اکنون میدانم زندگی مان هیچ وقت پایدار تر از موجی نیست که از پهنه دریا برمی‌خیزد. مبارزات و پیروزیمان هرچه باشد، هرگونه که آن را از سر گذرانده باشیم، مثل قطره ای مرکب بر روی کاغذی کاهی می‌دود و راه خودش را پیدا می‌کند.
      

        حقیقتش را بخواهم بگویم داستان هایش نه جذاب بودند و نه خواندنی...
      

        داستانی با مضامین اخلاقی و انسانی.
      

        یکبار خواب دیدم که میخواهند جان یکی از عزیزانم را بگیرند، مگر آنکه کسی حاضر شود جانش را در عوض جان او فدا کند. یادم هست که بدون معطلی قدم پیش گذاشتم و گفتم که حاضرم جانم را در عوض زندگی عزیزترینم فدا نمایم. 
این کتاب من را به آن خواب برد‌. به آن لحظه ای که بالای سرم ایستاده بودند تا جانم را بگیرند و من گرچه از دنیای پس از مرگ و دستان خالی ام بیم داشتم اما ذره ای برای فدا کردن جانم پشیمان نبودم.
      

        شیرین بود و لذت بخش.
      

        کاش تصویرگری بهتری داشت.
      

        کتاب اطلاعات خیلی خوبی درباره کومله در اختیار مخاطب قرار میدهد.
      

        بعضی کتابها هستند که دوست ندارم تمام شوند. سایه باد برای من از همان جنس کتابها بود. از آنهایی که با داستان جذابش تو را به دل خود فرو برده و ذهنت را درگیر میکند. از آن دست کتابها که با شخصیت های فراوان و پراکنده مواجهت ساخته، و بعد در یک غافلگیری تمام آنها را به هم مرتبط میسازد.
 سایه باد برای من شبیه یک فیلم سینمایی تاریک و روشن  بود، درست شبیه تصویر روی جلدش.شاید فیلمنامه نویس بودن ثافون در این تصویرپردازی چندان بی تاثیر نبوده باشد. 

      

        این کتاب من را به یاد این حدیث از حضرت علی (ع) انداخت که: گناهى كه اندوهگينت سازد، در نزد خدا بهتر است از كار نيكى كه به خود پسنديت وا دارد.

 چیزی که خود پدر سرگی در پایان داستان به آن اعتراف میکند آنجا که میگوید: بله یک کار ،نیک یک پیاله آب که بی طمع پاداش به تشنه ای داده شود ارجمندتر از همه کارهای خوبی است که من در راه مردم کرده ام.
      

        داستان پر بود از صحنه هایی که اصلا مناسب نوجوان نیستند. در بخش پایانی هم شاهد صحنه تجاوز  به ایوا هستیم که بی پرده روایت شده است.
      

        کتاب خوبی بود اما ترجمه اش چنگی به دل نمیزد.
      

        خواب کردن خودش (صاحب کتاب) کم بود، حالا هر شب باید اول خرگوشی را بخوابانیم تا بلکه خواب به چشمان ایشان نیز مهمان شود.
      

        در  بامزه‌گی این کتاب همین بس که صاحبش روزی چند بار کتاب را می آورد تا با هم خرگوشی را حمام کنیم‌.
      

        ترجمه کتاب روان نبود.
      

        کوتاه، دلنشین و غم انگیز. 

این کتاب مثل تمام نوشته های بکمن  به عمق جان نفوذ کرده و با وجود کوتاه بودنش چنان بر دل می‌نشیند که تا مدت ها ذهن را به خود مشغول میدارد.