از این داستان‌هایی که راه به داستان‌های دیگه باز میکنه خیلی خوشم میاد.

باسلامی دوباره.
قصه از این قرار هست که عراز دنبال راهی برای خوب شدن مادرش میگرده. به هرراهی هم دست میگذاره، از شکار کردن قو بگیر تا وارد شدنش به دنیای قصه‌ها. ولی چه چیزی واقعا حال مادر رو خوب میکنه؟ شکار کردن یا شکار نکردن؟ قصه‌ها واقعا چجوری قدرت دارند که حال آدم رو بهتر کنند؟
        

                چهار زن توی این داستان بودند و هستند و خواهند ماند.
وقتی کتاب رو شروع کردم حس میکردم خیلی اتفاقی وارد زندگی «اتسوکو» شدم و یه گوشه نشستم تا برام از زندگی بگه.
و ما باهم خیلی جاها رفتی و خیلی چیزها دیدیم؛
از کلبه‌ی چوبی «ماریکو و ساچیکو» و گربه‌های «ماریکو» و اون رودخانه‌ی خطرناک، دیدن کردیم. حرف‌های «اوگاتاجان» رو شنیدیم و تاسف خوردیم که چرا «جیرو» انقدر نفهمه!؟ برای زندگی «ساچیکو و ماریکو» حرص خوردیم و استرس کشیدیم و سعی کردیم بفهمیم این مادر از زندگی چی میخواد ولی نتونستیم. و در آخر هم باهم و دختران «اتسوکو» رفتیم بیرون شهر لندن خانه‌ای خریدیم تا زندگی کنیم و بگذاریم اتفاقات پیش‌بیاد و بفهمیم که چجوری باید به اتفاقت واکنش نشون بدیم. چون حتی سکوت کردن درباره‌ی اتفاقی که افتاده خودش یک واکنش هست.
        

                باسلام.
این کتاب که اولا نویسنده‌اش ایرانی‌ست، دوما داستان کوتاه بود، سوما داستان‌هایی ترسناک یا میشود گفت جنایی داشت به شدت دل من رو برد و خیلی دوسش داشتم. کتاب خیلی قدیمیه. فکر میکنم تجدید چاپ هم نشده باشه ولی در فیدیبو یا طاقچه میتونید پیداش کنید و خوندش کم وقت میگیره.
داستان‌هاش جالبند، مخصوصا داستان «خنده بر شیطان». به قدری این داستان جذاب بود و نویسنده خیلی خوب جزئیات رو به کار برده بود و داستان رو تعریف میکرد و توضیح میداد که شخصیت‌ها در ذهنم حسابی جا خوش کرده‌اند.
همین.
        

                There's a lot that I wished I could tell in my own words, but I can't talk through it because it hurts badly, I'm gonna write an English review.

Suicide is a subject that I run away from.
it contains a lot of emotional feelings; sadness, anger, rage, even disappointment. 

Meg had depression. She also had a friend or two. she had a whole complete good family, she had a best friend.

One of the points of this story was that Meg didn't choose to not tell Cody (aka best friend) that she was depressed. I think she had no choice. Because it doesn't matter who that person is to you, you will never understand how people would act and behave. 
So Meg decides to keep it quiet.

On the other hand, we had Cody. 
I cried for Cody in the dept of my heart and I wished I just could hug her.
She was a real worrier, she fight for her life and for Meg's life and for finding out the truth.
and I could see tath she couldn't believe that Meg was gone. Because sometimes reality hits you too late. 

But I'm actually mad at Meg's parents because they saw it coming, they knew that one day this day might come and it was hard to realize they just didn't care.

and here I say something that matters much; please notice small changes.
        

                ق.ن: اگه حوصله ندارید این ریویو رو نخونید.
---------------------------
دوستان!
بیاین واقع‌بین باشیم
چقدر احتمالش هست که تو ترجیح بدی کامل باشی ولی در آرامش نباشی و وقتی افراد باهات حال نمی‌کنن حس میکنی زندگیت جهنم شده و تو یاد گرفتی که زندگی بقیه رو جهنم کنی تا زندگیت‌ از جهنم بودن دربیاد؟
چقدر احتمال داره؟

دوستان؛
بیاین واقع‌بین باشیم.
چقدمون اینجوری مثل ایمی بزرگ شدیم؟ چندنفر از ما به دختری حسودی کردیم که خانواده‌مون بهمون گفتند ازش یاد بگیر. چندنفرمون هرجا رفتیم، هرکاری کردیم حس کردیم کم هستیم و کامل نیستیم؟ چند نفرمون به کسایی اعتماد کردیم که از همون اول چاقو رو پشتشون قایم کرده بودن؟ چند نفرمون لبخند زدیم وقتی داشتیم از درون گریه میکردیم؟ چند نفرمون احساساتمون رو قایم کردیم چون یاد نگرفتیم چجوری درباره‌شون صحبت کنیم؟ 
و در آخر با جمله‌ی «این زندگیه» این ماجرا هم آورده شده!
دوستان؛
بیاید واقع‌بین باشم!

نه؛
این زندگی نیست.
اتفاقا این دقیقا نقطه ی مقابل زندگیه.
چون تو، به تو یاد دادن که کامل باشی، ناقص نباشی، که با عقل عمل کنی نه با احساسات، که احساسات باید سرکوب بشن، که فقط حال خوب، خندیدن و خوشحال بودن قابل قبول هست و اگه تو ناراحتی،غم داری و دلت شکته مشکلی داری یا دیوونه‌ای.
ما توی زمانی به دنیا اومدیم که تقبلی بودن باب شده.
ایمی فقط نمی‌خواست تقلبی باشه، نمیخواست کول گرل باشه.
می‌خواست خودش باشه و ایمی  درون‌ش رو آزاد کرد.
و کیه که بدونه آزادی واقعی چه طعمی داره؟؟
        

                سلامي دوباره...

خب واقعيتش اينكه من گول فيلم قشنگ اين كتاب رو خوندم و بعدش كتاب رو خريدم و شروع كردم خوندنش :))
كه واقعا حس ميكنم بزرگترين اشتباهي بود كه توي عمرم سر كتاب خواني‌م اومده...

ميخواستم همون روزي كه تموم كردم ريويو بنويسم ولي خيلي عصبي بودم و تصميم گرفتم حداقل يك روز از تموم كردنش بگذره بعدش بيام درباره ش حرف بزنم...

خبب، اهم اهم..
اين كتاب درباره ي دو زوج چيني / سنگاپوري هست كه بعد از دوسال قرار گذاشتن، پسر داستان (نيك) تصميم ميگيره (ريچل) رو ببره سنگاپور تا با خانوادش اشنا بشه..
اولين نقطه ي منفي داستان، شخصيت پوچ و بي روح ريچل بود كه خورد تو ذوقم.. ريچل توي كتاب يه فرد بي‌خوده واي من خيلي خوبم، شماها قدرم رو نمي‌دونيد، من بهترين دوست دختري هستم كه نيك تاحالا داشته بود، ولي توي فيلم اين شخصيت دقيقا مثل سنش بزرگتر و عاقلانه تر رفتار ميكرد، واكنش هاي خوبي نشون ميداد و هيچ جا عقب نمي‌كشيد و از خودش دفاع ميكرد.
دومين نقطه ي منفي هم نيك، شخصيت مذكر داستان بود. وقتي ادم خرپول باشه، از مشكلات خرپولي خودش آگاهه. ولي نيك كاملا بي پرده و با پررويي كامل (به نظرم) آخر كتاب ميگه كه آخ اگه من ميدونستم ريچل قرار بود انقدر درد و عذاب رو تحمل كنه هيچوقت نمياوردمش سنگاپور!!! (توروخدا منو عذاب نده!)
سومين نكته ي منفي پايان بندي بدي كه داستان داشت. كتاب پايان باز داره كه تو مثلا مشتاق بشي براي كتاب دوم و سومش و اين موضوع واقعا روي مخ من بود :)) اخه چرا؟ (يه چيزي ميگم بين خودمون بمونه، ولي متاسفانه نويسنده اينجا هم خيلي زرنگ عمل كرده و من احتمالا كتاب دوم رو بخونم و عصبي تر بشم)
كلا اين كتاب يه داستان الكي سيندرلايي داشت كه من به زور دوستاره دادم، اونم فقط به خاطر شخصيت اَستريد كه واقعا پسنديدمش و مشخص بود نويسنده ي اين كتاب يا واقعا روي شخصيت سازي استريد زمان و فكر گذاشته يا شانسا يه شخصيتي رو خلق كرده كه واقعا از هوش خوبي برخوردار بود..

همين ديگه، كتاب دوم رو هم احتمالا بخونم و بازم ميام غرغر كنم :)
باي
        

                Hi everyone.
Finally finished!!

Ok so here goes my review:
I really enjoyed this second book, more that I enjoyed the first book.
I liked the story obviously but in the "IF I STAY" everything was too long and too boring and I can say that the movie was greater than the book. So if you have watched the movie just read "WHERE SHE WENT"
So this book is about Adam. (God, I love him more that Mia:)) He was too kind, too sensitive, too depressed, and blaming himself for things that were normal when he had a breakup :)
So yeah. I was in love with Adam but he hated himself because he didn't know what he had done wrong that made Mia sad. He was attached to the past, he was attached to Mia too. Because he didn't know what did happen with Mia that made her breakup.
I think Adam wanted to act like a grown-up, but he failed. Because he was living in the past and he was in his high-school version when he had Mia.

Not going to spoil everything, and talk about other characters so,
I really liked this book -WHERE SHE WENT- it had so many little details that I loved, and it explained many details about the characters too.

That's it bye :)
        

                Ok, Hello.
This book was not the story I did expect :|
why was it so boring and frustrating! and the story said nothing about the Count Dracula, it only explained how terrible and horrible he was and how good and great other humans are. wtf!!
I guess the book title should change to 'People's diary about an ugly Vampire' would have solved my problems!!!
I loved the movie so so so much that I thought  I would love the book too! But, sorry this book is a NO to me:|

ps: someone calm me, please
        

                بازهم سلام!
قبل از هرچیز باید بگم خواهشاً سمت ترجمه ی مزخرف (گیتا گرکانی) نرید چون کاملا افتضاحههههه!

ماجرای این کتاب درباره ی مردی‌ست با نام تام که یه فرد غیرعادی‌ست و زندگی غیرعادی و سختی داره
داستان توی حول محور این مشکل غیر عادی تام می‌چرخه! اون دنبال درمان این مشکل نمی‌گرده. تام این مشکل رو قبول کرده و الان داره دنبال چیزهایی می‌گرده که درزمان گذشته ازدست داده.

من واقعا کتاب رو دوست داشتم و داستان کتاب خیلی خوب بود، پر از ماجراهای مختلف و جزئیات قشنگ *_*
همیشه فکر می‌کردم اگه یه کتاب پر از جزئیات باشه حوصلم رو سرمی‌بره ولی وقتی درحال خوندن این کتاب بودم بیشتر روی جزئیاتش دقیق می‌شدم.
من این کتاب رو به این دلیل دوست داشتم که چیزهایی رو بهم فهموند: اینکه ما همیش فکر می‌کنیم، ما انسانهای عادی، تنها کسانی هستیم که امکان داره مشکلات مختلفی داشته باشیم.
اینکه به خودمون اجازه می‌دیم توی زندگی دیگران دخالت کنیم و بهشون القاب مختلفی نسبت میدیم.
شاید فقط باید چشامون رو بشوریم و جور دیگری به همه ی قضیها نگاه کنیم.
        

                من واقعا این کتابو دوست داشتم.
ولی این کتاب رو کسی ترجمه نکرده، کاش عوض این کتاب‌های لوس و زرد توی بازار یکی بیاد ترجمه ش کنه:))
واقعا خیلی قشنگه و من پی دی افش رو خوندم.

متن کتاب خیلی روون و آرومه. نویسنده همه چیز رو با دقت کامل و آرامش توضیح داده.
کتاب درباره ی سگی‌ت به نام هاچی و پروفسوری که ازش نگه داری میکنه. 
این کتاب وفاداری این سگ قشنگ و دوست داشتنی رو نشون داد. 

اگه نمیخاین کتاب انگلیسی رو بخونید، فیلمش رو ببیند :)) واقعا عالیه
        

                دکتر فاستوس، دانشمند برزگ و اهل آلمان که در بین همه ی دانشمندان و دانایان در بالاترین رده قرار داشت.
ولی وقتی دانشش کامل میشه از چیزی که داره راضی نیست، از دانش و کمالی که الان به دست آورده راضی نیست.
از علم و فلسفه بیزارمی‌شود و دنبال کسب قدرت است.
به جادوگری روی می‌آوره تا بتونه صاحب تمام دنیا بشه و قدرتمندی رو بچشه.

 او مفیستوفلیس را احظار میکنه، که خدمتکار شیطان است.
دکتر فاستوس از او می‌خواد کارهای شگفت انگیز کردن را برای او ممکن کند، اما مفیس (خدمتکار شیطان) به او می‌گوید که اینکار فقط از دست شیطان (لوسیفر) برمی‌آید.

دکتر فاستوس با شیطان با شیزان معامله می‌کند و روح خود را می‌فروشد و اینکار باعث لعنت ابدی او می‌شو و برای همیشه در دوزخ باقی می‌ماند.

کتاب بسیار قشنگ بود. من واقعا لذت بردم. 
جدال بین خوبی و بدی، شیاطین و فرشتگان، همیشه خوبی پیرو میشه ولی در این کتاب می‌بینیم که شر پیروز می‌شود.
        

                خب این کتاب رو اصن قرار نبود شروع کنم :| ولی چون نمیتونم بیکار بشینم تصمیم گرفتم بخونمش.

کلن ماجرای کتاب درباره شخصیتی ست که داره اتفاقاتی که توی زندگیش رخ داده رو برای یه روانشناسی توضیح میده. اولای داستان خیلی کند پیش میره، اصن خیلی خسته کنندس، وسطاش اوکی میشه. همش حس میکردم این کتاب یه جورایی از فارست گامپ اسکی رفته:| ینی شخصیت های اندرو و فارست یه جورایی کلن بیخیال بودن و خیلی چیزا براشون مهم نبود و درکش نمیکردن، البته اندرو عشق رو متوجه شد، ولی نفهمید چرا بریونی عاشق مامان بابای کوتولش بود، نفهمید خودش میتونه از بچش نگه داری کنه نباید خودسث دست کم میگرفت. 

اندرو که کلن شخصیت پیچیده ای داشت و همه چیو گنده میکرد، همش هی همه جا میگفت من مدرک روانشناختی دارم، دخترمو سپردم به اون، شوهراون رو مخمه :|

واقن نفهمیدم نویسنده چیو میخاست برسونه از نوشتن این کتاب :|
        

                خب سلام!!
اول خلاصه ی کوچیکی درباره ی این کتاب:
این کتاب درباره دو نفره. پاتریشیا، دختری امریکایی جامائیکایی با مشکلات خانوادگی، دنیل، پسری کره ای- امریکایی با مشکلات خانوادگی.
این دونفر بر حسب اتفاق توی شهر نیویورک هم دیگر رو می‌بینن و تصمیم می‌گیرن یه روزشون رو باهم بگذرونن.

نظر من درباره ی کتاب:
من این کتاب رو نپسندیدم، البته موضوع کتاب جالب و تازه بود. ولی یه حسی مثل کتای (النور و پارک) بهم میداد. چون جفت کتابا تقریبا یه حال و هوا دارن.
موضوع کتاب جالب بود، ولی کتاب خیلی وقت گیر بود. سیصد و پنجاه صفحه؟؟؟؟؟؟؟ بیخیاالل!!!! من بعضی از پارت ها رو نخونده رد کردم.

از این بگم که من هدف نویسنده رو از نوشتن این کتاب نفهمیدم. اینکه خانواده به درد نمی‌خورن؟ مرسی میدونم
اینکه خانواده نمیذارن بچهاشون چیزی که میخوان باشن؟ بازم میدونم
انکه سرنوشت و مقدر شدن الکیه؟ اینکه فاصله ی دور عشق رو از بین می‌بره؟ نژاد پرستی؟ حتی نژاد پرستیِ کسایی مثل کره ای ها؟ اینکه چون تو کره 
ای امریکایی هستی باید با کسی قرار بذاری که کره ای امریکایی عه؟؟
به نظرم نویسنده نظریه های فیزیک رو آورده بود که خواننده حوصله ش سرنره!! :)))) 

نویسنده هدف خاصی از نوشتن کتاب نداشت. هیچ هدفی!! فقط یه ایده ی گنگ داشت.
 سردرد گرفتم از دست کتاب و خیلی هم حرص خوردم.

اگه این کتاب فیلم هالیوودی میشد بهتر بود. می‌نشستی نگاه می‌کردی، تهشم حتی اگه ناامید می‌شدی میگفتی اوکی فقط یه فیلم بود!! ولی این یه کتاب بود که کاغذ داشت و از درخت درست شده!

همین
هنوز دارم حرص میخورم
این کتاب رو نخرید!!