داستان‌های نویسندگان بزرگ برای نوجوانان در این کتاب چاپ شده و نقد هر داستان تهش آمده. کتاب برای نوجوانانی که اول راهند آموزنده‌ست و برای بزرگسالان هم جهت مطالعه آثار نویسنده‌های بزرگ.
      

        انگلیس قرن نوزدهم برای خانواده های اشرافی و اصیل زاده چه طور بود؟ جین آستین به این سوال پاسخ می دهد.آداب معاشرت اهمیت خیلی زیادی داشته که من شانس آوردم در قرن نوزدهم در انگلستان متولد نشدم. شخصیت پردازی ها به نظرم قوی بود و روند داستان هم منطقی جلو می رفت.
      

        داستان از رفتن ویکنت ایتالیایی به جنگ با عثمانی ها آغاز می شود و با برگشتش به صورت یک انسان نیمه شده ادامه میابد. ویکنت در جنگ نصف شده. یک نیم شر و یک نیم خیر. شر ابتدا برمیگردد و باعث ایجاد رعب و وحشت در دهکده می شود. بعدتر خیر بازمی گردد و ابتدا با کارهای نیکش تحسین دهکده را برمی انگیزد. اما بعد مشخص می شود خیر مطلق هم به اندازه شر مطلق خطرناک است. در پایان دو نیمه در جنگ باهم زخمی می شوند و باز تبدیل به یک انسان واحد می شوند.
نکته جالب تاکید هر دو نیمه شر و خیر بر بهتر احساس کردن عواطف و حس هاست. این دو نیم شدن باعث شده تمرکز هر نیمه بیشتر شود و آنچه را که حس میکند خوب یا بد، دقیق حس کند. 
نکته بعد درمان خیر توسط راهبان و درمان شر توسط پزشکان است.
      

        بار اولی که هری پاتر خوندم سوم راهنمایی بود. با کتاب چاهارم ینی هری پاتر و جام آتش شروع کردم و انقدر دوسش داشتم که برم همه شو بخرم و بی صبرانه منتظر جلد آخر باشم. تو این دوران بارها و بارها هری پاترو خوندم. تو موقعیتای حساس مثل کنکور یا شب امتاحان دانشگاه هوس هری پاتر کردم اما به نظرم بهترین وقت برای خوندنش همون دوران راهنماییه.
      

        نمیدونم سال 91 بود یا 92 تازه دانشگاه می رفتم. نمایشگاه کتاب با سارا رفتم. 200 هزار تومن کتاب خریدم که اون موقع خیلی شد. گمونم قبل از گرونیای کاغذ و کتاب بود. طوری شد که خیلی با زحمت آوردمشون خونه. همون سال بزرگمهر حسین پور رو تو نمایشگاه دیدم که کتابشو امضا می کرد. همیشه از کتابی که امضای نویسنده ش رو داره خوشم میومد. حالا شما بگو من خزم ولی دوست دارم دیگه. کتابش رو خریدم و دادم امضا کنه. همون موقع ها خوندمش چون خوندنش سخت نبود و بیشتر عکس داشت! حالا بعد از چند سال باز برگشتم و خوندم. خیلیا گفتن اشارات سیاسی داره ولی به نظرم تا حد زیادی فرهنگیه. طنزش هم برخلاف اکثر طنزا که تاریخ مصرف دارند هنوز هم جالب و تازه بود.
      

        از کل مجموعه چهار تا شعر رو دوست داشتم و در کل ارتباط برقرار نکردم. شعر برای من بیشتر ابزاریه برای ابراز غم و عشق نه طنز. این کتاب  هم که بنا بود شعرهای طنز داشته باشه اما حتی طنزهاش هم اصلا بامزه نبود. و به نظرم گاهی شبیه غرغر بود فقط.  آخر کتاب هم توضیحاتی بود در مورد شعر فرانو که در حالی که سعی می کرد بگه شعر ساده س با مفاهیم خیلی پیچیده ای توضیحش داده بود.
      

        بار اولی که بادبادک‌باز رو خوندم، دبیرستانی بودم. یادمه یک نفس خوندم. شب شروع کردم و وقتی تموم شد دیدم 6 صبحه. داستان جذاب بود و از زاویه متفاوتی افغانستان رو به تصویر می‌کشید. افغانستان تا قبل از اون برای من کارگرهای افغان بودند و جنگ و بن لادن. حالا بعد از گذشت ساله‌ها و خوندن سفرنامه به افغانستان، داشتن دوستان و آشنایان افغان باز برگشتم و خوندمش. باز برایم جذاب بود و دوست داشتم ادامه بدم و برسم فصل بعد. این خوشبینی آمریکایی کتاب هم که خیلی‌ها به عنوان نقد به کتاب وارد کردن رو تا حدی قبول دارم اما وقتی تو دنیای واقعی این همه غصه و رنج و سیاهی هست چه عیبی داره توی کتاب بعد از اون همه بدبختی یک‌کم خوش‌بینی ببینیم و پایان نسبتا خوش؟
      

        اگر دنبال تاریخ خواندن هستید این کتاب را نخوانید. اطلاعات چندانی دستتان را نمی گیرد. اما اگر دنبال لذت بردن و لبخند زدن حین خواندن کتاب و کمی تاریخ خواندن هستید، این کتاب را بخوانید. طنز ظریف و دلنشینی دارد .
      

        داشتن یه پدر خوانده که به جنایتکاری معروفه اما در واقع نیست به نظرم خیلی کوله!
      

        در ادامه کتاب جامعه شناسی خودمانی.  تکرار حرفهای گفته شده+چند نکته جدید و کمی منسجم تر. به نظرم مصاحبه ها تا حدی تکراری بود و بارها نکات تکراری بیان شده بود و منشا افکار آقای نراقی هم مشخص شده بود که کتاب بازرگان و محمدعلی ایزدی و ... از عوامل مهم بودن. ساده نویسی باز هم حرف اول رو میزد و خوندنش رو توصیه میکنم. هم به دلیل انسجام متن ها هم اینکه میتونه شروعی باشه برای خوندن مطالب جدی تر جامعه شناسی و سیاسی و تاریخی. 
آقای نراقی  تو مصاحبه های این کتاب گفته حوزه تحصیلیش جامعه شناسی نبوده و صرفا علاقه و بررسی خودش طی این چند سال باعث نوشتن این کتاب شده. به نظرم این دو نکته این کتاب رو بسیار تحسین برانگیز میکنه. از این جهت که بررسی میدانی و شخصی خود فرد اگرچه ممکنه باعث یه سری قضاوت ها بشه اما از طرفی واقعی تر از مطالعات صرفا آکادمیکه.
      

        حرف از عشق که می‌شود تصویر زوجی که مشغول کارهای متفاوتی هستند در ذهن شکل می‌گیرد. حکایت دکتر نون و زنش اما متفاوت است. عشقی عمیق اما همراه با زجر. عشقی که دوامش به مدت 26،7 سال تعجب‌آور است.  یک عاشقانه بسیار خوب. 
و دنیا از ذهن یک آدم با ذهن متلاطم. کسی که دکتر مصدق بعد از کودتا لحظه‌ای از او جدا نمی‌شود و زندگیش رقت‌انگیز می‌شود. کتاب نازک است و خوش‌خوان. حتما بخوانیدش
      

        دو روش برای تعریف کردن قضایا وجود دارد: گفتن تمام جزئیات ریز و بی اهمیت و گلچین کردن مهم ترها و طبعا جذاب تر کردن روایت. مارک و پلو از همان جذاب هاست از همان ها که با جزئیات خسته ات نمی کند. خاطره کوتاهی از هر سفر می گوید وتمام. فقط در همین حد که حسرت زده شوی و دلت بخواهد تک تک روایت ها را تجربه کنی.
      

        نمی‌دانم بار چندم بود که می‌خواندمش. عقل و احساس همیشه برایم کتاب غیرجذابی بود. غرور و تعصب را بیشتر دوست داشتم و عقل و احساس را که خواندم تصمیم گرفتم دیگر از جین آستین چیزی نخوانم. تا این بار. این بار همه‌چیز تغییر کرد. این بار خیلی بیشتر از دفعات پیش فهمیدمش و دوستش داشتم. بی‌تابی‌های الینور و ماریان هر کدام به شکل خودشان، شکست‌هایشان، سکوت ناچار الینور همه و همه مرا یاد خودم می‌انداخت. همذات پنداری چیزی بود که لازمش داشتم و عقل و احساس آن را داشت.
      

        لاهیری را قبلا خیلی دوست داشتم. مترجم دردها و خاک غریبش را خوانده بودم. بعدتر گودی را گرفتم که نصفه ماند. و مترجم دردها را که دوباره خواندم برایم معمولی بود. اما خاک غریب فرق داشت انگار. خاک غریب به نظرم پخته تر بود و داستان ها دوست داشتنی تر. بچه و تنهایی محوریت داستان ها هستند. بچه هایی که قرار است عصای دست باشند اما غالبا در بچگی وبال گردن اند و در بزرگسالی راه خودشان را می روند. و تنهایی. آدم های قصه های لاهیری تنهایند. حتی با وجود خانواده. 
داستان آخر داستان موردعلاقه م بود. در بازخوانی ام دوبار خواندمش و دوبار غمگین شدم.
      

        داستان در مورد مردی است در مورد بمب اتم و سازندگانش تحقیق می کند. کورت ونه گات انگار هیچ با دانشمندها خوب نیست. دانشمندان در تمام کتاب مسئله سازند. بی عاطفه و سنگدل و بدون توجه به انسان ها و ابزار اختراعیشان همه در جهت تباهی و نابودی انسان ها. نکته دیگر اعتقاد به جبر است. در گهواره گربه همه چیز براساس تقدیرو مشیت است و انسان ها چندان دخالتی در اعمالشان ندارند.
سالها پیش که دبیرستانی بودم وقتی کتاب را خواندم خیلی دوستش داشتم. اما این بار برایم مثل قبل نبود. اما در کل توصیه می شود.

پ.ن: ویراست کتاب مشکلات زیادی دارد. لحن گاهی یکسان نیست، غلط املایی دو جا وجود داشت. به نظرم بد نیست بازنگری شود.