مگه میشه فاضل نظری بد شعر بگه ؟

"اکنون" از اون کتابایی هست که برعکس اسمش فقط برای اکنون نیست، بلکه باید توی قفسه کتابخونه ات باشه و هر وقت دلت از زمونه گرفت و خسته شدی یه چایی دم کنی و بشنی و چند تا از شعر هاش رو بخونی.
 
.................

درختان را هنوز ای برف ! شوق برگ و باری هست

زمستان گرچه طولانی ست،آخر نوبهاری هست


مرا درقلب خود کُشتی و از دنیاز خود راندی

گمان می‌کردم ای بیرحم بین ما قراری هست


تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو

ولی ای بی وفا از بی وفا هم انتظاری هست



چو در قلب تو می تازند بعد از من رقیبانم

به یاد آور که در صحرای آغوشت مزاری هست



اگر یک عمر هم در بستر آرامشت باشی

بدان ای رود! در پایان راهت آبشاری هست


        

          راستش نمی‌فهمم که این سبک غزل، وقتی آدم‌هایی مثل حافظ و سعدی هستن، چرا باز هم چنین طرفدار دارن. بدون هیچ تصویر خاصی، اندیشه جدیدی، یا...
در کل، دو سه تا غزلش رو دوست داشتم، اونم نسبت به بقیه کتاب. نه به طور کلی. :))
        

          من یه سوال دارم 
مگه میشه فاضل عاشق نبوده و این ابیات رو گفته باشه؟
اصلا باور نمیکنم
        

          با امضای خود آقای نظری همچنان جزو کتاب شعر های درخشان کتابخانه ام است... 
اما راستش نسبت به بقیه ی آثارشان کمی ضعیف بود و با سلیقه ی من به شخصه چندان جور نبود.
اگر بخواهم پیشنهادی داشته باشم، وجود 100 درصد انتخاب بهتری است!
        

          ز دل بریدن و دل بستن به یک طرف متمایل شو
که آنچه من از تو می بینم؛ نه اشتیاق نه بیزاری‌ست

وضعیت: بلاتکلیفی ...
        

          اکنون اولین کتابی است که از فاضل نظری خوندم.این کتاب هم مثل بی وزنی در عرض یک روز تمام شد و از مطالعه ش انرژی گرفتم.زیاد کتاب شعر نخوندم بنابراین بعد از کتاب فروغ و کتاب بی وزنی این سومین کتاب شعری بود که خوندم و اولین کتابی که از این نویسنده مطالعه کردم.دروغ چرا اول فکر میکردم زیاد قوی نیست اما بعد از خوندن چند صفحه از کتاب فهمیدم که نویسنده چه شعرهای زیبایی سروده.
مطالعه این کتاب رو بهتون پیشنهاد میکنم.
        

          فاضل نظری شاعر محبوب منه و هر کدوم از کتاب‌های شعرش رو چندین و چند بار خوندم و هنوز از خوندنشون سیر نشدم!
        

          اندوه تا ابد ادامه پیدا می کند 🥀
        

          روشن نمی شود به چراغی جهان، ولی
یادآور حقیقتِ پیدایِ نور باش
.
این خانه جای زندگی جاودانه نیست
آماده ی شکستن تنگ بلور باش
.
فوق العاده بود 👌❤

        

          اصلا شعر یه شاخه از ادبیاته که آدم و میبرن یه دنیای دیگه 
حالا فکر کن فاضل نظری تو رو ببره به این سفر🥹
        

          ادامه فاضل
        

          در کل هم خوب بود. ولی بعضی غزل‌ها بهتر بودند.
        

          کتاب اکنون،ترکیبی از شعر هایی ست که اکثرا جملات عاشقانه دارند و غمی از دل عاشق زخم خورده بیان میکنند،،،برخی شعر ها نیز معنایی عمیق دارند،طوری که باید هر مصرع را بارها خواند چ فکر کرد و فکر کرد و فکر کرد...
جز اولین کتاب شعر هایی بود که خوندم و به شدت به دلم نشست:)
        

          درود⚘️
نسبت به گریه های امپراطور، آنها، اقلیت و... ضعیف تر بود، ولی برخی غزل هاش، بسی  پرمظمون و دلنشین بودن،مثل:
من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله، در تأخیر آفات است
مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست
تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است...
ز من اقرار با اجبار می گیرند، باور کن
شکایت های من از عشق ازین دست اعترافات است
میان خضر و موسی چون فراق افتاد، فهمیدم
که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است
اگر در اصل، دین حُبّ است و حُبّ در اصل دین، بی شک
به جز دلدادگی هر مذهبی، مُشتی خرافات است! :)
        

          از کتابهای نیک روزگار❤️‍🔥
همه‌شو بخونین🥹
«روزی»
«هر قضاوت‌کننده‌ای»
«قضاوت می‌شود»
«اکنون»
«تو برای حساب کشیدن از خود، بسنده‌ای..»
        

          
تمام اشعار کتاب عاشقانه است و از اون عاشقانه‌ها که عشق یه طرفه بوده انگار. من چندتاشو مینویسیم

درختان را هنوز ای برف شوق برگ و باری هست
زمستان گرچه طولانی‌ست آخر نوبهاری هست
مرا در قلب خود کشتی و از دنیای خود راندی
گمان می‌کردم ای بی‌رحم بین ما قراری هست
تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو
ولی ای بی‌وفا از بی‌وفا هم انتظاری هست
چو در قلب تو می‌تازند بعد از من رقیبانم
به یاد آور که در صحرای آغوشت مزاری هست
اگر یک عمر هم در بستر آرامشت باشی
بدان ای رود در پایان راهت آبشاری هست



هرچند که هرگز نرسیدم به وصالت
عمری که حرام تو شد ای عشق حلالیت
طاووسی و حسنت قفس پر زدن دوست
ای مرغ گرفتار، چه سود از پر و بالت
زیبایی امروز تو گنجی ابدی نیست
بیچاره تو و دلخوشی رو به زوالت
مانند اناری که سر شاخه بخشکد
افسوس که هرگز نرسیدی به کمالت
پرسیدی‌ام از عشق و جوابی نشنیدی
بشنو که سزاوار سکوت است سوالت
یک بار به اصرار تو عاشق شدم ای دل
این‌بار اگر اصرار کنی، وای به حالت


نمیدانم چرا اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی گاهی به حال خویش می‌گریم


به مردم چون پناه آوردم از تنهایی‌ام دیدم
که از تنها شدن جانکاه‌تر احساس تنهایی‌ست
        

          فرقی نمی کند چه برایم نوشته دوست
گیرم که ناسزاست ولی دستخط اوست

آیینه وار خیره به تنهایی توام
آری سکوت ساده ترین راه گفت و گوست

این درس را ز عشق تو آموختم که گاه
راه وصال دست کشیدن ز جست وجوست

هرکس به قدر وسع خریدار یوسف است
سرمایه شکسته دلان چیست؟ آرزوست

بیچاره ما که گرچه عزیزیم نزد خلق
چیزی که پیش دوست نداریم آبروست


        

          روزی 
هر قضاوت کننده ای 
قضاوت می شود 
«اکنون
تو برای حساب کشیدن از خود بسنده ای ....»
        

          هعی. جناب نظری، با کمال ارادتی که نسبت به قلم‌تون دارم و حالی که بیشتر آثارتون بهم دادن، این اثرتون نگرفت ما رو. صرفاً ۳-۴تا غزل شاید. تازه اونم بعضی جاهاش اصل و هایلایت ماجرا بود.
"این درس را ز عشق تو آموختم که گاه
راه وصال دست کشیدن ز جست‌وجوست"
----
"نباید سرنوشت صبر من بیهودگی باشد
مرا پروانه‌کن، هرچند از پرواز مأیوسم"
        

          بین امپراتور ، وجود، آن‌ها و یک کتاب شعر دیگه که از آقای نظری خوندم
اشعار "اکنون" دلنشین‌تر بودند
س. هادی ۱۴۰۳/۰۶/۲۱