چرا  سهمی از کیک به موش داده شد؟
آیا ایده و فکر هم مثل چیزهای دیگر ارزش ذاتی دارد؟ 
اگر یک نفر فقط ایده بدهد و از خودش چیزی وسط نگذارد، باز هم در نتیجه سهیم است؟

متن و تصویر روان و هماهنگ با هم داستان را روایت می‌کند و ایده و سوژه‌ای نو را در بین داستان‌های کودک مطرح می‌کند.

          

            صبح‌بخیر همسایه‌های بهخوان! 😄
سر صبحی کتاب رو خوندم و خیلی لذت بردم.
تصویرسازی‌ش به لطافت نسیم اول صبحه و مفهومی از کار گروهی و همسایه‌بودن رو نشون می‌ده.
در کنارش نشون می‌ده که "فکر" داشتن به‌اندازه‌ی بقیه‌ی داشته‌های مادی و حتی بیشتر ارزشمنده...
یه تقلب هم این که، اغلب کتاب‌های دیوید کالی جزو دسته‌ی "خوب‌ها" قرار می‌گیرن. 🤭
          

            عنوان فارسی: صبح بخیر همسایه
نشر چ (چشمه)

 موشی می خواهد برای صبحانه املت درست کند، اما تخم مرغ ندارد و به همین خاطر به سراغ همسایه اش توکای سیاه می رود. اما توکا هم تخم مرغ ندارد و پیشنهاد می‌دهد تا به جای املت با آردی که دارد کیک درست کنند و باقی مواد کیک را هم از دیگران بگیرند. در نهایت با همیاری و همکاری جمعی و گروهی، کیک آماده شده و داخل فر می رود.
 اما وقتی کیک آماده می شود، چگونه باید آن را تقسیم کنند؟
آیا به موشی که سهمی در وسایل کیک نداشته هم باید سهمی بدهند یا نه؟


https://taaghche.com/book/66652/%D8%B5%D8%A8%D8%AD-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%DB%8C%D8%B1-%D9%87%D9%85%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D9%87