فقط همین که تصورم نسبت به فروغ به هم ریخت.
        

          «قربانت بروم. دوستت دارم، دوستت دارم. دلم می‌خواهد چشم‌هایم را روی هم بگذارم و وقتی بازشان می‌کنم پهلوی تو باشم. دلم می‌خواهد ببوسمت. آنقدر ببوسمت که تشنگی‌ام تمام شود. تنم به یادت بیدار می‌شود.نامه‌ات را که می‌خواندم یک‌وقت متوجه شدم که دارم بلندبلند باهات حرف می‌زنم. مثل دیوانه‌ها! انگار که تو اینجا بودی. در برقِ آفتاب که روی آینه افتاده بود، بودی.»
        

          «هجدهم تیر [ ۱۳۳۴ ه.ش، رُم، ایتالیا
...
من از اینجا اصلاً خوشم نمی‌آید. اینجا زندگی روح ندارد و مردم خیلی ماشینی هستند. وقتی توی پارک‌های عمومی دخترها و پسرها را می‌بینم که زیباترین و تاریک‌ترین لحظاتِ عشقی را در نهایتِ عادی بودن می‌گذرانند دلم می‌خواهد فریاد بزنم. اینجا عشق یعنی قلعه‌ی فتح‌شده و یا یک کتابِ خوانده شده. هیجان معنی ندارد و عشق در نهایتِ ابتذال است و من از این وضع خیلی ناراحت هستم»...

https://hooman.bio.link/
        

          عشق.. و فقط عشق 🖤❤️فروغ عشقی ماندگار. آشنایی من با این فرشته.. قلبم رو می‌فشارد غمت🥀🦋
        

          این روزها با فروغ عاشق شدم.
با فروغ شاعر شدم
با فروغ پشیمان شدم
و با فروغ حسرتی بر دل مانده، سرگردان و افسرده به زندگی ادامه دادم.
این نامه‌ها شناخت بیشتری از فروغ به من داد. به خصوص نسبت به همسرش پرویز شاپور. مردی با شخصیتی مستحکم که تکلیفش با زندگی مشخص است. مردی که حتی بعد از جدایی نیز تکیه گاه محکمی برای فروغ بوده و از هیچ کمکی برای او دریغ نمی‌کند. 
دلم میخواست نامه های پرویز را هم بخوانم اما گویا اثری از آنها نیست و مشخص نیست چه بلایی بر سر نامه‌ها آمده است
 
        

          لابه لای مطالعه پروین اعتصامی متن نامه های #فروغ_فرخزاد به همسرش را می خواندم. و هنجار شکن تر شدن را از او یاد گرفتم:
«تو نمی دانی من چه قدر دوست دارم بر خلاف مقررات و آداب و رسوم و بر خلاف قانون و افکار و عقاید مردم رفتار کنم ولی بندهایی بر پای من هست که مرا محدود می کند روح من وجود من و اعمال من در چهار دیواری قوانین سست و بی معنی اجتماعی محبوس مانده و من پیوسته فکر می کنم که هر طور شده باید یک قدم از سطح عادیات بالاتر بگذارم من این زندگی خسته کننده و پر از قید و بند را دوست ندارم»
        

          نهمین کتاب ۱۴۰۳_
اولین تپش های عاشقانه قلبم.
نامه های عاشقانه فروغ فرخزاد به پرویز شاپور یعنی همسرشونه.
 از چیز هایی که راجب شون شنیده بودم و خوانده بودم خیلی دلم میخواست بیام و بگم (چقدر تو بی لیاقتی پرویز) اما بعد از خواندن این کتاب دیدم که شاید همه‌ی تقصیر هام به دست شاپور به وجود نیامده. خیلی عوامل در یک زندگی مشترک دخیل هستند که اون رابطه را ناپایدار یا استوار بسازند.
عشق هایی که با آدم های اشتباهی تجربه میشن خیلی غمگین کننده است هر چند که بعضی ها را رشد میده و باعث سقوط بعضی ها میشود.
این زوج هم شاید یکی از این عشق های غمناک باشه.
احساسات تازه به بلوغ رسیده‌ی فروغ برای شاپوری که نزدیک به دهه سوم زندگیش بود قابل درک نبود و محدودیت هایی که از طرف شاپور برای فروغ گذاشته شده بود برای فروغ قابل درک کردن نبود.
فروغ لطیف بود و شاپور استوار. لطافت فروغ تاریک شد و غم این تاریکی شاپور و دورتر و دورتر از فروغ کرد... 

اگر به زندگی نامه مشاهیر و سبک نامه نگاری علاقه دارید این کتاب انتخاب خوبی خواهد بود.
#فروغ_فرخزاد
۶/۳/۱۴۰۳