بی شک کمی دیرتر یکی از زیباترین دیدگاه ها را نسبت به ظهور آقا امام زمان ( عج ) به خواننده های کتاب هدیه می کند. این داستان را شخصی که شغلش نویسندگی است ؛ روایت می کند و ماجرای کتاب از یک مراسم مولودی برای نیمه شعبان آغاز می شود . موضوع داستان واقعا جذاب بود ؛ چیزی که قطعا خیلی ها به آن فکر نکرده اند . وقتی همه با شور فریاد ( آقا بیا ! ) سر می دهند ؛ یک نفر از این میان ( آقا نیا ! ) را با صدایی رسا فریاد بزند ؛ قطعا برای همه تعجب آور است . اما فقط خدا می داند که ذکر قلب تک تک این افراد هم بنا به منافع خودشان آقا نیا بوده در حالی که فقط جوانی به نام اسد جرأت به زبان آوردن این حقیقت را داشت .  او  مورد توهین های به ظاهر پند حضار قرار گرفت ولی سکوتش سوال راوی بود . چگونه در برابر این سخنان سکوت می کرد و سرش را پایین انداخته بود ؛ او برای گرفتن جواب سوالش راهی دراز را طی و صحنه های عجیبی را دید در اصل او پا به دنیایی دیگر نهاد . 
کتاب از لحاظ شخصیت پردازی خوب بود ؛ زیرا ؛ تقریبا تمامی شخصیت ها که از دیدگاه راوی در موردشان صحبت می شد هم از لحاظ ظاهری و مخصوصا از لحاظ باطنی و اخلاقی بسیار به خوبی قابل تصور بود . 
مکان ها هم به همین شکل . همان مجلس مولودی و خانه ی راوی و .... هم قابل تصور بود و به درستی راجع بهشان توصیف شده بود . البته از انجایی که وارد عالم خواب شدند کمی سخت فضا را می شد تصور کرد البته چون برای هیچ کس چنین فضایی ملموس نیست طبیعی است که تصورش هم آسان نباشد . اما شخصیت پردازی ظاهری شخصیت اصلی خیلی خوب نبود ؛ یعنی توضیحات زیادی درباره ظاهرش داده نشده بود ؛ حتی نامش هم در کتاب وجود نداشت . 
نکته ی مثبت دیگری که در کتاب بود ؛ مقدمه فوق العاده اش است . مثل خیلی از کتاب ها با تشکر و توضیح درباره نویسنده ؛ شروع نشده بود . در کمی دیرتر ، نویسنده رمان خودش را مانند کودکی عجول در نظر گرفته و توضیحاتی درباره رفتارهای کودک یا غیر مستقیم ، همان رمان خودش داده . 
داستان شروع خیلی خوبی نداشت . با پرداختن بیش از حد به جزییات ، شروع ماجرا خیلی کسل کننده بود . از صفحه ی 12 تا 30 ،  فقط به تعجب و نصیحت های حاضران در مجلس به اسد ، اشاره شده و هیچ چیز تازه ای وجود ندارد . اما از وقتی که اسد حقیقت ها را به راوی گفت و چیزهای عجیب و تازه ای به آن نشان داد ، روند داستان عالی شد.  یعنی به گونه ای بود که منتظر ادامه اش باشی و نتوانی کتاب را از شوق ، زمین بگذاری . 
پایان داستان هم خوب بود . مخصوصا روایت ماجرایی از زبان علامه مجلسی که توجه من را خیلی جلب کرد . مخصوصا این جمله که حیف است نگویم : ( ما را با قواعد فضل و کرامتت بسنج نه با ترازوی عدل و عدالتت .  
به نظر من ، کمی دیرتر ، بیشتر مناسب جوان ها است  تا نوجوانان . یعنی کلمات و متن داستان در بعضی از قسمت ها نسبتا ادبيات سنگيني براي سنين پايين تر دارد. ولی در کل ، کمی دیرتر ، کتابی با مظمون بسیار قوی و زیبا است . کتابی که پرسش خوبی را بیان کرد : ( آیا آقا بیاهایی که می گویی از ته قلبت است یا تو هم منتظر نیامدن آقایی و اعماق وجودت  آقا نیا را فریاد می زنند ؟ )
          

            کتاب برای من به دو قسمت تقسیم میشه. بخش اول که داستان این روزای خیلی از ماست و بخش دوم که تقریبا باهاش اشک ریختم. 
هممون میدونیم امام زمانی هست ولی چقدر به شناختی که کربلایی محمد کتاب از امام زمان داشت نزدیکیم؟ برای خودم که هیچی... به قول اسد ما امام زمان را برای خودمون میخوایم نه برای خودش....
این کتاب میتونه تلنگر خوب باشه برای هممون...
          

            اگر میخواهید حال و هوای معنوی خود را محک بزنید تا ببینید چه میزان منتظر امام زمان خود هستید و چه میزان از ایشان آشنایی دارید، این کتاب مناسب شماست. توجه کنید نویسنده در این کتاب با آوردن تضادی که افراد را در نگاه اول متعجب می کند موضوع را بسط داده؛ در بعضی از قسمت ها بی مورد به موضوعی پرداخته و خواننده را بعضا اذیت می کند...
این کتاب دارای 4 فصل زمستان، پاییز، تابستان و بهار است که هر کدام سیر موضوعی جدایی دارند.
در فصل زمستان ما شاهد توضیحاتی در مورد چالش کتاب هستیم که به نظر بنده با نام "آقا نیا" می توان آنرا شناخت، در این فصل داستانی هیجان انگیز و پر معما مطرح میشود که کتاب قصد دارد در فصل های آینده به آن پاسخ دهد.
در فصل دوم با نام پاییز، که طولانی ترین فصل این کتاب است در حال تلاش برای جا انداختن موضوع کتاب است که چرا افراد می گویند "آقا بیا" اما در واقع حرفی دیگر میزنند؟! به نظر من این فصل تأمل برانگیز ترین قسمت این داستان است چرا که علاوه بر اینکه مثال ها کاملا خیالی بوده اما در عین حال مصداق های آن در زندگی هر فردی وجود دارد.
فصل تابستان نتیجه گیری از دو فصل قبلی است که به دلیل اول شخص بودن کتاب باعث شده تا بسیار راحت فهم تر باشد! این فصل با توضیح مختصر مثال های فصل پاییز، و تعریف داستان های دیگر باعث شده تا خود خواننده به عمق فاجعه و راه حل آن در مجموع دست پیدا کند.
فصل بهار را حتی اگر کل کتاب را نخوانده باشید می توانید مطالعه کنید؛ در این فصل علاوه بر نتیجه گیری کل کتاب و تعریف کوتاه مسیری که طی شده بخش جدا گانه ای در متن آن دارد که نکات مهم زمان غیبت و مسئولیت ها افراد را با ذکر چند داستان واقعی توضیح داده...
دو نکته جالب در کتاب توجه من را جلب کرد: 1. سیر تغییر فصول از زمستان به بهار نشان از ناآگاهی افراد است که طی فرایندی می تواند به آگاهی تبدیل شود و رضایت امام زمان را در پی دارد. 2. نویسنده از مثال هایی استفاده کرده تقریبا تمام آنها را می توان در زندگی روزمره دید و حس کرد افرادی که با شغل ها، ویژگی ها و... در عین حال که حرف یکسانی را می زنند اما عمل آنها متفاوت است.
          

            گاهی وقتا تو خوندن داستان گیج میشدم که الان داره چه اتفاقی میفته ولی در کل خیلی عالی بود و یه تلنگر خیلی بزرگ به ماها که ادعای منتظر بودن داریم تا بفهمیم با خودمون چند چندیم. خیلی وقتا رفتار شخصیت های داستانو تم خودم میدیدم و میگفتم وای بر. قسمت های انتهایی کتاب که در مورد علامه حلی و کربلایی محمد هم که واقعا اشک آدمو درمیاره
          

            تامل برانگیز و ترسناک.
آیا ما راست می گوییم؟
آیا منتظرش هستیم؟