خیلی خوب و دقیق عشق های وسواسی رو توصیف کرده و راهکارهای خوبی هم برای مدیریت و رهایی از روابطی که گرفتار چنین مشکلی است ارائه داده.
        

                 بلاخره بعد از دوهفته این کتاب رو به پایان رساندم 🤩...
شروعی زیبا ، با احساس و لطیف . به نظرم در اوایل کتاب ، نویسندگان کمی داستان رو کش دار کرده بودند و خیلی بهش پر و بال داده بودن 👌 ولی در اواسط به این صورت نبود و کاملا برعکس بود  ، مثلاً تو بیست صفحه ، خانم یامامورا ، ازدواج کردن و سه بچه آوردن.  به نظرم این خیلی مثل باد گذشت ، می تونست خیلی با احساس تر باشه .
ولی اواخرش خوب بود فقط یه ذره خشک و خالی تموم شد . یه دفعه ( در عرض یک دقیقه ) آقای بابایی حالش بد شد و به رحمت خدا رفت و به نظرم بعدش باید بیشتر درباره تنهایی خانم یامامورا صحبت می کرد . یه جورایی انگار نویسنده بعضی از قسمت ها صفحه کم آورده بود . 
در آخر اینکه خوب بود و عکساش هم خیلی جالب بود .
        

                یکی از ویژگیهای کتاب این بود که تاکید زیادی بر ادب و احترام هنگام نه گفتن داشت.
واقعا چقدر خوب بود همه ی ما این توانمندی رو داشتیم و درست و به موقع ازش استفاده می‌کردیم.
        

                جا داره از خانواده آقای تیبو کمال تشکر رو داشته باشم که این روزهایی که با چالشی در زندگی‌ام دست و پا می‌زنم استراحتی برای ذهن درگیر من بوده‌اند.
ضمن اینکه ضایعه از دست دادن پدرشون رو هم بهشون تسلیت عرض میکنم و امیدوارم بعد از این روزهای خوبی را در زندگی داشته باشند.
        

                نکات خوبی داشت.
اما باز مشکل اساسی عدم تطابق فرهنگی جامعه نویسنده با جامعه مخاطب بود. شاید دلیل خنده دار بودن و حتی مسخره بودن برخی راهکارها همین بود
        

                این مدت با خانواده تیبو زندگی کردم. همراه ژاک در آشفتگی‌های بلوغ دست و پا زدم، با آنتوان عاشق شدم، همراه خانم فونتن به خاطر خیانت های همسرش گریه کردم، با دانیل از شور و جذابیت جوانی ام نهایت استفاده را بردم و با آقای تیبو با سخت گیری تمام یک خانواده را اداره کردم.
جلد اول عالی بود.
برویم برای شروع جلد دوم...
        

                نکات جالب و دقیقی رو در زمینه دوران عقد نامزدی و عقد مطرح کرده بود. به اعتقاد نویسنده ریشه بسیاری از مشکلات زندگی زناشویی به بایدها و نبایدهای مربوط به دوران نامزدی و عقد برمی‌گردد.
        

                و این کتاب چه کرد با روان من ....
هنوز در تعجبم ، نادر ابراهیمی چطور می تونه به این قشنگی بنویسه ⁉️
توی این کتاب داستانهای متفاوتی وجود داره ، یکی اش ( که به نظرم  زیباترین داستانشه ) خانه ای برای شب هست .
و تقریبا همه داستاناش درباره طبیعته ولی واقعا بی نظیره😍
        

                توصیه‌های خوبی برای کنترل استرس داشت.

        

                مباحث و راهکارهای خوبی داشت اما تمام این آموزشها منطبق بر کتاب مقدس و فرهنگ آمریکایی بود
        

                خیلی قشنگ بود 💜💜
با اینکه متن کوتاهش رو خوندم ولی واقعا لذت بردم .
شاید بگید داستان بیش از اندازه ساده و مسخره بود ...
اما خیر ، بلکه اگر کمی دقت کنید داستان خیلی فلسفی هم بود ، یعنی دیکنز داشت با قلم زیبایش و داستان تخیلی اش یه چیزی رو به ما ثابت می کرد 👌 و اون اینکه : 
پول انسان رو نمی تونه شاد کنه و باعث شادی اش بشه . همون طور که اسکروج پول داشت ولی شاد نبود و حتی در جشن کریسمس هم غمگین و بی تفاوت بود . 
ولی خانواده تیم کوچولوی مریض با اینکه در فقیری به سر می بردند ، شاد بودند و صدای خنده هایشان در شب کریسمس تا چند خیابان می پیچید .😍
پس ممنون از چارلز دیکنز که با داستانی زیبا نشون داد « پول مایه خوشبختی و شادی نیست » .

        

                چند وقت پیش فیلم این کتاب  رو دیدم .‌ فکر کنم حدود یک سال پیش ...
اون موقع نمی دونستم ، در اصل این فیلم یه کتابه👌
تا اینکه چند روز پیشا توی کتاب خونه مدرسه مون این کتاب رو پیدا کردم و چند وقتی است شروع به خواندن آن کردم و بالاخره دیشب ساعت یک تمومش کردم😁
اصلأ شباهتی به فیلمش نداشت . فقط نامش یکی بود و اینکه مریندا و دنیل از هم جدا شدن و دنیل به خانم دات فایر تبدیل شده بود ، تنها شباهتش همین بود.😑
کتاب کشدار بود و آخراش خسته کننده . هیچ هیجانی درش وجود نداشت . شاید بگید این کتاب نمی تونه هیجانی باشه ولی خیر اتفاقا می تونه . و این نشون میده نویسنده قوی کار نکرده . 
به صورت کلی بگم بد نبود ، خوب هم نبود😒 
کلش بحث و جدل های تکراری بود ، هر فصل یه بحث و جدل تکراری داشت که می تونست نداشته باشه🌻
و جوری بود که وقتی تمومش کردم خیلی خورد تو ذوقم ، چون به نظرم تهش یهویی و خیلی مسخره به اتمام رسید.

        

                ویراستاری افتضاح
استفاده از واژه های نامأنوس با فرهنگ دینی و ایرانی ما



        

                این کتاب با بقیه کتاب های آقای شجاعی فرق می کنه . کلا نوع نوشتاری این کتاب حتی با کتاب های دیگه هم متفاوته و یه جور خاصیه.
این کتاب چهار فصل داره به نام های زمستان که در فصل‌ اول  ، از ابتدا تا پایانش خواننده هنوز در جریان موضوع کتاب قرار نگرفته است . و همه چی تازه شروع میشه . 
فصل دوم به نام پاییز هست و یه جورایی بدنه متن هستش و خواننده تازه در این فصل ماجرا دستش می آید .
فصل سوم تابستان هستش که به نظرم حاشیه کتابه و یه جورایی خیلی به فصل قبلش مربوط نمیشه یعنی دوباره یه جریان دیگه اتفاق می افته.
و فصل آخر ، فصل بهاره که یه جورایی نویسنده با قلم خودش نتیجه می گیره و داستان رو می بنده . 
یه چیز جالب که توی این کتاب توجه من رو به خودش جلب کرد نام گذاری فصل های این کتابه. اگر دقت کنید نام این فصل ها بر اساس نام فصل های سال نوشته شده اما نه به ترتیب بلکه برعکس . 
وقتی این کتاب رو شروع کردم ، ( مثل همیشه که کتابی رو شروع میکنم) نام فصل هاش رو دیدم و خیلی تعجب کردم ، آخه نام فصل های سال اونم برعکس به این کتاب چه مربوطه؟؟؟
وقتی این کتاب رو به پایان رسوندم ( یعنی دیشب) منظور نویسنده رو از علت نام گذاری فصل ها متوجه شدم . اگر کتاب رو خونده باشید می بینید که وقتی شروع میشه همه چی بد و برعلیه اعتقادات ما آغاز میشه ،یه نفر توی یه مجلس نیمه شعبان در حالی که همه دم می گیرند « آقا بیا » ، داد میزنه «آقا نیا»  و خب این خیلی بده و شاید خواننده بار اول شوکه بشه چون از هیچی خبر نداره. و این فصل به نام زمستان هست . فصل آخر بهار . به نظرم نویسنده این نام گذاری رو انجام داده تا یه جورایی منظورش رو برسونه . یعنی زمستان همه چی بد و هیچی معلوم نیست و بهار همه چیز معلوم می شود ‌.
و اما حالا چرا امتیاز ۴ ؟؟ 
حتما با این توضیحاتی که من دادم میگید چرا با این همه تعریف امتیاز چهار بهش دادی ؟ خوب اولا اینکه این کتاب خیلی خوب بود و من بعد خواندنش خیلی ترسیدم ، برای اینکه معلوم نیست اون دنیا چه اتفاقی برامون میفته . وقتی علامه مجلسی تو خواب پسرش میاد و این حرفها رو میزنه دیگه ما جای خود هستیم .
اما چرا ۴ ؟؟ به دلیل اینکه به نظرم نویسنده یه جاهایی رو مبهم نوشته بود و ربطی به موضوع قبلی اش نداشت . یعنی نویسنده باید دسته بندی بهتری انجام می‌داده تا یکم داستان از این به هم ریختگی در بیاد.
        

                جالب بود.
نکات خوبی درباره عادتها و فرآیند شکل گیری اونها گفته بود. فقط مثالها و مصادیقش با جامعه و فرهنگ ما خیلی تناسب نداشت و گاهی خنده دار به نظر می اومدن