راستش نمی‌فهمم که این سبک غزل، وقتی آدم‌هایی مثل حافظ و سعدی هستن، چرا باز هم چنین طرفدار دارن. بدون هیچ تصویر خاصی، اندیشه جدیدی، یا...
در کل، دو سه تا غزلش رو دوست داشتم، اونم نسبت به بقیه کتاب. نه به طور کلی. :))
        

          مگه میشه فاضل نظری بد شعر بگه ؟

"اکنون" از اون کتابایی هست که برعکس اسمش فقط برای اکنون نیست، بلکه باید توی قفسه کتابخونه ات باشه و هر وقت دلت از زمونه گرفت و خسته شدی یه چایی دم کنی و بشنی و چند تا از شعر هاش رو بخونی.
 
.................

درختان را هنوز ای برف ! شوق برگ و باری هست

زمستان گرچه طولانی ست،آخر نوبهاری هست


مرا درقلب خود کُشتی و از دنیاز خود راندی

گمان می‌کردم ای بیرحم بین ما قراری هست


تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو

ولی ای بی وفا از بی وفا هم انتظاری هست



چو در قلب تو می تازند بعد از من رقیبانم

به یاد آور که در صحرای آغوشت مزاری هست



اگر یک عمر هم در بستر آرامشت باشی

بدان ای رود! در پایان راهت آبشاری هست


        

          من یه سوال دارم 
مگه میشه فاضل عاشق نبوده و این ابیات رو گفته باشه؟
اصلا باور نمیکنم
        

          با امضای خود آقای نظری همچنان جزو کتاب شعر های درخشان کتابخانه ام است... 
اما راستش نسبت به بقیه ی آثارشان کمی ضعیف بود و با سلیقه ی من به شخصه چندان جور نبود.
اگر بخواهم پیشنهادی داشته باشم، وجود 100 درصد انتخاب بهتری است!
        

          اصلا شعر یه شاخه از ادبیاته که آدم و میبرن یه دنیای دیگه 
حالا فکر کن فاضل نظری تو رو ببره به این سفر🥹
        

          عاشق شعرهای فاضل نظری ام ، این مجموعه اشعارش هم فوق‌العاده زیبا بود. بعد از خوندن کامل کتاب، اون رو به یکی از دوستانم هدیه دادم🥰✨️
        

          آدم یه کتابی رو می‌خونه، ازش خوشش میاد، میاد تو گودریدز می‌بینه که همه گفتن کتاب بیخودیه.
یه کتابی رو می‌خونه، بدش میاد، میاد می‌بینه همه گفتن جزو شاهکارهای ادبیاته!
بعد می‌گن چرا افسردگی می‌گیرن جوونا. 

من خیلی خوشم اومد از این کتاب، شعراش هم اکثرشون برام دوست‌داشتنی بودن.
        

          "با به دست آوردن و از دست دادن خو بگیر
رودها هرلحظه می‌آیند و هر آن می‌روند"
***
"آسمانی شو که از یک خاک سر بر می‌کنند
بیدهای سربه‌زیر و سروهای بلند"
        

          ■ روزی
هر قضاوت‌کننده‌ای
قضاوت می‌شود
"اکنون
تو برای حساب کشیدن از خود بسنده‌ای..."


۴ سال پیش اولین اثر فاضل نظری با نام "آن‌ها" رو خوندم و بعد از اون ۴ جلد دیگه مجموعه را پشت سر‌هم خوندم.
شاید اگر کسی پشت سر هم آثار رو خونده باشه متوجه شه که مضمون ابیات بسیار شبیه همه، یا یک سری کلمات کلیدی مدام تکرار شده!
اما "اکنون" انگار از کلیشه اون کلمات دور شده (شاید هم به خاطر گذشت سال من متوجه نمیشم) و غزلها رنگ و بوی اجتماعی‌تری گرفته.
احساس میکنم تک‌بیت‌های ناب تو شعرها کمتر شده اما اشعار ناب بیشتر! 
(اگر اشتباه نکنم تو یکی از نظراتم همون‌سالها نوشته بودم فاضل نظری استاد تک بیت‌های نابه!)
سر رشته‌ای در ادبیات ندارم، اما به نظرم شعرها عراقی‌تر شده بود!
        

          هعی. جناب نظری، با کمال ارادتی که نسبت به قلم‌تون دارم و حالی که بیشتر آثارتون بهم دادن، این اثرتون نگرفت ما رو. صرفاً ۳-۴تا غزل شاید. تازه اونم بعضی جاهاش اصل و هایلایت ماجرا بود.
"این درس را ز عشق تو آموختم که گاه
راه وصال دست کشیدن ز جست‌وجوست"
----
"نباید سرنوشت صبر من بیهودگی باشد
مرا پروانه‌کن، هرچند از پرواز مأیوسم"
        

          فرقی نمی کند چه برایم نوشته دوست
گیرم که ناسزاست ولی دستخط اوست

آیینه وار خیره به تنهایی توام
آری سکوت ساده ترین راه گفت و گوست

این درس را ز عشق تو آموختم که گاه
راه وصال دست کشیدن ز جست وجوست

هرکس به قدر وسع خریدار یوسف است
سرمایه شکسته دلان چیست؟ آرزوست

بیچاره ما که گرچه عزیزیم نزد خلق
چیزی که پیش دوست نداریم آبروست


        

          ادامه فاضل
        

          عالی بود... :) 
        

          در کل هم خوب بود. ولی بعضی غزل‌ها بهتر بودند.
        

          کتاب اکنون،ترکیبی از شعر هایی ست که اکثرا جملات عاشقانه دارند و غمی از دل عاشق زخم خورده بیان میکنند،،،برخی شعر ها نیز معنایی عمیق دارند،طوری که باید هر مصرع را بارها خواند چ فکر کرد و فکر کرد و فکر کرد...
جز اولین کتاب شعر هایی بود که خوندم و به شدت به دلم نشست:)
        

          درود⚘️
نسبت به گریه های امپراطور، آنها، اقلیت و... ضعیف تر بود، ولی برخی غزل هاش، بسی  پرمظمون و دلنشین بودن،مثل:
من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله، در تأخیر آفات است
مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست
تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است...
ز من اقرار با اجبار می گیرند، باور کن
شکایت های من از عشق ازین دست اعترافات است
میان خضر و موسی چون فراق افتاد، فهمیدم
که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است
اگر در اصل، دین حُبّ است و حُبّ در اصل دین، بی شک
به جز دلدادگی هر مذهبی، مُشتی خرافات است! :)
        

          گیرم که به دریا نترسیدی چه غم ای رود 
خودش باش که یک چند در این راه دویدی 
تک بیت‌های جذاب و قدرتمند فاضل، بین صفحات کتاب خودشون رو نشون میدن...
        

          از کتابهای نیک روزگار❤️‍🔥
همه‌شو بخونین🥹
«روزی»
«هر قضاوت‌کننده‌ای»
«قضاوت می‌شود»
«اکنون»
«تو برای حساب کشیدن از خود، بسنده‌ای..»
        

          
تمام اشعار کتاب عاشقانه است و از اون عاشقانه‌ها که عشق یه طرفه بوده انگار. من چندتاشو مینویسیم

درختان را هنوز ای برف شوق برگ و باری هست
زمستان گرچه طولانی‌ست آخر نوبهاری هست
مرا در قلب خود کشتی و از دنیای خود راندی
گمان می‌کردم ای بی‌رحم بین ما قراری هست
تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو
ولی ای بی‌وفا از بی‌وفا هم انتظاری هست
چو در قلب تو می‌تازند بعد از من رقیبانم
به یاد آور که در صحرای آغوشت مزاری هست
اگر یک عمر هم در بستر آرامشت باشی
بدان ای رود در پایان راهت آبشاری هست



هرچند که هرگز نرسیدم به وصالت
عمری که حرام تو شد ای عشق حلالیت
طاووسی و حسنت قفس پر زدن دوست
ای مرغ گرفتار، چه سود از پر و بالت
زیبایی امروز تو گنجی ابدی نیست
بیچاره تو و دلخوشی رو به زوالت
مانند اناری که سر شاخه بخشکد
افسوس که هرگز نرسیدی به کمالت
پرسیدی‌ام از عشق و جوابی نشنیدی
بشنو که سزاوار سکوت است سوالت
یک بار به اصرار تو عاشق شدم ای دل
این‌بار اگر اصرار کنی، وای به حالت


نمیدانم چرا اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی گاهی به حال خویش می‌گریم


به مردم چون پناه آوردم از تنهایی‌ام دیدم
که از تنها شدن جانکاه‌تر احساس تنهایی‌ست
        

          بین امپراتور ، وجود، آن‌ها و یک کتاب شعر دیگه که از آقای نظری خوندم
اشعار "اکنون" دلنشین‌تر بودند
س. هادی ۱۴۰۳/۰۶/۲۱