بسیار زیبا و دل‌نواز بود. خواندش مانند پروازکردن بر فراز دریا بود. لطیف و غم‌انگیز.
        

          دوبار خوانده امش. هر دوبار زار زار باهاش گریه کرده ام.
یکبار قبل از آن بود که خوب درکش کنم... و دفعه دوم، حسابی درکش میکردم! و صبح که شروع به خواندنش کردم، تا ساعت 4صبح تمامش کردم! خانه عمه م بودیم و من هم حال خوشی نداشتم! خلاصه اش اینکه، یک جعبه ای را کنار دستم داشتم :-" :)) :(
و نمیدانید که چقدر.... چقدر.... دوستش دارم! و حتی شاید که دوباره بخوانمش!!! ولی هنوز هم که کتاب میخوانم جلوی فامیلمان، میپرسند : دلت نمیخواد درخت زیبای من بخونی برا بار سوم؟
مسخره ام میکنند. به نظر خیلی هاشان مسخره است که کتابی را دوبار بخوانی...، اما من دوستش دارم. و مطمئنم که برای بار سوم هم خواهم خواندش.

5 ستاره، حتی بیشتر؛ حلالش ;)
        

          زه زه رو خیلی دوست داشتم.
مفهموم کلی کتاب: اهمیت محبت و نیاز ویژه آدمی زاد به محبت، دوست داشتن و دوست داشته شدن، و تاثیر عمیقش در زندگی.
همین.
البته در مذمت کتک و تنبیه بدنی هم بود.
و خب غم‌انگیز هم مینمود.
        

          یکی از ده کتاب محبوبم❤️
موقع خواندنش یک جعبه دستمال کنار دست‌تان بگذارید؛ لازم‌تان می‌شود!
        

          پسرم اینجور وقتها میگه: «چقدر غم انگیز ناک کننده بود»
لطفا قبل از اینکه به بچه ها  تهمت شیطنت بزنید، این کتاب رو بخونید.
محبت بی قید و شرط نیاز همه بچه هاست.
        

          خیلی برایم نوشتن از این کتاب سخت است. ای کاش کتابی هم از جانب پدر زه زه نوشته شده بود. من شبیه به این صحنه ها را دیده‌ام من پدر دلسوزی را دیده‌ام که در اثر شیطنت‌های عجیب و غریب پسرش او را به باد کتک می‌گیرد. و بعد می‌نشیند و گریه می‌کند. البته همین پدر انقدر روی خودش کار کرد تا این مشکل حل بشود. اما آن روز که من این جریان را دیدم شاید حدود دو ساعت در آن خانه میهمان بودیم واقعا دنبال راهی بودم تا از آن خانه خارج شوم. شدت شیطنت های بچه عجیب بود و دیدن کتک زدن یک بچه جلوی چشمم هولناک. من زه زه را درک می‌کنم پدرش را هم درک می‌کنم.
و یک بار دیگر به این زندگی صنعتی شهری، به این دنیای تنوع طلبی و رقابت بر سر دنیایی که تمام شرکت کنندگانش بازنده اند لعنت می فرستم که پدر ها را از فرزندان و خانواده شان دور کرد و بعد هم به سراغ مادر‌ها رفت. آیا راه بازگشتی هست؟ گمان نمی کنم.
        

          داستانی که از زبان پسربچه ای پنج ساله روایت میشه و معصومیت راوی اشک را مهمان چشمانتان میکند.
        

          کتابی بسیار لطیف که خواندنش رو توصیه می کنم کتاب خورشید را بیدار کنیم هم ادامه ی این کتابه
        

          زه زه‌ی عزیزم 
یادت تو قلبم میمونه 🥲🌱
        

          درخت زیبای من اثری ادبی از آمریکای جنوبی است. از کشوری است که آن را با جنگل‌های آمازون و تیم فوتبال به یاد می‌آوریم. کشور برزیل.

داستانی لطیف و عمیق از احساسات پاک و ناب انسانی، داستانی که نمی شود خواننده صفحاتش را تورق کند و از نظر عاطفی متاثر نشود.

شخصیت اصلی داستان یک بچه‌ی شش ساله است اما این نکته کتاب را به کتاب کودک تبدیل نمی‌کند زیرا او یک کودک خاص است. یک روح بزرگ انسانی در کالبدی کوچک و نحیف است و یک معدن طلا از افکار.

بعد از کشتن مرغ مینا، این کتاب دومین اثری است که از زبان یک کودک می خوانم و صداقت گرفتار و قلم نویسنده، من را به وجد می‌آورد.

پسرک کوچک داستان یکی از بچه‌های خانواده‌ای پر جمعیت است. مادری سرخ پوست دارد.او وروجک است و در عین حال دوستداشتنی و زبان‌دار. لوس نیست .خیالباف‌ است و مهربان. جوهر وجودی او الماسی درخشان از محبت است که غبار آن را پوشانده است.
حالا این پسر دوست داشتنی  از زندگی خود و خانواده‌اش می گوید. از حوادثی که در شش‌سالگی‌اش گذشت...

نویسنده حرفه‌ای است. به ورطه‌ی شعار نمی افتد از عناصر داستان به قدر کافی بهره‌ می‌گیرد و دیالوگهای تاثیر گذاری خلق‌می کند. زندگی این کودک آنقدر جذاب است که نگذارد کتاب را رها کنیم. شخصیت این کودک به گونه‌ای ترسیم شده که کوچک و بزرگ، تمام مخاطبین با او همذات پنداری می‌کنند و همین به درگیری عاطفی بیشتر با این اثر منجر می‌شود. از نظر روانشناسی ابعاد مختلف شخصیت اصلی قابل تحلیل و موشکافی است. رفتارهای او از نیاز و خلایی درونی خبر می‌دهد.

بالای نود و پنج درصد مخاطبینی که در مورد این کتاب از آنها شنیده‌ام نمره مطلوبی به آن می‌دهند. نوجوانان ۱۴،۱۵ ساله به بالا هم که کتاب را خوانده‌اند، آن را دوست داشته ‌اند.

#درخت_زیبای_من
#خوزه_مائورو_ده_واسکونسلوس
#ترجمه_مرضیه_کردبچه
#نشر_شبگون

https://eitaa.com/vazhband
        

          #یادداشت_کتاب 
#درخت_زیبای_من
خیلی تعریف این کتاب را شنیده‌بودم. خیلی وقت پیش شروعش کردم. نمی‌دانم چرا خواندنش طولانی شد چون نثر کتاب بسیار روان است و من  هربار دست گرفتم حدود ۷۰ صفحه‌اش را یک نفس خواندم. و هربار دست گرفتم وسط خواندنش اشکم سرازیر شد. دو بارش وسط کتابخانه مدرسه در حال خواندن بودم و تمام تلاشم را کردم گریه نکنم ولی نشد، مجبور شدم سریع تا کسی نیامده بروم صورتم را بشویم. 

هربار در توضیحات دیگران درباره‌ی کتاب خوانده بودم که کتاب خیلی خوبی است، ولی نمی‌فهمیدم دقیقا درباره‌ی چیست. حالا هم خودم نمی‌دانم باید چه چیزی درباره‌ی این کتاب بگویم.

کتاب درباره‌ی پسر ۵ ساله‌ای به نام زه‌زه است. پسری که در خانواده‌ای فقیر زندگی می‌کند. اما مساله اصلی رفتار اعضای خانواده با اوست.

کتاب اصلا مناسب کودک نیست. نوجوانان می‌توانند بخوانند ولی نمی‌دانم چقدر ارتباط برقرار می‌کنند. افراد بزرگتر می‌توانند با آن ارتباط بر قرار کنند، اما خواندن این کتاب برای والدین و مربیان واجب است! شاید بشود گفت این کتاب یک مثال کامل و جامع داستانی،از همه کتاب‌های تربیتی است. کتاب‌هایی که می‌گویند کودکان روح لطیفی دارند، با آن‌ها بد حرف نزنید،  آن‌ها را کتک نزنید، و در مجموع، مهمترین چیز در زندگی یک کودک محبت است و محبت است و محبت! همه این‌ها را با خواندن این داستان می‌فهمید و احتمالا خیلی بیشتر از کتاب‌های تئوری در ذهنتان می‌ماند. می‌فهمید همه کودکان فارغ از پسر یا دختر بودن، آرام یا بازیگوش بودن، آنقدر لطیفند که ما بزرگترها هیچ وقت نخواهیم فهمید.
 اینکه نویسنده این داستان بخاطر شرایطی که تجربه کرده، این خاطرات در ذهنش ثبت شده و توانسته آن‌ها را به داستان تبدیل کند، شاید برایش کم از موهبتی الهی نباشد. 

در نهایت فقط یک جمله می‌توانم درباره این کتاب بگویم. همه والدین و مربیان کودک باید دست کم سالی یک بار این کتاب را بخوانند. من که از وقتی کتاب را تمام کرده‌ام، بچه‌هایم را جور دیگری می‌بینم...

https://eitaa.com/macktubat
        

          خیلی قشنگ بود، مخصوصا صفحات آخر که بیشتر اشکم رو درآورد 😭 چقدر آدم بزرگ ها میتونن سنگدل و بی فکر باشند آخه ؟!
این کتاب خودش یه دوره تربیتی برای آموزش والدین هست
و بنظر من اصلا مناسب  کودک نیست، به درد نوجوان هم نمیخوره، فقط بیشتر افسرده میشن(چون خودشون به اندازه کافی احساس میکنند که کسی درکشون نمیکنه🤪)
به همه پدر و مادر ها و مربی ها توصیه می‌کنم بخوننش
        

          هرچی کلمه راجع به این کتاب داشتم درد شدن،رو دلم نشستن...
        

          سلام و نور
چند وقت پیش یکی از شخصیتهای فیلمی که تماشا میکردم دیالوگی گفت که این کتاب اون دیالوگ رو بارها و بارها برام تداعی کرد: (خانواده میتونن خیلی  بی رحم باشن)
خانواده با این پسر بچه کاری کرد که با وجود داشتن پدر و مادر و خواهر برادرهای زیاد در کوچکی رسما بی خانواده باشه و دل به محبت یک فرد غریبه ببنده که روزگار اون رو هم خیلی زود ازش گرفت .
با تمام این احوال این بچه چقدر مهربون بود و قلب بزرگی داشت و خونوادش چقدر کور بودن برای دیدن خوبیهای این بچه 😭
دلم خیلی تحت فشار اندوه کتابه و حقیقتا دلم نمیخواد چیز دیگه ای در مورد داستان خوب بود ، کشش داشت یا نکات ادبی و چیزهای دیگش بنویسم . شاید یه روزی برگشتم و یادداشتم رو کامل کردم ولی امروز حتی همینقدرم دلم نمیخواست بنویسم فقط برای اینکه یادم بمونه چی خوندم نوشتم 🥲

        

          قشنگ بود
از زبان یه پسربچه‌ی  پنج ساله‌ی شیطون جالب بود
شبیه پدر آن دیگری بود به نوعی
تربیتی و روانشناسی و عاطفی و کودکانه و ...
۲۰ درصد آخرش باید دستمال کاغذی دست بگیرید برا پاک کردن اشکاتون...
ارزش خوندن داره مخصوصا اونایی که بچه دارن.
        

          ای کاش کودکان رو به جرم اینکه فقط جثه ای کوچکتر از ما دارند و عدد سن‌شان کم‌تر ما شمرده میشود قربانی نکنیم
قربانیِ پیش فرض های ذهنی غلط و عقده ها و خودخواهی هایمان
در این کتاب با کودک پنج،شش ساله ای آشنا میشیم که همه زه‌زه صداش میکنن
کودکی به غایت شیطون و در عین حال با قلبی به شدت مهربون با احساسات پاک و خالص،  و خیالاتی و در عین حال به شدت منطقی
و بیشتر کتاب روایت صحبت کردن زه‌زه با درخت کوچک پرتقال حیاط خونه شونه
اتفاقاتی که طی کتاب برای زه‌زه میوفته به خوبی مارو به اهمیت محبت کردن به کودکان متوجه میکنه
طوری که وقتی زه‌زه محبتی رو که از اعضای خانواده دریافت نمیکنه، از یه آدم غریبه دریافت میکنه به سرعت جذبش میشه و از بچه ای شیطون و خرابکار به یه بچه ی آروم و سر به زیر تبدیل میشه
کاش همه‌ی ما تمرین کنیم و بتونیم که مثل آقای پرتوگا  انقدر قشنگ کودکان رو درک و بهشون محبت کنیم.
برای من نیمه ی اول کتاب جوری که انتظار داشتم جذاب نبود ولی خب از بخش دوم به شدت جذاب شد جوری که یه نفس خوندمش و واقعا با احساسات و دنیای زه‌زه همراه شدم.
ترجمه‌‌ی خانم کردبچه اما بنظرم خوب و بدون اشکال و روان نبود.
یک فیلم سینمایی هم با نام My sweet orange tree از این کتاب ساخته شده که من دوستش نداشتم و بنظرم اصلا نتوانسته بود زیبایی این کتاب رو به تصویر بکشه.
        

          چقدر اشک ریختم. جوری که خوزه در هر شرایطی با برادر کوچکترش رفتار میکرد قلبم رو نرم می‌کرد. از صمیم قلب آرزو می‌کنم هیچ بچه ای دردی که زه‌زه کوچولو کشید رو تجربه نکنه. 
        

          همه، مخصوصاً دوست خوبم که این کتاب رو به من هدیه داد، گفته بودند حسابی با این کتاب گریه خواهم کرد. نکردم! حتی یک قطره.
من خودم بچۀ آتش‌پاره‌ای بودم. کتک هم تا دلتان بخواهد خورده‌ام، الکی و غیرالکی. وقتی بچه بودم مثل زه‌زه، همه چیز برایم جاندار بود و اسم داشت و حرف می‌زدند. حرف‌هایشان را توی دفترها می‌نوشتم. من هم قدرت تخیل مهارنشدنی‌ای داشتم که خشم بزرگترها را همراه داشت. والدینی که سخت برای زندگی تلاش می‌کردند.
برای همین است که گریه نکردم. به نظر من زه‌زه و پدرش یک اندازه دلسوزی می‌طلبند.
ای کاش برای همۀ ما  دوستی بود که در روزهای سخت زندگی، فرشتۀ درونمان را بیدار نگه دارد و این دوست هرگز دنیا را پیش از ما ترک نمی‌کرد.
        

          برشی از زندگی یک کودک شش ساله که بسیار باهوش و بازیگوش است.
کتاب بیش از هر چیز دنیا و افکار و رویاهای او رو به تحریر درآورده .وقتی زه‌زه شخصیت کتاب را با بچه های همسن و سالی که اطرافم هستند مقایسه میکنم دلم برایشان می‌سوزد. برای اینکه به اندازه کافی آنها را درک نکرده‌ام..