کلا آدم نمایشنامه خونی نیستم ، ولی ایده کتاب برام جالب بود. اما متاسفانه تا آخر کتاب فقط ایده اش واسه ام جالب موند،
        

          در ضمینه خود به شدت قوی است و تصویر سازی شفاف و واضحی به مخاطب میدهد. کل دتستان در یک اتاق است که تئاتر گونه در کتاب شرح داده شده است. موقعیت های حساس و جو سنگین سن تا حد زیادی قابل لمس است و لحظه لحظه میتوانید خود را جای کاراکتر های داستان بگذارید.
        

          مردی ۲۷ سال پیش توسط یک تعداد بیابونی دستش قطع شده و اونها دستش رو با خودشون بردن و این مرد ۲۷ ساله دنبال دست قطع شده‌ش میگرده چون دست خودشه و حقشه. مکان نمایش اتاق هتلی هست که این مرد با دو نفری که گفتن در ازای پول دست قطع شده رو میارن اونجا هستند با حضور آقای پذیرش. هر رفتاری از هر کسی برمیاد، فقط باید شرایطش جور بشه، همین.ه
        

          چرا انقدر از این نمایشنامه تعریف کردید بچه‌ها؟
اصلا انتظارم رو از «مکدونا» بودنبرآورده نکرد و درمقابل «مرد بالشی» هیچ بود. =))
        

          I’m not that suicidal to kill myself but i wouldn’t beg for my life to the guy who has a gun to my head either.
        

          فکر کنم با توجه به تعریف بیش از حد از مک دونا به عنوان اولین انتخاب اصلا این‌کتاب مناسب نبود چون اصلااااا هیچ لذتی از خواندن نبردم بلکه با عذاب تموم کردم این کتاب رو🥲 
        

          ایده جالبی داشت. سرگرم کننده بود و بامزه. اما به  نظرم عمیق نبود
        

          این نمایشنامه رو از معرفی حدیث عزیزم شناختم و الان در یک ساعت خواندم/گوش دادم. 
پیشنهاد می‌کنم نمایش صوتی‌اش رو از نوار یا طاقچه و... گوش بدید. خیلی کیف داد. انگار یه فیلم دیدم. 
نمایشنامه خوبی بود، اولین نمایشنامه‌ای هم بود که از مک دونا خوندم و فکر کنم انتخاب مناسبی بود. خون و خون‌ریزی‌اش کم بود🔪😎🤣



ساعت 4صبح سه‌شنبه 9 مرداد 03🦉. 
        

          تصور کنید یک نفر را که دستش را از مچ در کودکی قطع کرده اند. آن هم نه به صورت معمولی و با یک چاقو یا ساطوری چیزی بلکه او را دزدیده‌اند و دستش را روی ریل قطار گذاشته‌اند تا قطار بیاید و دستش را از مچ قطع کند و بعد هم او را رها کرده اند و با دست قطع شده‌اش برایش دست تکان دادن اند. خب تا همینجای ماجرا بسیار خشونت آمیز و دردناک به نظر میآید اما نه! این مارتین مک دونا است و کارش را بلد است! فقط بگویم من خیلی سخت با خواندن متن و طنز مکتوب می‌خندم، نهایتا لبخندی بزنم اما این نمایشنامه بارها مرا به خنده انداخت! البته ترجمه عالی آن هم بی اثر نیست که تا حد امکان فحش ها و الفاظ رکیک نویسنده را ترجمه کرده است که خیلی خوب است. من نمایشنامه خوان حرفه ای نیستم اما با نمایشنامه های مک دونا وارد این دنیا شدم و مدت هاست در آن شناورم.
.
یکی از شخصیت ها، شخصیت متصدی هتل به شدت شخصیت جالبی دارد با پرداختی فوق العاده. این را در صفحات آخر کتاب می‌فهمید آنجا که می‌فهمید چرا اینجور بوده و چرا دل و جرئت زیادی دارد! :)
اگر نمایشنامه خوان هستید پیشنهادش میکنم اگر تا کنون نمایشنامه ای نخوانده اید نیز پیشنهاد میکنم با این اثر فوق‌العاده شروع کنید!