دوبار خوانده امش. هر دوبار زار زار باهاش گریه کرده ام.
یکبار قبل از آن بود که خوب درکش کنم... و دفعه دوم، حسابی درکش میکردم! و صبح که شروع به خواندنش کردم، تا ساعت 4صبح تمامش کردم! خانه عمه م بودیم و من هم حال خوشی نداشتم! خلاصه اش اینکه، یک جعبه ای را کنار دستم داشتم :-" :)) :(
و نمیدانید که چقدر.... چقدر.... دوستش دارم! و حتی شاید که دوباره بخوانمش!!! ولی هنوز هم که کتاب میخوانم جلوی فامیلمان، میپرسند : دلت نمیخواد درخت زیبای من بخونی برا بار سوم؟
مسخره ام میکنند. به نظر خیلی هاشان مسخره است که کتابی را دوبار بخوانی...، اما من دوستش دارم. و مطمئنم که برای بار سوم هم خواهم خواندش.

5 ستاره، حتی بیشتر؛ حلالش ;)
          

            خیلی اتفاقی،از لای قفسه کتابهای کتابخونه،این کتاب رو دیدم.قبلا دست یکی دیده بودمش و برام آشنا بود.رو حساب همین آشنایی و علاقه ام به اسامی اسپانیایی امانت گرفتمش.دو فصل اول رو خوندم و به نظرم معمولی اومد.ولی بعدش...حس می‌کنم کلمات گاهی الکن هستن از توصیف احساسات.و حس من بعد از خوندنش همچین چیزی بود.کلمه ای براش پیدا نمی‌کنم و حس می‌کنم اون روز تو کتابخونه من انتخابش نکردم،اون بود که منو انتخاب کرد:)اونم وقتی که بیشتر از همیشه به یه جرقه کوچیک امید احتیاج داشتم.یه تیکه از قلبم همیشه پیش زه زه می‌مونه...
          

            زه زه رو خیلی دوست داشتم.
مفهموم کلی کتاب: اهمیت محبت و نیاز ویژه آدمی زاد به محبت، دوست داشتن و دوست داشته شدن، و تاثیر عمیقش در زندگی.
همین.
البته در مذمت کتک و تنبیه بدنی هم بود.
و خب غم‌انگیز هم مینمود.
          

            خیلی برایم نوشتن از این کتاب سخت است. ای کاش کتابی هم از جانب پدر زه زه نوشته شده بود. من شبیه به این صحنه ها را دیده‌ام من پدر دلسوزی را دیده‌ام که در اثر شیطنت‌های عجیب و غریب پسرش او را به باد کتک می‌گیرد. و بعد می‌نشیند و گریه می‌کند. البته همین پدر انقدر روی خودش کار کرد تا این مشکل حل بشود. اما آن روز که من این جریان را دیدم شاید حدود دو ساعت در آن خانه میهمان بودیم واقعا دنبال راهی بودم تا از آن خانه خارج شوم. شدت شیطنت های بچه عجیب بود و دیدن کتک زدن یک بچه جلوی چشمم هولناک. من زه زه را درک می‌کنم پدرش را هم درک می‌کنم.
و یک بار دیگر به این زندگی صنعتی شهری، به این دنیای تنوع طلبی و رقابت بر سر دنیایی که تمام شرکت کنندگانش بازنده اند لعنت می فرستم که پدر ها را از فرزندان و خانواده شان دور کرد و بعد هم به سراغ مادر‌ها رفت. آیا راه بازگشتی هست؟ گمان نمی کنم.
          

            پسرم اینجور وقتها میگه: «چقدر غم انگیز ناک کننده بود»
لطفا قبل از اینکه به بچه ها  تهمت شیطنت بزنید، این کتاب رو بخونید.
محبت بی قید و شرط نیاز همه بچه هاست.
          

            #یادداشت_کتاب 
#درخت_زیبای_من
خیلی تعریف این کتاب را شنیده‌بودم. خیلی وقت پیش شروعش کردم. نمی‌دانم چرا خواندنش طولانی شد چون نثر کتاب بسیار روان است و من  هربار دست گرفتم حدود ۷۰ صفحه‌اش را یک نفس خواندم. و هربار دست گرفتم وسط خواندنش اشکم سرازیر شد. دو بارش وسط کتابخانه مدرسه در حال خواندن بودم و تمام تلاشم را کردم گریه نکنم ولی نشد، مجبور شدم سریع تا کسی نیامده بروم صورتم را بشویم. 

هربار در توضیحات دیگران درباره‌ی کتاب خوانده بودم که کتاب خیلی خوبی است، ولی نمی‌فهمیدم دقیقا درباره‌ی چیست. حالا هم خودم نمی‌دانم باید چه چیزی درباره‌ی این کتاب بگویم.

کتاب درباره‌ی پسر ۵ ساله‌ای به نام زه‌زه است. پسری که در خانواده‌ای فقیر زندگی می‌کند. اما مساله اصلی رفتار اعضای خانواده با اوست.

کتاب اصلا مناسب کودک نیست. نوجوانان می‌توانند بخوانند ولی نمی‌دانم چقدر ارتباط برقرار می‌کنند. افراد بزرگتر می‌توانند با آن ارتباط بر قرار کنند، اما خواندن این کتاب برای والدین و مربیان واجب است! شاید بشود گفت این کتاب یک مثال کامل و جامع داستانی،از همه کتاب‌های تربیتی است. کتاب‌هایی که می‌گویند کودکان روح لطیفی دارند، با آن‌ها بد حرف نزنید،  آن‌ها را کتک نزنید، و در مجموع، مهمترین چیز در زندگی یک کودک محبت است و محبت است و محبت! همه این‌ها را با خواندن این داستان می‌فهمید و احتمالا خیلی بیشتر از کتاب‌های تئوری در ذهنتان می‌ماند. می‌فهمید همه کودکان فارغ از پسر یا دختر بودن، آرام یا بازیگوش بودن، آنقدر لطیفند که ما بزرگترها هیچ وقت نخواهیم فهمید.
 اینکه نویسنده این داستان بخاطر شرایطی که تجربه کرده، این خاطرات در ذهنش ثبت شده و توانسته آن‌ها را به داستان تبدیل کند، شاید برایش کم از موهبتی الهی نباشد. 

در نهایت فقط یک جمله می‌توانم درباره این کتاب بگویم. همه والدین و مربیان کودک باید دست کم سالی یک بار این کتاب را بخوانند. من که از وقتی کتاب را تمام کرده‌ام، بچه‌هایم را جور دیگری می‌بینم...

https://eitaa.com/macktubat
          

            خیلی قشنگ بود، مخصوصا صفحات آخر که بیشتر اشکم رو درآورد 😭 چقدر آدم بزرگ ها میتونن سنگدل و بی فکر باشند آخه ؟!
این کتاب خودش یه دوره تربیتی برای آموزش والدین هست
و بنظر من اصلا مناسب  کودک نیست، به درد نوجوان هم نمیخوره، فقط بیشتر افسرده میشن(چون خودشون به اندازه کافی احساس میکنند که کسی درکشون نمیکنه🤪)
به همه پدر و مادر ها و مربی ها توصیه می‌کنم بخوننش
          

            ای کاش کودکان رو به جرم اینکه فقط جثه ای کوچکتر از ما دارند و عدد سن‌شان کم‌تر ما شمرده میشود قربانی نکنیم
قربانیِ پیش فرض های ذهنی غلط و عقده ها و خودخواهی هایمان
در این کتاب با کودک پنج،شش ساله ای آشنا میشیم که همه زه‌زه صداش میکنن
کودکی به غایت شیطون و در عین حال با قلبی به شدت مهربون با احساسات پاک و خالص،  و خیالاتی و در عین حال به شدت منطقی
و بیشتر کتاب روایت صحبت کردن زه‌زه با درخت کوچک پرتقال حیاط خونه شونه
اتفاقاتی که طی کتاب برای زه‌زه میوفته به خوبی مارو به اهمیت محبت کردن به کودکان متوجه میکنه
طوری که وقتی زه‌زه محبتی رو که از اعضای خانواده دریافت نمیکنه، از یه آدم غریبه دریافت میکنه به سرعت جذبش میشه و از بچه ای شیطون و خرابکار به یه بچه ی آروم و سر به زیر تبدیل میشه
کاش همه‌ی ما تمرین کنیم و بتونیم که مثل آقای پرتوگا  انقدر قشنگ کودکان رو درک و بهشون محبت کنیم.
برای من نیمه ی اول کتاب جوری که انتظار داشتم جذاب نبود ولی خب از بخش دوم به شدت جذاب شد جوری که یه نفس خوندمش و واقعا با احساسات و دنیای زه‌زه همراه شدم.
ترجمه‌‌ی خانم کردبچه اما بنظرم خوب و بدون اشکال و روان نبود.
یک فیلم سینمایی هم با نام My sweet orange tree از این کتاب ساخته شده که من دوستش نداشتم و بنظرم اصلا نتوانسته بود زیبایی این کتاب رو به تصویر بکشه.
          

            قشنگ بود
از زبان یه پسربچه‌ی  پنج ساله‌ی شیطون جالب بود
شبیه پدر آن دیگری بود به نوعی
تربیتی و روانشناسی و عاطفی و کودکانه و ...
۲۰ درصد آخرش باید دستمال کاغذی دست بگیرید برا پاک کردن اشکاتون...
ارزش خوندن داره مخصوصا اونایی که بچه دارن.
          

            باورم نمیشه 
۲ فصل آخر رو انقد خوندم که از حفظ شدم
اشکام رو نمیتونم کنترل کنم 🥲💔
خیلی زیبا بود جز مورد علاقه هام شد 
نزدیکه چن ساعته دارم گریه میکنم باهاش...
          

            به نام خالق کلمات
این کتاب یکی از بی نظیرترین کتاب هایی بود که خواندم. یک شاهکار به تمام معنا.
داستانی با شروعی ساده و پایانی بینظیر.
وقتی کتاب رو بستم به پهنای صورت اشک می ریختم.
ممنون آقای واسکونسلوس برای این رمان دل انگیز.
بریده ای از متن کتاب :
"برای کشتن که حتما لازم نیست انسان هفت‌تیر  بردارد و تق‌تق، شلیک کند! 
من به این طرز کشتن، معتقد نیستم.
انسان می‌تواند کسی را در قلبش بکشد. 
اگر انسان از دوست داشتن کسی دست بردارد، 
او را در قلب خود کشته است."

خوزه مائوروده واسکونسلوس