بسیار از کمک گرفتن حال برای بیان گذشته لذت می‌برم و دروازه مردگان از همین جلد یک امتیاز این مرحله را گرفت!

از پایان این جلد کم‌کم قضیه بود دار می‌شود و بهتر است کتاب را شب قبل از خواب مطالعه نکرد ؛)
        

          رضا قلی کودکی است که در یکی از روستا های شهر ساوه زندگی میکند.البته می کرد . .اورا دزدیده به تهران آورده بودند،درحالی که به او گفته بودند پدر و مادرش اورا فروخته اند.او را به عمارتی برده اند تا کار کند.اما...اما این عمارت با دیگر عمارت ها فرق دارد.اینجا عمارتی است با دیوارهایی بلند، دیوارهایی که اجساد بسیاری را در خود جای داده و یک قبرستان عمودی را به وجود آورده اند...                                                                                                                                                  
رضا قلی که بزرگ شده است روز ی می نشیند خاطرات آن دوران از کودکی اش را می نویسد.و این خاطرات سال هاست که دست به دست می چرخد و اینک به دست مجید قصه رسیده است، این خاطرات پای مجید را به دنیای مردگان باز می کند، دنیایی که بیش از یک قرن پیش رضاقلی را درگیر خود کرده بود...
داستان شروع جذابی داشت و کاملا خواننده را ترغیب می کرد و خیلی هم به داستان ربط داشت .مقدمه برای ورود به جریان اصلی داستان خوب بود و ما را کاملا با فضای داستان آشنا می کرد. تعداد گره های داستان مناسب بود و هر کدام در زمان مناسبی باز می شدند که این نکته به نظرم خیلی خوب است.به نظرم نویسنده می توانست برخی از قسمت هارا حذف کند.مثلا آنجایی که در مورد فوت مادر مجید حرف می زد خیلی زیاد بود .می توانست به جای اینکه یک فصل در موردش بنویسد دو صفحه می نوشت چون داستان اصلی اصلا این نبود.اما نویسنده توانسته بود  داستان را طوری بنویسد که  به راحتی بشود با شخصیت های داستان همزاد پنداری کرد و خود را جای آنها گذاشت.شخصیت ها بیشتر از نظر ظاهری توصیف شده بودند تا باطنی و نمی توانستی بفهمی که الان فلان شخصیت در برابر فلان اتفاق چه عکس العملی نشان می دهد.فقط در بعضی جاها می توانستی عکس العمل رضا قلی را حدس بزنی که آن هم خیلی کم بود.اما  ویژگی های ظاهری را هم در اول داستان گفته بود که به نظرم خوب بود . پایان داستان هم  جذاب و ضربه زننده بود و خیلی طولانی نشده بود.
        

          کتاب جالبی بود 
البته به نظر من نوشته های رضاقلی به تنهایی هم میتوانست به یک کتاب تبدیل شود.
        

          در رمان دروازه مردگان دو داستان در کنار هم پیش میرود داستان مجید پسری امروزی که مادرش را از دست داده و به طور اتفاقی  با دست نوشته های رضاقلی میرزا کتابدار مدرسه دارالفنون رو به رو میشود و داستان رضا  که در کودکی سروکارش به تهران می افتد و در خانه نویان خان که در محله عودلاجان هست مشغول فرشبافی میشود او زندگی سختی را کنار هم سن و سالهایش در ان خانه  میگذراند با پسری به نام شکور دوست میشود  شکور در حوض خانه می افتد و از اینجاست که ماجرا ی اسرارآمیز حوض و ارتباط شخصیت اصلی داستان با جهان مردگان آغاز میشود
داستان کامل و پر کشش است فقط آشنایی با بدبختیهای دوران گذشته کمی آزاردهنده است 
        

          ●"دروازه مردگان " 

جلد اول: قبرستان عمودی.  




دروازه مردگان شاهکاری است از حمید رضا شاه آبادی، که در سه جلد مارا در دنیای تلخ و شیرین خودبه دنبال می کشد. 
آقای شاه آبادی در رشته تاریخ تحصیل کرده اند و می توان علاقه ی بسیار ایشان به تاریخ را در کتاب " لالایی برای دختر مرده" که ماجرایی تلخ  ودردناک از دوران دختران قوچان بوده است و همینطور در کتاب " دروازه مردگان " مشاهده کرد.
 
از آثار ایشان می توان به کتاب های: هیچ کس جراتش را ندارد،  موزی که می خندید، وقتی مژی گم شد، لالایی برای دختر مرده و ...اشاره کرد.

رمان های شاه آبادی،  سبک خاص خودرادارند. ماجراهایی گاه خیالی و گاه واقعی، هولناک و غم برانگیز، در دل واقعیتی تاریخی جای گرفته اند . هر فصل ازکتاب های ایشان  از زبان یکی از شخصیت داستان است.
خط داستانی ایشان پراز پستی ها و بلندی هایی است که مانند موجی عظیم مارا با خود در  دریای مجذوب کنده خود، غرق می کند.
شخصیت های اصلی ایشان، نوجوان هایی هستند که یاخود درگیر ماجرایی شده اند . و یا شاهد وقوع ماجرایی بوده اند. نوجوانانی که هیچ کدام قهرمانانی عجیب  نیستند.
همه، نوجوانانی ساده اما شجاع در ماجراهای کوچک و بزرگ داستان هستند.

"دروازه مردگان " ماجرایی تلخ و هولناک است که  در دوران قاجار،ناصرالدين شاه،  روی می دهد و شخصیت های داستان،شخصیت هایی واقعی در آن دوران هستند.
داستان در دو زمان گذشته و حال روی می دهد. 
"مجید"نوجوانی در زمان حال که درابتدا طرح اصلی داستان را برای ما شرح می دهد؛ در تهران که پدرش نقاش هست و نقاشی هایش اشاره به دوران قاجار دارند. و
" رضا قلی میرزا " در زمان گذشته، که داستان اصلی را برای مابه تصویر می کشد.
 
برخی از نقاط قوت این کتاب  که باعث تاثیر گذاری بیشتر در آن شده است؛ 
داستان در فضای قاجار و توضیحاتی در این باره رخ می دهد اما قلمی قابل فهم و ساده برای مخاطب نوجوان دارد.
 علاوه بر داستان فوق العاده ی این کتاب شاه آبادی در این کتاب سعی کرده است به  نوعی تلاش و فعالیت های "میرزا حسن خان رشیدیه " به عنوان پایه گذار و بنیان گزار احداث مدرسه نوین در ایران اشاره کند. 
 یکی از عناصر مهم این داستان،  اشاره به شیوع بیماری وبا در آن دوران  داردو به نوعی سعی در تغییر باور و اعتقادات  نادرست  مردم راجع به شیوع بیماری  در آن دوران .




من جهان مردگان رادیده ام، چیزها دیدم که حتی کسی جرات شنیدنش را ندارد.


ماجرا از زمانی آغاز می شودکه مجید نامه هایی از سال ها پیش که قرار براین است که کولاژی برای تابلوی جدید پدرش  شوند، پیدا می کند و شروع به خواندن  ماجرا می کند. 
نامه ها از زمانی می گویند که " رضا قلی میرزا " ماجرای زندگیش را از طریق نامه ای برای  مدیر مدرسه دارالفنون بازگو می کند. 
می گوید  در شش سالگی همراه باپدرو مادرش سوار بر گاریی بوده اند و او  برروی پای پدرش خواب بوده است . وقتی که چشمانش را باز می کند، خودش را میان غریبه ها می بین. یکی از همان غریبه ها، مردی لاغرو تاس می گوید که پدرو مادرش رضا قلی  را به او فروخته اند.
 دنیا بر سر رضا قلی آوار می شود. اما دیگر کاری از او ساخته نیست. 
گاری به تهران می رسد و وارد محله ی عود لاجان می شود. 
مرد تاس و تندخو رضاقلی را به عمارتی خوفناک، عمارت نویان خان (که باهرکس که دشمنی داشته است ، آن را لای جرز دیوار های خانه ی در حال ساختش همین خانه ای که  درواقع قبرستانی عمودی است . و زندگی رضا قلی را به کلی تغییر می دهد؛می گذاشت. )در کوچه  صاحب دیوان می برد.
وارد می شوند.حوضی سیاه رنگ با آبی غلیظ مانند به غیر،که مثل دهان یک مرده وسط حیاط خودنمایی می کرد. 
مرد اورا به اتاقی کوچک می برد که در آن بیست پسر بچه هم سن و سال خودش در آن نشسته اند.

...

امیدوارم این کتاب فوق العاده مجذوب کننده را بخوانید و در ادامه با ماجرای هولناک و عجیب "مجید "و "رضا قلی میرزا " با آنان همراه شوید.
        

          در جلد اول مجموعه دروازه مردگان همراه با رضا قلی در عهد قاجاری وارد خانه نویان خان میشویم. خانه ای که در موردش شایعات و حرف های زیادی زده می شود مبنی بر اینکه زمان ساخت افرادی بین دیوارهایش دفن شده اند و انگار که خانه یک قبرستان عمودی است!
و بطور همزمان با مجید و خواهرش لیلا و پدرشان که دست نوشته های خاطرات رضا قلی را پیدا کرده اند، به همان خانه میرویم!
کتاب یک فانتزی جذاب و پرهیجان است که شما را با خود همراه می کند و تا نمام نشود نمیشود رهایش کرد!
به شدت مشتاق خواندن جلدهای بعدیش هستم
        

          کتاب جذاب و هیجان انگیزی است
به نظر من مناسب ۱۲ سال به بالا است♥
        

          غرق تاریکی
تاریکی ها و سایه ها همه به دلیل نبود نور در جایی اتفاق می افتند. اما دروازه مردگان چیزی بیشتر و کمتر از نبود نور بود. انگار این بار نور بود که به دلیل وجود سایه ها پدید امده بود..
داستان از جایی شروع می شود که پدر برای تکمیل یکی از بهترین آثار هنری، چند تکه کاغذ قدیمی را به خانه می آورد. بچه ها اتفاقی و شاید از روی کنجکاوی نوشته ها را می خوانند و می فهمند که داستان زندگی یکی از جوانان دوره مظفرالدین شاه قاجار است. ماجرایی وحشتناک و عجیب که یک دانشجوی پزشکی از کودکی اش روایت می کند، عمده حجم کتاب را به خود اختصاص داده است. کودکی که ناگهان چشمانش را باز می کند و خودش را در میان افرادی ناشناس می یابد و مجبور میشود با ده ها پسر بچه دیگر در خانه ای قدیمی زندگی کند. خانه ای که در دیوار ها و شکاف هایش پر از حرف و حدیث است. ستون ها و حوضچه هایش پر از رازهای مخوف است. نیمه شب هایی دارد که نور ماه آن را به مردگان وصل می کند. اینجا دروازه مردگان است؟
فعلا فقط کلماتی مثل خوفناک یا تاریخی برای توصیف کتاب به ذهنم می رسند. خوفناک بود چون بین اجر های عمارتی در کتاب اجساد بودند و در حوضچه ای اجساد مرده که همین باعث تعفن آمیز بودن حوضچه میشد. روح هایی که به گمانم تصورشان هم تن ادم را بلرزاند. اما خب نمیشود گفت نقص بود. چرا که این ژانر کتاب بود و این بسته به علایق متفاوت است.
از جهتی برای کسانی که تاریخ را دوست ندارند کتاب اندکی حوصله سربر بود. سفر در دوران قاجار و شخصیت اصلی به نام رضا قلی و …
اولین نکته شخصیت پردازی است. رضا شخصیت اصلی داستان شخصیت پردازی خوبی داشت و خواننده او را به طور کامل میشناخت. هم ظاهرش و هم احساسات درونی اش بیان شده بود. حتی شخصیت های فرعی هم توصیف شده بودند. اگرچه شخصیت اصلی زمان حال یا همان مجید خیلی توصیف نشده بود و ما از ان اطلاعات زیادی نداشتیم. حتی اگر این نشان میداد که تمرکز نویسنده روی رضا بوده، باز بهتر بود مجید هم بیشتر توصیف شود.
مبحث بعدی که به شخصیت پردازی هم مربوط است دیالوگ هاست. اولین نکته اینکه اینکه دیالوگ ها چه در زمان حال و چه در زمان گذشته محاوره بودند و این خودش مزیت بزرگی برای کتابی با ژانر تاریخی بود! نکته دوم اینکه دیالوگ ها طبیعی بودند و این موضوع را مدیون شخصیت پردازی خوب هستیم. یعنی میتوانستیم متوجه لحن و احساسات و شخصیت ها از روی دیالوگ بشویم. یا مثلا کم کم می دانستیم یکی از شخصیت ها با لحنی طلبکارانانه صحبت می کند.
توصیفات عصر قاجاری که ما ان را فقط در سریال های تاریخی دیده ایم واقعا برای ارتباط بهتر با کتاب مهم است. که به نظرم در این کتاب صحنه ها به دقیقی توصیف شده بودند و همین باعث میشد باور کردن یک داستان خیالی راحت بشود.
فضای داستان در فضایی سیاه می گذشت. همه غمگین بودند و مشکلات زیادی داشتند. عمارتی پر از روح ها و مردگان و در اخر دنیایی سیاه… که این برای خواننده کمی ازار دهنده بود. 
پایان داستان فوق العاده نبود چرا که انگار مباحثی باز ماند و پایان کتاب انچنان محکم نبود. اگرچه این میتواند شروع جلد های بعدی کتاب باشد و به همین دلییل شاید این مورد نادرست باشد. پایان میتوانست بهتر باشد اما بد نبود و حداقل انتظارات خواننده براورده میشد. به همین دلایل دوست داشتم ماجرای تخیلی 240 صفحه ای حوض، طور دیگری تمام بشود. 
در اخر کتاب دروازه مردگان، رمانی ایرانی که در ژانر های تاریخی و تخیلی سیر میکند برای یکبار خواندن پیشنهاد میشود. اگرچه اگر کتاب را خواندید چند جلدی بودن کتاب را هم در نظر بگیرید.
        

          کتاب با دو شخصیت نوجوان به نام مجید در دهه 1390 و رضا در دوران قاجار روایت می‌‌  شود. دغدغه نویسنده و توجه ویژه به ایران، هویت و فرهنگ ایرانی اسلامی‌‌  و کودکان مهم است. ما اطلاع کمی‌‌ از کودکان و نحوه زندگی آنها در زمان قاجار داریم. مواردی که در این کتاب بیان می‌‌  شود مثل ظلم به کودکان، وبا، چگونگی آموزش و کار کودکان،  معماری ایران در آن دوره، شناخت مشکلات فرهنگی و اجتماعی ایران در زمان قاجار، فقر و کار کودکان به همراه مرگ و میر بالای کودکان توجه به خرافه مثل جن و ... اطلاعات زیادی را به خواننده امروزی می‌دهد. 
کتاب به سفر درونی، سفر بیرونی قهرمان به پرورش تخیل، ارزش های انسانی می‌‌‌پردازد اما نوجوان‌های داستان با همه اتفاق‌هایی که پشت سر می‌‌‌گذارند، بزرگ نمی‌شوند و خواننده سفر قهرمان را درک نمی‌‌کند. مجید فقط روایت‌گر داستان نیست، بلکه خود وارد قصه می‌‌  شود و سفرش را شروع می‌‌  کند اما در پایان داستان در رفتارها و نگاه او به زندگی، تغییری نمی‌بینیم.
اشاره به قنبر غلام حضرت علی (ع) و ارادتی که سیاه پوست‌ها نسبت به ایشان داشتند برای خواننده جذاب بود. نویسنده به سیاه پوست ها توجه کرده و شخصیت پردازی خوبی از این شخصیت ها دارد. به همین دلیل به جرات می توان بیان کرد که کافور و الماس از بهترین شخصیت‌پردازی‌های این مجموعه می باشد.
        

          این کتاب ماجرای پسری در قرن گذشته رو روایت می‌کنه که از خانواده جدا شده و در عمارتی قالی بافی می‌کند و طی اتفاقاتی پا به دنیای مردگان می‌گذارد و ماجراهای جذابی را در طول مجموعه‌ی سه جلدی کتاب طی  می‌کند. به‌نظرم کتاب‌های آقای شاه‌آبادی رو نباید از دست داد و این کتاب مناسب نوجوانانی‌ست که ژانر فانتزی + کمی وحشت را دوست دارند.
 در ضمن، در کنار لذت بردن از کتاب با تاریخ صد سال پیش ایران هم آشنا می‌شوید.
        

          یادداشت من درمورد کتاب دروازه مردگان ۱ است .
در این کتاب داستان در زمان حال و گذشته نقل میشد . در شروع داستان زمان حال بود و از جایی شروع شد که یک پدر هنرمند برای تابلو‌نقاشیش یک سری دست نوشته ی قدیمی تهیه کرد . او دو فرزند داشت که تازه مادرشان را از دست داده بودند . لیلا و مجید نام انها بود و بسیار مشتاق شدند که دست نوشته قدیمی رضا قلی ( شخصیت اصلی) را بخوانند . رضا قلی فرزند کوچک یک خانواده فقیر بود که طی حادثه ای از پدر و مادرش دزدیده شد و توسط فرخ خان به قالی بافی نویان خان اورده شد و با پسری به اسم شکور دوست شد . رضا قلی و شکور خیلی تلاش کردند تا فرار کنند ولی موفق نشدند تا اینکه یک روز شکور در حوض عمارت افتاد که میگفتند پر از مرده است و هر کس داخل حوض برود میمیرد ولی شکور از حوض نجات پیدا کرد و بیرون امد اما با دنیای مردگان ارتباط گرفته بود بعد به دنبال رضا قلی امد و او را هم به دنیای مردگان برد و رضا قلی در انجا خبلی چیزها از زندگیش را فهمید …
من این کتاب را به کسانی پیشنهاد میکنم که ژانر ماجراجویی و وحشت را دوست دارند .
        

          داستان قبرستان عمودی، به صورت موازی در زمان گذشته و حال توسط دو راوی متفاوت روایت می‌شود. راوی زمان حال (علی) به دست‌نوشته‌های رضا قلی میرزا که در زمان مظفرالدین شاه زندگی می‌کرده دسترسی پیدا می‌کند. خاطراتی آمیخته با مسایل عجیب و غریب و فانتزی. علی می‌خواهد بفهمد که آیا نوشته‌های رضا قلی واقعیت داشته یا خیر.

در مجموع داستان خوش خوان و سرگرم کننده و قابل توصیه‌ای بود. با این حال به نظرم چند مشکل عمده داشت:

- کار از نظر ژانر یک‌دست نیست. بخش عمده‌ی کتاب فضایی ملودرام و رئال دارد و فقط در نزدیکی پایان کتاب است که مخاطب وارد دنیای فانتزی می‌شود. اگر یک نوجوان علاقه‌مند به ژانر فانتزی، شروع به خواندن این کتاب کند، ممکن است در میانه یا حتی اوایل راه کتاب را کنار بگذارد. 

- فانتزی بی قانونی نیست، بلکه قوانین عجیب و غریبی است که توسط نویسنده وضع می‌شود. قوانین فانتزی کتاب برای مخاطب جا نمی‌افتد. یا شاید حتی نویسنده برای خود قانونی ترسیم نکرده باشد. (هشدار اسپویل تا انتهای پاراگراف) به عنوان مثال ما قبول می‌کنیم که هرکس با ورود به آن استخر می‌تواند رازهایی از گذشته‌ی خود ببیند، اما چه اتفاقی برای شکور افتاد که پس از غرق شدن از داخل آن استخر بازگشت؟ آیا آن شکوری که از استخر بازگشته، یک موجود زنده محسوب می‌شود؟ اگر نه چرا وقتی رضا با شکور به داخل آب می‌رود، پس از خروج از آب دچار مشکل شکور نمی‌شود؟ و چرا شکور دیگر از آب بیرون نمی‌آید؟ البته شاید نویسنده در جلدهای دوم و سوم کتاب به این مساله پرداخته باشد، که حتی با این وجود، این مساله برای جلد اول یک ضعف محسوب می‌شود.

- حضور یک شخصیت واقعی کمتر شناخته شده (میرزا حسن رشدیه) در داستان برای من بسیار جالب بود. مخاطبی که با این شخصیت آشنایی ندارد (مثل خودم!) در اینترنت در مورد او جستجو خواهد کرد و این احتمالا همان چیزی است که نویسنده مد نظر داشته، یعنی آشنایی با یک شخصیت واقعی در خلال داستان. با این حال انتظار داشتم میرزا حسن رشدیه نقش مهمتری در داستان ایفا کند یا بهتر بگویم، ایفای نقش او در داستان شرح داده شود. (هشدار اسپویل تا انتهای پاراگراف) در واقع تنها راوی زمان حال داستان به این مساله اشاره می‌کند که رضا با کمک میرزا حسن رشدیه به ساوه برگشت! مخاطبی که در لحظات پر استرس کنار رضا بوده و به سرنوشت رضا علاقه مند شده است، توقع و شاید بتوان گفت حق دارد که یک پایان بندی متناسب با این لحظات ببیند نه اینکه سرنوشت او تنها توسط یک راوی دیگر در یک جمله سرهم بندی شود.

- به نظرم خط داستانی مربوط به زمان حال کمکی به پیشرفت داستان نمی‌کند. این خط داستانی تنها بخش ملودرام کار را پررنگ تر می‌کند که با توجه به نکته‌ی اولم در مورد ژانر کار، معتقدم یک ضعف محسوب می‌شود. البته با توجه به پایان بندی، شاید در جلدهای دوم و سوم کتاب این خط داستانی اهمیت پیدا کند، اما من به جلد اول به عنوان یک موجودیت مستقل نگاه می‌کنم.
        

          بی برو برگرد آدم ترسویی هستم،فیلم ترسناک نمیبینم و کتاب ترسناک هم دست نمیگیرم؛ولی مزه این کتاب مثل کتاب های خارجکیِ تخیلی که دوره ابتدایی و راهنمایی میخواندم رفت زیر زبانم.
یک روزه تمامش کردم و چشم دردش را هم به جان خریدم.
 کتاب در زمان حال و گذشته روایت میشد و تداخل داستان زندگی رضا و مجید عالی بود،مثل پایان خوبش.
اینکه بعضی پیامها در بین کلمات داستان پنهان باشند خیلی ارزشمند تر است تا شعار گونه گفته شود و چشم خواننده را دور از جان شما سوراخ کند.
در آخر هم "بنظر من" این کتاب برای تمام نوجوانان مناسب نیست،ترجیحا نوجوانی بخواند که مثل من ترسو نباشد😊
        

          داستانی ترسناک و هیجان انگیز بود که از عهد قاجار و دوران معاصر که باهم گره خورده و نویسنده انقدر درست صحنه‌ها، مکان ها و اتفاقات داستان را جالب توصیف کرده بود که انگار خود خواننده در آن صحنه‌ها حضور داره!
 یکی از صحنه های کتاب نظر من رو به خودش جلب کرد،
از نظر من، یک مادر اگر جان خودش در خطر باشد باز هم برای نجات جان پسرش دل به خطر می زنه،  پس  چطور ممکنه که مادر رضاقلی بخاطر جان خودش از جان بچه اش بگذره؟!
و در آخر  داستان بچه های کار، تاریخ و روزمرگی های زمان قاجار داستانی هستش که خواننده را وادار به خوندن  این کتاب می کنه و  کتاب دارای فراز و نشیب های معرکه ای هستش که نشان دهنده تسلط دقیق نویسنده روی نوشتار  هست.
بنابراین خوندش رو حتما بهتون پیشنهاد می کنم.
(پ.ن:اگه بتونم میخوام برم محله ی عودلاجان، یعنی همون عمارتی که رضاقلی و شکور توش کار می کردن و دروازه ی مردگان اونجا بود و واقعا براش هیجان زده ام.😭
پیش به سوی جلد ۲.🌱)
        

          بعداز خواهم نوشت
جالب بود برایم
        

          مزه زنجبیل میداد
        

          کتابی جذاب و هیجان انگیز
کتابی که در جستجوی حقیقت سرگذشت رضاقلی میرزا تو را به دنبال خود می کشد.گاه اشک میریزی گاه غصه میخوری و گاه میترسی.خواندنش را به همه‌ی  دوستان توصیه میکنم.بی نظیر بود.
        

          یکی از کتابای ایرانی-ترسناک مورد علاقم که خیلی جذبم کرد
واقعا خفن بود و خیلی دوستش داشتم
از جلد اولش بیشتر خوشم اومد اما جلد های بعدی هم عالین
        

          از آن دست کتابها که وقتی به انتهایش می‌رسی بدون معطلی جلد بعدی را آغاز میکنی.

شاید انتهای جلد سوم مفصل درباره اش نوشتم...
        

          من علاقه ای به ژانر تخیلی و فانتزی نداشتم. 
اما باید اعتراف کنم با این کتاب نگاهم عوض شد.
روایت دو داستان در فاصله نزدیک به ۱۵۰ سال یه اتفاق بی نظیر بود. 
هر دو داستان هم پر کشش و جذاب
مشتاق خوندن ۲ جلد بعدی شدم.