یادداشت نرگس عمویی

        هعی. جناب نظری، با کمال ارادتی که نسبت به قلم‌تون دارم و حالی که بیشتر آثارتون بهم دادن، این اثرتون نگرفت ما رو. صرفاً ۳-۴تا غزل شاید. تازه اونم بعضی جاهاش اصل و هایلایت ماجرا بود.
"این درس را ز عشق تو آموختم که گاه
راه وصال دست کشیدن ز جست‌وجوست"
----
"نباید سرنوشت صبر من بیهودگی باشد
مرا پروانه‌کن، هرچند از پرواز مأیوسم"