داستان جالبیه.

        

          این کتاب مناسب کودکان ۴ تا ۷ سال هستش. با خواندن این کتاب کودکان یاد می‌گیرند که ارتباط گرفتن با دیگران دنیای اون هارو خیلی بزرگ‌تر می‌کنه.

        

          📌 عنوان کتاب : یک دنیا دایره
📌نویسنده : برد مانتگیو

🌱«اگر قرار باشد دنیا را با یک شکل بسازیم چرا دایره مناسب است؟آیا این شکل می‌تونه ما رو به همدیگه نزدیک‌تر کنه؟  »

داستان حول روابط اجتماعی می‌گذرد. پسربچه‌ای که در حال گسترش دادن روابط اجتماعی خودش هست و زندگی خود را از بعد اجتماعی پرورش می دهد.

🟢 نقاط قوت :
ـ کتاب بر اساس نظریه‌های دلبستگی و روابط اجتماعی نوشته شده است.
ـ برای درک هرچه بهتر از مثال دایره برای معرفی زمینه های روابط استفاده شده است. 
💥چرا دایره ؟ دایره گوشه نداره و گویای انعطاف پذیری و پذیرش است. میتوان آن را بزرگ تر کرد و افراد بیشتری در آن جای داد . 
ـ تصویرگری ساده‌ای دارد اما با تکیه بر متن پیش میرود. 
ـ از رنگ‌های ملایم و پاستیلی استفاده شده که احساس صمیمیت را منعکس می کند.
ـ به مفاهیمی همچون مهربانی و پذیرش اشاره می‌کنه که در گسترش روابط موثر است.
ـ به تفاوت‌های آدم‌های هر یک از دایره‌ها توجه شده است. به عبارتی در کنار توضیح دادن روابط اجتماعی کودک را راهنمایی می‌کند که در هر یک از دایره‌ها چه قوانین و حالاتی را باید رعایت کند.
ـ در آخر از اهمیت روابط اجتماعی صحبت می‌کند و پاسخ سوالات احتمالی کودک را می‌دهد.

🔴 نقاط منفی :
ـ صرفاً به ابعاد مثبت گسترش ارتباطات اشاره شده و به اختلافات ، سوءتفاهم ها و ... پرداخته نشده است.
ـ بر ایده مثبت اندیشی تاکید می‌کنه و همین موضوع شاید باعث بشه که کودک نتونه ارتباط خیلی خوبی بگیرد.

📌مخاطب : در پشت جلد کتاب ذکر شده است که رده سنی  +۵ سال است. به نظر من هر یک دایره ها و سطوح این کتاب باید در یک سنی برای کودک روایت شود ، زیرا درک همه سطوح برای سنین پایین سخت است.

امتیاز من به کتاب : 
۴.۵ از ۵

#دیدگاه
#کتابـکودک
        

          ناداستان
اینکه بچه ها یاد بگیرن که با دیگران ارتباط برقرار کنن و دوستشون داشته باشن و به تفاوت های فردی آدم ها احترام بذارن مهمه.ولی باید یاد بگیرن احترام گذاشتن به دیگران و رعایت حقوق انسانیشون یه چیزه و دوست شدن با آدم ها یه چیز دیگه اس، و همه نمی تونن تو دایره دوستی باشن.
و مهمتر اینکه باید یاد بگیرن هر آدمی در کدام دایره دوستی باشه  و چه فاصله ای باهاش رعایت بشه و چقدر بهش اعتماد بشه.
        

          کتاب را دوست داشتم اما نه برای یک کودک ایرانی .
کتاب را دوست داشتم برای کودکی که در جامعه ای رشد می کند که در حال آموزش پذیرش تفاوت هاست واین جامعه سابقه طولانی در ایجاد جنگ های متفاوت در جهان می باشد چه جنگ های فیزیکی چه روانی  .
پذیرش تفاوت ها رو دوست دارم اما وقتی که ایرانیزه باشد نه وارد کردن یک فرهنگ کاملا خارجی از کشور یا کشورهایی که  شدت برخورد با تفاوت ها مانند برخورد با سیاه پوستان باشد یا ایجاد جنگ های نابرابر در خاورمیانه(غرب آسیا ) .
به قول دوستی این کتاب قصه ندارد و شعاریست و چه زیبا گفت .