سفر شهادت

سفر شهادت

سفر شهادت

موسی صدر و 2 نفر دیگر
4.3
43 نفر |
18 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

11

خوانده‌ام

76

خواهم خواند

52

شابک
9786005676099
تعداد صفحات
264
تاریخ انتشار
1392/1/17

توضیحات

        کتاب حاضر جلد هفتم از مجموعة «در قلمرو و اندیشة امام موسی صدر» است که در آن سخنرانی ها، پیام ها و مقاله های امام موسی صدر (1307 هـ .ش) دربارة واقعة عاشورا به نثر در آمده است. در این گفتارها امام موسی صدر به تبیین هدف امام از این حرکت پرداخته و از درس های این واقعه برای حل مشکلات جامعه و انسان سازی بهره ها برده است. همچنین ایشان در این گفتارها به آسیب شناسی سوگواری و هدف از آن پرداخته و نقش زنان، به ویژه حضرت زینب(س) در این واقعه تبیین گردیده است. بدین دلیل متن عربی و ترجمة خطبة حضرت زینب(س) در کاخ یزید به پیوست کتاب، آورده شده است.
      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به سفر شهادت

نمایش همه
سفر شهادت: گفتارهایی درباره واقعه عاشورا
بریدۀ کتاب

صفحۀ 116

معنای حرکت امام حسین و گرامیداشت یاد امام حسین این است که ما همچون امام حسین(ع) زندگی با ستمگران را ننگ بدانیم: «وَ إِنِّي لا أَرَى المَوتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الحَياهُ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً.»(به خدا سوگند که مرگ را جز سعادت و زندگی با ستم پیشگان را جز ملالت نمی دانم). امام حسین(ع) زندگی کردن با ستمگران را برنمی تابد. او تحمل نمیکند که در کنار ستمگر بایستد؛ با ستمگر میجنگد حتی اگر کشته شود. منظور از ستمگر کیست؟ هر ستمگری که باشد چه اسرائیل، چه ستمگر داخلی. هرکس که حقوق تو را پایمال کند، ستمگر است؛ هرچند دولت باشد. کسی که تو را از حقوق خود محروم میکند ستمگر است، هرچند حاکم باشد. کسی که فرصت زندگی را از تو میگیرد، ستمگر است؛ در هر منصبی که میخواهد باشد. امام حسین(ع) نمیپذیرد که تو با او سازش کنی. معنای برگزاری مراسم سوگواری برای امام حسین این است. سوگواری امام حسین افراد خوار و ذلیل پرورش نمی دهد. گریه کننده پرورش نمیدهد. عزای امام حسین انسانهایی حسینی پرورش میدهد. انسانهایی که همانند امام حسین سکوت کردن در برابر ستمگر را رد میکنند. زنانی پرورش میدهد همچون زینب که پیکر برادرش را بلند میکند و میگوید : «خدایا این قربانی را از ما بپذیر»؛ آیا این گریه است؟

1

لیست‌های مرتبط به سفر شهادت

نمایش همه
اسب ها: سال پنجاه و نه هجری شمسی [نمایشنامه]پس از بیست سالسفر خروج

یک ماه تا ماهِ خون

19 کتاب

مناسبت خوانی یکی از راه هایی است که سرعت و توان مطالعه شما رو چند برابر می کنه، مثلا ایام محرم از مناسبت هایی هست که واقعا سخته به دنیای رمان ها و کتاب هایی رفتن که پرچم های مشکی در آن با نسیم نمی رقصند و واژه ها طعم شوری اشک و چایی روضه نمی دهند. امروز تا محرم تقریبا یک ماه باقی مونده اما برای اینکه کتاب محرم امسال و رزق تون از روایت واقعه باشکوه عاشورا انتخاب کنید و بتونید تهیه اش کنید الان زمان خوبیه ... کتاب هایی که در لیست هستند کتاب هایی دوست داشتنی و متفاوت اند. متفاوت ترین شان می توانم بگویم همان نمایشنامه اسب هاست! کوفه تا کربلا به روایت اسب ها و نه سواران شان ... کتاب ها را تقریبا بر اساس دوست داشتن می چینم و بالایی ها از پایینی ها محبوب ترند ... اما هر نسیمی که از این روایت می وزد به قلب ها حرارت می دهد و روح آدم را آرام تر، وسیع تر و در عین حال بی تاب تر می کند! نمی توانم دقیق توضیح بدهم . اما شما هم حرف های نصفه من را می فهمید‌، مگر نه؟!

11

یادداشت‌ها

          فرزندم، این دو سه کتاب را بخوان، عاشورا را بفهم

توی همین کتاب خواندن‌ها یاد گرفته‌ام که برای فهمیدنِ اینکه تویِ سرِ یک متفکر چه می‌گذرد، نباید به یک کتابش اکتفا کرد. همین است که وقتی می‌خواهم کتابِ فکری و اعتقادی، از نویسنده‌ یا متفکرِ جدیدی بخوانم، مجموعه کتابش را می‌گیرم. البته می‌خرم. این مدل کتاب‌ها را باید خرید و گذاشت تویِ قفسه. چون احتمال رجوعِ دوباره به آن کم‌وبیش وجود دارد.
امام موسی صدر یکی از این متفکران است. چهار جلد از کتاب‌هایش را خریدم. این کتابِ سفرِ شهادت، تقریبا می‌شود معروف‌ترین کتابش. قصدم نقدِ و لو دادن محتوایِ کتاب نیست. البته زیرعنوان کتاب خودش همه‌چیز را تابلو کرده است «گفتارهایی درباره‌ی واقعه‌ی عاشورا». اینجا می‌خواهم مقایسه‌ای کنم بین سه کتابِ عاشورایی که خوانده‌ام. «انسان 250 ساله»، «حماسه حسینی» و «سفرِ شهادت».
از خواندنِ دو کتابِ اول خیلی وقت است می‌گذرد. اما آنچه تهِ ذهنم ته‌نشین شده را می‌توانم هَم بزنم تا چیزهایی بیاید رو.
نکته‌ی اول اینکه هر سه کتاب مجموعه سخنرانی است. در واقع مطالب و محتوایِ کتاب برای عمومِ مردم از بازاری تا زن و مرد و نوجوان آماده شده و می‌شود گفت همه‌خوان است. سخرانی‌هایِ آیت‌الله خامنه‌ای که محتوایِ کتاب انسانِ 250 ساله است، سخنرانی‌های پراکنده‌ی آیت‌الله خامنه‌ای از سال‌های 59 تا 89 بوده که بعد پیاده و شده کتاب. محتوایِ حماسه حسینیِ شهید مطهری در سال‌های نزدیک به هم است. کارِ خوبِ گردآورندگان، کنارِ هم گذاشتنِ این سخنرانی‌هایِ پراکنده بوده. 47، 48، 49، 52 و 56 سال‌هایی بوده که شهید مطهری درباره‌ی قبامِ امام حسین(ع) و واقعه‌ی عاشورا سخنرانی داشته. سفرِ شهادتِ امام موسی صدر، حاصلِ سخنرانی‌های امام موسی صدر درباره‌ی واقعه‌ی عاشورا در سال‌های 55 تا 57 شمسی، در لبنان است.
اما بعد؛
اگر دوباره برگردم به 18 سالگی و بخواهم درباره‌ی واقعه‌ی عاشورا بخوانم، حتما از «انسانِ 250 ساله» می‌خوانم. آخر بدیهی است که من باید اول بدانم که چرا سربازان عمر سعد، در روزِ عاشورا، از سرِ کینه با حسین می‌جنگیدند. این کینه از کجا آمده؟ باید برگردم شصت‌هفتاد سالِ قبل‌تر. پس این کتاب آیت‌الله خامنه‌ای این وسعت دید را به من خواهد داد. البته این کتاب از پیامبر شروع می‌شود تا آخرین امام. ولی سه فصل را اختصاص داده به واقعه‌ی عاشورا. تبیین واقعه‌ی عاشورا در این کتاب فوق‌العاده است.
باید در پرانتز گفت که کتاب «همرزمان حسین» نیز از آیت‌الله خامنه‌ای، که محتوایِ آن در سالِ 51 در تهران ایراد شده، به گونه‌ای مکمل این کتاب می‌باشد. که بهتر است قبل از حماسه‌ی حسینی خواند.
و اما حماسه‌ی حسینی. در کتابِ قبلی ما با مبارزات ائمه (ع) آشنا شدیم. هدفِ قبامِ اباعبدالله (ع) را شناختیم. الآن چه کنیم؟ اینجاست که باید به دنبال خواندنِ حماسه‌ی حسینی باشیم. در این کتاب است که شهید فریاد می‌زند که شمر زمانه‌ات را بشناس. حالا این سخنرانی چه سالی است؟ حدود سال 50. زدنِ این حرف‌ها در آن دوران کار ساده‌ای نبوده. اما می‌زند. گرچه اهدافِ قیامِ حسینی را هم واکاوی می‌کند. اما به این بسنده نمی‌کند. تحریفاتِ واقعه‌ی عاشورا را در فصل‌های آخر عنوان و تحلیل می‌کند. من اگر بخواهم دو کتاب به فرزندم معرفی کنم که بگویم بخوان، عاشورا را بفهم، «انسان 250 ساله» و «حماسه‌ی حسنی» است.
ولی یک کتابِ دیگر را هم می‌گویم اگر فرصت داشتی بخوان. چه کتابی؟ «سفرِ شهادت». امام موسی صدر در این کتاب که تقریبا سال‌های 55 شمسی ایراد شده، به جنبه‌ی احساسی واقعه‌ی عاشورا تکیه می‌کند ولی تأکیدش آن نیست. یعنی چه؟ در هر سخنرانی از یک زاویه به واقعه‌ی عاشورا می‌پردازد. (بعضی از گفتارها به نظر تکرار مباحث قبل است. شاید سخنرانی در مکانِ دیگری بوده و مضمون تکرار شده.) از هر زاویه که به عاشورا می‌نگرد، اشاره‌اش به جنبه‌ی احساسی کربلا است و تلنگری به مخاطب می‌زند که «حواست کجاست؟ کربلا و عاشورا فقط احساس و گریه کردن نیست.» و حتی یک جایی تذکر می‌دهد که وسط سخنرانی می‌خواهید گریه کنید، بلند گریه نکنید. اما حرفِ حسابِ این کتاب چیست؟ حماسه. او هم می‌گوید الآن یزیدِ زمان اسرائیل است و ما باید حسینی‌وار و زینبی‌وار در مقابل یزید بایسیتم. البته باید کمی تاریخ را ورق زد که حدود سال‌های 1975 چه حرکت‌هایی در منطقه جنوبِ لبنان و فلسطین در حال انجام بوده که اینگونه سخنرانی‌ را اقتضا می‌کرده است. هر چه هست تمرکزِ سخنران، یعنی سیدموسی صدر، انتهایِ هر گفتارِ عاشورایی، فلسطین و لبنان در مقابلِ اسرائیل است. این کتاب ارزش قرار گرفتن در کنارِ دو کتاب بالا را دارد. چون حرف‌هایی از عاشورا مطرح می‌شود که در ایران ایراد نشده. ولی حرفِ مشترکی می‌خواهد بزند. و این خوب است.
بعد از یادداشت باید این را بنویسم که دائره‌ی مطالعاتی من پیرامون عاشورا آنقدرها گسترده نیست. اما بین کتاب‌هایی که خوانده‌ام، به این دو سه کتاب رسیده‌ام. این یادداشت را 8 بهمن 1400 قلمی کرده‌ام. شاید 1410، ده کتابِ دیگر از عاشورا خواندم و نظرم عوض شد. اصلا شاید آن‌موقع به فرزندم گفتم نمی‌خواهد سخنرانیِ پیاده شده را بخوانی، برو فلان سریال را ببین. کسی چه می‌داند.

        

20

          مجموعه‌یِ سخنرانی‌ها و گفتارهایِ امام موسی صدر درباره‌یِ واقعه‌یِ کربلا؛ همان‌گونه که درباره‌یِ کتابِ «انسانِ آسمان» نوشتم امام صدر از صحبت کردن درباره‌یِ امام علی (ع) و امام حسین (ع) [ائمه (ع) جنبه‌یِ تربیتی مدِّ نظر دارد. از این وقایع استفاده می‌کند تا انسان را به خودباوری و تبعیّت از حق و ایستادن جلویِ باطل برساند. شاید بیشترِ کتاب به «امر به معروف و نهی از منکر» بپردازد.

نکته‌ای که بسیار به چشم می‌خورد تاکیدِ امام صدر بر نقشِ زن در چنین جریاناتی است. تاکید بر نقشِ حضرتِ زینب (س) گواهِ این امر است. از همین رهگذر دیدِ امام صدر نسبت به «زن» را می‌توان تا حدودی فهمید. [البتّه دیدِ نهاییِ امام صدر را باید در کتابِ «ادیان در خدمتِ انسان» جُست؛ زیرا درباره‌یِ حضرتِ فاطمه (س) (و به تبع زن) سخنانِ قابلِ توجّهی دارد امام صدر می‌گوید «در اسلام زن تکمیل‌کننده‌یِ حرکت و رسالتِ مرد است.»

اما، امام صدر عبارتِ جالبی دارد که شاید متناسب با حال و هوایِ این روزها هم باشد:
«آنان که این حادثه را بزرگ می‌دارند، باید همچون حسین (ع) همواره برای گفت‌وگو، آتش‌بس، تلاشِ جدّی در راهِ ساختِ میهن و کوشش مشترک در راهِ نجات وطن و هموطنان آماده باشند.»
واقعاً جا دارد بحثِ «گفت‌وگو در واقعه¬یِ کربلا» را مطرح کرد. چرا که با مطرح کردنِ این سوال نگرش‌هایِ مختلف به صحنه می‌آیند و اینجا جالب می‌شود. ویدیویی از مرحوم احمد قابل درباره‌یِ «حرکتِ امام حسین» هست. شاید برایِ دوستان جالب باشد.
        

6

3

10