"مقتل"؟ فکر نکنم؛
اما "برداشت‌های ادبی از واقعه کربلا"؛ شاید!
درواقع تمرکز و فشار نویسنده بیشتر روی ادبی نوشتن بود تا مقتل نوشتن و به همین دلیل اصل موضوع میان استعاره و تشبیه و ... از بین رفته‌بود؛ هرچند که نوشته‌های ادبی هم به‌نظر پخته نبودند.
چندین عبارت‌ ادبی پشت هم که شاید تک‌به‌تک احساس بهتری ایجاد می‌کرد؛  اما پیوستگی لازم را نداشت.
جدا از این اطلاعات تاریخی غلط هم داشت؛ مثل خیلی جاها که به غلط شمر را دایی حضرت اباالفضل.ع. معرفی می‌کنند.

البته اگر به اندازه‌ی اسم و غایت کتاب بخواهم ازش توقع داشته باشم، خیلی چیز پرتی نباشد و واقعا چند برداشت باشد؛ ولی این برداشت‌ها موردعلاقه من نبودند و جلوه ادبی‌شان هم خیلی به چشمم نیامد.
امیدوارم یادداشتم خیلی غیرمنصفانه نباشد.😓
راستی! اگر مقتل ادبی خواستید بخوانید پیشنهادم کتاب حسین علی‌ست‌که حرفی برای گفتن دارد..🤍
      

        این‌که کتاب سفرنامه‌ی کجاست و کی نوشته رو احتمالا یا می‌دونید یا تو بقیه یادداشت‌ها به وفور پیدا می‌کنید :)
پس گفتم به تاسی از شاهزاده خانم منم اطناب نکنم و یه چیزی بگم به کارتون بیاد. 😅

سبک نوشته ممکنه براتون آشنا نباشه. جمله‌ها خیلی کوتاهن و پر از فعل.
و همون‌طور که اشاره کردم چون شاهزاده لب کلام رو تعریف می‌کنه، مثل یه خلاصه سفرنامه شسته‌رفته‌س و فضای کلی سفر براتون ترسیم می‌شه با همه‌ی دزدهای مسیر و پسرهای خوشگلی که میومدن استقبال حجاج یا به قول خودش حاج. 🤭

سعی کنید متن رو روون بخونید و پیش برید. حتی اگر یه جاهایی‌شو متوجه نمی‌شید که خسته‌تون نکنه نصفه رهاش کنید. با این مدل یکم که برید جلو (اگر جلد ۱ رو مثل من نخوندید) احتمالا با ادبیاتش مانوس می‌شید و لذت می‌برید.

برای فهم بیشتر و بهتر و سریع‌تر، پیشنهاد می‌کنم حین مطالعه یه انگشتتونو بذارید صفحه ۱۴۲ که اگر به اصطلاح ناآشنایی برخوردید سریع از اون‌جا ببینید و مطلب براتون جا بیفته.

دیگه این‌که بخونید و خدا رو شکر کنید در اون زمان نرفتید حج. چون احتمال این‌که حاجی برگردید یا اصلا برنگردید تقریبا به یک اندازه بوده‌. 😁
      

        از اسم کتاب حدس می‌زدم که محتوای خوبی داشته باشه. انصافا تصاویر لطیف و قشنگی هم داره و مفاهیم سعی و تلاش، ناامید نشدن، صبوری و ... رو نشون می‌ده. البته توی متن بیشتر وقت‌ها با مستقیم‌گویی زیاد خرابش می‌کنه.
اما نکته‌ی مهمی که من به‌ش یک ستاره دادم هیچ‌کدوم این‌ها نیست، به دلیل اینه که کتاب این مفاهیم خوب رو با یک نگاه اومانیستی بیان می‌کنه و شما همه ارجاعات رو به خود افراد می‌بینید و هیچ مفهوم بالاتری  دریافت نمی‌کنید...
      

        کتاب رو منِ بزرگسال خوندم، ترسیدم. 🫠
متفاوت بود؛ اما مناسب؛ نه!
مناسب رده‌ی سنی و حتی از نظر من کلا مناسب انسان نیست!
خلاصه نخوانید! البته منم یهو شد که خوندمش!
      

        مجموعه "قصه‌های قبل از خواب" بافرزندان، از سری‌های موردعلاقه‌ی منن..
اکثرشون لطیف و دوست‌داشتنی‌ان و واقعا مناسب قبل خواب..
حتی وقتی خودم بی‌خواب می‌شم هم دوست‌دارم بخونمشون! دوباره و دوباره... 
      

        زمزمه‌ی بچه‌های کامل‌گرا🧠
کتاب، اول کار به جای  "فرآیند" روی "نتیجه" تمرکز داره
و مدام کلمه‌ی "فوق‌العاده‌ترین" رو تکرار می‌کنه.
عصبانی‌شدن از فوق‌العاده نشدن و به نتیجه‌ای که توی ذهنه نرسیدن، دقیقا همون چیزیه که "کامل‌گراها" ازش رنج می‌برن..
اما این کتاب می‌خواد ورق رو برگردونه و بگه فارغ از این‌ها "فرایند ساختن" فوق‌العاده‌س... ❤️
      

        نهایتا برای بیان هیجان خوبه
و کتاب خیلی خاصی نبود از نظر من.
تو حیطه‌ی شناخت و مدیریت هیجان برای بچه‌ها کتاب‌های خیلی بهتری پیدا می‌شه؛ اما اگر کودکی توی ابراز هیجانش خیلی مشکل داره و اول راه حل‌کردنشید، کمک‌کننده‌س.
      

        همه‌ش منتظر بودم میمون‌ها رو بشمارم. 😂
برای یادگیری و تمرین شمارش اعداد بچه‌ها خیلی خوبه. 
کلا کتاب بامزه‌ایه؛ مخصوصا برای ساعت‌های باکیفیتی که می‌خواین با بچه‌ها بگذرونید. با تقلید صدا و مسخره‌بازی می‌تونین کیف کنین. 🤪
      

        کشش کافی رو برای من نداشت!
هرچقدر خواستم خودم رو متقاعد کنم که تا آخر بخونم نشد.
تنها چیزی که شاید برام داشت این بود:
آدم‌ها نیاز دارن شنیده بشن.
با این‌حال تا نیمه خوندم و رها کردم. کتاب عمیقی نبود و گمونم فقط به خاطر bts وایرال شد! 🤔
نظرتونه؟!
      

        کتاب خوبیه و تصویرگری خوبی داره.
برای بچه‌های کامل‌گرا و بچه‌هایی که به اشتباه‌کردن دید خوبی ندارن، کمک می‌کنه.
البته که نحوه برخورد اطرافیان با مشکلات خودشون و مشکلات بچه نقش پررنگ‌تری داره؛ اما به هرحال کتاب مفیدیه.🤗
یه ذره با اون بخشش که تصمیم می‌گیره با مشکلش روبه‌رو بشه، مشکل دارم. 😁 یه ذره شعاریه و بدون درک ترس از رویایی با اون مشکل.
انگار یهو ورق کتاب برمی‌گرده که شاید نیاز باشه این قسمت‌ها رو بیشتر با کودک بخونیم و یکم شاید مصداقی‌تر راجع‌به‌ش صحبت کنیم.
این کتاب رو سه تا نشر مهرسا، پرتقال و روانشناسی و هنر تا جایی که من می‌دونم منتشر کردن که ترجمه‌ی مهرسا از بقیه بهتره. 💫
      

        کتاب فیزیکی رو شاید ۵ بار و بعد از گم‌شدن کتابم(با حاشیه‌نویسی‌های فراوونش..که صدحیف)،
نسخه‌ی الکترونیکش رو گمونم ۳ باری خونده باشم.
این روزها مجدد دارم تو طاقچه می‌خونمش و دلم می‌خواد جمله به جمله‌ش حک بشه توی ذهنم، قلبم و تصیم‌ها و رفتارهام..

کاش می‌تونستم فایل نقشه‌ی ذهنی کتاب رو براتون این‌جا بارگزاری کنم. برای مرورش کمک‌کننده‌ی سریع‌تریه.

      

        صبح‌بخیر همسایه‌های بهخوان! 😄
سر صبحی کتاب رو خوندم و خیلی لذت بردم.
تصویرسازی‌ش به لطافت نسیم اول صبحه و مفهومی از کار گروهی و همسایه‌بودن رو نشون می‌ده.
در کنارش نشون می‌ده که "فکر" داشتن به‌اندازه‌ی بقیه‌ی داشته‌های مادی و حتی بیشتر ارزشمنده...
یه تقلب هم این که، اغلب کتاب‌های دیوید کالی جزو دسته‌ی "خوب‌ها" قرار می‌گیرن. 🤭
      

        از بین کتاب‌های سه‌گانه‌ی کلاه این می‌تونست خوب باشه اگرررر
ته‌ش کسی خورده نمی‌شد. 😑
خب چرا انقدر خشونت آخه؟!
      

        با این کتاب کودک یاد می‌گیره:
دروغ بگه! و بعد وقتی کسی حواسش نبود خود واقعی‌ش باشه و در نهایت هم اگر از خواسته‌ی واقعی‌ش بخاطر یک انگیزه‌ی بیرونی دوری کرد، خودش رو با فانتزی تسکین بده!
و این بده! 
اون نصف ستاره برای تصویرگری‌ش بود که به‌نظرم رنگ‌ها می‌تونست بهتر باشه ولی سادگی‌ش جالبه. 
      

        ایده‌ی خوب ولی پرداخت ضعیف.
ترجمه برای رده‌سنی کتاب مناسب نیست و از نظر من بهتر است عکس‌ها روایت شوند تا این‌که متن خوانده شود.
برای مخاطب نوجوان موضوع مبتلابه است؛ اما به احتمال زیاد رغبتی ندارد که مخاطب یک کتاب کودک باشد.
حیف ایده‌ی خوب کتاب که با بی‌دقتی عمده‌ی مخاطبش را حذف کرده...