دوست دارم تلاش کنم که ابتدا خلاصه‌ای بدون لو دادن داستان بنویسم.
  مردی به نام آلدو از مسئولیت‌هایی که دارد میترسد , او یک پدر است ، پدر دو فرزند و یک همسر است، همسرِ زنی دقیق و حسابگر .
  او فکر میکند که به عنوان یک انسان حق دارد که کارهایی برای دلش انجام دهد. میداند که کارهایش تاثیرات بدی بر روی همسر و کودکانش خواهد گذاشت اما مدام سعی در سرکوب عذاب وجدان خود دارد. رمان چند تکه است و از زاویه دید های متفاوت. زمان در این رمان به صورت خطی پیش نمیرود. از زمان شور و شوق و ابهت و جوانی آلدو و واندا پرتاب می‌شویم به زمانه‌ی سالخوردگی آن‌ها.شخصیت های زیادی در کتاب نداریم. اشیا هم نقش مهمی را در این رمان ایفا می‌کنند. مثلا قوطی ، خانه ای که تمیز و مرتب است و همه چیز در آن به نظم چیده شده است( هرچند که تاثیر خانه ای که کاملا مرتب و بی نقص است برعکس است.), نامه ها ، عکس ها و ... 
   
⭐بچه ها هیچگاه فراموش نمی‌کنند که والدینشان با زندگی آنان چه کرده‌اند. اگر خودشان هم فراموش کنند،روحشان فراموش نمی‌کند. 
از طرفی یک انسان میتواند زندگی انسانی دیگر را به کلی دگرگون کند... و زمانی این را بفهمد که خیلی دیر شده باشد. 
     بچه‌ها بیش از چیزی که ما فکر کنیم تاثیر میپذیرند. شخصیت اصلی ما هم در این کتاب مدام یاد رابطه‌ی پدر و مادرش می‌افتاد.

⭐⭐⭐⭐⭐ از کتاب خیلی لذت بردم ! داستان گیرا بود و ترجمه فوق‌العاده. 



   
      

          مارگریت بیست‌و‌پنج روز از ماه , گل‌های کاملیای‌سفید همراه داشت و پنج روز از ماه را گل‌های کاملیای‌قرمز. 
این شد که به مادام کاملیا معروف شد...
      

          الان صفحه ۱۳۰ ام و واقعا این حس داره بهم دست میده که شاید ما هم مثل شخصیت اصلی داستان  تازه بعد از مرگ عزیزانمون متوجه بشیم که چقدر زیاد دوستشون داشتیم . 
 او طوری درمورد آنماری (خواهر از دست رفته‌اش) صحبت میکند که او گویی پیامبر  یا فرشته ای بوده که از دستش داده...
      

        به نام او
توی صفحه‌ی ۷۲ لیزا داره به ژیل میگه که در برابر عشقش به ژیل، دو تا شخصیت داره. یک شخصیتش اینطوریه که میخواد به آزادی دو طرف در رابطه زناشوییشون احترام بذاره و درک و شعور از خودش نشون بده و شخصیت دیگه‌اش یک زن حسوده که حتی نمیتونه به بودن یک زن دیگه در کنار شوهرش فکر هم بکنه. 
   جلوتر هم لیزا حرف جالبی میزنه... میگه که: حتی با کلاس‌های فشرده و دوهزاروپانصد سال تعلیم و تربیت، نمی‌تونی از عشق این جنبه‌ی حیوونی و غریزی‌ش رو جدا کنی.
راستش فکر ک میکنم میبینم که این شاید در مورد من هم صادق باشه. شاید هم در مورد هممون ... 
دوست دارم نظر شما رو هم بدونم:)

      

        راستش مختصراً داستان کافکا و دختری که عروسکش رو گم کرده بود رو شنیده بودم… توی ذهنم اینطوری فکر میکردم همیشه که کافکا حتما یه آدم سرد و خشک و بداخلاق بوده؛ اما شنیدن داستانِ عروسکِ دخترک و نامه هایی که کافکا از طرف اون برای دختر میفرستاد تفکرم رو تا حدی نسبت به شخصیت کافکا تغییر داد. امشب رفته‌ بودم کتابفروشی و قرار نبود کتابی بخرم که با این کتاب قشنگ که برای بچه ها نوشته شده رو‌به‌رو شدم و توی کافه شروع به خوندنش کردم و توی چند دقیقه تمومش کردم. در کل میتونم بگم که کتاب تصویرسازی های قشنگی داره و هم میتونه برای بچه‌ها جالب باشه و هم برای بزرگترها. امیدوارم بخونید و لذت ببرید❤️
      

          ساعت سه و بیست و چهار دقیقه‌ی  بعد از نیمه شبه و من تازه کتابِ مرگ به وقت بهار رو شروع کردم و الان به صفحه ۵۴ رسیدم . راستش فکر نمی‌کردم که از این کتاب خوشم بیاد... 
   متن کتاب روان هست . به علاوه اینکه من آدمی نیستم که به راحتی هیجان زده بشم و غافلگیر ، اما این کتاب تا همینجا باعث شده که سر یک جاهاییش مو به تنم سیخ بشه :)))))  در واقع اصلا میمونم که مگه میشه ؟؟ خلاصه که ذهنم درگیرش داره میشه ... در ضمن در کنار توصیفات دردناک کتاب که راجع به مرگ و سیاهی هستند ، توصیفات نرم و زیبایی هم آورده شده. 
      

        تا اینجای کتاب خیلی خیلی ازش خوشم اومده و الان صفحهٔ ۱۷۷ هستم . فقط یک سوال دارم! چرا از اون اول نرفتن از خودِ کسی که  رزی میگفت پدرم نیست (فیل) نمونه دی آن ای بگیرن!؟ شاید پدرش بود!!🤔😩
      

        





چطور ممکن بود آدم همه چیزهایی را که تا ان روز لمس کرده فراموش کند اما دست آنی را نه...
شاید دست ها هم برای خودشان حافظه داشتند.
عجب! حافظه ای برای خودشان!
وقتی آدم خوشحال است چه فکر های عجیب و غریبی که به ذهنش خطور نمیکند...