خیلی خوشحالم که تموم شد. بعد از ۵ ماه و نیم. انقد سختم بود ارتباط گرفتن باهاش
اولا ترجمه اش رو واقعا دوست نداشتم و مطمئنم اگه کتاب اصلی رو میخوندم انقد سختم نبود
دوم اینکه من والا نفهمیدم کلا این بزرگوار چی میخواست بگه. همه چی رو زیر سوال برد. یه سری نکات پراکنده میگفت بدون نتیجه گیری. حتی اون بخش آخر که نتیجه گیری بود هم باز نتیجه ای نتونست بگیره. چون یه قسمت از اونایی که قبلا نقض کرده بود رو در نهایت تایید کرد🥴
چاپ اولش سال ۱۴۰۱ بوده و ۱۵۰۰ نسخه. امید دارم تجدید چاپ نشده باشه. 
اصولا وقتی تو میخوای راجع به مسئله ی اساسی تری حرف بزنی اول باید تکلیف خودتو با اون موضوعات مشخص کنی بعد بیای راجع به مسائل دیگه صحبت کنی.
وقتی نگاه هرمنوتیک به کل جهان داری ابتدای کتابت رو باید اختصاص بدی به این مسائل و بعد خرد خرد برسی به امید.
نه که از امید بگیری برسی به دین و سیاست و فلان و بیسار!
اگه الان بدن دستم از فصل آخر شروع میکنم میخونم و میام اول. کتاب برعکس نوشته شده
دردم گرفت . 
خوشحالم که تموم شدی.
خدانگهدارت
      

        نسبت به جلد قبلی بهتر بود. کاربردی تر بود. فضای روشن تری داشت. 
چون جلد آخر هست میخوام نظرم رو راجع به کل مجموعه هم بنویسم.

مجموعه ی خوبی بود. سعی کرده بود مطالب مهم رو در بر بگیره‌. برای مبنای تربیت صحیح خوب و مناسبه. 
ولی یه سری نکات هم تو ذهنم هست :
۱. کتاب ها برای قشر مذهبی و معتقد قابل استفاده هستند. چون کل کتاب پر از احادیث هست و به قول خود نویسنده اگر نگاه معنوی نداشته باشی ، قبول کردن مطالب سخته. کتاب پر از حدیثه و مبتنی بر آیات و احادیث داره پیش میبره. این خوبی خودشو داره برای من نوعی . یه آخیش میگم که دارم بنا رو روی حرف کسایی میذارم که مطمئنم اشتباه نمیکنن. ولی از طرفی نمیتونم به آدمای دور و برم معرفی کنمشون. شاید هدف نویسنده کلا همین بوده که برای یه قشر خاصی بنویسه‌. ولی اگر من بودم ترجیحم این بود همینا رو مبتنی بر فطرت انسان بنویسم که برای اکثریت قابل استفاده باشه. البته هست هنوزم ولی خب خودم رو جای بقیه میذارم و کتاب رو باز میکنم و با کلی حدیث و آیه مواجه میشم.  حس میکنم رفتم منبر و کتاب رو میبندم و برمیگردم. گرچه کتاب اصلا حوصله سر بر و منبری نیست ولی ظاهر امر این طور به نظر میاد
۲. بعد از خوندن ۱۳ جلد انسان رو بین ۲۰ تا ۵۰ درصد برای والدگری آماده میکنه و نیاز به مطالب بیشتری هست به نظرم با تمرکز بر مراحل رشد کودک . تنها جلدی که روی این موضوع مانور داده بود جلد مربوط به آزادی بود.
۳. یک سری مطالب واقعا اضافه بود. مثلا راجع به بازی های رایانه ای ۲ جلد هست. واقعا نیازی نبود به نظرم و میشد تو یه جلد جمع کرد. اسم بردن از تک تک بازی هایی که نشانه هایی از مشکل داشتن با مبانی اسلامی داشتن به نظرم لازم نبود. البته خب این نظر منه.
۴. کتاب مربوط به محبت و آزادی ، بازی ، تلوزیون و کرامت فوق العاده بود.خیلی خیلی فوق العاده بود و واقعا کاش هر والدی میخوند
      

        
بالاخره پس از پنج ماه تموم شد.
خیلی متوسط بود.
به نظرم کتابای بهتری میشه به جاش خوند ولی خب صرفا بخاطر اینکه ویل دورانت نویسنده اش بود و اهل تاریخ رفتم سراغش. ولی خب نتونسته بود خودش رو از تاریخ دور نگه داره و بخش اعظم کتاب باز مربوط به تاریخ فلسفه بود.  وقتی یه کتاب دیگه به اسم تاریخ فلسفه داری دیگه باید اینجا این همه تاریخی نمیشد بحث خب.
خیلی یکطرفه صرفا فلسفه ی غرب رو پیش برده بود و از اصل فلسفه ی شرق خبری نبود
پر بود از نظرات شخصی و به دور از فلسفه و استدلال
خوبیش این بود که کاربرد این همه فلسفه ی تئوری رو تو زندگی بشر نشون میداد.
شاید جواب خوبی برای سوال هایی که خودش ایجاد کرد نتونست بده ولی خب خود ایجاد سوالشم خوب بود به نظرم.
اعترافی که عکسش رو گذاشتم هم خیلی جالبه. بخشی که اعتراف میکنه تند رفته راجع به نقد دموکراسی بود که اتفاقا مطابق با واقع ترین بخش کتاب بود و نمیدونم چی شده ویل دورانت تصمیم گرفته با حکومت ها مهربان تر باشه
      

        گوته میگه : کسی که از ۳ هزار سال بهره نگیرد تنگدست به سر می برد...برای بهره گیری از این ۳ هزار سال و یه آگاهی کلی و ساده از این پیچیدگی ها  کتاب خوبیه. اواسطش که خیلی از تاریخ میگه کمی حوصله سر بر میشه ولی اوایل و اواخرش جذابه. و البته خواننده باید فرای کتاب بیندیشد تا بتواند به نتیجه برسد چون کتاب برای نتیجه گیری نیست و صرفا اطلاعات می دهد. در کل علاقه مندان به فلسفه و تاریخ لذت خواهند برد. 
      

        نویسنده اش استادمونه. می گفتن من میتونم تو ۶ الی ۱۲ ماه پزشکای عمومی ای که الان دارید تو سطح جامعه میبینید تربیت کنم و تحویل بدم. چون اونی که اونا بلدن همینقد زمان میبره. تفاوت پزشک به تشخیصشه و تشخیص هم از روی شرح حال. پس اگه ۷ سال زمان میبره تربیتتون برای اینه که این رو یاد بگیرید.
شاید تا آخر عمرم من و همکلاسیام مدیون دکتر خوش باطن باشیم که انقدر سخت گرفت برای یاد گرفتن شرح حال . تا عمق جونمون رسوخ کنه بلکه اهمیت شرح حال
اگه از دانشگاهی به جز تبریز هستید و دانشجوی پزشکی ، حتما بخونید
حتما 
      

        میگن نفس اثر داره. من با خوندن این کتاب فهمیدم یعنی چی
      

        حقیقتا خیلی خوب و جامع و کامل بود
جزو اولین کتاب هایی که در ابتدای مسیر هدفمند کتاب خوندن خوندمش

      

        تو اون سن باهاش ارتباط نگرفتم. باید یه بار بخونمش
      

        همینا رو میخوندم توهم شاعری برداشته بودم تو دوره راهنمایی دیگه
      

        چقدددد دوس داشتم اون موقع 
      

        اسم کتاب صالح هست. صالح علیه السلام نیست و داستان درباره حضرت صالح نیست
      

        این جلد رو کمتر از همه خوندم. کلا آدم خوفی بودم بیشتر تا رجایی.
      

        شاید خوندن این کتابا بود که بعدا برام درک فلسفه ی اسلامی رو راحت تر کرد. چون فضا عقلی بود با توضیح با دلیل
      

        این جلدش خیلی تحت تاثیرم قرار داده بود. یادمه قشنگ
      

        یادمه معلم قرآنم این کتابا رو تو مدرسه دستم دید و گفت خوب نیست خیلی از این کتابا بخونی. نمیدونم چرا دقیقا. ولی من شبا میخوندم و یکی دو ساعتی با خدا حرف میزدم به این واسطه. حاضرم نصف زندگیمو بدم برگردم به اون روزا و اون حال و هوا. 
کتابا معمولی بودن. داستان و آیه و روایت. ولی من خیلی دوسشون داشتم