اولین تجربه‌ی خوانش داستانی با نثر و دستور زبان فارسی دری. که خیلی خیلی برام جذّاب بود‌. خود داستان، روند کندی داشت؛ همچون شخصیت اصلی داستان که به قصد خرید باتری (به زبان خودش،"بالتی") از خانه خارج می‌شه تا بتونه رادیوآمریکا گوش کنه. که همین ۲روزی که به خاطرنداشتن باتری، گوش نداده، گویی زندگیش مختل‌شده و این خارج‌شدن از روتین و همیشگی‌های زندگیش، به‌همش ریخته. و خب همین‌.
      

        به یاد واحد و استاد خوبی که باهاش پاسش کردیم.
      

        چون الآن ریویویی از این کتاب دیدم، فهمیدم هست و خیلی قدیم خونده بودمش، از نودوهشتیای عزیز:))
خب این رمان‌ها و امثال‌شون، زمان خودشونو می‌طلبن دیگه. همون نوجوونی اینا. و خب اون موقع آدم لذت بیشتری می‌بره تا الآن.
پس امتیازی رو می‌دم که اون موقع به این کتاب می‌دادم، نه الآن.
2.5
      

        نسبت به زبان فارسی سال دوم خیلی بهتره و به خاطر معلم فوق سخت‌گیری که داشت از درس‌هایی شد که با جدیت یاد گرفتمش و چون توش خوب بودم، از زنگ‌هایی بود که با راحتی می‌شستم و میون شیطونی‌های سرکلاس و عصبانیت‌های معلم، ازش لذت می‌بردم. جوری که بعداً معلمش از موردعلاقه‌هام شد.
درس‌هایی که به قواعد مربوط می‌شد مفید بود (گرچه غلط‌هایی داشت که با کمک معلم اصلاح می‌کردیم). ولی درس‌های حفظی مثل زبان شناسی یا کتب مرجع، واقعا دوست نداشتنی و رو اعصاب بودن.
قبل اینکه ریویو رو بنویسم، دیدم چقد بقیه نظرات بد گذاشتن و ابراز تنفر به درس و معلمش کردن:)) خلاصه که تاثیر معلم خوب و دل‌سوز اینجاست که به چشم میاد دیگه.
      

        خب بعضی داستان‌هایی که تو کتابی که من دارم بود، با این داستان‌های نوشته شده تو خلاصه‌ی این کتاب فرق می‌کرد
شاهزاده خوشبخت
دوستان وفادار
حکایت بلبل و گل سرخ
موشک استثنایی
غول خودخواه
من این کتاب رو خیلی قبل از یکی از دوستان کادو گرفته بودم و تا به الآن نخونده بودم. و واقعا عالی شد که خوندمش چون خیلی خوب بود.
قراره برای کودک و نوجوان باشه؟ بعید میدونم، چون داستان‌هاش خیلی حرف‌ها برای گفتن داره. و شد اولین آشنایی من با جناب اسکار وایلد. به‌طوری‌که هرجای دیگه چشمم به کتابی از ایشون بیفته، بی‌شک میخونمش.
از بین این ۵داستان، داستان "دوستان وفادار" رو خیلی دوست داشتم و دلم برای هانس واقعا می‌سوخت:(
چه خوبه آدم کتاب‌های قشنگ کادو بگیره :]
      

        این کتاب، خارج از تمام لیست‌های want to readهایم، به ناگهان در قفسه‌ی "داستان فارسی" کتابخانه‌ی محله‌مان، چشمم را گرفت. عنوانش، طرح جلدش، تیتر فصل‌هایش و مقدمه‌اش.
داستان از داخل سلمانی شروع می‌شود که دختر، به همراهیِ پدر است و یک ماه بعد، پدر با فریاد از خواب برمی‌خیزد و نمی‌داند کجاست و دختر و همسرش را نمی‌شناسد.
داستان، با جلورفتن، حقایق و رمزهایی از گذشته‌ی مرد بر ما و بر دختر کوچک خانواده، هانیه، برملا می‌کند. 

همراه خوب و راحتی برای متروسواری‌هایم بود و به راحتی به جریان داستان برمی‌گشتم هر زمان که در قطار کتاب را می‌گشودم.
      

        -از مجموعه کتاب‌های از انبار اومده‌ی بچگی-
حوصله هیچ‌چیز نداشتم و دنبال یه چیز سبک بودم.
مطمئنا گروه سنی ب رو خوشحال‌تر و سرگرم‌تر میکنه ولی خب:))
      

        دلم خواست برم لندن :(
"بعضی چیزها هیچ وقت نباید تغییر کنند و بعضی وقت‌ها این خوب است و بعضی وقت‌ها هم نه."
      

        چرا انقدر برام سخته بعضی شعرهای نو رو دوست داشته باشم؟ نداشتم دیگه آقا
"بگذار در سکوت بماند شب
بگذار در سکوت بمیرد شب
بگذار در سکوت سرآید شب"
.
"بگذار عشقِ تو 
در شعر تو بگرید"
      

        پسری که مادر و پدرش رو با فاصله‌ی کم ، از دست داده.
چرا یه جوری بود؟ یعنی اصلا انگار یه آدم خیلی معمولی یه خاطره‌ی خیلی غیرمهم و بی‌منظور تعریف کرده باشه.
      

        :| زبانم قاصره حقیقتاً .
      

        یعنیا هردفعه فکر می‌کنم هدایت دیگه بیشتر از این نمی‌تونه متعجب و سورپرایزم کنه، تو اثر بعدی‌ای که ازش می‌خونم، این اتفاق میفته و من مبهوت می‌مونم که چه‌جوری این چیزا رو با این همه تفاوت فضای داستاناش می‌نوشته. الحق که خفن بوده.
      

        الحق که حکایت منه تو شب‌هایی که خوابم نمی‌بره:))) البته برای من ورژن بزرگونه‌تره و به عروسک خرسی و شیطونی کردن ختم نمی‌شه:))
عاشق تصویرهاشم. واقعا تصویرگریش عالی بوده . پس خلاصه که دمِ خانم گونیلا بریستروم هم حسابی گررم که هم نوشته هم کشیده.
      

        این کتاب از دوست‌داشتنی‌ترین‌هاست و هنوز هم (تو سن‌های بالاتر و گذشته از کودکی) میشه از خوندنش لذت برد. همونطور که از اسمش پیداست، تو این جلد، الفی دوست خیالی‌ای به اسم مالکوم داره که بهترین دوستشه و تمام سرگرمیش با اونه.
این کتاب به روانشناسی کودک هم مربوط میشه چون رفتارهایی الفی، مجموعه‌ی کارها و خیالات و تصوراتی هستن که همه‌ی بچه‌ها دارن و اعمال عادی و مقتضای سن بچه‌هاست.
خلاصه که انگار هر کتابی برای برادر کوچکترم خریداری میشده، من میخوندم :))
      

        چقدر که با این داستان‌ها خندیدیم ما. :)) به یاد اون قدیم ندیم‌هایی که خواندمش.