یادداشت سمانه نظیری

        
بالاخره پس از پنج ماه تموم شد.
خیلی متوسط بود.
به نظرم کتابای بهتری میشه به جاش خوند ولی خب صرفا بخاطر اینکه ویل دورانت نویسنده اش بود و اهل تاریخ رفتم سراغش. ولی خب نتونسته بود خودش رو از تاریخ دور نگه داره و بخش اعظم کتاب باز مربوط به تاریخ فلسفه بود.  وقتی یه کتاب دیگه به اسم تاریخ فلسفه داری دیگه باید اینجا این همه تاریخی نمیشد بحث خب.
خیلی یکطرفه صرفا فلسفه ی غرب رو پیش برده بود و از اصل فلسفه ی شرق خبری نبود
پر بود از نظرات شخصی و به دور از فلسفه و استدلال
خوبیش این بود که کاربرد این همه فلسفه ی تئوری رو تو زندگی بشر نشون میداد.
شاید جواب خوبی برای سوال هایی که خودش ایجاد کرد نتونست بده ولی خب خود ایجاد سوالشم خوب بود به نظرم.
اعترافی که عکسش رو گذاشتم هم خیلی جالبه. بخشی که اعتراف میکنه تند رفته راجع به نقد دموکراسی بود که اتفاقا مطابق با واقع ترین بخش کتاب بود و نمیدونم چی شده ویل دورانت تصمیم گرفته با حکومت ها مهربان تر باشه