محمد پسر بچه عرب مسلمان داستان با تمام بی ادبی اش حرف های عمیق و حقایق دردناک زندگی را بیان می کرد اما من کتاب و اینهمه تلخی اش را دوست نداشتم 
      

        هیچ وقت فکر نمی کردم اون زمان که دبستان می رفتم و دلم می خواست کتاب قصه های خوب برای بچه های خوب رو داشته باشم و بخونم قراره چندین سال بعد اون رو برای پسرم و به همراه هم بخوانیم و لذت ببریم
بعضی از داستان ها برای پسربچه ی ده ساله سنگین و از توصیف های زیاد و گاهی خسته کننده برخوردار بود ولی در کل ما از خواندن این جلد کتاب آموختیم 
      

        «اگر سعی کنید همه کارها را انجام دهید در نهایت هیچ کاری به سرانجام نخواهد رسبد اما اگر سعی کنید فقط یک کار همان عنصر اصلی را انجام دهید می توانید به تمام چیزهایی که می خواهید برسید.»
این کتاب به شما کمک می کند تا بدانید عصر اصلی در زندگیتان چیست.
      

        برای بار اول کتابی از دوران بعد از پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی خواندم که از نگاه آدم هایی خلاف جریان این تحول گفته می شد .کسانی که روند انقلاب و جنگ جریان عادی زندگی آنها را دچار آشفتگی کرده بود بی آنکه گناهی داشته باشند .مابقی داستان و تحول آدم ها شاید موضوع جدیدی از معجزات جنگ و جبهه نبود اما به زیبایی توصیف شده بود

      

        کتاب مطالب پراکنده داشت اما برخی از آنها الحق به دل می نشست
      

        چقدر این کتاب جذاب و خواندنی بود .برای گروه نوجوان عالیست این کتاب طوری که ابتدا فکر نمی کنی داستان در کوفه و زمان مولا علی ع اتفاق افتاده است انقدر که ملموس و به روز است  .چقدر زیبا شیطنت های پسرانه و خراب کاری های یحیی و میثم ختم می شود به شجاعت و استقامت در جنگ و مرد شدن آنها
      

        کتاب را دوست نداشتم به نظرم چیزی سرگردان بین داستان و فلسفه و تخیل بود
      

        چقدر از اینکه فصل آخر کتاب با جیران تمام شد خوشحالم چون در سراسر فصل دوم کتاب منتظر بودم تا ازاو و سرنوشتش صحبتی شود گرچه پر از اندوه بود
جلد دوم کتاب هم به جذابیت و کشش جلد اول آن بود و من دوست داشتم
      

        داستان چه زیبا از صفا و مردانگی مردمان روستا و شقاوت و سرسختی خان ها سخن گفته است . رمان از کشش زبادی برخوردار است و ادبیات ساده و روانی دارد .
پایان کتاب و سرگذشت غم انگیز دو خواهر جوان خواننده را ترغیب می کند تا به سرعت به سراغ جلد دوم کتاب برود و از عاقبت آن دو جویا شود.

      

        در انتهای جلد آخر کتاب نادر می گوید:«من، نه پدری نداشتم که به واقع پدر باشد و مادر نداشته ام که به حقیقت مادر باشد ،خویش و دوست و همراه و همکار و همدرد و هم سفر آن قدر نداشته ام که با باران مهربانی هایشان،کویر وسیع بی کسی ام را قدری و لحظه یی مرطوب کنند. من فی الواقع و بدون غلو هنری،یتیم آواره ی ولگردی بیش نبوده ام و بیش نیستم.در چنین حالی ، طبیعی ست که چون ندید بدیدان حریص تشنه دلم به چند قطره محبت خوش باشد....» اما من می خواهم بگویم آقای ابراهیمی شما گرچه به گفته خودتان حریص محبت بوده اید اما عشق و محبت را در قلب سیل عظیم مخاطبانتان زنده کرده اید که منشا آن از قلب شما و آثار ارزشمند شما بوده است...
روحتان شاد
      

        موضوع داستان جالب بود به خصوص وقتی فهمیدم بر اساس داستان واقعی است .اما برای پایان انتظار چیزی دیگر داشتم 
مفصل تر و کامل تر 
      

        کتاب را اصلا دوست نداشتم .تنها جذابیت آن گوش دادن کتاب به صورت صوتی آن هم با صدای زیبای آقای عمرانی بود که خوانش ایشان مثل اجرای یک تئاتر باشکوه بود.
      

         داستان برایم حالتی معنوی و عرفانی داشت اما آخر داستان مسیر و حسم راتغییر داد و انتظارش را نداشتم 
شخصیت های داستان کمی غیر واقع بهم مربوط می شدند.
      

        جلال آل احمد نویسنده بزرگی است ،اما حقیقتا انتظار این حجم از صراحت در بیان حقایق زندگی خصوصی شان را نداشتم
      

        چقدر غم همراه لحظه به لحظه ی این کتاب بود و من با آن زن با اینکه مادر هستم همراه شدم و رنج بردم .
همراه زنی که با تمام وجودش می خواهد مادر باشد و تمام راه های پیش رو را امتحان می کند و به بن بست می رسد...