... می‌خواستم به دنیای قلب پناه ببرم و از عشق پناهگاهی بسازم و قلب محبوب را جایگاه ابدی خود کنم و در مطلقیت عشق آرامش بیابم و هنگامی که کوه های غم مرا خرد می‌کند و طوفان حوادث مرا مثل پر کاه به این طرف و آن طرف پرتاب می‌کند و امواج خروشان تاریخ مرا پایین و بالا می‌برد و لحظه‌ای سکوت و آرامش جسمی و روحی برای من نمی‌گذارد، آنگاه به عشق خود تکیه کنم و لااقل در دنیای غیر مادی روح و عشق تکیه‌گاه ثابتی داشته باشم! ولی آن هم برای من مقدور نشده است و احساس می‌کنم هرگز عملی نخواهد شد...

خدای بزرگ فرمان داده است که استخوان هایم زیر کوه غم خرد شود و به هیچ وسیله تسکینی نیابم.

و بسیارند کسانی که به عرصه‌ی نبرد و به زندگی بازگشتند، اما آیا می‌توان آنچه را به بهای گزاف شکست و ذلت و تسلیم به دست آمده، «زندگی» نام نهاد؟

نگذار مسلمانان تو را از اسلام متنفر کنند. آنها تعالیم اسلام را متفاوت اجرا می‌کنند. تو فقط به اخلاق رسول خدا(ص) نگاه کن. در میان تمام انسان‌ها اخلاق او اخلاق قرآن است.

همین بچه‌های سر به راه هستند که هولناک ترین انقلابی‌ها را می‌سازند. چیزی نمی‌گویند، زیرِ میز مخفی نمی‌شوند، در آنِ واحد بیش از یک آبنبات نمی‌خورند، اما بعدها خیلی خرج روی دست جامعه می‌گذارند.