یادداشت

        این کتاب از نظر من عالیست چون فرصتی برای آشتی با کتاب ها است. شاید از نظر ادبی حرفی برای گفتن نداشته باشد اما می تواند دریچه ای باشد برای درک معجزه کتاب ها . همچنین کتاب گاهی حرف های عمیقی هم برای مقابله با غم و زندگی کردن می زند که در عین سادگی، قابل تامل هستند.
«سِلف به این درک می رسد که سلامت روانش وابسته به پذیرش چیزهایی است که نمی تواند تغییر دهد: «دریافتم به خودم بستگی داشت که پایان را غیرعادلانه و غیرقابل قبول تفسیر کنم و به خاطرش عذاب بکشم یا اینکه تصمیم بگیرم که این، و فقط همین، پایان مناسبی بود». »