یادداشت مونا حلاج

        این کتاب رو تو روزهایی که اتفاق ناخوشایندی برام افتاده بود، هدیه گرفتم تا بخونم. بیشتر از ۲ سال از اون روزها می گذره و اخیرا میلم به خوندنش کشید.
وقتی اومدم کتاب رو به وضعیت "در حال خواندن" تو بهخوان تبدیل کنم، دیدم اکثرا ازش تعریف کردن و گفتن خیلی قشنگه و با توقع خوب‌بودنش شروعش کردم.
بی‌اغراق ۱۵۰-۲۰۰ صفحه‌ی اول برام غیرجذاب و معمولی بود‌ که البته من مترجم رو خیلی درش موثر می‌دونم. خیلی جاها اصطلاحات و عبارات انگلیسی قابل‌حدس بود؛ چون ناشیانه و تحت‌الفظی ترجمه شده بود‌.
اما نیمه‌ی دوم کتاب ماجرا فرق داشت و جذاب‌تر شد. هرچند باز معتقدم خیلی یک‌هو و با یک شکست، خط سیر داستان وارد فاز بعدی می‌شه و جا داشت با شیب ملایم‌تری بره.
در کل نمی‌تونم بگم خیلی کتاب خارق‌العاده‌ای بود اما ارزش خوندن داره.
خصوصا قسمت‌های تدارکات دوازده‌سالگی پنی می‌تونه برای کسانی که دختر نزدیک به سن تکلیف دارن بسیار بسیار الهام‌بخش باشه.
یه سری اطلاعات تاریخی جالب هم درمورد ایتالیایی‌ها داره که احتمالا برای اهالی سیاست جذاب‌تره.
راستی کتاب نیوبری هم برده که گمون می‌کنم برای نیمه دوم کتاب باشه. 🐳