همین بچه‌های سر به راه هستند که هولناک ترین انقلابی‌ها را می‌سازند. چیزی نمی‌گویند، زیرِ میز مخفی نمی‌شوند، در آنِ واحد بیش از یک آبنبات نمی‌خورند، اما بعدها خیلی خرج روی دست جامعه می‌گذارند.

یه روز باید این قاعده غیر انسانی عوض بشه.از همدیگه دزدیدن،همدیگه رو له کردن،همدیگه رو خوردن،دیگه قاعده قرار نگیره. آدم بودن قاعده قرار بگیره، آدم بودن مهمه عزیزم، آدم بودن اصله...

رادیو و تلویزیون و این ستایشها و تجلیلها، این ورق پاره های رنگین که هر روز صبح و عصر با حروف ،درشت دروغهای بزرگ را جار میزدند حالمان را بهم میزد آدم کافی بود که فقط به عنوانهاشان نگاه کند و از زندگیش بیزار شود جز این که حرف بزنند و حرف بزنند و حرف بزنند چه کاری میکردند؟ همه چیزشان انکار برانگیز بود ما مخالف نبودیم، منکربودیم.

روزگار به مغول و تاتار نموند به اینام نمی‌مونه. اینا خیال می‌کنن می‌تونن برای همیشه حکومت کنن بذار این جور خیال کنن بذار تو خواب خرگوشی شون بمونن.