نات بد :) 
گوگولی و‌کوتاه
ترکیب ااین کالفر و الیور جفرز
درباره اینکه دوستی دوستی است، خیالی و واقعی هم ندارد!
      

        چیزی در قلم فانته هست که صحبت کردن ازش سخته، چه کلمه ای برای توصیفش بگم؟
اممم. میتونم بگم جسارت. آره یه جورایی شهامت جسارت شجاعت جرئت داره در بیان احساسات و افکاری که برای هممون هستن اما حالا از زبون یک پسر نوجوان سرکش و بی قرار میخونیمشون، احساسات و افکاری که احمقانه اند اما درستن. دقیقن. همونی هستن که این پسر داره و همه ما!
این پسر کتاب زیاد میخونه، زن ها براش معمان و درباره شون زیاد خیالپردازی میکنه، شغل های زیادی عوض میکنه در نهایت هم شغل و خانواده رو رها میکنه و میفته در جاده لس آنجلس، در حالی که داره به رمان جدیدش فکر میکنه. آره چون آرزوی نویسنده شدن داره. 

واقع گرایی تلخ  به علاوه همون جسارتی که ازش حرف زدم به همراه طنزی که همزمان با خوندن پوزخند میزنی و لحن قدرتنمدی که کلمات پشت هم ردیف شده و دیالوگ ها دارن، میشه این کتاب

دومین جلد از چهارگانه باندینی جان فانته
این گمنام عزیز من


ساعت 9صبح شروع و راس 12 تمومش کردم. ماراتن وار. 
جمعه 21 مرداد 1401
      

        یکی از خاص‌ترین و جالب‌ترین کتاب‌های نامه‌ای که خوندم.
      

        برای شکل گرفتن پایه‌ای از تکثر نظریات فمنیستی و شناخت حدودی از یه عالمه فمنیست و نظریات مختلف، ضروریه و انتخاب خوبیه. 
تجربه گروهی خوندنش با «پریدن‌تا» هم خیلی پربار و شگفت‌انگیز بود و دوماه روش موندیم و ته و توش رو درآوردیم
      

        این مجموعه مفاخر ایران کلا کارش خوبه . زندگی بزرگان ایران به صورت داستانی و جذاب .
      

        دلداری چند فیلسوف بزرگ . و واقعا چقدر این کتاب تسلی بخش است ! :))
      

        میخکوب کننده بود..! و نفس گیییر!! 
از فلسفی بودنشم نگم که اصلا معلم فلسفه مون معرفیش کرد.
با سه تا برادر با شخصیت های کاملا متفاوت دو هفته زندگی کردم. و حالا جدا شدن ازشون سخته....
اگه حوصله کتابهای زیاد و فلسفی دارید مثل من،. بخونیدش... بخونید...
      

        The pleasure of the text
کتاب کوتاه،سخت و مشقت بار ولی لذت بخش.
تأملات خلاقانه بارت درباره نوشتن و خواندن.
لذت متن همانطور که نشانگر یک شیوه نوشتار است نماینده یک شیوه خوانش نیز هست:زبان را زخمه زدن،در متن چریدن :)
این کتاب های سخت که به زحمت هرچند خط یا پاراگراف یکبار می فهمی چه می گوید ،دقیقا همین ها هستند که افق های تازه ای به روی خواننده می گشایند.
برای همین من از نفهمیدن اش،از سختی اش،کنار نکشیدم.همانطور نفهم وار،پیش رفتم و خواندمش.و حالا مرا به دنیایی از کتابهای دیگر،اصطلاحات و نویسندگان دیگر برد.
حالا به شدت علاقمند شدم بیشتر درباره نقد ادبی بدانم(چه از طریق خود بارت چه بقیه) مقاله هایی درباره این اصطلاحات بخوانم و علاقه ام به زبان شناسی و نشانه شناسی را بهم یادآور شد.
امیدوارم وقتی چیزهای بیشتری دانستم،بیشتر از این کتاب بفهمم.
درباره نویسنده: بارت را در حد اسم و حوزه اش می شناختم،اما با خواندن جستاری از زیدی اسمیت در کتاب ماجرا فقط این نبود, بیشتر با کتابها و نظرش آشنا و علاقمند شدم.و حالا این کتاب را خواندم و دوست دارم باز هم ازش بخوانم.
درباره ترجمه: حس میکنم (با اینکه ترجمه ای که بشود با آن مقایسه کرد نیست و تخصصی درباره ترجمه ندارم) ترجمه متن را حیف کرده بود.می توانست خیلی بهتر باشد،و کتابی که خودش به اندازه کافی سخت هست را سخت تر کرده بود.عصبانی ام‌ از دستش :/
      

        برای من که تازگی ها مثنوی خوان شده ام، این کتاب تکرار مکررات آن هم الکی طولانی و حوصله سربربود...
یعنی در دفتر ششم مثنوی با زبان شعر و به طور خلاصه میخوانیم  این داستان  نمادین را که فردی برای یافتن گنجی قدم در سفری پر از خطر و ماجرا می گذارد که آخرش متوجه می شود که گنج در خانه خودش بوده و یعنی در درون خودش.
بعد جایی خواندم که گویا کوئیلو از هزار و یک شب(که در آن هم همچین داستانی هست) و مثنوی هم تاثیر گرفته.
تازه در مثنوی خبر از این روح جهان و افسانه شخصی و اینها نیست :/
خلاصه که اگر برای یک باشگاه کتاب نبود، نمی خواندمش..
البته این اولین حس و قضاوت من بعد از خواندن آخرین خط کتاب بود،. یعنی چیزی از کتاب هست که من درکش نکردم؟که برایم جذابیتی نداشت؟؟؟
      

        روزی 
هر قضاوت کننده ای 
قضاوت می شود 
«اکنون
تو برای حساب کشیدن از خود بسنده ای ....»
      

        on writing, on Life, and on writing-life :)
I enjoyed all the book and read this like a dialogue with Mr. King 

خیلی خفنی آقای استیون کینگ!
در کل کتاب انگار داشت با خود من و درباره همه مسائلی که در آغاز راه نویسندگی ذهنمو مشغول میکردن گفت و گو میکرد.
از این کتاب ها که هم لذت می بری،هم پر از هایلایت و حاشیه میشن.
      

        دوستی با ایزدان یونانی ! لحن طنز تری دیری هم که واضح و مبرهن
      

        This book was very interesting for my childhood.About books and adventures... 
. 
. 
. 
البته من ترجمه اش رو خوندم، کتاب باز ها از نشر پرتقال
چهار ستاره رو از دید کودکی ام دادم، نه الانم
آخه تمام عناصر خیلی جذاب برای من در دوران کودکی، توی این کتاب جمع شده بود :
 کتاب و ماجراجویی و معما!!! 
اگه مثلا هم سن شخصیت اصلی کتاب، امیلی دوازده ساله بودم، قطعا جو زده میشدم و یه سیستمی شبیه بازی معمایی "کتاب باز ها" طراحی میکردم. که کتاب ها رو مخفی کنی و رمز گذاریشون کنی و بقیه کاربرهای کتاب باز، رمز کتاب رو کشف کنن و مکانشو پیدا کنن و...
در کل هنوزم قلبم برای این کارها میزنه، امّا،،،
 همون 'امّا' یی که با بزرگ شدن همراهه...
      

        یک کتاب کوچک غمگین . از آن غمگین های همراه با نا امیدی نه ! از آنها  که همزمان لبخندی به لبت می آورند :) شروع داستان با یک رویای شیرین و پایان غمگین این رویا .  گویا سبک فکری جان استاین بک اینگونه است . و صد البته ترجمه شیرین سروش حبیبی نیز بر جذابیت کتاب افزوده بود .
      

        درد عشقی کشیده ام که مپرس! زهر هجری چشیده ام که مپرس...
این شعر حافظ در لحظات عاشقانه کتاب در ذهنم تداعی می شد
به خاطر  اسم کتاب و چیزهایی که ازش شنیده بودم تصور میکردم یک رمان عاشقانه است، اما ویژگی جست و جوگری روسها رو فراموش کرده بودم و این رمان با همه شکوهش این رو بهم یادآوری کرد
تولستوی عاشقانه رو هم در خدمت هدف اصلی رمانش قرار میده و اون هدف رستگاری اخلاقی و رسیدن به معنای اصلی زندگیه
شخصیت اصلی بخش عاشقانه همین خانم آنا کارنیناست، زن فوق العاده ای که همه چیز دارد جز عشق،او که تشنه عشق است آن را از یک افسر جوان خوش چهره بی قید و بند خوش گذران می خواهد، و در نهایت منجر به بی معنا شدن زندگی و سرنوشت هولناک خودش می شود...
در مقابل، شخصیت جست و جو گر کتاب، کنستانتین لوین که مقدار توصیفات و گفتن ازش خیلی بیشتر از آناست(اسمش باید لوین می بود