برای فهم این که با خودمون و دنیای پیرامونمون چندچندیم، و از این فهم یه نتیجه‌ی عملی بگیریم، عالیه.
        

          به‌ نام خدا.

قسم به عصر که بی‌شک انسان در زیان به سر می‌برد.

همیشه نگاه‌های چند بعدی به مسائل را دوست داشته‌ام و دارم و در مقابل حرص‌خورِ نگاه‌های تک بعدی‌ به مسائل بوده‌ام. کتاب «رشد» آقای علی صفایی حائری معروف به عین صاد نگاهی متفاوت به تفسیر سوره «عصر» دارد. نگاه نویسنده در این کتاب، دیدِ ثواب و عقابی نیست و این باعث جذب قشر‌های مختلف به مطالعه این کتاب میتواند باشد.

بخش‌هایی از کتاب:

# دل‌هایی که سامان گرفته‌اند… دیگر بازیچه حادثه‌ها نمی‌شوند و بحران نمی‌بینند. مغازه‌ای که قفسه‌بندی شده و تنظیم گردیده، جنس‌های زیاد آن به راحتی در دسترس قرار می‌گیرند، اما دکه‌های درهم و شلوغ که اجناس‌شان پخش و رها و زیر پا افتاده است، دست و پاگیر و خستگی‌زا و وقت کش هستند.
دل‌هایی که بر اساس اهمیت حادثه‌ها، کارها را رده‌بندی کرده‌اند… در حالی که هزار کار دارند، بیش از یک گرفتاری برای‌شان نیست؛ چون در یک لحظه، گرفتاری ما فقط مربوط به آن کار و آن حادثه‌ای است که اهمیت زیادتری دارد و ضرورت بیشتری.

# هنگامی که یک عمر برای دلم دویدم چه بازدهی دارد؟ هنگامی که یک عمر برای هوس‌های مردم سوختم آنها به من چه می‌دهند؟ جز چهارتا بارک‌الله و یک دقیقه کف زدن و چهاد دقیقه سکوت. 
اگر این خلق، از فرزندم گرفته تا زن‌م تا پدرم تا مادرم و دیگران به من چیزی دادند و برایم لذتی آوردند باید بسنجم که چه چیز از من گرفته‌اند؟ مغز من و دل من و عمر من به سوی آنها رفته، سرم شده مستراحشان و دلم شده انبار جهودها و بتخانه‌شان و عمرم شده چرا‌گاه و جولانگاه‌شان، که چی؟ خودم هم نمی‌دانم فقط اسیر عادت‌ها و هوس‌ها شده‌ام و از فکرم و سنجشم و اراده‌ام کاری نکشیده‌ام.

«وَالْعَصْرِ * إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا» در تمام دوره‌ها انسان در خسارت است مگر آنهایی که به هدفی و به عشقی رسیده‌اند و به آن سو گرویده‌اند. انسان مادامی که هدفی ندارد آهسته آهسته راه می‌رود و می‌لنگد و حتی می‌نشیند و می‌پوسد، اما هنگامی که کاری پیدا کرد حتی تا حد توالت رفتن و به مستراح رسیدن، آن وقت سرعت می‌گیرد و می‌شتابد و از تمام امکاناتش بهره می‌گیرد.
هدف‌ها و گرایش‌ها، ما را از رکود و احتکار نجات می‌دهند، اما این کافی نیست؛ چون پس از احتکار، جهنم اسراف در راه است.
هر هدفی تا اندازه‌ای استعداد ما را به کار می‌کشد و سرمایه‌های ما را بارور می‌کند، باید در انتخاب هدف سنجید و اندیشید تا هدفی بیابیم که تمام استعدادهای ما را بارور کند و تمام نیروهای نهفته و پاهای پنهان ما را بیرون بکشد.

#کتاب #کتاب_رشد #علی_صفایی_حائری #عین_صاد
        

          فوق‌العاده! قلمی تاثیرگذار و بیانی که بر عمق جان می‌نشیند.. :)
        

          یه مقدار خشک بود. میتونست شیرین تر باشه
        

          
آقا اجازه؛  چرا ما رو آفریدی؟
قبل از اینکه خدا دهان باز کند؛شاگردهای لیموشیرینی که فقط حفظ می‌کنند و نمی‌فهمند یک‌صدا سر می‌دهند:تکاااااامل
کات.
همینجا دست نگه دارید.
کتاب رشد می‌خواهد به همین سوال جواب بدهد با این تفاوت که جوابش کلیشه‌ی به تکامل رسیدن نیست.
منبع و مرجعش کلام خداست!خود خدا!از سوره عصر.
مرحوم صفائی اینگونه شروع می‌کند برای اینکه بفهمیم «برای چه هستیم»باید بدانیم«با چه_استعدادهایی_ هستیم»
جواب دم دستی و کلیشه‌ی تکامل می‌رود کنار چرا که تکامل انسان در دو بعد ماده و معنا؛انسان را زودتر به بن‌بست و پوچی می‌رساند.
اگر تکامل نه،پس چه؟رشد!
چرا باید رشد کنیم؟چون استعداد و لوازمش را داریم.شما در یک اتاق؛با توجه به تجهیزات و ابزارش تشخیص می‌دهید کارایی و هدفش چیست؛از تجهیزات دندان‌پزشکی اتاق پی می‌برید که هدف این اتاق چیست
(×استعداد‌های انسان را از دو طریق می‌شود فهمید؛از مقایسه با دیگر موجودات و دیگری از نیازهایی که دارد؛هر نیاز انسان بیانگر یک استعداد ازادی نمایانگر اراده؛اعتراف نمایانگر وجدان و ...)
پس رشد نه به معنای تکامل استعدادها بلکه به معنای «جهت‌دادن» به استعدادهای تکامل یافته است تا انسان زیاد شود و همین اهمیت جهت و راه داشتن،انسان را به ضرورت داشتن مذهب می‌رساند.
راهی که انسان در پیش دارد؛بی‌نهایت است.مقصدش به سمت چیزیست که از او بزرگتر است و اگر مقصد کوچکتر از انسان باشد(پول،دنیا،مقام،عشق و )انسان می‌بازد.خودش را می‌بازد.
ان الانسان لفی خسر،که همه‌ی انسان‌ها در حال باختن هستند و خدا برای تحکیم حرفش سوگند یاد می‌کند.ببین انسان تو در حالت معمول،عادی، اصلا به‌صورت پیش‌فرض در حال کم‌شدنی،در حال هدررفتی،داری می‌بازی
اما یک عده بازی دنیا را به نفع خودشان می‌توانند رقم بزنند،در حال زیاد شدن هستند،سبقت گرفته‌اند.
اینان چه کسانی هستند؟ادامه ایه الا الذین امنو و عملوالصالحات.کسانی که عشق اوردند و عشقشان را اثبات کردند.دیگر چه کردند؟
آنان که به حق می‌رسند،به حق می‌رسانند!بی‌تفاوت نیستند.
و تواصو بالحق و تواصو بالصبر ...
که یکدگر را سفارش می‌کنند؛تذکر می‌دهند که تذکر غفلت‌سوز است‌.
(آهی که  امیرالمومنین می‌کشد:آه من قله‌الزاد وطول‌السفر)
وقتمان کم؛توشه‌مان کم و راهمان بس دراز است.
پس سرمایه‌ها و استعداد‌هایتان را به دکانی ببرید برای تجارت که بیرزد؛که زیاد بشود؛که سود حاصل شود.
دوبازار داری یکی الله است و دیگری غیرالله(مردم،دنیا،نفست و ...)اگر نفهمی خودت را می‌دهی و چندتا بارک الله می‌گیری اما ادم زرنگ می‌فهمد که خوردن و خوابیدنش هم باید حاصلخیز باشد،این است که نیتش قربه الی الله است و انی به انی در حال زیاد شدن و طی طریق است ...
        

          یک کتاب فوق العاده در زمینه خودشناسی با توجه به شناخت استعدادها، نیازها، خسارت های در راه، مفهوم رشد و...
هرکسی به خوندن چنین کتابی بشدت نیاز داره
        

          من با این کتاب با اندیشه استاد صفایی آشنا شدم. استادی که طرفداران و مریدان زیادی دارد اما راستش من خیلی نتوانستم با ادبیات‌ ایشان ارتباط برقرار کنم.
اما این کتاب واقعا کتاب متفاوت و مفیدی برایم بود، با وجود کم‌حجم و کوتاه بودنش به‌شدت محتوای عمیقی دارد و باتوجه به تجربه شخصی که از خواندنش داشتم به نظرم پتانسیل تغییر زاویه نگاهِ مخاطب را داشته باشد.
        

          اگر در جست و جوی معنای زندگی خود هستی...
اگر دنبال پیدا کردن نقش  خود در هستی میباشی...
اگر طعم بن بست ها را در زندگی چیشده ای...

رشد میتونه آغازی باشد بر یک ادامه ی بینهایت... 
        

          #کتاب رشد اولین کتاب از علی صفایی حائری که یجاهاییش برام گنگ بود ولی مطالب خیلی خوبی هم ازش دریافت کردم. از اون نویسنده ها بود که به خودت میگی ارزش داره کتاباشو بخونی و به حرفاش فکر کنی. این آدم میفهمه چی داره میگه. یچیزی میگه که تا بحال تو بهش فکر نکردی
        

          رشد کتابی آموزنده از آقای صفایی‌حائری بود.
کتاب با طرح یک سوال شروع میشه که ما برای چه آفریده شده‌ایم؟ و پاسخ استاد اینه که نه تکامل، بلکه رشد دلیل اصلی آفرینش ماست. رشدی که در برابر خسران میاد، و نه تکاملی که در برابر نقصان میاد.
و لقد آتینا ابراهیم رشده من قبل.

در ادامه مساله‌ این است که خسران ما از کجاست و رشد یعنی چه. در واقع ما سرمایه‌هایی در این دنیا برای رشد داریم که از قضا تفاوت این سرمایه‌ها میان انسان‌ها مهم نیستند، اون‌چه مهم است جهتی است که به این سرمایه‌ها می‌دهیم، که باز هم از قضا همه‌مون در این استعداد یکی هستیم. و در انتها هم نسبت سود به سرمایه‌هامونه که سنجیده میشه، نه فقط سودمون.

بعد آقای صفایی‌حائری میگن که ما هرچی توی این دنیا به دست بیاریم در برابر ارزش‌مندی‌مون خسران است و بس. حالا پس راه نجات چیه؟ راه، ایمان است و مومن بودن. و بعد نکاتی رو از سوره‌ی عصر در این‌باره استخراج می‌کنند.
اول این‌که، مومن ازش بی‌تفاوتی و سازش‌گری در نمیاد. اگر این‌چنین هستیم باید کمی بترسیم:)
دوم این‌که ایمان دنباله داره و اونم صبر و سازندگی است، رشد دادن و عمل صالح است و رشد کردن. بعد هم میگن درخت زنده بدون میوه و بار نمیشه. یعنی مومن میوه‌ی ایمانش اثربخشی و سازندگی برای دیگرانه، سفارش به حق و سفارش به صبره.

بخش آخر کتاب به‌نظرم خیلی خیلی جالب و آموختنی بود و البته کمی ترس‌ناک و تلنگر زننده به همه‌مون درباره‌ی ایمان داشتن‌هامون.:) در توضیح آخر تاریخچه‌ی مطالعه‌م از این بخش کمی بیشتر هم سعی کردم بگم.
        

          وقتی اولین بار با فهرست آثار مرحوم صفایی برخورد کردم ، هیجان زده شدم ، چه عنوان هایی! چه موضوعاتی ! انگار دقیقا مطابق میل من نوشته شده بودند 
ولی هر مقصدی مسیری داره و هر کاری مقدمه ای ، خیلی سخته که ذوقتو برای خوندن آخرین کتابای فهرست نگهداری و بری سراغ کتاب اول ، کتابی که عنوانش بنظر ساده میاد. ولی خب این همه تعریف قطعا برای یک کتاب کلیشه ای نیست. اونم تعریف از اون آدم ها 
ولی کتاب همون صفحه های اول جذابیتش رو نشونم داد ، پاراگراف هایی بود که مثل سطل آب سرد رو سرم ریخته می‌شد و حیرون تا چند دقیقه به جای خوندن به فکر فرو میرفتم.
جایی از الهی قمشه ای شنیده بودم که « کتاب خوب کتابیه که بعدش احساسات جدیدی رو تجربه کنید ، تصمیمات جدیدی بگیرید و بخواهید رویه زندگیتون رو تغییر بدید » ، چی بگم ؟ رشد همه این ها رو داشت.
۶۰ صفحه ، جای شرح و استدلال وسیع نیست ، کتاب فقط برای این فرصت دارد که دستتان را بگیرد و از پنجره ، منظره بیرون را نشان دهد ، ولی زیبایی منظره و توصیفات نویسنده از این منظره ، اشتیاق بیرون رفتن رو به خوبی ایجاد می‌کنه‌.
با خوندن صفحه آخر ، به سراغ کتابخونه میرم تا اثر بعدی رو بخونم ، این سوالات و احساسات ایجاد شده توسط رشد ، باید سریعتر سر و سامون بگیرن و به نتیجه برسند
        

          یکی از بهترین تفسیرهایی که از سوره عصر مطالعه کردم❣️✌🏼
«رشد در برابر خُسر است و کمال در برابر نقص»📝
«رشد زیاد شدن انسانی است که به استعدادهای تکامل‌یافته‌اش جهت می‌دهد...»📝

انسانِ رشید: ایمان  و هدف دارد و بدان در عمل پایبند است و دنبال هم‌گروهی است و در این راه یکدیگر را به استقامت دعوت می‌کنند♥️✊🏼

        

          جزو کتاب هایی هست که حتما دوباره برای مطالعه اش وقت می‌گذارم چون هر دفعه ای که به عقب برگشتم و دوباره خوندم سوره عصر برام شیرین تر شد
کاش زودتر با نوشته های این استاد بزرگوار آشنا میشدم 
        

          خیلی کتاب مفهومی و پرمغزی بود. برای هر بخشی که خوندم یه خلاصه کوچولویی برای خودم نوشتم که به نظرم خیلی اثر داشت تو فهم مطلبی که استاد صفائی حائری میخواستن بگن.

        

          خواندن آثار آقای صفایی حائری همیشه برایم سخت و غیرقابل فهم بوده.
این بار به لطف خدا و کمک آقای نجم الدین شریعتی که کتاب را صوتی خوانده‌اند بهتر و راحت‌تر متوجه شدم و واقعیت این است که انقدر صدای آقای شریعتی روی این کلمات قشنگ نشسته بود که فهم آنرا برایم آسان‌تر کرد،البته بعد از سه بار شنیدن😅

روح آقای عين صاد شاد و خوش به حالشان
        

          ۱- نگاه جالبی بود اما جدید و پر از نکته نبود.
۲- تعاریف از این کتاب از محتوای اون فراتره. 
۳- نکته‌ی کلی: کاش می‌شد «تمثیل» از متون مذهبی، تفسیری و ... رخت ببنده. تمثیل از اون وجه که با واقعیت متفاوته، ذهن رو از فهم مطلب دور میکنه. استاد فلسفه اسلامی شریفی داشتیم که می‌گفت من پای تخته چیزی نمی‌نویسم تا ذهنتون «تنبل» نشه. و مثال نمیزنم چون تمثیل قاتل مفهومه، چون مفهوم رو به مصداقِ ناتمامش تقلیل میده‌. در نهایت باید بگم مثال‌های این کتاب هم برای من راهگشا نبود، چه بسا نشان از ناپختگی داشت.
۴- گمانم به جز دو صفحه، اگر فقط صفحات آخر کتاب هم خوانده بشه، مطلب قابل درکه.




خطر اسپویل!
۵- سه ستاره به خاطر تفسیر آیه‌ی «والعصر»، زمانه‌ها، بی‌گناه‌اند! یاد خودمون افتادم که تقصیر همه‌چیز رو گردن «عصر روشنگری یا مدرنیته» می‌دونیم :))

×راستی. منطق پشت تفسیرشون چیه؟
        

          این کتاب رو بعد از مدتها شروع کردم.
اولش ارتباطی با کتاب پیدا نمیکردم، انگار متنش قابل درک برایم نبود ولی رفته رفته کتاب ذره ذره به جانم نشست و من را سرمست میکردم.
        

          «والعصر، إن الانسان لفی خسر»
قسم به زمانه، که انسان در زیان است...

چه کسی فکر می‌کرد از دل این سوره‌ کوچک، این‌همه حرف برای ساختن خودمان بیرون بیاید؟
کتاب رشد از مرحوم علی صفایی حائری، تحلیلی است کم‌حجم و ساده‌نما، اما عمیق و تکان‌دهنده.
با زبانی روان، دقیق و بی‌پیرایه، خواننده را از ظاهر آیه‌ها می‌برد به ژرفای معناها.

وقتی تمامش می‌کنی، با خودت می‌گویی: یعنی این‌همه معنا پشت سه آیه‌ کوتاه بوده و من ندیده بودم؟
این کتاب را بخوانید، نه برای دانستن، بلکه برای فهمیدن. برای اینکه ببینید چطور می‌شود با همین یک سوره، مسیر زندگی را بازخوانی کرد.
        

          کتاب رشد نوشته‌ی علی صفایی حائری، تفسیری روان از سوره عصر است.
در این تفسیر صفایی حائری بحث را با بیان تفاوت تکامل و رشد آغاز می‌کند و سپس در راستای چگونگی رشد انسان به تفسیر سوره‌ی عصر می‌پردازد. 
عین صاد نخست از سرمایه‌ی انسان و نیازهای او می‌گوید و سپس به چگونگی به سود رساندن این سرمایه وجودی و یافتن بازار و جلوگیری خسران دیدن می‌پردازد. در نهایت از نقش ایمان و نقش مومن در رشد صحبت می‌کند.
این کتاب کوچک ۶۷ صفحه‌ای را به خاطر زبان روان و بیان شیرین می‌توان در یک نشست خواند اما باید روزها در آن اندیشه کرد.
من چاپ ۲۹ کتاب را تهیه کردم و متاسفانه فهرست کتاب به آشفته و نادقیق است. 
این کتاب توسط انتشارات لیلة القدر چاپ شده است.
        

          در یک کلام
هدفتان در زندگی را پیدا میکنید !