خیلی کوتاه و سمینارطور بود. به نظرم حرف اصلی مد نظر نویسنده را داشت.
      

        بیش‌تر درمورد مرگ بود که روی دیگر زندگی است و این نکته‌ی منفی نیست. نکته‌ی منفی تکرارهای فراوان در مفاهیم است و تاکیدهای بیش از اندازه.
      

        عالی... درباره ی شکل‌های مختلف مهربانی کردن... عالی...
      

        راه سرراست دورکردن فکرهای بد: دنبال فکرهای خوب رفتن و جمع‌کردنشان؛ و به خوبی و خوشی《پذیرفتن》فکر بد و خواهش کردن از او که برود!
      

        کتابی که باید پدر و مادر باهم بخوانند، پدرها بارها به تنهایی مطالعه کنند و با کودک هم بخوانند! اما مهم‌تر این است که این کتاب را پدرها زندگی کنند.
      

        تصویرگری آشنا با امضای پیتر اچ رینولدز که سعی شده بود با آرامش محتوا هم‌خوان باشد.
یوگا، یکپارچگی است و کتاب تمرین‌هایی برای آرام و متمرکز بودن داشت که خوب بود.
      

        تا قبل از مهد کودکی شدن پناه و احتمالا بعدش هم باید چندباری این کتاب را بخوانیم.
لاک‌پشت سارا منتظرش مانده تا برگردد و او برمی‌گردد. صرف نظر از نگرانی لاک‌پشت که از بی‌خبری‌اش می‌آید و فرصت خوبی برای گفت‌و‌گو با کودک می‌سازد، فضای داستان امن و آرام است و مفید برای درک چندین‌باره‌ی مفهوم《برگشتن》!
      

        متوجه دلیل به شعر ترجمه شدنش نشدم. محتوا مادرانه و شیرین بود ولی شعر... چندان جالب نبود که مشکل برگرداندن به فارسی است.
      

        پروانه‌های دلواپسی را باید پر داد!
      

        داستانی بسیار لطیف درمورد ماجرای مقاومت بچه‌ها به خوابیدن در شب. داستانی درمورد《خانواده بودن》.
      

        کتاب ساده ای برای توجه به بودن خدا.
      

        جان‌دارها نیاز به درک شدن و محبت دیدن دارند.
تصاویر کتاب می‌توانست خیلی جذاب‌تر باشد.
      

        بعد خواندن داستان مترسکی که می‌ترسد و پی دوست می‌گردد، تمام مترسک‌های بیابان‌ها و مزرعه‌ها برایم عروسک‌تر و درواقع جان‌دارترند.
      

        کتابی برای مهربانی و همدلی
      

        مترجم کتاب، رامتین فرزاد در تقدیم‌نامه‌اش نوشته:
دلتنگم؛ واسه کسی که مامان صدام می‌کرد.

این عبارات ساده، دلم را فشرد و صفحه‌ی اول کتاب، هول به جانم انداخت.
این کتاب هم در محتوایش و هم در تصاویرش، سرشار از زیرمتن بود و سرشار از ارجاع داده شدن مخاطب به خاطراتش...
از تلخی‌های دنیا این است که سوگ، این سوگ عزیز که گاهی غریب است و گاهی عصبی‌کننده و گاهی دوست‌داشتنی، از جهان ما جدا نخواهدشد.