برشی از کتاب:
رضاخان فریاد زد: "همه‌ی شما محکومید. همه‌تان را توقیف می‌کنم."
مدرس گفت: "قانون این اجازه را به تو نمی‌دهد اما به ما اجازه می‌دهد که تو را استیضاح کنیم."
دیگر خون جلوی چشم‌های #سردار_سپه را گرفت.
سرخ شد. دندان‌هایش را به هم فشرد.
یک‌هو به طرف مدرس دوید. یقه مدرس را گرفت و او را از روی صندلی بلند کرد و به طرف دیوار هل داد.
دست بر گلوی مدرس گذاشت و شروع کرد به فشردن. صورت مدرس سرخ شد. عبا از روی دوشش افتاده بود. سردارسپه همان‌طور که دندان به هم می‌فشرد، گفت: "آخر سیّد تو از جان من چه می‌خواهی؟!"
مدرس به صرفه افتاده‌بود. نمی‌توانست نفس بکشد. با خِس‌خِس گفت:
"می‌خواهم تو نباشی."
.
.
پ‌ن) این کتاب شامل چند #داستان_کوتاه اخلاقی و در اواخر، داستان‌های با موضوع مبارزات ایشان در مجلس با رضاخان بود.
شرح ماجراها و حسی که خیلی خوب منتقل میشه از: خون دلی که ایشان خوردن برای مردم و برای اسلام ، از پَستی نمایندگان‌ِمجلس که جیره‌خور یا مرعوب بودن!
از خشونت قزاق‌های وحشی!
از مردم نادان سیاه لشگر ....
در کل کتاب کاملی نیست برای آشنایی و معرفی مناسبِ این مرد بزرگ، که انقدر هم در تاریخ معاصر و جریان انقلاب موثر بودن!!
ولی میشه گفت کتاب روان و ساده و دلچسبی بود برای یک آشنایی مختصر ....
#شهید_سید_حسن_مدرس شخصیتی با تدبیر، #شجاع بودن در عین حال #مجتهد و #عالم و #مظلوم که بر ضد قلدری رضاخان و رهایی مردم جاهل از ظلم دشمنان داخلی و سلطه دشمنان خارجی مبارزه میکردن...
.
.
🔆️#امام_خمینی در روزهای نخست پیروزی انقلاب فرمانی صادر کردند مبنی بر اینکه: سزاوار است که بر #اولین_اسکناس که در ایران به چاپ می‌رسد، عکس #اولین_مرد_مجاهد در #رژیم_منحوس_پهلوی چاپ شود.
          

            داستان کتاب مختصر است. زود شروع می¬شود زود به نقطه¬ئ اوج رسیده و زود پایان می¬گیرد. نویسنده به اندازه¬ئ کافی روی شخصیت¬ها تمرکز نکرده. آن اندازه¬ای که مخاطب را درگیر شخصیت¬ها کند. تمرکز نویسنده بیشتر روی فراز و فرود داستان است. که البته جای کار بیشتری داشت. قصه تا حد زیادی قابلیت گسترش داشت. نویسنده می¬توانست افراد را بیشتر وارد قصه بکند و فراز و فرود بیشتری برای داستان تدارک ببیند. اما گویا قصه¬ و ماجرای آدم¬ها را فقط دستمایه¬ای قرار داده تا آنچه که از آن چهارده نور واحد در دل دارد با زبانی شیرین به مخاطب منتقل کند. نثر کتاب قوی و محکم و کم ایراد است. تا حدود زیادی به نثر کهن پهلو می-زند اما ساده و شیرین و خواندنی است. نویسنده اشراف زیادی روی زمانه¬ئ داستانش داشته. آن¬قدر که حتی ابزار پیرایش و آرایش را هم نام برده.« نگاه کن! سُرمه¬دان، سفیدآب، مالینه، آب¬رو. و این¬ها. خاکسترِ چوبِ تر، پوست¬انداز، عُصاره¬ئ برگ سبز» 
ظرافت زنانه، محبت پدرانه، خشم و حسادت، عفت و نگاه پاک، عقده و کینه و بسیاری از فضایل و رزایل اخلاقی در شخصیت¬های کتاب نمود دارد ولی نه آن¬قدری که مخاطب را درگیر کند و مثلاً اشکی به چشم او بیاورد. اما نثر زیبا و حجم کم باعث می¬شود که کتاب در یک نشست خوانده شود. مخصوصاً که فضائل چهارده معصوم چنان زیبا و شاعرانه در کتاب نقش بسته که ممکن است این کتاب را تبدیل به یک کتاب بالینی بکند برای بارها ورق زدن¬ شبانه.  

          

            🔹️یک سال، هر روز یک کتاب!
این نسخه‌ی به نظر پیچیده‌ که نینا برای خودش و برای تمام لحظه‌هایی که ناتوان از تحمل و صبوری در برابر رنج و اندوه است، پیچیده است، تا چه اندازه می‌تواند کارساز باشد؟
او برای کنار آمدن با غم، برای خودش فراموشی را تجویز نمی‌کند. او برای کنار آمدن با غم، مواجه با غم را تجویز می‌کند.
برای همین است که به کتاب‌ها روی می‌آورد تا همچون راهنمایانی فانوس‌ به‌ دست، در غم او شریک باشند و همراه با شخصیت داستان‌ها، هزار زندگی نازیسته را زندگی کند و هزار غم تجربه‌ نکرده را به جان بخرد....
.
.
هرگز اینقدر بی حرکت ننشسته بودم و در عین حال این همه تجربه کسب نکرده بودم!
کتاب‌ها به تجربه‌ها فرصت بیان شدن و به درس‌ها فرصت یاد گرفته شدن می‌دهند ....