعا جذابی هست
مترجم کار تحقیقی و یادداشت های خیلی خوبی درون کتاب نوشته که کمک شایانی به کتاب کرده.
خلاصه بودن مفید و آثار هنری و لیست کردن اتفاقات هر قرن هم از نکات مثبت هست.
دوستانی که به مطالعه ادیان علاقه دارن این کتاب ناامیدشون نمیکنه گرچه به عنوان یک تاریخ کامل اصلا نباید بهش نگاه کنید. 
مثل کتاب های تاریخ کامل ایران که توسط پیرنیا و اشتیانی نگارش شده و کلی گویی شده. 
من که لذت بردم. 
      

        به نظر من، به عنوان یک اسپین آف بعد از مطالعه تاریخ فلسفه محسوب میشه
کتاب جذاب و خوبیه مثل اغلب کتاب های واربرتون.
گرچه که موضوع مهم در کتاب تفکر و اندیشه هست و نه یادگیری صرف.
من اگر توانش رو هم داشتم کتاب رو نمیخریدم ولی به صورت صوتی کتاب خیلی مناسبی محسوب میشه که ذهن رو ورزش میده و در کنارش مقداری گره فلسفی هم باز میکنه

      

        در حد خودش کتاب خیلی خوب و روانیه.
دقت کنید یک کتاب ابتدایی هست و البته که اصلا حرف اضافه ای نداره بلعکس اغلب کتاب های سیاسی که حوصله خواننده رو از تعاریف مختلف سَر میبره... 
نکته بزرگ و مثبت کتاب به جز نثر روان و مستقیم! آموزش برپایه تفکر انتقادی هست که از سیاست و اتفاقات داره. 
بعد از هر فصل یکسری تمرین سیاسی داره که آدم رو به فکر مجبور میکنه و باید تحلیل و بررسی کنید. 

نیمه اول کتاب واقعا جذاب و زیباست ولی نیمه دوم کتاب خیلی چنگی به دل نمیزنه ولی در کل ناامید کننده نیست. 
اگر فرصت داشتید با توجه به حجم کمش مطالعه کنید(چون حجمش کمه نسخه الکترونیکش زیاد اذیت کننده نیست) . حتما یه مطالبی به شما اضافه خواهد کرد حداقل بابت تمارین سیاسی که آخر فصل داره.
به عقیده من در حجم کم کار دو سه جلد کتاب در این مورد رو میکنه! ولی نمیتونم ادعا کنم که بهترین کتاب در مفاهیم ابتدایی تحلیل سیاسی باشه...

      

        بسم الله
در مباحث فلسفه دین کتب زیادی مد نظر داشتم.ولی احساس کردم از نگاه اسلامی و از قضا یک فرد ایرانی بخونم بهتره دلیلشم دقیق نمیدونم.حسی بود :/
کتاب در واقع حجم بالایی داره.چرا؟ چون مبحث فلسفه دین رو گسترش داده.موضوعات ابتدایی و اصل مسئله، بررسی نظریات غربیان، بحث علم و دین، فقه، سکولاریسم،پلورالیسم دینی و... جزو این کتاب هستد که شاید برای بعضی ها مباحثی خارج موضوع و در قالب کلام اسلامی قرار بگیرن.
به هر حال کتاب روانه.با اینکه شاید در شروعش دست رد به کتاب بابت سنگینی(بابت مباحث اصول منطقی ارسطویی) اون بزنید ولی بعد از اون وارد فاز اصلی و جاده روان خواهید شد.
کتاب توان بالایی برای قوی شدن استدلال و رفع شبهات ذهنی برای فرد داره و هر چه جلوتر میرید سرعت حل مسائلتون خود به خود بیشتر میشه و ابعاد فکریتون هم گسترش پیدا میکنه البته این نکته رو هم حتما بگم! از دید اسلامی!
بخش فقهی کتاب واقعا زیاد و شاید غیر ضروریه ولی جامعه. یعنی واقعا خوب به مباحث پرداخته شده .
از نکات مهم کتاب برای دوستانی که در پی فلسفه سیاسی اسلامی از نوع و جنس پسامشروطه و افرادی مث ایت الله مصباح هستند این کتاب منبع بدی نیست .البته غالب این موارد در بحث فقه هست و با استدلال های منطقی صرفا اون ها رو تحکیم میکنن.
اگر بگیم یکی از منابع و پایه های مباحث حکومت اسلامی در عصر حاضر بابت چنین فقه و استدلال هایی هست اصلا اغراق نکردیم و البته که اینجا تازه شروع اختلاف علما و فیلسوفان اسلامی محسوب میشه!( البته به برکت استقلال و آزادی به خوبی به چنین کتاب هایی هم دسترسی داریم !!!!!!)
به هر حال کتاب در کل خوبی بود و استفاده کردیم گرچه که ما در زمانه متفاوتی زندگی میکنیم و نمیشه با مرغ یک پا زندگی رو گذروند...
      

        سلام و عرض ادب
بالاخره یکی از تحلیلی ترین و شاید سخت خوان ترین کتاب های تاریخی رو تموم کردم.(سخت خوان البته برای منِ کم سواد) 
نکته ای که باید در مورد کتاب دونست این هست که نویسنده، دکتری ادبیات  از دانشگاه تهران داره بعلاوه  علاقه زیادی به دوران قاجار و ادبیات اون داره. 
مسئله مهم و اساسی کتاب هم نشات گرفته از همین موضوع ادبیات هست. 
پس لازمه اول کار این قضیه برای خواننده مشخص و دقیق باشه. 
پس شاید بهتره اینجور نتیجه بگیریم که این کتاب رو نباید به عنوان کتابی تاریخی خواند بلکه باید به عنوان کتاب زبان شناسی قاجار خواند!!
وجه اصلی و نکته مهم کتاب هم بُعد تاریخی اون نیست بلکه بعد و نکته ادبی و اجتماعی تازه اون هست.
اغلب انتقادهایی که از کتاب شده و میشه برگرفته از بعد تاریخی و محتوی غیر ادبی اون مثل شریعت و عرفان هست در صورتی که من به شخصه خیلی اهمیتی برام نداره این انتقاد ها!
این کتاب رسالت اصلیش پُر کردن یک خلأ و نگرش جدیدی در مشروطه خوانی  با دغدغه ادبی هست که طبق گفته خود اقای اجودانی هنوز گرفتار اون هستیم.
فارغ از بحث محتوی.
کتاب رو به راحتی میشه در یک ساعت خلاصه کرد! و زیاده گویی و تکرار مکررات زیادی در کتاب وجود داره و البته سازمان و ریل گذاری کتاب هم به نظرم آدم رو اذیت میکنه.
نمیدونم من تنها این حس رو دارم یا نه، ولی از بس با کتاب و روایت و متن دعوا داشتم که نیاز دارم حداقل در آینده یک بار دیگه کتاب رو بخونم!
 در کنار این موضوع از سری نکات مثبت کتاب بخش خوب یادداشت ها هست که منابع خوبی رو معرفی کرده در باب موضوع مشروطه که کمک شایانی به خواننده میکنه. 
به هر حال باقی صحبت ها رو دوستان در گودریدز و همین بهخوان گفتن و حرف زیادی باقی نمیمونه.
امتیاز بزرگ و مثبت این کتاب اینه که تکلیفش در مقابله با تاریخ مشخصه و وسط لُحاف قرار نمیگیره و به موضوعی میپردازه که اصلا دربارش به صورت مفصل و درست صحبت نشده و باب جدیدی رو برای خواننده باز کرده.

      

        به اقتضای دانشگاه و رشتم (مدیریت) در این ترم این کتاب رو شروع کردیم. 
کتاب خیلی خوبیه. نظریات زیادی رو در خودش جا داده و البته حضور داشتن فیلسوفانی مثل مارکس، کیر کگور، ویلفرد پارتو و ادام اسمیث در کتاب از نکات جالب توجه کتاب هست. در کل دکتر رنگریز کتاب خوبی نگارش کردن که گستردگی خوبی داره.
ولی خوب خیلی خوب و کامل توضیح نداده. مثلا به همین فیلسوف بودن این نامداران اشاره ای اصلا نشده و توضیحات دینی کافی نداره(شاید هم بابت اینه که برای سطح ارشد کتاب نگارش شده) 
      

        بسم الله
اول از همه لعنت خدا بر منحرفینِ دینِ موسی و نژادپرستانِ دیندار
این کتاب اولین مطالعه من از کتاب های امام موسی صدر عزیز بود.
در قسمت دوم کتاب نیازمندیم به داشتن آگاهی از کشور و مجلس لبنان 
کتاب هدف خیلی دقیقی و منسجم نداره و از سری سخنرانی های (مرحوم) صدر هست ولی با این وجود به شدت زیبا و دلپذیر هستند مطالبی که در کتاب هست به خصوص در ابعاد اسلامِ سیاسی و مذاهب.
نکته خوشحال کننده برای من این بود که این کتاب (به نوعی) شامل چندین جلد کتاب کوتاه هست. یعنی هر کدوم از موضوعاتش رو میتونید جداگونه هم تهیه کنید مثل عنوان"علی موحد بود و بس" ولی موسسه امام موسی صدر به خوبی این تفاوت رو ایجاد کرده که هر کس با توجه به میل و سلقیه و حتی هزینه بتونه مجموعه آثار تهیه کنه و یا جداگانه بگیره.
رویکرد امام موسی صدر در قبال اسلام و جامعه لبنان اونجا اهمیت داره (از نظر تاریخی) که می بینیم حرف و عمل ایشون تفاوتی با هم نداره! در زمانیکه آشوب های خاورمیانه زیاد هست  افراد زیادی  تقلا در کسب قدرت دارن با شعارهای مختلف. ایشون سعی در اصلاحات داره و بعد از اصلاحات هم دست به کنش های صرفا قدرت طلبانه نمیزنه و صاف و صادق به پیش میره و در نهایت به نوعی ترور میشه.
با توجه به نگاهی که به آثار این بزرگوار کردم، توجه بکنید که مکتوبات و افکار ایشون رو از ناشر و نویسنده های درستی و ترجیحا از خود موسسه و ناشر امام موسی صدر تهیه بکنید تا احیانا مطالب غلط و نادرستی به شما داده نشه.

      

        بسم الله
سلام و درود به روح مطهر علامه عزیز.
عرضم به خدمتتون کنه که ما با کتابی به شدت غنی  و البته دقیق طرفیم! 
کتابی که عصاره و چکیده اسلامِ واقعی(شیعه) رو درونش خودش داره و ستون های محکمی برای یک فرد دیندار ایجاد میکنه. 
کتابی که بلعکس کتاب های رونق گرفته و تبلیغی در بازار و یا آکادمیک رنگ و بوی سیاسی و تفسیری و تحریفی نداره و دقیقا غایت و هدف خودش مشخص هست. 
توصیه اکید بنده این هست (به عنوان کسی که به هر حال چه در زندگیِ تحصیلیم و چه خارج از اون هر چند کم و ناچیز نسبت به علما و بزرگان مستقیم با کتب معارفی و اسلامی و افراد حوزوی و مذهبی سر و کار داشتم و دارم) این کتاب رو حتما در لیست مطالعه خودتون قرار بدید که واقعا خوب کتابیست!
یا حق
      

        واقعیتش امام موسی صدر باعث شدم به مطالعه لبنان و کشور و تاریخش بپردازم!!
خاورمیانه اساسا از دید تاریخی یک منطقه جذاب و پر از اتفاقات مختلفه ولی از دید مردم این منطقه...
اساسا چون سرنوشت و اتفاقات این منطقه کلا به هم وصل و گره خورده دست روی هر کشوری بزارید با جنبه جدیدی از اتفاقات و منطقه روبرو میشید

      

        دیروز تجربه ی سخت و بسیار شیرینی برام تموم شد.
خواندن هم زمان دو کتاب در مورد تاریخ فلسفه(غرب). 
کتاب سرگذشت فلسفه نشر نی و بفرمایید فلسفه ٢ نشر کرگدن.
اوایل فکر میکردم شرایط شاید سخت تر باشه و با مشکل یا شکست مواجه بشم در این قضیه ولی به خوبی گاهی مطالب هم پوشانی داشت و گاهی هم در نقش تکمیل همدیگه عمل میکردند.
متاسفانه کتاب سرگذشت فلسفه رو از روی فیدیبو خوندم ولی کتاب بفرمایید فلسفه رو از کتابخوانه قرض گرفتم و این خودش یه چالش بود که پدر چشمم رو در اوورد😶
برم سر اصل مطلب. در مورد محتوی که خیلی ها صحبت کردن و نمیشه چیز اضافه تری گفت و هم چنین تیتر و موضوعات به خودی خود چیز پیچیده ای نیستن(پیچیدگی در محتوی هست که فکر نکنم اینجا جاش باشه در موردش حرف زد و البته که من هم صلاحیتش رو ندارم)
آیا میشه گفت کتاب سرگذشت فلسفه بابت نویسنده و نشر و کیفیت ظاهری که داره بهترینه؟ میشه گفت نه! و آیا میشه اصلا بدون اون یک فلسفه ساده و تاریخی یاد گرفت؟ بله.
ولی نمیشه از اینکه جزو بهترین هاست غافل شد و اساسا مگی کم کتاب بد داره.
اگر بخوام مقایسه ای بین دو کتاب که یکیشون معروف و پرفروش و دیگری کمتر داشته باشم.
از نظر مطالب، سرگذشت فلسفه مطالب و افراد کاملتری رو پوشش میده گرچه هر دو یه تعداد اندیشمند رو دارن که دیگری نداره  و البته که گاهی مثلا کتاب بفرمایید فلسفه، در مورد کیرکگور و یا دریدا خیلی مطالب کاملتری ارائه داد و در مورد هگل تمیز تر تبیین میکرد.
در کل در سادگی، بفرمایید فلسفه بهتر بود و  از دلایلش این بود که اساس کتاب، پادکست و گفت و گو بود.
سرگذشت فلسفه در کنار اینکه میتونست کاملتر باشه، میتونست کم حجم تر هم باشه و گاهی زیادی مطالب اضافی دیده میشه در صورتی که بفرمایید فلسفه خیلی مستقیم تر به موضوع میپرداخت.
در نهایت با خوندن این دو کتاب عملا نیاز دارم دوباره کتب فلسفی که خوندم مث مک اینتایر رو بازخوانی کنم! و حالا خیلی بهتر و دقیق تر درک کنم و البته این اشتباهی بوده که از سمت خودم بوده...
به هر حال توصیه ای که میتونم داشته باشم اینه در این بازار تبلیغات و بازارگرمی های انتشارات ها و فضای مجازی در مورد کتاب، خیلی نباید خودمون رو محدود کنیم به کتاب های خاصی. بازار کتاب فعلی در کل خیلی آزاد و استاندارد نیست و محدودیت خودشو داره، اگر هم بخوایم فقط به منابع خاصی، خودمون رو محدود کنیم کار رو سخت تر میکنیم...

      

        اولین تجربه من از خانم کریستی بزرگوار!
وقتی این کتاب رو داشتم میخوندم، به شدت یاد کتابی که اخیرا تمومش کردم افتادم.
 دوباره فکر کن، آدام گرنت 😅
این داستان عجیب و غریب هم چیز عجیبی داشت که مدام دوست داشتی از بین روابط و دلایل دنبال سرنخ واقعی تری بگردی.
گرچه من حدسم در مورد مظنون شاید نزدیک ترین بود و حتی قالبش رو هم درست حدس زده بودم ولی  افراد غلطی رو در نهایت متهم کرده بودم که البته نامردی خانم کریستی بود💔🫣😅
به هر حال لذت بردم از این کتاب به عنوان اولین تجربه بلندم با اگاتا کریستی و قصد دارم در ادامه با ترتیب قابل قبولی آثار ایشون رو بخونم
      

        در سفر مشهدی که داشتم، به این کتاب صوتی گوش دادم
خوب بود ولی انتظار متن و گویندگی بهتری داشتم.
 در مجموع سپاس از تولیدکنندگان کتاب و استودیوی صوتی