امتیاز من به این کتاب 4 از 5
آخرین قسط خونه رو امروز دادم. امروز، عزیزم. اما دیگه کسی خونه نیست.

این اولین اثری بود که از میلر میخوندم. این نمایشنامه برای من یه اثر هنری تمام و کمال بود که پا به پای شخصیت ها پیش رفتم و تونستم تمامی احساساتشون رو درک کنم. فشاری که بر روی پدر برای تامین مایحتاج خانواده بود، تلاش های مستمر و احساس سرخوردگی و ناامیدی و تلاش دوباره ویلی برای رسیدن به یه حالت حداقلی و راضی نگه داشتن افکار خودش و خانوادشو همچنین  تلاش برای پسرانش برای تغییر مسیر زندگی اونا برای اینکه زندگی بهتری رو نسبت به خودش تجربه بکنن.
در کنار این مرد، زن به زیبایی هوای اون رو در شرایط سخت داشت.
      

        این کتاب با اینکه خیلی کوتاه بود من چون از موضوعش خوشم میومد، خیلی کشش دادم و موضوع قالب توجه و خوبی بود.

امتیاز من به این کتاب 3.5 از 5 هست.
"این حق هر انسانی است که از زمان کافی برای فراغت برخوردار باشد و ساعات کاری باید به ۴ ساعت در روز کاهش یابد تا فرد باقی ساعات روزش را در اختیار خودش داشته باشد و هرطور که مناسب می‌بیند از این فراغت استفاده کند."

"سهم آدم نه متناسب با آنچه تولید کرده، که متناسب با فضیلت اوست و نهفته در سختکوشی‌اش."

و اون قسمت که میگه "هر چه قدر بیشتر تلاش کنی پس آدم زحمت‌کش و با شرف‌تری هستی" هم واقعا خوشم اومد.

و تا حد بسیار زیاد با ایده و تفکرش نسبت به کار کردن برای بقا و به دست آوردن نیاز های اصلی توسط انسان رو موافق بود.
      

        من تئاتر این نمایشنامه رو به اسم "مرده‌بازی" دو ماه پیش رفتم دیدم و ریتم به این شکل بود که شروع اجرا بسیار کنجکاوکننده، ریتم مناسب شیمی و ارتباط بین فرشته و زن بسیار خوب ادامه و ادامه و یهوو با یک پایان بندی بسیار بد و دلسرد کننده اجرا به پایان رسید من تا قبل از خوندن نمایشنامه فکر میکردم به خاطر تغییرات احتمالی عوامل توی نمایش، این پایان بد اتفاق افتاده ولی وقتی خوندمش متوجه شدم که "هایم" خودش به طرز بسیار ضعیفی اجرا رو به پایان رسونده و این ایراد تیم نویسنده اجرا نبود.
از کلیت و ایده اصلی داستان خیلی خوشم اومد ولی با پایان بندی بسیار بدش، باعث شد کل نمایشنامه دلم رو بزنه و راغب نباشم که به کسی معرفیش کنم.
      

        نمره ۴ از ۵
این داستان از گوگول، اولین خوانش من از این نویسنده بود و به طرز جالبی هم با شخصیت ها و هم با محیط و حس و حال داستان ارتباط برقرار کردم تمامی احساسات شخصیت ها رو به نحوی نوشته بود که به طور کامل تونستم خودم رو جای اونا بذارم و درکشون کنم و با خوندن این داستان، اشتیاق خیلی بیشتری برای خوندن داستان های دیگه گوگول پیدا کردم.
      

        نمره نهایی من به این کتاب: ۳.۵ از ۵

اما حالا تو چنان وحشتناك يك جايي از اعماق منو لمس كردي كه نميتونم باور كنم و نميتونم دقيقا همين كارو برات انجام بدم. چون اصلا نميتونم پيدات كنم.

این کتاب، کتابی نیست که بشه به راحتی از کنارش گذشت. این اثر، که به عنوان یادداشت خودکشی نویسنده هم شناخته می‌شه، تجربه‌ای عمیق و تکان‌دهنده از ذهن یک فرد درگیر با بیماری‌های روانی است. سارا کین با زبانی بی‌پرده و دردناک، مخاطب را به سفری درونی می‌برد که هر لحظه‌اش با تنهایی، ناامیدی و درگیری‌های ذهنی همراه است.

نقطه‌ای که این کتاب روی من دست گذاشت، فراتر از درک ساده بود. انگار که کین، جایی در اعماق روحم را لمس کرد که پیش از این برایم ناشناخته بود. این حس، همزمان با اینکه من را عمیقاً درگیر کرد، باعث شد احساس کنم در حال تجربه‌ چیزی هستم که نمی‌توانم به طور کامل درکش کنم.

تجربه‌ای سخت و ضروری
این کتاب به هیچ عنوان یک اثر سرگرم‌کننده یا «روان‌خوان» نیست. سارا کین با لحنی خشن، بدون سانسور و با فرم نوشتاری غیرخطی، تجربه‌ بیماری خود را به تصویر می‌کشد. این شیوه نگارش، همانند ذهن آشفته یک بیمار، بدون نظم و قاعده پیش می‌رود و مخاطب را به چالش می‌کشد.ای کاش کتاب با یک اخطار (Trigger Warning) منتشر می‌شد تا افرادی که با افکار خودکشی یا افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، با آمادگی بیشتری به سراغ آن بروند و همچنین، در این خصوص باید منابع کمکی مثل شماره تماس‌های اورژانس یا مراکز مشاوره، بسیار هوشمندانه و حیاتی است. این کار می‌تواند در شرایطی که افراد با چنین محتوای سنگینی مواجه می‌شوند، یک نقطه امن فراهم کند.

یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت این اثر، درک رفتار افراد بیمار و بازخورد اطرافیان است. سارا کین به طرز خیره‌کننده‌ای، روابط پیچیده بین فرد بیمار و اطرافیانش را به تصویر می‌کشد. او نشان می‌دهد که چگونه نگاه‌ها، حرف‌ها و واکنش‌های افراد دیگر، می‌تواند یک فرد بیمار را بیشتر در انزوا فرو ببرد یا به او آسیب برساند. این بخش از کتاب، برای من بسیار آموزنده بود و درک عمیق‌تری از دنیای بیماران روانی به من داد.

پیشنهاد گوش دادن به نسخه صوتی
من به شدت نسخه صوتی این کتاب و تأثیری که داره رو بیشتر درک کردم. لحن، مکث‌ها و تفاوت صداها در نسخه صوتی، به درونیات و پریشانی‌های ذهنی سارا کین جان می‌بخشد و تجربه خواندن را به یک تجربه حسی تبدیل می‌کند. گوش دادن به این اثر، شما را به طور مستقیم در فضایی قرار می‌دهد که نویسنده قصد داشته آن را منتقل کند.
      

        داستان آواز کافه غم‌بار برای من بخش اول که در مورد توصیفات بعد از تعطیلی کافه خیلی قشنگ و مناسب بود ولی به بخش دوم که در زمان توصیفات زندگی میس آملیا بود، واقعا نتونستم درک کافی از شخصیت ها و اخلاقشون داشته باشم و بعد از تموم شدن کتاب باز هم نتونستم بفهمم که چرا ظرف ۱۰ روز آملیا از شوهرش ماروین جدا شد و برای هیچکس هم تعریفش نمیکرد قسمتی که برام  جالب بود همون بخش انتهایی و دعوا ماروین و آملیا بود و همینطور راوی درون‌نگر باعث شد که از حس نه چندان جالبی که به داستان پیدا کرده بودم یه مقداری کم کنه و درک بیشتر ازش پیدا کنم ولی همچنان معتقدم که میشد داستان و شخصیت ها رو بیشتر و بهتر رشد و پرورش داد.
      

        متن روون و راحتی داشت و توصیفاتی دختر در مورد خودش و بازدید هایی که قبل داشته و ارتباطش با مادرش و همه این موارد رو دوست داشتم احترامی که بین مادر و دختر با اینکه خیلی دنیای همدیگه رو درک نمیکردن ولی توی این سفر از کنار همدیگه بودن لذت میبردن، خیلی زیبا بود.
      

        خب این دومین نمایشنامه از مک‌ دونا هست که خوندم واقعا شخصیت پردازی ها و کنایه های جالبی داره ولی اصلا من رو نتونست با داستانش درگیر کنه و خیلی سطحی از مسائل رد شده هیچ گره داستانی برام ایجاد نمیکنه.
      

        بار اولی بود که از نمایشنامه های مک دونا میخوندم و واقعا برام چیز جالب و چشمگیری نبود و ارتباط خاصی نتونستم باهاش برقرار کنم‌.
      

        خب همونی شد که حسم، موقع خرید کتاب میگفت. واقعا هیچکدوم از داستان ها هیچ حس تعلقی رو چه در مورد شخصیت ها چه محیط ها نه اتمسفر داستانی برام ایجاد نکرد. تمامی داستان ها خام بودنو انگار نوشته ها رو از نویسنده گرفته بودن و بلافاصله چاپش کرده بودن.
      

        امتیاز ۳.۵ از ۵ 
واقعا اینکه سبک نوشتاری و داستان سرایی نزدیکی با بوکوفسکی داشت رو تونستم کاملا لمسش کنم و ازش لذت ببرم ولی همش تکرار بی پولی و بیچارگی بود و اون رابطه عاشقانه رو نتونست به طور کامل شکل بده و ازش بشه لذتی برد ولی در کل تم داستان رو دوست داشتم و زیبا بود.
      

        نقد و بررسی کتاب «فینلی داناوان کلکش را می‌کند»

کتاب *فینلی داناوان کلکش را می‌کند* نوشته ال کوسیمانو، یک کمدی جنایی سرگرم‌کننده است که توانسته با ترکیب طنز، معما و موقعیت‌های غیرمنتظره، خوانندگان را مجذوب خود کند. این رمان که اولین جلد از مجموعه‌ای با همین نام است، داستان فینلی داناوان، نویسنده‌ای ناموفق و مادری مجرد را روایت می‌کند که به‌طور تصادفی درگیر یک ماجرای قتل می‌شود. اشتباهی عجیب در یک کافه باعث می‌شود شخصی تصور کند او یک قاتل حرفه‌ای است و از او می‌خواهد که همسر ظالمش را از سر راه بردارد. از همین‌جا، فینلی وارد دنیایی پر از سوءتفاهم، موقعیت‌های خنده‌دار و پیچیدگی‌های جنایی می‌شود.

یکی از نقاط قوت این کتاب، لحن شوخ و سبک نوشتاری جذاب آن است. ال کوسیمانو با استفاده از طنز موقعیت و دیالوگ‌های تند و تیز، داستانی خلق کرده که در عین داشتن یک پیرنگ جنایی، لحظات خنده‌دار و سرگرم‌کننده‌ای را نیز به خواننده ارائه می‌دهد. شخصیت فینلی به‌عنوان یک مادر درگیر مشکلات روزمره و در عین حال گرفتار در ماجرای جنایی، بسیار باورپذیر و دوست‌داشتنی است. این ترکیب از مشکلات شخصی و جنایی باعث شده که خواننده بتواند به‌راحتی با او همذات‌پنداری کند.

از نظر روند داستانی، کتاب شروعی قوی دارد و در همان فصل‌های ابتدایی موفق می‌شود خواننده را جذب کند. عناصر کمدی و تعلیق به‌خوبی در کنار هم قرار گرفته‌اند و باعث می‌شوند که داستان تازگی خود را حفظ کند. با این حال، در میانه کتاب، ریتم روایت کمی کند می‌شود و برخی از بخش‌ها بیش از حد طولانی به نظر می‌رسند. این افت سرعت ممکن است باعث شود که برخی خوانندگان کمی از داستان فاصله بگیرند، اما خوشبختانه در نیمه دوم، کتاب دوباره هیجان خود را بازمی‌یابد و با پیچش‌های داستانی جذاب، خواننده را تا پایان همراه نگه می‌دارد.

شخصیت‌های فرعی نیز به خوبی پرداخته شده‌اند، به‌ویژه ورو، پرستار بچه فینلی، که نقش مهمی در پیشبرد داستان دارد و با شخصیت سرزنده و بامزه‌اش لحظات جالبی را خلق می‌کند. همچنین، تقابل شخصیت‌های مختلف و روابط بین آن‌ها، به‌خصوص بین فینلی و کارآگاه نیک، به خوبی پرداخته شده و به جذابیت داستان افزوده است.

در مجموع، *فینلی داناوان کلکش را می‌کند* یک اثر کمدی جنایی سرگرم‌کننده با شخصیت‌های قوی، دیالوگ‌های هوشمندانه و موقعیت‌های بامزه است. اگرچه در میانه داستان کمی کند می‌شود، اما کلیت آن یک تجربه خواندنی لذت‌بخش را ارائه می‌دهد. این کتاب برای کسانی که به داستان‌های معمایی سبک‌تر و طنزآمیز علاقه دارند، گزینه‌ای ایده‌آل است. با در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف، این کتاب شایسته امتیاز **۳.۵ از ۵** است.
      

        کتاب عقاید یک دلقک، اثری است که با دقت و ظرافت به نقد جامعه آلمان پس از جنگ جهانی دوم می‌پردازد. در مرکز این داستان، هانس اشنیر، یک دلقک شکست‌خورده و شخصیت اصلی رمان، نمادی از فردی است که در برابر ریاکاری و دوگانگی‌های موجود در جامعه، به‌ویژه در عرصه دین و سیاست، مقاومت می‌کند.

یکی از نقاط قوت برجسته کتاب، نقد تند و تیز بل از استفاده ابزاری از دین، به‌خصوص مسیحیت کاتولیک، در خدمت منافع سیاسی و اجتماعی است. بل با نگاه نافذ خود نشان می‌دهد که چگونه دین، به‌جای اینکه منبعی برای آرامش و هدایت معنوی باشد، به ابزاری برای توجیه و تثبیت ایدئولوژی‌های غالب در جامعه آلمان تبدیل شده است. این نقد بی‌پرده از دین‌زدگی و ریاکاری نخبگان مذهبی، از مهم‌ترین دلایلی است که این کتاب را ارزشمند می‌سازد.

در کنار این نقد اجتماعی، بل به پیچیدگی‌های روابط شخصی هانس، به‌ویژه با ماری، نیز می‌پردازد. ماری که زنی مذهبی است، تعهدات دینی خود را بر رابطه‌شان تحمیل می‌کند، و این نشان‌دهنده تأثیر عمیق باورهای مذهبی بر زندگی شخصی و انتخاب‌های فردی است. بل از این طریق، تعارض بین اعتقادات شخصی و فشارهای اجتماعی و دینی را به خوبی نشان می‌دهد.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم کتاب، طنز تلخ و گزنده‌ای است که بل به کار می‌گیرد. این طنز، تضادها و ناهنجاری‌های اجتماعی را برجسته می‌کند و به نقدهای اجتماعی و دینی عمق بیشتری می‌بخشد. بل با استفاده از این طنز، تصویری واضح‌تر و واقعی‌تر از جامعه‌ای ارائه می‌دهد که در آن ارزش‌های معنوی در سایه منافع شخصی و سیاسی قرار گرفته‌اند.

با این حال، با وجود تمامی این نقاط قوت، می‌توان گفت که بل در برخی موارد می‌توانست بیشتر به عمق موضوعات مطرح شده بپردازد. در حالی که داستان به خوبی نشان می‌دهد که چگونه هانس از ریاکاری جامعه به ستوه آمده، اما گاهی احساس می‌شود که بل از فرصت‌های موجود برای به تصویر کشیدن کامل‌تر این اسفناک بودن استفاده نکرده است. 

در نهایت، رمانی است که با ارائه نقدی قوی و چندلایه از جامعه پس از جنگ آلمان، دین، و روابط شخصی، ارزش خواندن دارد. هرچند که در برخی جنبه‌ها می‌توانست کاوش عمیق‌تری داشته باشد، اما به‌طور کلی اثری است که تأملات زیادی را برمی‌انگیزد و به دلیل استفاده هوشمندانه از طنز و نقد اجتماعی، تأثیرگذاری ماندگاری دارد.
      

        بعد از مدت‌ها بالاخره نمایشنامه‌ای خواندم که همه چیزش دقیق، سنجیده و بی‌نقص بود. کتابتان ورونیکا از ایرا لوین، با سرنخ‌هایی به‌جا و به‌اندازه، فراز و نشیب‌های جذاب، و تعلیقی نفس‌گیر، تجربه‌ای کم‌نظیر برایم رقم زد.

این نمایشنامه دقیقاً همان حس دلهره، تردید و غافلگیری را که باید منتقل می‌کرد، به بهترین شکل ممکن ارائه داد. آن‌قدر مجذوب داستان شدم که برخلاف معمول، توانستم در یک روز تمامش کنم—اتفاقی که مدت‌ها برایم نیفتاده بود، حتی با کتاب‌هایی با حجم مشابه.

بی‌نهایت از خواندنش لذت بردم، و حالا بیش از همیشه به دنبال چنین آثار دقیق و خوش‌ساختی هستم.
      

        کلا نوشته های امیر‌علی برای من همیشه جالب بوده و طنز تلخی که تو نوشته‌هاش هست رو کاملا میتونم به طور کامل لمس کنم و ایده اینکه اسم شهر بشه استرایک هم خیلی جالب بود.