کتابی‌ست شامل 52 غزل عاشقانه از آقای یوسفعلی میرشکاک.
زبان فخامت دارد اما بعضی از شعرها بسیار لطیف و رقیق‌کننده اند.
      

        بسم الله
کتاب خیلی مناسبی برای ورود جدی به نوروساینس هست. بسیار بسیار راحت‌تر از کندل خوانده می‌شه ولی کمی طول می‌کشه که به ادبیاتش و منطقش عادت کنید.
من این کتاب رو به عنوان منبع اصلی دوره‌ی نوروساینس مقدماتی خواندم و درطول دوره امتحان‌های سختی ازش گرفته شد. برای همین تاکید می‌کنم که در کتاب‌های اینچنینی، غیر از متن کتاب، فیگرها خیلی حرف‌ برای گفتن دارند

اگر فرصت دارید می‌تونید کندل رو هم نگاه کنید در حین خواندن این کتاب اون خیلی مفصل‌تره. (کندل منبع دوم ما بود)
      

        عالی! یک نمایشنامه‌ی خوش‌ریتم و درست و حسابی.
گوگول مثل همیشه یک موقعیت را به عنوان بستری برای پرداختن نمادین به شخصیت‌ها انتخاب می‌کند و این‌بار موقعیت "آمدن یک بازرس به شهری کوچک است". کمدی دل‌انگیز گوگول در این نمایشنامه در اوج خودش قرار دارد و دقت او در جزئیات نمایش برای اثرگذاری بیشتر بسیار جالب است.
ترجمه‌ی جناب گلکار مثل همیشه روان، عالی و دوست داشتنی بود. خواندن یادداشت ایشان درانتهای کتاب را فراموش نکنید!
      

        -از جام‌های یک‌نفس سرکشیده‌-
دوستش داشتم
      

        "به هر حال، چیزی که کاملا باورپذیر است این نکته عام است که ساختار زمانی عالم از تصویر ساده‌انگارانه ما از آن متفاوت است."

علم، فلسفه و هنر
در این کتاب هرسه تای این‌ها درست سر جای خودشان اند
روولی فیزیکدان است و بیشتر زمانی که صرف خواندن کتاب می‌کنید به بررسی تلقی‌های علمی از زمان خواهد گذشت. اما مگر می‌شود علم را در این سطح از فلسفه جدا کرد؟ حالا تصور کنید چنین آدمی در کتاب علمی از شاهکارهای ادبی هم نقل قول کند، از قطعات موسیقی بگوید و با ارجاعات به مقاله‌ها و معادلات در بخش یادداشت‌های کتاب روحتان را به پرواز دربیاورد.
البته که من با برخی نظرات فلسفی نویسنده موافق نیستم :)

این اولین کتابی بود که از این فیزیکدان خواندم و ان‌شاالله دو کتاب بعدی اش را هم خواهم خواند.
 با اینکه جهان رو به افزایش آنتروپی می‌رود، نظم کتاب و جمع بندی انتهایی نمایشنامه‌وار آن واقعا حال آدم را جا میاورد انقدر که بعضی کتاب‌ها بی‌نظم اند :)
پی‌نوشت: اگر درک اولیه‌ای از فیزیک مدرن یعنی کوانتوم و نسبیت نداشته باشید این کتاب صرفا یک کتاب شاعرانه و متحیرکننده برایتان خواهد بود.
البته که کتاب‌های اینچنینی نشر نو را می‌توان در دسته‌ی کتاب‌های علمی ترویجی قرار داد یعنی در آن‌ها بیشتر به مفاهیم پرداخته می‌شود و از آوردن معادلات تا جای ممکن پرهیز می‌شود اما خب لذت بردن در حد یک تکه شکلات کجا و لذت بردن درحد یک کیک شکلاتی کجا؟

باید دوباره این کتاب را همراه مقالاتی که در بخش یادداشت‌ها به آن ارجاع داده شده بخوانم :)
      

        "ولایت علی، نه علی را دوست داشتن که فقط علی را دوست داشتن است."

کوتاه و خواندنی درباب ولایت حضرت امیر علیه السلام.
      

        کتاب به صورت مختصر به اندیشه‌‌های فلسفی و زمانه‌ی دکارت می‌پردازد. مطالب شیوا و ساده بیان شده اما برای درک آن باید حداقل یکی دو کتاب مقدماتی درباره تاریخ فلسفه یا فلسفه علم خوانده باشید و اندکی با منطق آشنا باشید.
نویسنده در بخش‌های مختلف کتاب نظراتی در رد و نقد برخی اندیشه‌ها می‌آورد که امروزه در مجامع علمی هنوز هم روی آن بحث می‌شود و طرفداران باسواد و درست و حسابی خودش را دارد. من هم با برخی از نظرات نویسنده موافق نبودم:)
باری؛ کدام کتاب از دیدگاه نویسنده‌اش بویی نبرده که این دومی باشد؟ نظرات نویسنده و حتی دکارت وحی منزل نیست و ما به عنوان خواننده باید تفکر و تحقیق کنیم و دیدگاه خودمان را از میان انبوه آرای موجود بیرون بکشیم که کاری بس دشوار است :)

+دکارت واقعا دوست‌داشتنی‌ست
احتمالا با خواندن کتاب آنتونی کنی درباره‌ی دکارت دوباره لذت خواندن اندیشه‌هایش را به خودم هدیه خواهم داد. منتها در فرصتی دیگر.
      

        داستایوفسکی در این کتاب دومینو می‌چیند و انگار هر 50 صفحه یک بار دستش را سمت تلنگرزدن به دومینوی چیده شده می‌برد تا مخاطب را پای داستان نگه‌دارد.
من شکل انتهایی این دومینو را دوست داشتم و احساس می‌کنم چند روزی طول می‌کشد تا پیوند تکه‌های آن را به درستی درک کنم.
+ موخره‌ی کتاب بسیار راه‌گشاست دست آقای حبیبی دردنکنه :))
      

        کتاب‌های یک جرعه‌ای اصطلاحی‌ست که از خودم درآوردم برای کتاب‌هایی که حجم کم و کشش لازم برای خواندن در یک نشست را دارند. این کتاب هم از همان‌هاست. 
مسئله‌ی داستان، جنگ است. اما اینکه نویسنده بتواند در صفحات کم و در قالب نمایشنامه و از دید دو مادر هردو وجه جنگ را به ما نشان دهد جذابیت ماجراست.
قصه در یک مکان (لوکیشن) اتفاق میفتد و تنها سه شخصیت دارد.
دارم به این فکر می‌کنم که شاید بتوان از لوکیشن برداشتی نمادین داشت. 
من هم مثل کتاب زیاده‌گویی نمی‌کنم. قشنگ بود و پرکشش.

نمایشنامه قالب بسیار جذابی‌ست :)
      

        ترانه‌های شاعرانه و خوب :)
      

        راستش منم از اینکه بگم "وای چقدر باهوشی تو پوارو" لذت می‌برم :)

چقدر عشق می‌تونه خطرناک باشه ها!
      

        به‌به!
اگر بخواهم با یک عبارت کتاب را توصیف کنم "داستانی نمادین همراه با رگه‌هایی از طنز و دیالوگ‌هایی عمیق" عبارت قابل قبولی‌ست.
داستان درباره‌ی پزشکی‌ست با جایگاه علمی و اجتماعی بالا که با هدف جوان‌سازی آدم‌ها دست به آزمایش جالبی می‌زند و حاصل آن آزمایش و رفتارهایش دست‌مایه‌ی به سخره گرفتن مردم طرفدار انقلاب کمونیستی روسیه است.
موجودی که در نفهمی و حیوانیت دست و پا می‌زند اما حرف‌های پرولتاریاها را تکرار می‌کند و فکر می‌کند صرف خواندن چنان کتاب‌ها و تکرار چنان حرف‌هایی به او هویت انسانی می‌دهد.
شاید در خلال نمادپردازی‌های سیاسی -که الحق خوش نشسته اند-، علمی‌-تخیلی بودن داستان هم نکته‌ای را مطرح کند. اینکه واقعا انسان و هویت انسانی چیزی در قد و قواره‌ی غده‌ی هیپوفیز و غدد جنسی‌ست یا چیزی فراتر از آن؟

این کتاب کوتاه و روان شخصیت‌های زیادی ندارد در نتیجه اسم‌های روسی شما را سردرگم نخواهند کرد پس اگر درحال انتخاب کتاب‌هایی برای ورود به ادبیات روسیه اید انتخاب خوبی‌ست.

+ شخصیت پروفسور و ما ادراک ما شخصیت پروفسور
همین.
      

        ولی چنان مضطرب می‌شدند و دست‌شان به لرزه می‌افتاد که از نوشتن بازمی‌ماندند. می‌دیدم که این مردان آینده، در این کلاس‌ها و امتحان‌ها آن قدر خواهند ترسید که وقتی دیپلمه بشوند یا لیسانسه، اصلا آدم نوع جدیدی خواهند شد. آدمی انباشته از وحشت، انبانی از ترس و دلهره.
      

        از کجا اینقدر انسان را شناخته؟ نمی‌دانم.
      

        همه فرعونیم، فقط مصرهای ما کوچک و بزرگ می‌شود.