100 صفحه از این کتاب رو خوندم کمی برام مبهم بود هر موضوع و یادداشت نهایتا دو صفحه هست ولی خیلیهاش برام گنگ بود و معلوم نیست دقیقا در چه موقعیتی نگاشته شده، چه اتفاقی باعث نوشتن اون یادداشت شده و مخاطبش معلوم نیست

در مقابل، بعضی از یادداشت ها هم شیرین بودن و ازشون لذت بردم ولی در کل نتونستم با این کتاب ارتباط بگیرم شاید به خاطر اینه که عرفان شهید بزرگوار برام سنگینه ( البته با کتاب خدا بود و دیگر هیچ نبود خیلی ارتباط گرفتم و برام لذت بخش بود که اونم یادداشت های شهید چمران هست)
        

          من آیینه تمام نمای تراژدی تاریخ انسانم:)))...
نوشته‌های چمران عزیز مرا به یاد نوشته‌های دکتر شریعتی می‌اندازد. چمران می‌تواند مثل شریعتی شما را در خودش غرق کند چه بسا حل کند!...
        

          چمران!
 
عجب سوز و گدازی، عجب عشقی به شهادت.
بیشتر این شهید خسته بود از دنیا در یک قسمت کتاب میگه: از حاجیان بدم می‌آید، به دلیل این‌که گوسفندان بی‌گناه را سر می‌بُرند؛ اما کمی بعد می نویسد که از دنیا بدم می‌آید دنیایی که جوانان پاک و پاکان عالم را سر می‌برد و ظالمان، ظالمانه به کار خویش ادامه می‌دهند.
هرچه می‌خواهم بنویسم، نمی‌توانم، فقط قلم خود این شهید هست که حالش را وصف می‌کند.