نشر مرکز کتابی دیگر در سری رمان‌های کلاسیک خود منتشر کرده است: سرود کریسمس (۱۸۴۳)، نوشته‌ی چارلز دیکنز، با ترجمه‌ی فرزانه طاهری. این کتاب نسخه‌ی کامل کار دیکنز است و جان لیچ مصورش کرده. پیش‌تر کتاب‌هایی در این مجموعه‌ی نشر مرکز منتشر شده بود، از جمله‌ی فرانکشتاین (مری شلی)، دکتر جکیل و مستر هاید (رابرت لوئیس استیونسن) و...


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی نهم، سال ۱۳۹۵.
        

          اولین بار انیمیشن‌اش را در صبح زمستانی سردی دیدم و بعد از چندسال به سراغ کتابش رفتم، یک روزه تمام شد اما انگار بیش از یک روز بود که داشتم می‌خواندم‌اش.
        

          رمان جذابیه مفهوم توجه به گذشته حال و آینده همزمان کنار هم رو در غالب داستان به خوبی بیان کرده
        

          داستان ساده ولی پر مفهوم.. چه قدر قشنگ و با تخیل  فوق العاده تونست بفهمونه پول  واموال رو بعد از مرگ با خودمون نمی‌بریم.
خلاصه داستان قشنگی داشت وایب زیبایی داره و پایانش هم زیباتره.
        

          چیزی که ازش خوشم اومد، نوع روایت و فضاسازی دیکنز بود. نوشته‌هاش یه جوری بود که انگار یه فیلم داشت جلوم پخش میشد. هر صحنه، هر کاراکتر، هر نور و سایه‌ای رو قشنگ حس می‌کردم. ترکیب رئالیسم تلخ و فضای فانتزی سورئال، این کتاب رو بامزه کرده و باعث می‌شه توی ذهن بمونه.

در کل یه کتاب جمع‌وجور و خوش‌خوانه که حس و حال یه سفر تصویری گوگولی جادویی رو داره. بهترین زمان خوندنش؟ یه بعد از ظهر زمستونی کنار یه لیوان چای، وقتی که دلت یه داستان کلاسیکِ کوتاهِ نوستالژی می‌خواد.
        

          چقدر لطیف و زیبا دیکنز بزرگ این کتاب نوشته انگارشعری زیباسروده بااستفاده ازقدرت تخیل درعین حال ظرافت کلام.واقعا حس خوبی داشت خوندن این کتاب
        

          داستان کتاب درباره ی "اسکروچ" ،  پیرمرد خسیس و بی عاطفه ای ست که هیچ علاقه و اعتقادی به کریسمس ندارد و تنها موندن در شب سال نو رو به خوش گذارنی با اطرافیانش ترجیح میدهد

واقعیت اینه که شخصیت "اسکروچ"  اونقدری که برای من  قابل ترحم بود ، منفور نبود . اینکه هیچ لذتی از زندگی نبری و در آخر بهای گزافی رو ، در ازای لذتی که هرگز از زندگیت نبردی بپردازی ، فقط می تونه غم انگیز باشه و بس

داستان سرود کریسمس اصلا داستان عجیب وپیچیده ای نیست .داستان این کتاب قصه ی عشق  و دوست داشتن ، محبت و فداکاری و قصه ی تجدید دیدار با دوستان و خانواده ست. تصور من اینه که شاید همه ی ما اونقدری خوش شانس نباشیم که شب سال نو سه تا روح به خوابمون بیان و بهمون یادآوری کنن که چه روزها و خاطرات خوبی رو پشت سر گذاشتیم ، چه لحظه های شیرینی رو تجربه می کنیم و چقدر خوش اقبال خواهیم بود اگر درآینده و پس از مرگمون همه به خوبی از ما یاد کنن . با این وجود شاید به واسطه ی همین  کتاب کمی بیشتر قدر لحظه های در کنار هم بودنمون رو بدونیم و ارزش بیشتری برای این ساعت های طلایی قائل بشیم

------
همان گونه که بیماری و غم به دیگران سرایت می کند ، در دنیا هیچ چیز نیز به اندازه خنده و خوش خلقی قابل سرایت به دیگران نیست
        

          خیلی قشنگ بود 💜💜
با اینکه متن کوتاهش رو خوندم ولی واقعا لذت بردم .
شاید بگید داستان بیش از اندازه ساده و مسخره بود ...
اما خیر ، بلکه اگر کمی دقت کنید داستان خیلی فلسفی هم بود ، یعنی دیکنز داشت با قلم زیبایش و داستان تخیلی اش یه چیزی رو به ما ثابت می کرد 👌 و اون اینکه : 
پول انسان رو نمی تونه شاد کنه و باعث شادی اش بشه . همون طور که اسکروج پول داشت ولی شاد نبود و حتی در جشن کریسمس هم غمگین و بی تفاوت بود . 
ولی خانواده تیم کوچولوی مریض با اینکه در فقیری به سر می بردند ، شاد بودند و صدای خنده هایشان در شب کریسمس تا چند خیابان می پیچید .😍
پس ممنون از چارلز دیکنز که با داستانی زیبا نشون داد « پول مایه خوشبختی و شادی نیست » .

        

          روحت شاد آقای نویسنده . 
بعضی از آثار واقعا کهنه بشو نیستن و اصلا هم فرق نمی کنه که شما آخر داستانشونو بدونید یا نه ؟ کلمه به کلمه این داستان ها شیرینه ، مثل قند . بیشتر باید چشید اینها رو ، فقط خوندنشون کافی نیست . خیلی لذت بخش هستن 
این هم یکی از اونهاست قطعا و خیلی شیرینه . خیلی 
با اینکه کلی اقتباس سینمایی و تلویزیونی از این اثر دیده بودم ولی واقعا از خوندنش لذت بردم .  اینکه می دونستم پایان خوشی داره حتی باعث نمی شد اشک توی چشمام جمع نشه خیلی فوق العاده بود واقعا
        

          در باز شد و دخترکی که از پسر کوچکتر بود وارد اتاق شد. دخترک دست در گردن او انداخت و او را بوسید و گفت: برادر، برادر عزیزم! آمده ام تو را به خانه ببرم.
پسرک گفت: فَن، گفتی خانه؟
دخترک با شادی گفت: آره می رویم خانه، برای همیشه. پدر مهربان تر شده است. از او خواستم که یکبار دیگر اجازه دهد که تو به خانه برگردی. گفت باشد. امسال کریسمس همه دور هم هستیم و از همه ی عالم بیشتر به ما خوش می‌گذرد.
پسرک گفت: تو خانم کاملی شده ای، فن!
دخترک خندید و سعی کرد که به سر پسر دست بزند. اما قدش نرسید. این بود که دوباره خندید.
        

          سرود کریسمس رو به دوست و آشناهای خسیس‌تون هدیه بدید
 اینطور میفهمن پولاشون رو با خودشون‌نمی برن جهنم.
        

          به نظرم بهترین ریویوو درباره این کتاب را «پیتر سنگه» در کتاب «پنجمین فرمان» نوشته است:
«اسکروچ از طریق ملاقات سه روح در شب کریمس، وقایعی را می‌بیند که از آنها بی‌خبر است. او وقایع گذشته‌ی خود را می‌بیند که چطور انتخابهایش به طور پیوسته و آهسته شفقت او را کم کرده و خودمحوری‌اش را افزایش داده است. او وقایع حال بویژه جنبه‌هایی از آن را می‌بیند که از دیدن آنها خودداری کرده بود؛ همانند بیماری «تاینی تیم». او وقایع تقریبا قطعی آینده را می‌بیند؛ این آینده رخ خواهد داد اگر او رفتار فعلی خود را ادامه دهد. اما بیدار می‌شود. او می‌فهمد که اسیر این واقعیتها نیست. می‌فهمد که حق انتخاب دارد. او تغییر را انتخاب می‌کند. نکته‌ قابل توجه اینکه اسکروچ قبل از آگاهی از وقایع فعلی‌اش نمی‌تواند تغییر را انتخاب کند. درواقع دیکنز می‌گوید زندگی همیشه این گزینه را در اختیار قرار می‌دهد که هرچقدر هم کور و متعصب باشیم بتوانیم حقیقت را ببینیم. و اگر ما شجاعت داشته باشیم تا به آن گزینه پاسخ دهیم، قدرت آن را داریم که عمیقا خودمان را تغییر دهیم.»
        

          زمانی که از کتاب خوندن خسته بودم و به قولی ریدینگ اسلامپ شده بودم و در عذاب بودم این کتابو خوندم ی داستان کوتاه جالب و نوستالژی من توی بچگی کارتون این کتاب دیده بودم یادآوری خیلی جالبی برام بود:)
        

          نوشته های اقای چارلز دیکنز یچیز دیگس >>>>

        

          کتاب سرود کریسمس رو دقیقا بعد کتاب داستان دو شهر خوندم چون که کتاب رو از کتابخونه گرفتم و ... و برام عجیب بود که این دوتا کتاب رو یه نویسنده نوشته .چون سرود کریسمس یه داستان خیلی کوتاه و یه جورایی فانتزی بود و حس خوبی داشت برعکس داستان دوشهر .ولی به نظرم نویسنده باید حس و حال بیشتری به داستان میداد...مثلا وقتی که اسکروج اشباح رو دید خیلی عادی برخورد کرد و ... و شخصیت پردازی ها هم بد نبود و اون حس و حال کریسمس که توصیف شده بود خیلی قشنگ بود.
 در کل ارزش خوندن رو داره. 
        

          یکی از لطیف‌ترین کتاب‌هایی که خوندم بود. بوی زمستون، عطر کاج، هات چاکلت و کوکی های شکلاتی می‌داد. کتابی که وقتی به پایان می‌رسه حسِ خوبِ خوشحالی و رضایتِ آقای اسکروج به ما هم منتقل می‌شه. کتابی پر از حس زندگی و درسِ لذت بردن از زمان‌ حال. اگر به دنبال یک کتاب حال خوب کن هستید سرود کریسمس برای شماست.

        

          شاه بیتی از نوشته های دیکنز کبیر، این کتاب نغمه از شب تنهایی است که چگونه میتواند انسان دوباره تاثیرگذار باشد.
این کتاب میتونه یه خاطره زیبا براتون باشه، حتما بخونید.
        

          خب... کتابو خوندم؛  انیمیشن قدیمیشو هم دیدم (A Christmas carol 2009) و برای من تاثیرگذارترین قسمت اونجاست که اسکروج لب قبر خودش ایستاده و با التماس به روح سوم میگه: «یه فرصت دیگه بهم بده!» - که البته این قسمت توی کتاب نبود! :) - ولی هرکس با تصور همچین لحظه‌ای میتونی نحوه زندگی کردنشو زیر و زبر کنه! نه فقط در مورد ثروت، راجع به تموم اهدافی که توی زندگی برای خودمون انتخاب کردیم. 

لذت بردم؟ اوایلش آره ولی بعد نه
ارزش خوندن؟ برای من نداشت ولی احتمالا برای کسی که کمتر با مرگ مواجه میشه داشته باشه!

در کل انیمیشنش بهتر و قوی‌تر بود... (ولی نمیدونم چطور قبل نه سالگی دیدمش!😖😅) 
        

          این کتاب از اثار قرن ۱۹ هست که مسائل اخلاقی رو در جوامع صنعتی که دارند پا می‌گیرند مطرح می‌کنه. دیکنز با این اثر  خارق‌العاده به ما میگه که پول خوشبختی نمیاره. از دیگر کتاب های نزدیک به این کتاب میشه کتاب‌ بینوایان ویکتور هوگو رو اسم برد. 
(اگر این کتاب‌رو خوندید با ترجمه‌ی فرزانه طاهری نشر مرکز بخونید)